ليست شهداي دفاع مقدس (ط)

عبداللهي در يکي از روستاهاي شهريار در سال 41 13در خانواده‌اي مذهبي و محروم چشم بر جهان گشود،‌ و بعد از اتمام تحصيلات در آموزش و پرورش به عنوان مربي پرورشي و معلم قرآن مشغول خدمت شد و چندين بار به جبهه‌هاي حق عليه باطل رفت و سرانجام در تاريخ 9/8/1366 در سن 25 سالگی به شهادت رسيد.

منبع:كتاب يادياران

در پنجم شهريورماه سال 1344 در روستاي ايدلوخلفلو شهرستان هشترود از توابع استان آذربايجان شرقي، فرزند پسري ديده به جهان گشود كه خانواده او را "عبدالله" ناميدند. وي به دليل مشكلات اقتصادي و تغيير شغل پدر، در سنّ شش سالگي به همراه خانواده وارد شهر رشت شد و در هفت سالگي با ثبت‌نام در مدرسه‌ي ابتدايي مسجدي، دوران خوب تحصيل را آغاز نمود و پس از موفقيت، مقطع راهنمايي را در مدرسه‌ي آيت‌الله طالقاني با كسب نمرات عالي به پايان برد.
عبدالله از اوايل كودكي، مهربان و كوشا بود. از اين رو مورد تحسين همگان قرار مي‌گرفت. در عرصه‌ي حضور در راهپيمايي و تظاهرات عليه رژيم ستم‌شاهي، شركتي فعال و چشمگير داشت البته اگرچه در آن دوران سن شناسنامه‌اي عبدالله كم؛ اما سنّ مذهبي و فعاليت‌هاي اجتماعي او خيلي زياد بود. وي با ورود به دوران راهنمايي تحصيلي عشق و علاقه‌اش به انجام مبارزات بسيار زياد شد و با شور خاصي نسبت به اين امور مهم زندگي اهتمام مي‌كرد و در اوقات فراغت علاوه بر بازي‌هاي سالم و شركت در فعاليت‌هاي انقلابي، از مطالعه‌ي كتب ديني غافل نبود.
عبدالله براي تحصيل در هنرستان شهيد چمران رشت در رشته‌ي مكانيك مشغول به تحصيل شد. اما هنوز كلاس اول نظري را تكميل نكرده بود كه تمام وجود خود را در عشق به خدا و انقلاب اسلامي ديد. تقريباً تمام سال‌هاي پرتلاطم انقلاب اسلامي را با مبارزات خود بر عليه دشمنان انقلاب اسلامي از جمله گروهك‌هاي منافق و ليبرال‌ها تداوم بخشيد و در اين راه چند باري مورد تهديد اين گروهك‌هاي ضداسلامي قرار گرفت. او يكي از افراد فعال بسيج و مسجد سجاديه و انجمن اسلامي ولي‌عصر (عج) رشت بود؛ به طوري‌كه با شروع جنگ تحميلي، عبدالله پس از فراگيري آموزش نظامي به عنوان يكي از بسيجيان متديّن و متعهّد در سال 61 عازم ميدان نبرد با كفر شد كه در عمليات رمضان هنگام عبور از ميدان مين به شدت از ناحيه‌ي پا زخمي و به مدت يك ماه در بيمارستان تهران بستري شد.
اين عاشق كوي حسيني در تاريخ 17/3/63 به دليل عشق و علاقه‌ي وافر به انقلاب، به استخدام كميته‌ي انقلاب اسلامي رشت درآمد. وي سرانجام دنيا را فاني و آخرت را جاويد مي‌دانست و تلاش مي‌كرد تا توشه‌اي از رضايت پروردگار را به همراه داشته باشد. مسجد سجاديه‌ي رشت هنوز صداي زيبا و دلنشين او را از تلاوت قرآن و دعا به ياد دارد و از نماز شب و خدمت خالصانه‌ي او به خلق خدا رازها در سينه دارد.
عبدالله كم‌حرف بود و مرد عمل. او كساني را كه از خط امام و انقلاب فاصله داشتند را با نصيحت، پند و اندرز به سمت اسلام مي‌كشاند و در مبارزه با كفر و دفاع از اسلام از هيچ كس ترس و واهمه‌اي نداشت. او به ورزش‌هاي رزمي و بوكس علاقه‌ي زيادي داشت و اوقات بيكاري خود را با خواندن كتاب‌هاي ديني و مذهبي و فعاليت در مساجد پر مي‌نمود.
وي پس از چندي بار ديگر به جيهه‌هاي نور شتافت و با قدرت بي‌نظير ايمان به خدا دليرانه در عمليات كربلاي پنج به عنوان يكي از خط‌شكنان در مشهد شهداي شلمچه در تاريخ 22/10/65 با اصابت تركش خمپاره به سينه و پا در سنّ 21 سالگي دعوت حق را لبيك گفت. او مس وجودش را با كيمياي شهادت به طلاي ناب بدل كرد.
روحش شاد و يادش گرامي باد.

