ليست شهداي دفاع مقدس (ف)

حسن در سال 1335 در شهركي دور از تهران در منطقه‌ي نظامي به دنيا آمد. كودكي او در سايه‌ي زحمات مادر گذشت و همانند ديگر كودكان به مدرسه رفت. حسن، درس و مدرسه را تا اخذ مدرك ديپلم رياضي ادامه داد سپس در رشته‌ي ارتباطات ماكروويو دانشگاه قبول شد. روز 16 آذر او نيز در جرگه‌ي تظاهركنندگان بود كه با گارد شاهنشاهي درگير شد.
سال 1356 فرداسدي دوره‌ي كارداني را به پايان رسانيد اما مسئولين دانشگاه مدرك او را ندادند و او را به خدمت نظام‌ وظيفه فرستادند. سربازان آن روزها که مصادف بود با تظاهرات مردم عليه رژيم شاه بايد به روي مبارزان شليك مي‌كردند؛ حسن اين وضعيت را دوست نداشت و بالاخره يك روز به فرمانده و معاونش كه سوار ماشين بودند، حمله كرد. فرمانده به هلاكت رسيد و معاونش نيز مجروح شد.
مأموران او را دستگير كردند؛ و به اعدام محكوم شد و به شكر خدا با پيروزي انقلاب اسلامي حسن نجات يافت. اسدي خدمت نظام‌وظيفه را در ستاد مشترك ارتش به پايان رساند سپس به كردستان رفت. يك‌باره به محاصره‌ي حزب دمكرات درآمد اما با بي‌اعتنايي پايش را روي پدال گاز فشار داد و از آن‌جا گريخت.
وي چندي بعد به استخدام اداره‌ي مخابرات درآمد و به عنوان رييس اداره‌ي كل ناحيه مشغول خدمت شد. حسن بار ديگر به جبهه رفت و در منطقه‌ي دارخوين مردانه جنگيد و درحالي كه سيم‌هاي كابل مخابرات را در بيابان وصل مي‌كرد، هدف خمپاره‌ي دشمن قرار گرفت و از دست چپ و پاي راست مجروح شد. حسن بعد از يك هفته درمان به اهواز بازگشت.
او در ميدان جنگ مسئوليت مخابرات گردان عمار را پذيرفت و سرانجام بعد از دلاوري‌هاي بسيار در تاريخ 21/8/1362 در عمليات والفجر 4 با سمت بي‌سيم‌چي در پنجوين حاضر شد و عاشقانه به سوي دوست پر كشيد.
از دلاور 27 ساله‌ي استان تهران 1 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب منظومه ملكوت جلد 1   -  صفحه: 285

روز هشتم آذرماه سال 1338 براي خانواده‌ي فردچيان با تمام روزهاي سال فرق داشت؛ خانه‌ي کوچک آنها ميزبان کودکي زيبا به نام محمدرضا بود، محمدرضا دوران کودکي را در شهرستان انديمشک گذراند. سپس به مدرسه رفت و با مطالعه‌ي کتب مذهبي اطلاعاتش را افزايش داد. بعد از اخذ مدرک سيکل به دبيرستان دکتر علي شريعتي راه يافت و در آغاز سال آخر دبيرستان به جمع پرشور تظاهرکنندگان پيوست. پخش اعلاميه، حضور در راهپيمائي‌ها و ديوارنويسي از جمله اقدامات او در آن سالها بود، روز چهارشنبه بيست و هفتم دي‌ماه سال 1357 مزدوران رژيم به منزل محمدرضا و چند تن ديگر از انقلابيون حمله کردند اما ياران خميني هدفي والا داشتند و برايشان اجراي احکام اسلام مهمترين مسئله بود لذا مبارزات انقلابي خود را ادامه داده و از پاي ننشستند. با پيروزي انقلاب و بازگشايي مدارس در اسفندماه سال 1358 موفق به اخذ مدرک ديپلم تجربي گرديد. محمدرضا در زمان حمله‌ي رژيم بعثي مردانه با مصاف دشمن رفت. تشکيل بسيج عشايري در انديمشک و دزفول،‌ همکاري نزديک در تهيه‌ي لوازم نظامي موردنياز، فرماندهي بسيج سپاه انديمشک، مسؤول طرح لبيک خميني (ره) و فرماندهي سپاه الواري گرمسيري از جمله فعاليت‌هاي او در راستاي حفاظت از دستاوردهاي انقلاب بود. فرمانده‌ي گردان قائم سرانجام در اسفندماه سال 1362 در عمليات خيبر(منطقه‌ي طلائيه) در سن 24 سالگي عاشقانه به ديار حق کوچ کرد و نامش چون ستاره‌اي درخشان در تاريخ انقلاب اسلامي جاودان ماند.

