ليست شهداي دفاع مقدس (ط)

کمال طالبي فرزند خدمت‌علي در تاريخ 10/7/1339 در روستاي نيار از توابع اردبيل در خانواده‌اي کشاورز و متوسط قدم به عرصه‌ي هستي نهاد.
او پس از طي دوران کودکي در زادگاه خويش، براي کسب علم و دانش گام‌هايي برداشت و پس از طي مقطع ابتدايي، تا پايان سوم راهنمايي با موفقيت تحصيل کرد و سپس در سال 1357 با ثبت‌نام در ارتش به استخدام نيروي زميني ارتش درآمد و در لشکر 16 زرهي قزوين به خدمت مشغول شد.
در همين زمان انقلاب اسلامي به پيروزي رسيد و کمال در جريان ناآرامي‌هاي غرب کشور در سال 1358 عازم مناطق جنگي غرب کشور شد و سپس با تهاجم گسترده و ناگهاني عراق به مرزهاي جنوبي کشور او نيز دوشادوش هم‌رزمان خود عازم جبهه‌هاي جنگي جنوب کشور گرديد. کمال که در سال 1359 ازدواج کرده و صاحب دو پسر شده بود، سال‌ها در جبهه به جنگ و ستيز با دشمن مشغول بود و با وجود جراحت‌هاي متعدد از هيچ عملياتي غيبت نداشت و در تمام مراحل حساس جبهه حاضر بود و در راه دفاع از کشور و مردم از جان خويش نيز مايه مي‌گذاشت.
سرانجام او در تاريخ 8/6/1365 در منطقه‌ي کرخه در سنّ 26 سالگي به فيض شهادت نايل گرديد و پس از سال‌هاي طولاني تلاش و مجاهده‌ي خستگي‌ناپذير، رخت از جهان بربست و به ديار باقي شتافت و پيکر پاکش پس از تشييع جنازه‌اي باشکوه در اردبيل در گلزار شهداي روستاي نيار به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 322

محمدعلي در يكي از روستاهاي دورافتاده‌ي كشور ديده به جهان هستي گشود. وي تحت تربيت اسلامي پدر و مادر بزرگ شد. قرائت نماز و قرآن از آنان فرا گرفت. هنوز كودكي خردسال بود كه به شهر مقدس مشهد مهاجرت كرد و در آن‌جا لباس عزاي مادر را پوشيد و در سايه‌ي زحمات خواهر مهربانش رشد نمود.
محمدعلي در سنّ 7 سالگي به دبستان رفت. در سنّ 9 سالگي به همراه خواهر خود به تهران آمد و در آن‌جا به ادامه‌ي تحصيل پرداخت. محمدعلي در عنفوان جواني در تظاهرات شركت مي‌كرد و با آمدن روز دوازدهم بهمن‌ماه سال 1357 به استقبال امام (ره) شتافت.
با پيروزي انقلاب، محمدعلي به عضويت بسيج در مسجد محل درآمد و عاشقانه خود را وقف مردم و انقلاب كرد. وي درس، كلاس و مدرسه را رها كرد و خود را به دانشگاه انسان‌ساز جبهه‌ها رساند. زمستان سال 1365 عمليات كربلاي 5 شروع شد و او در بيست و ششم دي‌ماه در شلمچه شربت شيرين شهادت نوشيد.

منبع:هفته نامه يالثارات   -  تاریخ:   1384/9/2

حسن طالبي‌راد فرزند مصيب در آغازين روز سال 1344 در بخش جاجرم از توابع شهرستان بجنورد در يک خانواده‌ي مذهبي به دنيا آمد. وي پس از طي دوران کودکي، وارد دبستان شد. با اتمام تحصيلات ابتدايي در مدرسه‌ي راهنمايي آيت‌الله طالقاني ثبت‌نام کرد. وي پس از سپري کردن دوران راهنماي ترک تحصيل کرد و نتوانست به تحصيلش ادامه دهد. او تعطيلات تابستان را به شغل جوشکاري درب و پنجره مي‌پرداخت و با مطالعه‌ي کتاب‌هاي مذهبي به معلوماتش مي‌افزود.
با شروع مبارزات انقلابي، حسن نيز هم‌گام با ساير اقشار مردم در تظاهرات، راهپيمايي‌ها و درگيري‌ها شرکت مي‌کرد و حضوري فعال داشت. کليه‌ي گروه‌هاي ضد انقلاب از نظر او مردود بود و با آن‌ها مخالفت مي‌نمود حتي با آن‌ها درگير نيزمي‌شد. وي علاقه‌ي زيادي به اهل بيت (ع) و خواندن دعا داشت. وي جزو افرادي بود که در تشکيل جلسات مذهبي نقش به سزايي ايفا مي‌کرد و از کودکي در هيأت‌هاي سينه‌زني و اماکن مذهبي شرکت فعال داشت.
او پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از فعالين بسيج و جهادسازندگي بود. هم‌چنين مدتي را هم در کميته‌ي امداد امام خميني (ره) شهرستان بجنورد به فعاليت پرداخت. پس از آغاز جنگ وي از طريق بسيج شهرستان بجنورد آموزش‌هاي نظامي لازم را فرا گرفت. او که به عنوان بي سيم چي آموزش ديده بود، دو مرتبه راهي جبهه‌ها گرديد؛ يک بار در عمليات بيت‌المقدس بود. وي در اين عمليات مجروح نيزشد. بار دوم از طريق ستاد پشتيباني جبهه‌هاي جنگ جهادسازندگي به جبهه‌ي جنوب اعزام گرديد و در عمليات فتح‌المبين شرکت داشت و سرانجام در 8/1/1361 در منطقه‌ي بستان بر اثر اصابت گلوله‌ي مستقيم دشمن به ناحيه‌ي سر در سنّ 17 سالگي به شهادت رسيد.
پيکر مطهرش در [ بهشت خواجه معزيار ] شهرستان بجنورد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس جلد3   -  صفحه: 384