منبع:ماهنامه ستارگان درخشان   -  شماره مجله: 42-  صفحه: 4

فريدون در سال 1342 سال آغاز قيام امام امت (ره) به دنيا آمد. روزهاي پرنشاط كودكي و نوجواني را با شادي و نشاط پشت‌سر گذاشت. با اوج‌گيري انقلاب در كسوت ياران امام (ره) فرياد "‌ مرگ بر شاه " سر داد. با پيروزي انقلاب به مدت 2 ماه به لبنان سفر كرد و در زمان جنگ تحميلي قدم به ميدان جهاد في‌سبيل‌الله گذارد.
دانش‌آموز مدرسه بود كه دفاع از اسلام را اولي‌تر دانست چرا كه اعتقاد داشت ما بايد پشتيبان امام (ره) باشيم. فريدون يك‌بار به همراه مادرش به ديدار امام خميني (ره) رفت. بنيان‌گذار انقلاب با مشاهده‌ي او لبخندي بر لبانش نشست و فريدون از ميان آن نگاه و لبخند دانست او برگزيده شده تا خون سرخش درخت اسلام را بارور سازد.
يك‌بار از ناحيه‌ي دست مجروح شد و دستش را گچ گرفتند اما قبل از بهبودي كامل، دوباره به منطقه برگشت. سرانجام دلاورمرد لشكر اسلام در سال 1365در سنّ 23 سالگي به بيكران آسمان بال گشود.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح  

حبيب در سال 1344 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز کودکي بيش نبود، که عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه کرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
طهماسبي‌نژاد کم‌کم به خيل کثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزان عراقي پرداخت.
وي سرانجام در سال 1364 در حالي‌که 20 سال داشت، در عمليات والفجر 9 به ملکوت آسمان پر کشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

شهر اردبيل در سال 1344 پذيراي قدوم مبارك كودكي بود كه او را به ياد ششمين مقتداي شيعيان جعفر ناميدند. وي كه علاقه فراواني به كار و تلاش داشت، از همان آغاز، در امر معيشت خانواده كمك مي‌نمود و در مدرسه نيز به عضويت انجمن اسلامي‌ درآمده و اوقات فراغت خود را با مطالعه و ورزش سپري مي‌كرد. درراستاي مطالعاتش از بيانات و انديشه‌هاي شهيد مطهري و ساير انديشمندان اسلامي‌ فيض برده، خود را به آيين رهبر مذهب جعفري، امام جعفر صادق (ع) نزديكتر مي‌نمود و اين قرب، آنچنان بود كه او همچون پرنده‌اي بي‌قرار در حاليكه سال آخر دبيرستان بود، درس و مدرسه را رها كرد و مشتاقانه راهي جبهه‌هاي مبارزه شد. در طي مسير الهي و براي نزديكي بيشتر به هدف، جامه مقدس سپاه را بر تن نمود و در سال 1360 به عنوان عضو رسمي‌ سپاه وارد آن نهاد آسماني گشت. همين سالها بود كه به منظور انجام وظيفه بندگي، پيمان پاك و مقدس ازدواج را بنا نهاد. وي كه مجاهد خستگي‌ناپذير ميدان تلاش و استواري بود در عملياتهاي مسلم ابن عقيل، رمضان و خيبر حضور داشته و مردانه جنگيد. در مكتب مبارزه، مسئوليت پرسنلي تيپ عاشورا را بر عهده داشت كه در سال 1362 و در جزيره طلائيه به اسارت نيروهاي بعثي درآمد و توسط آنها به مقام والاي شهادت رسيد. روحش شاد و يادش گرامي‌ باد.