منبع:مطالب ارسالي از كنگره‌ي خوزستان

جمشيد در فروردين‌ماه سال 1338 در شهر اهواز به دنيا آمد. او از همان آغاز طفوليت به مسايل دين اسلام علاقمند شد و قراعت نماز را فرا گرفت؛ به طوري که قبل از ورود به مدرسه اين فريضه الهي را به جا آ‌ورد. در سن 8 سالگي فراگيري کلام‌الله مجيد را آغاز کرد. 12 ساله بود که پزشکان او را از فعاليت‌هاي پرتحرّک منع کردند؛ چرا که بيماري رماتيسم قلبي به او مجال شور و هيجان را نمي‌داد.
جمشيد با وجود اين که مدت‌هاي طولاني در بيمارستان بستري بود، اما از ادامه تحصيل غافل نشد؛ تا اين که به ناچار در اواسط دوره متوسطه ترک تحصيل نمود و اندک زماني بعد به طور معجزه‌آسايي شفا گرفت.
همزمان با شروع انقلاب، به جمع ياران امام (ره) پيوست. بعد از پيروزي انقلاب جز محافظين منزل آيت‌الله بهشتي بود. چندي بعد به عضويت بسيج مسجد حضرت ابوالفضل (ع) درآمد؛ اما جنگ‌تحميلي او را به ميدان نبرد کشاند و او در سومين روز از فروردين‌ماه سال 1361 براي آخرين بار به جبهه رفت و سرانجام ساعت 9 صبح روز دهم ارديبهشت‌ماه سال 1361 در فکه در سن 23 سالگي به عرش اعلي بال گشود.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

حسين فرزانه در سال 1331 در روستاي وردوم از توابع ماسال چشم به جهان گشود.
در دوران کودکي خود را مشغول به تحصيل و فراگيري علم نمود. وي پس از اتمام تحصيلات چهارم نظري بنا به فرمايش حضرت امام (ره) به استخدام نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران درآمد و در آن‌جا مشغول انجام وظيفه نمود.
سرهنگ حسين فرزانه در فضيلت و اخلاق يکي از نمونه‌ترين فرد در عصر خود به شمار مي‌رفت.
فرزانه چند سالي در پايگاه هوانيروز باختران در حفاظت و عقيدتي، سياسي پادگان مشغول به خدمت از آسمان آبي ايران بود. در طول مدت حيات کمترين و کوچک‌ترين ارزشي که او براي آن قايل مي‌شد، ماديات بود و هيچ‌وقت در فکرش اين گونه مسايل دنيوي راه نمي‌داد و هميشه در غرق معنويات بود و از عرفان الهي و ائمه اطهار سخن مي‌گفت و هيچ‌وقت از ياد خداوند غافل نمي‌شد.
فرزانه در سال 1367 به جبهه‌ي سر پل ذهاب اعزام گرديد و در تاريخ 31/4/1367 در اثر اصابت گلوله‌ي بعثيان در سنّ 36 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و در مزار شهداي ماسال دفن گرديد.
روحش شاد-يادش گرامي

منبع:مطالب ارسالي از كنگره شهداي گيلان  

فرهاد در سال 1336 در تهران متولد شد.پدرش مردي تلاشگر و متدين بود و فرزندش را طبق موازين دين مبين اسلام تربيت نمود کودکي را در سايه‌سار دستان پينه بسته پدر و نگاه مهربان مادر گذراند و با آغاز هفتمين پائيز زندگي به مدرسه رفت و آموختن علم را تجربه نمود فرش فروش بعد از اخذ مدرک ديپلم به موج توفنده انقلابيون پيوست و مشتاقانه نداي ياري امام امت را سر داد امر به معروف، اقامه نماز اول وقت و علاقه به امام امت و پدر و مادر از جمله خصائل بارز او بود.فرهاد بعد از مدتي به استخدام صدا و سيما درآمد.تا اينکه با آغاز جنگ تحميلي به ميادين نبرد حق عليه باطل شتافت و به جنگ با بعثيان روي آورد.اين سرباز 26 ساله سپاه روح الله سرانجام در روز سيزدهم آذرماه سال 1362 در منطقه پنجوين عراق مرگ سرخ را با آغوش باز پذيرفت و عاشقانه به ديار جاويدان حق کوچ نمود.

