ليست شهداي دفاع مقدس (ظ)

خانواده‌ي ظاهري‌نيا در سال 1345 صاحب فرزندي شد که او را «مراد» ناميدند. مراد در ميان خانواده‌اي از عشاير حومه‌ي شهرستان فسا از توابع استان فارس پروش يافت و شجاعت و بي‌باکي را از همان کودکي آموخت چندي بعد خانواده به شهرستان مرودشت مهاجرت کرده و در آنجا سکني گزيد و مراد تحصيلات خود را از اين زمان آغاز کرد و پيش از پايان دوره‌ي تحصيلات ابتدايي در زمره‌ي پيروان خميني کبير قرار گرفت و به مبارزه با ظلم و ستم پرداخت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي در بسيج مرودشت ثبت نام کرد و در سال 1361 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و رهسپار جبهه شد. او در عملياتهاي مختلفي از جمله کربلاي 4، والفجر8 و والفجر10 با سمت معاون واحد تخريب لشگر 19 فجر حماسه آفريد و بارها مجروح شد. سرانجام در اسفندماه سال 1366 در عمليات والفجر10 در منطقه‌ي حلبچه در سن 21 سالگي به لقاء‌الله پيوست. مادر نيز دوري از فرزند را تاب نياورد و 20 روز پس از شهادت او به ديدار پسر رشيدش شتافت و در کنار او آرام گرفت.

منبع:كتاب خلاصه‌ي خوبيها جلد 1

فخري ظاهري در سال 1316 در قزوين ديده به جهان گشود.با رسيدن به سن هفت سالگي راهي دبستان شد.سالها با تلاش بسيار به تحصيل علم پرداخت.وي پس از اخذ مدرک ديپلم بنيان خانواده‌اي موفق را بنا نهاد و صاحب 5 فرزند شد.فرزنداني که امروز يادگاران آن سفر کرده‌اند.فخري ظاهري در بيست و چهارمين روز از اسفندماه سال 1365 در پي حمله هوايي دشمن بعثي در سن 49 سالگي جاودانه شد و به صف شهيدان پيوست. روحش شاد

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1 صفحه 121

دهم بهمن‌ماه سال 1336 بود كه در ميان سپيدي برف و كوران سرما، در جمع خانواده‌اي بي‌بضاعت اما مهربان و زحمت‌كش پسري ديده به جهان گشود كه به عشق امام حسين (ع) علي‌اكبرش ناميدند و داستان مكرر عشق و خون و كربلا را در گوش جان‌اش زمزمه كردند. شش ماهه بود كه همراه والدينش قدم در سرزمين تفتيده‌ي كربلا گذاشت و كربلايي شد تا هر گاه نداي لبيك امام به گوشش رسيد، خود به پاي جان عازم مسلخ شود.
علي‌اكبر بعد از اتمام سال سوم متوسطه وارد دانش‌سراي تربيت معلم شد و به خاطر علاقه‌اي كه به تعليم و تربيت داشت، شغل معلمي را برگزيد. روزهايش سرشار از عطر خدمت به خلق خدا بود و خلوت‌هاي شبانه‌اش، عطر نماز شب مي‌داد و عاشقانه در انتظار ظهور حضرت حجت (عج) نشسته بود.
بعد از شروع جنگ تحميلي در تاريخ سي‌ام آذرماه 60 از طرف سپاه پاسداران، حنظله‌وار از همسر و خانه و كاشانه دل بريد و با كوله‌بار دلدادگي به عنوان آرپي‌جي‌زن به گروه عمليات شهيد چمران پيوست و بعد از ماه‌ها پيكار با دشمن بعثي در تاريخ دهم ارديبهشت 61 در عمليات بيت‌المقدس در سنّ 25 سالگي آن‌گونه كه آرزو داشت، با اقتدا به سردار بي‌سر عاشورا به كاروان شهدا پيوست.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2   -  صفحه: 241

روز عيد سعيد غدير خم، هجدهم ذي الحجه سال 1383 هجري قمري ( 1341 ) خداوند به خانواده‌ي ما عيدي بزرگي عطا کرد. نوزاد صورت زيبا و جذابي داشت. پدر و مادرم از اين که خداوند فرزند سالمي به آن‌ها عطا کرده بود، خوشحال بودند؛ اسمش را «محسن» گذاشتند.
پدر مي‌کوشيد تا بچه‌هايش را در محيطي مذهبي تربيت کند. براي همين هم بود که وقتي محسن به سنّ هفت سالگي رسيد، او را در مدرسه‌ي ملي « ابوريحان » مشهد ثبت‌نام کرد تا از فضاي غير مذهبي مدارس دوران طاغوت دور باشد. در اين مدرسه معلمان به طور خصوصي تدريس مي‌کردند. کوشش معلم‌ها از يک طرف و استعداد و تلاش محسن از طرف ديگر، باعث شد که دوران ابتدايي را با موفقيت پشت‌سر بگذارد و وارد مدرسه‌ي راهنمايي شود اما به دليل مخالفت با فرهنگ حاکم بر مدارس آن زمان، مدرسه‌ي راهنمايي را رها کرد و به مدرسه‌ي علميه‌ي « باقريه » وارد شد. در اين مدرسه نيز در سايه‌ي استادان بزرگ در حوزه‌ي دروس مذهبي، به پيشرفت‌هاي چشمگيري دست پيدا کرد. در اين دوران علاوه بر تحصيل به کارهاي فني از قبيل سيم‌کشي و تعمير وسايل برقي و غيره مشغول بود. مدتي بعد علاوه بر مشاغل فني، به کارخانه‌ي « تيم » مشهد راه پيدا کرد و در اين کارخانه مشغول به کار شد.
در دوران انقلاب به دليل علاقه‌ي فراواني که به امام خميني (ره)‌ داشت، به تلاش براي انتقال پيام‌هاي اين رهبر بزرگ به همکارانش در کارخانه پرداخت. او اولين کسي بود که شبانه وارد کارخانه شد و عکس شاه را از روي ديوار پايين آورد و عکس امام را روي ديوار نصب کرد. علاوه بر فعاليت در کارخانه، در راهپيمايي‌ها و تظاهرات مردمي هم شرکت مي‌کرد. پس از انقلاب به دليل اعتقاد شديد به خودکفايي و رشد اقتصادي، با شعار « خودمان بسازيم » مصرانه‌تر از قبل به فعاليت در کارخانه ادامه داد.
با شروع جنگ تحميلي ميل به رفتن به جبهه، صبر و قرار از او ربود و او را راهي جبهه کرد. اين ذوق و شوق با تلاش و کوشش فراوان همراه شد و در ظرف کمتر از يک سال محسن را به يک فرمانده‌ي گردان تبديل کرد؛ فرمانده‌ي گردان زرهي تيپ جوادالائمه (ع). اما روح بزرگ او نتوانست در قالب جسم خاکي دوام بياورد؛ روزي که در منطقه‌ي سومار در سال 1361 بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر در عمليات مسلم بن عقيل مجروح شد و روز بعد در بيمارستان به شهادت رسيد، 20 سال بيشتر نداشت. رفتنش براي همه‌ي ماسخت بود؛ ‌اما کمي بعد پذيرفتيم که او براي ماندن نيامده بود، مثل همه‌ي آدم‌ها. اما رفتن او رفتني عاشقانه بود.