پانزدهم مهرماه سال 1339 روستاي سادات همايجان از توابع شهرستان سپيدان فارس به قدوم كودكي آذين بسته شد كه سالها بعد الگويي براي رسيدن به قرب الهي گشت. عليرضا دوران كودكي را در زادگاهش با فقر و تنگدستي در ميان خانواده‌اي پر مهر و محبت سپري كرد. وي به دليل عدم وجود امكانات آموزشي در زادگاهش، براي تحصيل از همان دوره ابتدايي از خانه دور شد و تحصيلاتش را تا اخذ مدرك ديپلم با موفقيت به پايان رساند و در دانشكده پزشكي پذيرفته شد. در سال 1359 در سازمان بهداري استخدام و براي انجام خدمت به مردم محروم روستاي قلعه دختر از توابع شهرستان دهشت رفت. همزمان با اوجگيري مبارزات ايران عليه رژيم پهلوي او نيز به جرگه سربازان روح الله پيوست. وي پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي داوطلبانه به كردستان رفت و پس از مدتي اقامت در ياسوج و اعزام به بوشهر به شهرستان دهشت بازگشت. با آغاز جنگ تحميلي عليرضا دوره آموزش نظامي‌ را در تهران سپري كرد و پس از انتقال به تيپ 55 هوابرد شيراز عازم جبهه‌هاي نبرد شد. او پس از اتمام دوره سربازي به عضويت جهاد سازندگي استان كهگيلويه و بويراحمد در آمد و به ياري مردم روستاهاي مستضعف شتافت. طالبي مدتي نيز در سمت قائم مقام شوراي استان خدمت نمود اما زمانيكه ستاد پشتيباني و مهندسي جنگ جهاد آن استان را تأسيس كرد، مسئوليت اين پايگاه نيز به او واگذار شد. وي چندين مرتبه در جبهه حضور يافت و يك مرتبه مجروح گشت. سرانجام فرمانده گردان انصار فاطمه زهرا (س) در صبحگاه بيست و دوم فروردين ماه سال 1366 به همراه همرزمش غلامحسين برسيا نداي حق را لبيك گفت و خون سرخش برگه‌اي ديگر از دفتر جنگ را مزين ساخت.

منبع:كتاب ره يافتگان وصال

طالبي در سال 1336 در خانواده مذهبي در يکي از روستاهاي ساوجبلاغ چشم به جهان گشود، دوران کودکي و تحصيلات را با مشکلات فراواني سپري نمود ولی به علت مشکلات مالي نتوانست ادامه تحصيل بدهد، سرانجام به کار آزاد مشغول شد و به امرار معاش پرداخت چند سال بعد در آموزش و پرورش مشغول کار شد، با شروع جنگ تحميلي به همراه تعدادي از دوستان و بستگانش به جبهه رفت و سرانجام در تاريخ 10/2/1361 در سن 25 سالگی به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب يادياران