منبع:پرونده شهيد در شوراي ايثارگري سازمان صدا و سيما

در سال 1332 در روستاي «دله مرز» سروآباد از توابع شهرستان مريوان در استان کردستان کودکي به نام عثمان پا به عرصه هستي نهاد.دوران کودکي را در روستاي زادگاهش سپري نمود و با آغاز هفت سالگي به مدرسه رفت مشکلات اقتصادي مردم و عدم امکانات معيشتي موجب گرديد چند کلاسي بيشتر درس نخواند و جهت تأمين مايحتاج خود و خانواده‌اش در کنار پدر و برادر خود کار کند .در سال 1351 جهت انجام خدمت سربازي در دانشگاه افسران قوچان به انجام وظيفه پرداخت، هنوز يکسال از سربازي‌اش نمي گذشت که پدر زحمتکش او دار فاني را وداع گفت و عثمان در انديشه تلاشي مضاعف جهت رونق زندگي غم فراق پدر را متحمل شد.بعد از اتمام دوره سربازي به اهواز رفت و در يک شرکت مشغول به کار شد، آن روزها روزهاي مبارزه و قيام مردم بر عليه رژيم پهلوي بود و عثمان با درايتي انقلابي و شعوري اسلامي در جمع مبارزان قرار گرفت و تا پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي از هيچ کوششي فروگذار نکرد و در محاصره شهرباني شهرستان مريوان حضوري فعال داشت، بعد از پيروزي انقلاب به روستاي دله‌مرز مراجعه کرد و مدتي در آنجا ماند.در روزهاي آغازين انقلاب که قائله کردستان دل هر مسلماني را به درد مي‌رود عثمان جهت مقابله با نيروهاي ضد انقلاب و براندازي ناامني‌هاي موجود به کرمانشاه رفت و به عضويت سپاه پاسداران درآمد و با لياقت و کارآيي شايسته‌اي که از خود نشان داد طولي نکشيد که در مدت زمان کوتاهي از سوي سردار سرافرازسپاه محمد بروجردي به سمت مسئول گردان ضربت سپاه پاسداران منصوب شد سپس به پاوه انتقال يافت و فرماندهي عمليات آنجا را پذيرفت بعد از پاکسازي منطقه پاوه به سنندج درآمد و در پي آن به سپاه مريوان رفت .مدت دو ماه در روستاي تيش‌تيش و شوشيه بودو سپس مجدد به مريوان بازگشت و به سمت فرماندهي عمليات سپاه آنجا منصوب شد، او به هر روستايي که مي‌رفت ماهيت پليد گروهکها را افشا مي‌ساخت ،اهالي روستا را دعوت به پيوستن به نيروهاي انقلابي مي‌کرد بعد از پاکسازي روستاهاي مريوان از سوي فرمانده سازمان پيشمرگان مسلمان کرد آنجا ماموريت يافت که به منطقه کامياران برورد و به پاکسازي آنجا اقدام کند و آن منطقه را که مرکزي اصلي دموکراتهاي کرد ه بود آزاد ساخت .سرانجام در تاريخ 25/3/1361 در سن 29 سالگي بر اثر انفجار توپ به شهادت رسيد از آن شهيد گرانقدر يک پسر و يک دختر به يادگار مانده است.مزار مطهر شهيد در روستاي دله مرز قرار دارد. روحش شاد و يادش گرامي باد

منبع:كتاب اسوه‌هاي مقاومت

نامش عبدالرحمن فرصياد بود. گاهي مي‌آمد پيش بچه‌ها و با تعريف کردن حکايت‌هاي قديمي دل رزمنده‌ها را شاد مي‌کرد. در موردش تحقيق کرده بودم و مي‌دانستم سال 1311 در آبادان متولد شده است. خانواده‌اي مذهبي و در سطح متوسط داشته. سرد و گرم روزگار را چشيده بود و تجربيات زيادي داشت.
انقلاب که پيروز شد وقتي فرمان امام (ره) را شنيد به جهادسازندگي آبادان پيوست تا کمک حال محرومين باشد و به بازسازي و عمران روستاها بپردازد. حراست و پاسداري از اموال بيت‌المال در جهاد آبادان هم جزو مسئوليت‌هايش بود. جنگ که شروع شد او هم چنان در شهر مانده و به حراست از اموال بيت‌المال پرداخته و گاه‌گاه در اين ميان که فرصتي را مناسب مي‌ديده مي‌‌‌‌آمد جبهه پيش بچه‌هاي رزمنده و برايشان حکايات قديمي مي‌گفت. از بچه‌ها شنيده بودم مي‌گفته: اين حداقل کاري است که مي‌توانم انجام بدهم. شايد به خاطر همين حرف‌ها اراده‌ي رزمنده‌اي در پاسداري قوي‌تر شده و نظر لطف خداوند به من نيز جلب شود.
چند روز بود که کسي خبري از او نداشت. دوباره شروع کردم به کنجکاوي، راستش دلشوره داشتم. بالاخره فهميدم که در هفدهمين روز از اسفند ماه 1363 وقتي که 52 ساله بوده با 8 نفر از همکاران ديگرش در جهاد بر اثر بمباران هوايي بعثي‌ها به شهادت رسيده و در گلزار شهداي ماهشهر به خاک سپرده شده. سرم گيج مي‌رفت وقتي ماجراي رفتنش را شنيدم، احساس مي‌کردم نمي‌توانم آن همه معرفت را هيچ جاي ديگري پيدا کنم براي همين هر پنج‌شنبه مي‌روم سر مزارش تا بهش بگويم: مثل تو که مارو توي اون شرايط سخت فراموش نکردي ما هم تو رو حتي بعد از رفتنت فراموش نکرديم، يادت نره اون دنيا خيلي‌ها محتاج شفاعتت هستند.

منبع:كتاب نخل هاي ايثار   -  صفحه: 106