منبع:كتاب سيمرغ

محمدصادق طوبايي فرزند محمدحسن در هفدهم فروردين‌ماه سال 1344 در خانواده‌اي مذهبي و متديّن در نجف اشرف متولّد شد. در سال 1349 به تهران آمد. دوران تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت سپري کرد؛ جزو محصلين بااستعداد و عالي به هنرستان شهيد اندرزگو راه يافت و به گفته‌ي مربيان هنرستان تنها اميد هنرستان آن‌ها بود.
وي به دليل عشق و علاقه‌ي فراوان به فراگيري علوم ديني همراه با علوم جديد، علوم قديميه را نيز در حوزه‌ي علميه چيذر فرا گرفت. در دوران انقلاب فعاليت چشمگيري را در به ثمر رسانيدن انقلاب اسلامي از خود نشان داد. پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي براي حفظ دستاوردهاي نظام مقدس اسلامي تلاش مي‌کرد و اغلب شب‌ها به پاسداري مي‌پرداخت. بارها به مقام‌هايي که به او پيشنهاد شد، پاسخ رد داد و معتقد بود که در گمنامي بهتر مي‌شود به اسلام و مسلمين و انقلاب خدمت کرد و تنها مسئوليت تدارکات گروه مقاومت توحيد را که امري بس مشکل بود و هيچ کس به عهده نمي‌گرفت، پذيرفت و به نحو احسن اداره کرد.
پس از شروع جنگ تحميلي او که مطيع صديق امام خود بود، فرمانش را لبيک گفت و براي نشر فرهنگ ناب محمدي (ص) راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. او کتاب‌هاي درسيش را به همراه خود به جبهه برد و در سنگر جنگ از تعليم و تعلّم غفلت نورزيد و تا لحظه‌ي شهادت به عنوان پرچم‌دار، تدارکات گروه و کمک آرپي چي زن به نحو احسن انجام وظيفه نمود. طوبايي از روحي بلند، ايماني قوي و اخلاقي پسنديده برخوردار و بسيار مومن و متعهّد بود. احترامي فوق‌العاده به قرآن مي‌گذاشت و تا فرصتي پيدا مي‌کرد، به تلاوت قرآن مي‌پرداخت. کتب اخلاقي و اعتقادي را زياد مطالعه مي‌کرد و غالب کتب شهيد آيت‌الله دستغيب را خوانده بود و ديگران را نيز به خواندن آن توصيه مي‌کرد.
طوبايي در آخرين حضور حماسه‌ساز خويش در هجدهم بهمن‌ماه سال 1361 در عمليات والفجر مقدماتي در منطقه‌ي فکه، علي‌رغم مجروحيت از بازگشت به عقب خودداري کرد و همان جا در سنّ 17 سالگي شهيد شد و پيکر مطهرش پس از گذشت پانزده روز ماندن در رمل‌ها و کانال‌هاي دشمن زبون، به تهران منتقل گرديد و در گلزار بهشت زهرا (س) آرام گرفت.

