ليست شهداي دفاع مقدس (ط)

روز اول پاييز سال 1342 در روستاي " چهو " در جمع پرمهر خانواده به دنيا آمد. دوره‌ي ابتدايي را در دبستان شهيد موسوي به پايان رساند و سپس ترک تحصيل کرد. در آستانه‌ي پيروزي انقلاب با شرکت در تظاهرات و راهپيمايي‌ها خشم و انزجار خود را از نظام ظالمانه‌ي طاغوت ابراز داشت. پس از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و در حفظ امنيت محل، برگزاري مراسم مذهبي و انجام امور رفاهي مانند ساخت مدرسه، مسجد و حسينيه همکاري فعال داشت. با آغاز جنگ ناجوانمردانه‌ي عراق عليه ايران، در اولين فرصت، همراه گروهي از بسيجيان عازم جبهه شد و مدت 4 ماه در مناطق عملياتي جنوب با تجاوزگران جنگيد. در تاريخ 15/10/1362 داوطلبانه به خدمت سربازي رفت و در مناطق خوزستان به دفاع از انقلاب پرداخت. سرانجام هنگامي که در جبهه‌ي شرهاني به نبردي قهرآميز با دشمن مشغول بود، در تاريخ 16/7/1363 نخل قامتش فرو افتاد و جان عزيزش در راه اعتلاي اسلام در سن 21 سالگي فدا گرديد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 308

مرتضي طاهرمنش در سال 1335 در پاچات‌جوكار (‌ياسوج ) چشم به جهان گشود. دوران كودكي و نوجواني را با شور و نشاط پشت‌سر نهاد و زمزمه‌هاي حق‌طلبي روح‌الله (ره) جانش را با عدالت و آزادي آشنا ساخت. ايام نوجواني او غرق در شور و شعور انقلابي سپري شد و از او مبارزي ساخت جان بر كف؛ كه با آغاز تجاوز دشمن بعثي به خاك ميهن اسلامي سينه سپر كرد و راهي جبهه‌ي جنگ شد و پس از رشادت‌هاي بسيار در تاريخ 23/12/1364 از فاو به آسمان پر گشود.
پيكر دلاور 29 ساله‌ي ايران اسلامي 12 سال در غربت و تنهايي ماند تا به مولايش حسين‌بن‌علي (ع) اقتدا نمايد و سرانجام در سال 1374 در ميان بدرقه‌ي مردم زادگاهش به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب خاطرات نور   -  صفحه: 116

سال 1330 عبدالله در منطقه‌ي شميرانات تهران ديده بر جهان هستي گشود. كودكي مهربان كه در سايه‌سار دستان نوازش‌گر خانواده بزرگ شد و به مدرسه رفت اما درس و مدرسه را در سال سوم دبيرستان رهاكرد.
روزها و ماه‌ها از پي هم گذشتند و او با آغاز جنگ، همسر و سه فرزندش را در شهر تنها گذاشت و سلاح بر دوش، قدم به عرصه‌ي ايثار نهاد.
طاهري در ميدان رزم عاشقانه جنگيد و سرانجام هويزه قتل‌گاه او انتخاب شد و در تاريخ 29/5/1361 بر اثر بمباران شيميايي در سنّ 31 سالگي به سوي نور پر كشيد.
امروز گلزار شهداي اسدآباد همدان ميزبان پيكر پاك اوست.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

داريوش طاهري در روز دهم ارديبهشت‌ماه سال 1341 در شهرستان مسجدسليمان به دنيا آمد. او از همان كودكي به مجالس مذهبي علاقمند بود و پدرش را در مسجد رفتن همراهي مي‌كرد و در كلاس قرآن شركت مي‌نمود. پس از دوران ابتدايي و راهنمايي به دليل علاقه به شغل معلمي، وارد دانشسراي مقدماتي شهر مسجدسليمان شد.
داريوش از هرگونه فعاليتي براي پيشبرد انقلاب كوتاهي نمي‌كرد و بعد از پيروزي انقلاب همراه نيروهاي جهادسازندگي براي مدرسه‌سازي و خدمات‌رساني به روستاييان، تلاش بي‌شائبه‌اي داشت. او هم‌زمان با شروع جنگ تحميلي در جبهه‌هاي آبادان و خرمشهر خدمت مي‌كرد.
در سال 1362 در رشته‌ي روان‌شناسي دانشگاه مشهد پذيرفته شد و در روز سي‌ام مهرماه، هنگامي كه شهر مسجدسليمان مورد حمله‌ي موشكي صداميان كافر قرار گرفت، ايشان همراه برادرش براي كمك به مجروحان، به محل حادثه شتافت. ولي در حملات بعدي خودش نيز در سنّ 21 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و تربت پاكش در شهر مسجدسليمان؛ زيارت‌گاه دوستان و آشنايان شد.
يادش جاودان باد

