ليست شهداي دفاع مقدس (ف)

ايرج فيروزه‌اي در روز ششم آذر ماه 1317 در شهرستان بجنورد و در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در زادگاه خود گذراند اما به دليل مشکلات اقتصادي خانواده از ادامه تحصيل محروم ماند و به کارهاي مختلفي چون کفاشي پرداخت و سپس به کار رانندگي روي آورد. در جريان انقلاب اسلامي در تظاهرات و راهپيمايي‌ها فعالانه شرکت مي‌کرد و با شروع جنگ تحميلي همراه جهادگران بارها به جبهه‌ها اعزام شد و در آخرين مرحله در تاريخ 8/1/65 در منطقه فاو در عمليات والفجر 8 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 48 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد. از وي چهار فرزند به يادگار مانده است.
مزار پاکش در بجنورد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 313

امير فيروزي در سال 1346 در يک خانواده مذهبي و مقيد به دين مبين اسلام در شهر تهران ديده به جهان گشود. وي داراي دو خواهر و برادر بودند. در حين تحصيل با ابعاد مختلف انقلاب آشنا و پس از شروع جنگ تحميلي به عضويت بسيج درآمد و در اکثر فعاليت‌هاي اجتماعي بسيج شرکت مؤثر داشت. فردي باهوش و کوشا بود، به طوري که روزها به مدرسه رفته و در بعدازظهرها اوقات فراغت خود را در ساعت‌سازي مشغول کار بود و شب در جلسات و کلاس‌هاي آموزشي بسيج شرکت مي‌کرد.
15 روز در شهرستان اصفهان و دو هفته هم در جهاد سازندگي دوره‌ي نظامي را طي کرد و براي اولين مرتبه به جبهه انديمشک اعزام گرديد و پس از مدتي به جبهه ايرانشهر منتقل شد.
امير در عمليات والفجر 2 در منطقه حاج عمران شرکت کرد و پس از نبردي دلاورانه در تاريخ 8/5/62 در منطقه حاج عمران بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 16 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل گشت.

منبع:يادنامه5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده  

جنگ واژه غريبي بود؛ واژه‌اي ناآشنا براي ملتي که جز مهر و صفا به هيچ چيز نمي‌انديشيدند. براي مادر سخت بود فرزندش را به ميان آتش بفرستد. اما ابوالفضل دلش پر مي‌کشيد براي جهاد در راه خدا.
همه را راضي کرد تا راهي شد و بالاخره پر کشيد. سبکبال بود، از همه تعلّقات دنيا وارسته بود. وقتي به خانه‌اش در روستاي موته اطلاع دادند، هيچ کس باور نمي‌کرد بسيجي دلاور سپاه روح‌الله (ره) اين گونه غريبانه دل از خاک برگيرد.
روي مزارش نوشتند:
شهيد ابوالفضل فيروزي
سال تولد: 1343
سال شهادت: 19/4/1363
سن 20 سال

منبع:روزنامه كيهان 2/2/83

سال 1345 بود، مادر با شوق فراوان کودکش را در آغوش گرفت.عليرضا دوران کودکي را در زادگاهش فسا پشت سر نهاد و در سن هفت سالگي به مدرسه رفت از همين دوران به فعاليت‌هاي هنري علاقمند گشت، و پس از پيروزي انقلاب با ترسيم چهرة شهدا و سرودن شعرهاي جذاب فعاليتش را در اين حوزه گسترش داد با آغاز جنگ تحميلي فيروزي به ميدان نبرد شتافت و ضمن نبرد مسلحانه در بخش تبليغات نيز خدمت نمود در عمليات والفجر8 از ناحيه دست مجروح شد و متأسفانه بعد از ماهها درمان، پزشکان دست چپ وي را قطع کردند، در اين مدت عليرضا به عضويت پايگاه بسيج درآمد و فعالانه در انجمن اسلامي دبيرستان به خدمت پرداخت.در سال 1366 در آزمون ورودي دانشگاه در رشته پزشکي پذيرفته شد و بعد از دو ماه حضور در دانشگاه به ميدانهاي نبرد شتافت و در زمينه‌هاي مختلف تبليغي به فعاليت روي آورد.وي در اين دوران ارزنده‌ترين آثار خود را که نقاشي چهره‌هاي فرماندهان شهيدش بود، انجام داد، زيباسازي دروازه ورودي شهرستان فسا از جمله هنرمنديهاي وي به شمار مي‌رود، فيروزي در مسابقات جانبازان کل کشور در زمينه‌هاي شعر و گرافيک مقامهاي اول و دوم را به دست آورد و در تاريخ 23/3/1367 در عمليات بيت‌المقدس هفت در سن 22 سالگي به شهادت رسيد.از او چند شعر به نامهاي معراج، درياي خون، صبح آفتاب، بلال عشق، صحبت ديوانه، شعر بي‌قراري، هفتم تير، نخلهاي مقاوم، زلال آب، خون‌رنگ، اوج آسمان، تب وصل، يورش صبح، قرآن خموش، قامت استاد، بوي بهار، درس عشق، معناي شراب، حيات جاوداني، امام عشق، مرکب نور، خمخانه صبح، حماسه ياران،‌ آداي حسين، زنگ هوشياري، معراج گل، زنداني، کهکشان، خاموش، ساخت آمريکا، زلال روح، سالي که گذشت، بچه‌هاي حلبچه، اي خوبترين به يادگار مانده است.

