ليست شهداي دفاع مقدس (ق)

محمد قدمياري در سوم ارديبهشت‌ماه سال 1344 در روستاي لطف‌آباد از توابع شهرستان درگز متولّد شد. در سال‌هاي پيروزي انقلاب اسلامي با وجود سنّ کمي که داشت، وارد جريان‌هاي انقلابي گرديد و با شرکت در تظاهرات و پخش اعلاميه و عکس‌هاي حضرت امام (ره) به جرگه‌ي مبارزان عليه رژيم طاغوت پيوست. او اغلب حوادث مربوط به پيروزي انقلاب و تظاهرات را در دست‌نو‌شته‌هايش نگاشته است.
با آغاز يورش دژخيمان بعثي و آغاز جنگ تحميلي به علت ادامه‌ي تحصيل، از حضور در جبهه‌هاي جنگ باز ماند؛ ولي در نهايت ترک تحصيل کرد و داوطلبانه راهي جبهه‌هاي نبرد شد. او هميشه مي‌گفت: «بعد از اين‌که اشغال‌گران را از کشورمان بيرون کرديم، آن‌وقت مي‌‌توانيم به راحتي درس خود را ادامه دهيم.»
در آخرين نامه به خانواده‌اش سفارش کرد: «اگر شهيد شدم، برادرانم راه امام را رها نکنند و تا صدام کافر را از ايران عزيزمان بيرون نکنند، آرام نگيرند و يادتان باشد که موجيم که آسودگي ما عدم ماست».
هميشه مي‌گفت: «انشاالله زماني با هم به جماران مي‌رويم و دست امام را مي‌بوسيم.»
سرانجام در هشتم مهرماه سال 1364 در اشنويه در سنّ 20 سالگي به آرزوي ديرينه‌ي خود رسيد و بر اثر اصابت تير مستقيم دشمن به ديار معبود شتافت.
مزار پاکش در روستاي لطف‌آباد قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 63

منصوره قديري در سال 1346 در شهر تهران ديده به جهان گشود وي تحصيلات خود را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد و پس از آن ازدواج کرد. اما آرامش کانون خانوادگي او ديري نپاييد جغد شوم جنگ بر سوداي عشق او سايه افکند.
هفدهمين روز از بهار سال 1367 منصوره 21 ساله را به لقاي حق دعوت کرد و او به همراه مادر، خواهر،‌برادر و برادرزاده‌اش بر اثر حمله موشکي دشمن به شهر تهران آسماني شد و در جوار رحمت الهي مأوا گزيد.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد صفحه 149

علي قدم‌كرمي در سال 1341 در روستاي زردآلو از توابع شهرستان نورآباد ديده به جهان گشود. چون روستاي محل زندگي او فاقد دبستان بود، او به صورت متفرقه تحصيلات ابتدايي را تا كلاس پنجم ادامه داد. وي براي كمك به امرار معاش خانواده، به كشاورزي مشغول شد. بعد از اين كه با حركت نهضت اسلامي آشنا شد، در راهپيمايي‌ها و تجمعات شركت فعال و گسترده داشت تا اين‌كه جنگ تحميلي رژيم بعث عراق عليه نظام مقدس جمهوري اسلامي شروع شد.
وي جهت ثبت‌نام به پايگاه‌هاي ثبت‌نام بسيج در سطح شهرستان مراجعه كرد و جهت اعزام به جبهه، تشكيل پرونده داد. او دو بار در معيت ديگر هم‌رزمان به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام گرديد.
در سال 1363 در عمليات بدر به اسارت نيروهاي بعثي درآمد و در سال 1367 در اسارت در سنّ 26 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب راويان عشق   -  صفحه: 40

محمد در روز سوم تيرماه سال 1343 در شهر تهران ديده به جهان گشود. کودکي او در کنار خانواده سپري شد. در هفتمين سال زندگي به مدرسه رفت و توانست تا اخذ مدرک سيکل تحصيل نمايد.
قديري در زمان جنگ تحميلي، مردانه روانه جبهه جنگ شد و همراه بسيجيان حماسه‌اي باشکوه آفريد. روز بيست و يکم ارديبهشت‌ماه سال 1361 خرمشهر، وعده‌گاه ديدار گشت و محمد در سن 18 سالگي در عمليات بيت‌المقدس به آسمان پر کشيد. مزار پاکش در جاده ساوه چهاردانگه گلزار شهداي امامزاده عباس (ع) قرار دارد.