منبع:كتاب پيشگامان دين و شهادت   -  تاریخ:  1385 -  صفحه: 215

محمدعلي طوسي فرزند محمد به سال 1333 در روستاي بويک از توابع شهرستان بيرجند متولد شد. دوران کودکي را در کنار پدر و مادري متدين و مهربان سپري کرد. مشکلات اقتصادي باعث شد از تحصيل محروم بماند. مدت‌ها در روستا همراه خانواده به کار کشاورزي مشغول بود. در جواني براي تأمين مخارج زندگي و کمک به خانواده عازم تهران شد و چند سال در ميدان بارفروشي کار و تلاش کرد.
همان روزها انقلاب اسلامي به اوج خود رسيده بود. او در تظاهرات مردمي عليه رژيم منحوس پهلوي فعالانه شرکت مي‌کرد. وقتي که صاحب کارش او را از رفتن به راهپيمايي منع کرد به او مي‌گفت:«من مي‌خواهم در تظاهرات شرکت کنم، اگر تو مخالفي از اين جا مي‌روم».
پس از پيروزي انقلاب به روستاي «بويک» برگشت و به کار کشاورزي پرداخت. با شروع جنگ تحميلي داوطلبانه از طريق بسيج سپاه پاسداران عازم جبهه‌هاي نبرد شد. بعد از سه ماه که در خدمت جبهه و جنگ بود، به روستا مراجعت نمود. در اين سفر با اصرار مادر با دخترخاله‌اش ازدواج نمود. که ثمره‌ي اين پيوند دختري بود که چند ماه پس از شهادت پدر به دنيا آمد.
بيش از چند روز از ازدواجش نمي‌گذشت که براي بار دوم عازم جبهه گرديد. در تاريخ 10/3/1361 در منطقه‌ي خونين‌شهر در سن 28 سالگي، به فيض عظماي شهادت نايل گشت.
پيکر پاک شهيد پس از تشييع بر دوش مردم بيرجند در زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 485

از سعيد گفتن و نوشتن سخت است، قلندرمردي از تبار آنان‌که ايمان در چشمانشان مي‌درخشد. دهم فروردين ماه سال 1348 در تهران به دنيا آمد. سعيد از خردسالي به باشگاه ورزشي باستاني مي‌رفت. خيلي زود فنون اين ورزش را فرا گرفت تا آن‌جا که يک مرتبه در مراسمي با حضور همسر شاه، 300 دور در 3 دقيقه چرخيد و ملکه بازوبند پهلواني را به سعيد 6 ساله داد. از آن روز به بعد خانه سعيد پر شد از مدال‌ها، نشان‌ها و کاپ‌هاي قهرماني.
در همين دوران به مسجد رفت و کم‌کم با انقلاب و آرمان‌هاي امام آشنا شد. هر روز همراه پدر و برادرهايش در خيابان فرياد عدالت‌خواهي سر مي‌داد و با نگه داشتن تصوير امام (ره) در ميان کتاب‌هايش، از انقلاب حمايت مي‌نمود.
با پيروزي انقلاب به ديدار امام (ره) شتافت و با ايشان بيعت نمود. ديگر آن بازوبند و آن عکس‌هاي قديمي را دوست نداشت. شعله‌ي جنگ ميان ايران و عراق بالا گرفت و محمد برادر سعيد در سال 1362 آسماني شد و پيکرش در مقابل آفتاب سوزان فکه ماند. سعيد کم‌کم بي‌تاب مي‌شد؛ بالاخره پدر، او را براي انجام ورزش باستاني ميان رزمندگان به جبهه برد. اما او سعي داشت کسي او را نشناسد. اما خيلي‌ها او را مي‌شناختند.
لباس خاکي جبهه به قامت رعنايش جلوه‌گري مي‌کرد؛ دلش پر مي‌کشيد براي ميدان رزم. پاييز سال 1363، يک نامه براي مدير نوشت: «آقاي مدير من ديگر به مدرسه نمي‌آيم، من رفتم جبهه » و بعد براي برادرش نوشت: «داداش حميد، دنبال من نگرديد، من به مدرسه نمي‌روم من رفتم جبهه.»
در عمليات بدر سعيد و دوستش عباس همراه گردان ميثم به عنوان تک تيرانداز راهي شرق دجله شدند اما کينه و قساوت بعثيان او را در سن 15 سالگي در تاريخ 22/12/1363 بر خاک انداخت. اصابت گلوله کاتيوشا به ناحيه‌ي شکم، قلندرمرد عارف لشگر روح‌الله (ره) را به وصال محبوب رساند.

منبع:ماهنامه فكه   -  تاریخ:  1378/9 -  شماره مجله: 6