منبع:كتاب شهيدان شاعر

روز‌هاي جنگ و جبهه يادش بخير. اين روزها دلم بيش‌تر از بي‌نهايت هواي بچه‌ها را مي‌کند. هواي دوکوهه را هواي فکه را. يادش بخير، يکي از بچه‌ها که مرخصي مي‌رفت غم عالم را مي‌شد توي چشم‌هاي بقيه خواند و زمان برگشتنشان که مي‌شد و مي‌آمدند طوري همديگر را در آغوش مي‌کشيدند که انگار سال‌هاست يکديگر را نديده‌اند.
محمدرضا هم يکي از آن بچه‌هاي بامعرفت بود که در سال 1333 در آبادان متولد شده بود و خانواده‌اي مذهبي داشت که بردباري و صبر در مقابل مشکلات را به خوبي از آن‌ها آموخته بود. شنيده بودم علاقه‌ي زيادي به تحصيل داشته و بعد از گرفتن مدرک ديپلم در کنکور شرکت کرده و به دانشگاه رفته. صداي انقلاب را همه مي‌شنيدند، محمدرضا هم که آدم مقيدي بود به صفوف انقلابيون پيوست و انواع فعاليت‌هاي ضد رژيم شاهنشاهي را انجام داد. انقلاب که پيروز شد به استخدام آموزش و پرورش درآمد و بعد از آن هم وقتي پيام امام (رحمت الله عليه) را مبني بر تشکيل جهاد سازندگي شنيد براي کمک به محرومين مأمور به خدمت شد و در کنار جهادگران آباداني به عمران روستاها پرداخت.
جنگ که شروع شد درس و مدرسه را رها کرد و رفت به مدرسه‌ي بزرگتري که درس عشق بياموزد. در ميدان جنگ به واحد خمپاره‌انداز معرفي شد. اعتقاد مقدسي داشت، مي‌گفت چون کشور در محاصره اقتصادي اجانب است براي صرف هر گلوله‌ي خمپاره بايد نهايت سعي وکوشش را نمود تا گلوله‌ها به هدف بخورند.
سرانجام سيزدهمين روز از بهمن ماه 1359 فرا رسيد و محمدرضا در فياضيه‌ي آبادان در حالي که 26 سال داشت بر اثر اصابت ترکش خمپاره‌ي دشمن به ديدار خدا نايل گشت. حالا خيلي سال است که پيکر پاکش در گلزار شهداي جهرم بهترين مکان گفتن دلتنگي‌ها و حسرت‌هايم شده است.