علي‌رضا طالبيان در تاريخ 1/1/1345 در عقدا به دنيا آمد.
هفت ساله بود که او را به مدرسه بردند و تحصيلات ابتدايي را در دبستان عقدا گذراند و پس از پايان دوره‌ي ابتدايي براي اشتغال به کار زراعت، ترک تحصيل کرد. حدود 75 روز در منطقه‌ي پايين عقدا به کار زراعت مشغول بود ولي از آن‌جايي که علاقه‌ي خاصي به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي داشت، به پدرش گفته بود که من مي‌خواهم پاسدار شوم و پس از کسب اجازه از پدر، در سپاه ثبت‌نام کرد ولي به علت کمي سنش قبول نشد و در بسيج ثبت‌نام کرد و حدود يک ماه در بسيج ميبد و عقدا کار کرد.
در طول انقلاب فعاليت چشمگيري داشت؛ نسبت به سواد و معلوماتي که داشت، آگاهيش بر مسايل انقلاب قابل تحسين بود.
در زمان شاه نفرت خود را نسبت به اين رژيم ستم‌شاهي ابراز مي‌کرد و خانواده‌ي خود را از جنايات شاه آگاه مي‌ساخت. بسيار مهربان و دلسوز بود و به مردم علاقه داشت؛ نسبت به امام (ره) هم علاقه و لطف خاصي داشت.
حدود يک سال از جنگ تحميلي گذشته بود که وي تصميم رفتن به جبهه را گرفت و گفت که من سرباز اسلام هستم و بايد در راه اسلام بجنگم و کمک کنم و براي پدر و مادرش که در تهران بودند، نامه نوشت که مي‌خواهم عازم جبهه شوم بياييد تا ديداري تازه کنيم. پس از آن که پدر و مادرش آمدند، به آن‌ها گفت که شهادت نصيب هر کسي نمي شود و لياقت مي‌خواهد و من از خدا مي‌خواهم که توفيق شهادت را به من بدهد.
علي تنها يک نوبت به جبهه رفت و در اين مدت که حدود چهل روز بود هيچ بار به مرخصي نيامد و در اين مدت 8 نامه فرستاد و در نامه پدر و مادرش را سفارش به صبر مي‌کرد و به مادرش گفته بود که در بين دو نماز برايش دعا کند. بچه‌ها را سفارش به خدمت براي اسلام کرده بود. در مورد ضد انقلاب در حد تفکر و آگاهي که داشت، آن‌ها را مي‌کوبيد. وي سرانجام در تاريخ 2/1/1361 در حالي که 16 سال بيشتر نداشت، در جبهه‌ي شوش طي عمليات فتح‌المبين به آرزوي نهايي خود رسيد و شهد شهادت نوشيد.

منبع:روزنامه كثيرالانتشار  

ساعت 2 نيمه شب شانزدهمين روز از خرداد ماه سال 1349 بود که علي در خانواده‌اي متدين و مذهبي در شهرستان دزفول چشم به جهان گشود.
او قسمتي از دوران کودکي‌اش را در دزفول گذراند و در سال 1353 به همراه خانواده‌اش به کاشان عزيمت نمود. از همان دوران کودکي و تحت تأثير تربيت پدر و مادرش فعاليت‌هاي چشم‌گيري در مسجد باب‌الحوائج کاشان داشت.
سال 1358 بار ديگر به همراه خانواده‌اش مهاجرت کرد و اين بار به شهر تهران وارد شدند. او ضمن گذراندن دوران راهنمايي در مسجد امام سجاد (ع) نيز به فعاليت پرداخت. علي پس از شرکت در دوره‌ي آموزش نظامي و هم‌چنين آموزش‌هاي رزمي در کميته‌ي رزم‌آوران، در اوايل خرداد ماه سال 1365 به جبهه اعزام شد. هنگامي که به مرخصي مي‌آمد و يا اين که نامه مي‌نوشت به دليل حفظ اسرار نظامي بسيار کم صحبت مي‌نمود و هيچ‌گاه از سختي‌هاي منطقه‌ي جنگي سخني به ميان‌ نمي‌آورد و اظهار رضايت مي‌نمود. در آموزش‌ها بسيار دقيق بود. به دليل تسلطي که بر قرآن مجيد داشت مسئول آموزش اعضاي جلسات قرآن بود.
او در آخرين مرخصي خود، تمام حساب‌هايش را تصفيه کرد و چند روز پيش از اتمام مرخصي‌اش به جبهه رفت و در جواب اصرارهاي والدينش براي ماندن گفت "خداحافظي يک خداحافظي است، چه امروز و چه فردا" و پس از همان خداحافظي در عمليات کربلاي 5 شرکت کرد و در تاريخ 25/10/1365 در حالي که 16 سال داشت در ايام شهادت حضرت زهرا (س) خونش خاک شلمچه را گلگون کرد و به ديدار حق شتافت. پيکر پاک او در قطعه 53 بهشت‌ زهرا رديف 15، شماره 6 آرميد تا گرما‌بخش خاک سرد آن‌جا شود.

منبع:كتاب سيماي مسجدآل محمد(ص)   -  صفحه: 237

سال 1346 بود که فرحناز طاهر در شهر ايوان چشم به جهان هستي گشود.
دوران کودکي را زير سايه‌ي پرمحبت خانواده سپري کرد و به دوره‌ي نوجواني رسيد؛ دوره‌اي که همراه با پيروزي انقلاب اسلامي مردم ايران بود.
اما ديري نپاييد که عراق با حملات خود به مرزهاي جنوبي و غربي ايران، مردم و انقلاب اسلامي را با جنگي بزرگ مواجه کرد. تاريخ 18/3/1364 از روزهايي بود که رژيم بعث عراق اقدام به حملات موشکي کرد و فرحناز در محل تولّدش در حالي که 18 سال بيشتر نداشت، زير بمباران هوايي به خيل عظيم شهدا پيوست.

منبع:كتاب ملكوتيان   -  صفحه: 208