منبع:كتاب ميان مدرسه وعشق   -  صفحه: 30

«سيدمحمدطاهر طاهري» فرزند آيت‌الله سيدحبيب‌الله در سال 1338 در نجف اشرف در خانواده‌اي متدين و روحاني ديده به جهان گشود. او تحت نظر پدرش و در مکتبي متعلق به شيخ نيشابوري تعليم و تربيت يافت.
پس از سپري شدن دوران تحصيلات راهنمايي و مقدماتي حوزه، به اتفاق خانواده به شهرستان گرگان هجرت نمود.
فعاليت‌هاي انقلابي او پس از حضور در گرگان، شکل گسترده‌اي به خود گرفت. علي‌رغم کمبود امکانات نشر و تدوين، اعلاميه‌هاي منتسب به امام (ره) را به کمک برادر خود و طلاب مدرسه در حد وسيع، ميان دوستداران امام تکثير مي‌کرد.
سيد، هم زمان در دو سنگر حوزه و دانشگاه به تحصيل پرداخت که سرانجام با درجه ليسانس فارغ‌التحصيل شد و به عنوان مدرس در يکي از دبيرستان‌هاي بجنورد مشغول به تدريس گشت.
در اوقات فراغت نيز به تدريس علوم قرآني و معارف اسلامي مي‌پرداخت. با شروع جنگ تحميلي، خود را ملزم ديد تا هم‌پاي ديگر رهروان راه امام و انقلاب در جبهه‌ها حضور عاشقانه پيدا نمايد و وظيفه‌ي ديني و الهي خود را در دفاع از نظام نوپاي اسلامي ادا کند.
لذا با حضور در سپاه خراسان به لشکر 5 نصر که در منطقه عملياتي جنوب مستقر بود ملحق و مسئوليت برنامه‌ريزي کلاس‌هاي لشگر را عهده‌دار شد. با شرکت در عمليات‌هاي مختلف، صحنه‌هاي زيبايي از ايثار و حماسه خلق کرد.
در آخرين مرحله از حضور پر برکت خود در جزيره مجنون که مقارن بود با عمليات خيبر، ضمن عبور از شط و ورود در يکي از روستاهاي عراق و ايراد سخنراني به زبان عربي براي روستاييان، مورد هدف تير دشمن قرار گرفت. پس از مجروحيت به اسارت نيروهاي بعثي درآمد و در نهايت به خيل شهيدان مفقودالاثر انقلاب اسلامي پيوست اين چنين به آرزوي ديرينه خود که همانا شهادت در راه خدا بود نايل گشت.

منبع:ماهنامه سبز سرخ   -  شماره مجله: 41

سيدعلي در دهم دي‌ماه سال 1343 هم‌زمان با ميلاد مسعود امام حسن مجتبي در اصفهان ديده به جهان گشود. دوران کودکي را با ديگر افراد خانواده در منزل پدربزرگش در روستاي حسين‌آباد اصفهان گذراند. پدربزرگ معلم و مفسر قرآن بود و علي قرآن را نزد او آموخت. 6 ساله بود که به اتفاق پدرش آيت‌الله طاهري [ امام جمعه اصفهان ] به زيارت عتبات عاليات مشرف شد و به ملاقات امام (ره) رفت.
آموختن علم را با شوق آغاز کرد. پس از زنداني شدن پدر به علت فعاليت‌هاي انقلابي، به حوزه‌ي علميه‌ي قم رفت و در مدرسه‌ي حقاني ثبت‌نام نمود. در همين زمان مأموران به حوزه حمله کرده و قرآن‌ها و کتاب‌هاي مذهبي را به آتش کشيدند و گروه کثيري از طلاب را شهيد نمودند. مدرسين حوزه درس را تعطيل کردند و به ناچارعلي به اصفهان بازگشت و به بهانه‌ي ملاقات پدر اخبار نهضت را به داخل زندان منتقل نمود؛ يک بار هم پيام کتبي امام را در زندان به پدرش رساند و شجاعانه در مقابل مأموران رژيم فرياد مرگ بر شاه سر داد تا آن‌جا که مزدوران رژيم از ترس تحريک ديگر خانواده‌ها سريع او را به ملاقات پدرش فرستادند.
با آغاز جنگ تحميلي به جبهه‌هاي جنگ غرب و سپس جنوب کشور رفت اما باز هم دست از تحصيل در علوم حوزوي و حضور در دبيرستان برنداشت و آموختن را هم‌چنان ادامه داد. او جزء فعالين انجمن اسلامي مدارس اصفهان به شمار مي‌رفت. در طول انقلاب در بسيج شدن دانش‌آموزان و مشارکت آنان در تظاهرات سهم عظيمي داشت و علي‌رغم سنّ اندکش 8 بار در ميدان رزم حاضر شد و آخرين بار براي حفظ بستان تلاش کرد و به همراه دوستانش در مقابل چندين تيپ مکانيزه عراق ايستادگي نمود و سرانجام در روز اول اسفندماه سال 1360 در سنّ 17 سالگي جان به جان‌آفرين تسليم کرد.

منبع:كتاب يادواره شهيد علي طاهري  

عباس در روز پانزدهم مردادماه سال 1348 در روستاي " خوزي " در خانواده‌اي متوسط ديده به جهان گشود. در کودکي به خاطر همسايگي با مسجد، به نماز و دعا علاقه‌مند شد. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به پايان رساند و سپس ترک تحصيل کرد. با تشکيل گروه مقاومت در روستاي خوزي از اعضاي فعال بسيج شد و آن جا را پايگاهي براي خدمت به انقلاب قرار داد. شهادت ياران همرزش، تحولي شگرف در انديشه و افکار وي پديد آورده بود، به طوري که در سن 17 سالگي با اصرار فراوان داوطلب پيوستن به رزمندگان اسلام شد.
در محور جنوب از ناحيه‌ي پا مجروح گرديد؛ اما دست از جهاد برنداشت و دوباره به مناطق عملياتي رفت. سرانجام پس از رزمي دليرانه با دشمن، در عمليات بزرگ کربلاي 5 به آرزوي ديرينه‌اش رسيد و خاک شلمچه را با خون خويش در تاريخ 13/12/1365در سن 17 سالگي رنگين ساخت.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 309