منبع:كتاب ستارگان صنعت خراسان رضوي   -  صفحه: 30

در سال 1336 مهدي درخانواده‌اي متدين از اهالي شيراز متولد شد و در هشت سالگي از نعمت داشتن پدر محروم گشت. اخذ مدرك ديپلم و گذر از سد كنكور حاصل تلاش او در كسب علم و دانش بود. فعاليتهاي انقلابي‌اش درجو ناآرام دانشگاه منجر به اخراج او از آنجا گرديد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، به عضويت سپاه پاسداران در آمده با شروع غائله كردستان راهي آن ديار شد و پس از آن نيز مشتاقانه به سوي جبهه‌هاي جنوب شتافت و قسم ياد كرد تا زمان شهادت دست از سلاح و مناجات برندارد. مهدي در مدت حضور در جبهه در عملياتهاي مختلفي شركت كرد و مسؤوليتهاي مختلفي چون رياست لشگر 19 فجر را عهده‌دار شد و سرانجام درعمليات كربلاي 5، در نوزدهم ديماه سال 1365 همراه دو برادر دلسوخته‌اش كربلاي شلمچه را از خون خويش رنگين ساخت.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها

عبدالامير ظهرابي در سال 1343 در منطقه‌ي رهنان شهر اصفهان متولد شد؛ چند ماه بعد به همراه خانواده به شهر خرمشهر مهاجرت کرد و به مدت 4 سال در آنجا ماند؛ اما دوباره به زادگاهش بازگشت. تحصيلاتش را در اين شهر آغاز کرد تا اينکه کم‌کم در جرگه ياوران روح‌الله (ره) قرار گرفت. بعد از پيروزي انقلاب به علت حمله رژيم بعثي درس و مدرسه را رها کرد و بعد از پايان تحصيل در کلاس دوم دبيرستان به استخدام سپاه پاسداران درآمد خميني(ره) شهر اصفهان درآمد. وي براي مدتي در کرمان فنون نظامي را فرا گرفت و بعد از يک ماه حضور در آنجا به مدت سه ماه به بندرعباس رفت. در بازگشت به اصفهان براي مقابله با دشمنان اسلام و حضور در ميدان نبرد حق عليه باطل آماده شد و در عمليات بيت‌المقدس شرکت کرد. در اين عمليات از ناحيه سر و عصب دست مجروح گرديد. پس از10 روز مداوا مجدداً به منطقه بازگشت و در عمليات رمضان در روز سي و يکم تيرماه سال 1361 در سن 18 سالگي به وصال حق نائل گشت. مزار پاکش در گلزار شهداي رهنان قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 243

منصور ظهيري‌مهرآبادي در سال 1342 ش در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. در سنّ هفت سالگي به دبستان رفت و با اتمام اين دوره وارد مقطع راهنمايي شد و سپس به تحصيل در هنرستان صنعتي پرداخت. در سال چهارم هنرستان بود که به وسيله‌ي بسيج مدرسه به اهواز سفر کرد.
روز دوم عيد سال 63 به تهران بازگشت و در روز هشتم فروردين با عده‌اي از محصّلين هم‌کلاسش مجدداً به جبهه رهسپار شد. نماز و روزه‌اش ترک نمي‌شد. عاشق اسلام و پيشرفت دينش بود. در امر به معروف و نهي از منکر سخت کوشا بود. مرتب در مراسم نماز جمعه حضور مي‌يافت.
تغيير کلي و اساسي زماني در زندگي منصور رخ داد که يکي از دوستانش شهيد شد. از آن به بعد کم اتفاق مي‌افتاد که فرايض ديني را به جماعت برگزار نکند؛ تا اين‌که در تاريخ 12/1/1363 پس از وضو گرفتن بر اثر اصابت ترکش توپ به قلبش در سنّ 21 سالگي شهيد شد.

منبع:يادواره 5600 شهيددانش آموزوشهيدفهميده