منبع:كتاب نخل هاي ايثار   -  صفحه: 109

محمدحسن فيروزي مقدم فرزند محمدابراهيم در سال 1345 در روستاي چاح از توابع شهرستان بيرجند در خانواده‌اي مذهبي و متدين ديده به جهان گشود. دوران کودکي و تحصيلات ابتدايي را در روستاي خراشاد در 3 کيلومتري چاج گذراند. از کودکي در جلسات مذهبي حضوري فعال داشت. در مراسم عزاداري سالار شهيدان با عشق و شوري خاص شرکت مي‌کرد و به انجام فرايض مقيد بود و نمازش را در مسجد و به جماعت مي‌خواند.
با آغاز جنگ تحميلي از طريق بسيج عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. چند نوبت در صحنه‌هاي دفاع مقدس حضور يافت. سپس به عضويت رسمي سپاه پاسداران درآمد و در اولين فرصت به جبهه شتافت. در عملياتي مختلف با ايثار تمام شرکت کرد. دو بار مجروح شد. اما براي اينکه خانواده‌اش ناراحت نشوند، مجروحيت خود را به اطلاع آنها نمي‌رسند. هروقت که به جبهه مي‌آمد به تشويق و ترغيب جوانان جهت حضور در جبهه‌ها ميپرداخت و خودش ارام و قرار نداشت، تا دوباره به صف رزمندگان بپيونددو همراه همرزمانش با متجاوزان بعثي بستيزد.
سرانجام اين دلاور 21 ساله پس از رزمي دليرانه در منطقه‌ي عملياتي ماووت در کربلاي 10 در تاريخ چهارم تيرماه سال 1366 به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گشت. پيکر پاک شهيد در بيرجند تشييع گرديد و سپس براي تدفين به زادگاهش منتقل و در ميان غم و اندوه روستاييان به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 565

عزيز در سال 1342 چشم بر جهان هستي گشود. کودکي او در سايه‌ي پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فرا گرفت.
فيض‌بخشايش خيلي زود درس ايثار و جوان‌مردي را از مکتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره‌ي اهل‌بيت (ع) گشت.
وي با آغاز جنگ‌تحميلي در جرگه‌ي سربازان لشکر اسلام به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در سال 1364 در منطقه‌ي فاو در عمليات والفجر 8 از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 22 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج

روز بيستم مردادماه سال 1340 در خانواده‌اي محروم و مستضعف اما غني به عشق اهل‌بيت، کودک پسري ديده به جهان گشود. پدربزرگ در خواب ديده بود که نام طفل تازه به دنيا آمده را حسن گذاشته‌اند و بعد از آن کودک را سيدحسن صدا زدند. سيدحسن در دامان پدر و مادري پارسا رشد کرده و پرورش يافت و از همان اوان کودکي با طعم تلخ فقر و نداري آشنا شد.
او دوره‌ي ابتدايي و راهنماييي را در مدرسه‌ي نوراسلام مرند به پايان رساندو دوره‌ي متوسطه را در دبيرستان سيدزاده به پايان برد. هم‌زمان با اوج مبارازت مردم مسلمان ايران، او که بيشتر از همه با مفهوم ظلم و استثمار آشنا بود، فعاليت‌هاي سياسي و اجتماعي خود را از مساجد و با حضور در تظاهرات مردمي آغاز کرد و با پيروزي انقلاب، وارد سپاه شد و بعدها به خاطر علاقه‌اي که به تعليم و تعلّم داشت، به خدمت آموزش و پرورش درآمد و به ارشاد و تعليم جوانان همت گمارد.
جنگ آغاز شده بود و جوانان غيور اين ديار براي دفاع از کيان اسلام و موجوديّت انقلاب راهي جبهه‌ها بودند. جبهه براي سيدحسن عطر برادر شهيدش را مي‌داد؛ برادر مهرباني که پنج سال از او بزرگ‌تر بود، هم‌پاي هم قد کشيده بودند و محرم رازهاي هم بودند. حالا سيدعلي پر کشيده بود و سيدحسن مي‌خواست جاي خالي برادر را در جبهه پر کند. از همان روز که پيکي خبر شهادت علي را آورده بود، او براي رفتن و رسيدن، بي‌تاب‌تر شده بود؛ هر چند که مبدأ و مقصد يکي بود و او جز رضاي خدا نمي‌خواست، اما اين شوق و شعف غيرقابل وصف براي جهاد بالاخره او را به ديار عشاقان کشاند و سيدحسن در روز بيست و يکم دي ماه سال 1365 بعد از پانزده روز نبرد جانانه در عمليات کربلاي پنج در شلمچه در سنّ 25 سالگي به برادر شهيدش پيوست.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد2 صفحه 277