منبع:پرونده شهيد در حوزه 273 ناحيه سيدالشهداء بسيج اسلامشهر

غلام‌حسين قرايي فرزند علي در تاريخ 7/1/1340 در روستاي صفي‌آباد از توابع شهرستان اسفراين در خانواده‌اي مستضعف و کشاورز به دنيا آمد. پس از سپري کردن دوران کودکي، تحصيلات دوره‌ي ابتدايي را در روستايش گذراند. سپس براي ادامه‌ي تحصيل به شهرستان سبزوار رفت. او تحصيلات دوره‌ي متوسطه را در اين شهرستان طي کرد و در سال 1358 موفق به اخذ مدرک ديپلم در رشته‌ي علوم تجربي گرديد.
قرايي در دوران مبارزات قبل از انقلاب، در راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد. او در دبيرستان هم فعاليت مي‌نمود و تلاش مي‌کرد تا هم‌کلاسي‌هاي خود را با انقلاب اسلامي آشنا نمايد. پيروزي انقلاب اسلامي باعث شور و نشاط زيادي در غلام‌حسين شده بود.
او پس از رسيده به سنّ قانوني، به خدمت نظام‌وظيفه اعزام شد. بعد از گذراندن دوره‌ي سربازي، با توجه به شناختي که از جهادسازندگي داشت، در تاريخ 7/11/1361 به طور رسمي به اين نهاد پيوست. وي بعد از مدتي به عنوان مسئول کميته‌ي آب‌رساني جهادسازندگي شهرستان اسفراين مشغول به کار گرديد.
از جمله فعاليت‌هاي او: آب‌رساني به روستاهاي چهل‌دختران، امامزاده کوران، گرمه، زنفت و الست‌سفلي بود. وي هم‌چنين پروژه‌ي مجتمع آب‌رساني قدس که شامل روستاهاي اتيمز، کلاته ميرزا رحيم، عباس‌آباد، ولي‌آباد، قاسم‌آباد و دولت‌آباد بود را به مرحله‌ي اجرا درآورد.
قرايي در تاريخ 15/4/1363 از طريق جهادسازندگي به عنوان متخصّص آب‌رساني به جبهه اعزام گرديد. او تا تاريخ 31/5/1363 در جبهه حضور داشت و به پل‌سازي مشغول بود که اين پل‌ها در عمليات خيبر مورد استفاده قرار گرفت.
او مجدّداً در تاريخ 19/12/1363 به منظور نصب پل‌هاي شناور به جبهه عزيمت کرد و سرانجام در تاريخ 26/12/1363 در عمليات بدر در منطقه‌ي شرق رودخانه‌ي دجله بر اثر بمباران هوايي در 23 سالگي به شهادت رسيد.
پيکر اين شهيد در روستاي صفي‌آباد از توابع شهرستان اسفراين به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 35

سال 1342 عزت‌الله صاحب دختري مهربان به نام نيمتاج شد، کودکي او در قزوين سپري گشت و در سايه تربيت عالمانه خانواده پرورش يافت.نيمتاج به دلايلي نتوانست بياموزد.سالها بعد او ازدواج کرد و به تهران مهاجرت نمود و چهار نوگل خندان زندگي‌اش را با صبر و شکيبائي پرورش داد.
و سرانجام روز هفدهم فروردين ماه سال 1367 کينه و قساوت دشمن بعثي جويباري از خون به راه انداخت و نيمتاج به همراه دختران، پسر و نوه‌اش سفري سرخ را در پيش گرفت. قديري در سن 43 سالگي به آسمان پر کشيد و تنها يک پسر از او در جمع ما به يادگار ماند تا داغ هجر خانواده را بر دوش کشد.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 2 صفحه 101

بهي الملوک در سال 1309 در نهاوند متولد شد. کودکي را در زادگاهش و در ميان جمع مهربان خانواده گذراند.سپس آموختن علم را آغاز نمود، سالهاي تحصيلي قدوسي با موفقيت سپري شد و او توانست شغل معلمي را براي خويش برگزيند.وي سرانجام پله‌هاي قرب الهي را پشت سر نهاد و در تاريخ 23/11/1365 به همراه همسر و دو دخترش در سن 56 سالگي به آسمانيان پيوست.بمباران هوائي شهر تهران توسط دشمن خانواده را از هم گسست، دو دختر ديگرش نام و ياد او را زنده نگه‌ داشتند.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه 105

حسن در روز شانزدهم خردادماه سال 1348 در روستاي «وراوي» شهرستان لامرد در خانواده‌اي متوسط ديده به جهان گشود. از کودکي آثار معنويت در چهره‌اش هويدا بود. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در زادگاهش ادامه داد. با تشکيل بسيج در محل از اولين شاگردان مدرسه‌ي عشق شد و تا پاسي از شب به گشت‌زني و پاسداري از محل مشغول بود.
شروع جنگ تحميلي و پر پر شدن لاله‌هاي انقلاب، تأثيري شگرف بر روحيه‌ي وي نهاد و در سنين نوجواني به ميدان‌هاي عشق و ايثار شتافت. مدت سه ماه در جبهه‌ي دشت‌عباس با دشمن پيکار کرد. سرانجام در عمليات والفجر 1 در تاريخ 22/1/1362 در سن 14 سالگي خالصانه جان نثار دوست کرد. پيکر پاکش پس از سال‌ها مهجوري از منطقه شرهاني به زادگاهش منتقل گرديد و با شکوه فراوان به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 383

عباس قديمي‌ديزناب در سال 1342 در شهر تهران ديده به جهان گشود. دوران ابتدايي و راهنمايي و متوسطه را به اتمام رساند و موفق به کسب مدرک ديپلم شد. عباس در قبل از انقلاب در بسياري از راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد تا اين‌که انقلاب به پيروزي رسيد. بعد از پيروزي انقلاب نيز به عضويت بسيج در آمد. در پايگاه‌هاي مختلف نيز شرکت مي‌جست.
او در 18 سالگي به خدمت سربازي رفت و دوران سربازي را در اهواز گذراند. بعد از پايان دوران مقدس سربازي به استخدام مخابرات درآمد. سمت ايشان تکنسين بود؛ وي به طور داوطلب از طرف اداره‌ي مخابرات به جبهه اعزام شد ( به مدت 6 ماه ) و مشغول کار تدارکاتي بود.
او در بسيج مسجد اوليا فعال بود. از نظر مذهبي بسيار مقيّد بود. در درس بسيار کوشا بود. سرانجام در تاريخ 13/11/1365 در سنّ 23 سالگي در شلمچه هنگام عمليات کربلاي 5 به شهادت رسيد.
او مفقودالاثر است و پيکر مطهرش را تنها خدا مي‌داند که کجاست؟!

منبع:كتاب منظومه ملكوت جلد 1   -  صفحه: 304

روز اول فروردين ماه سال 1342بود، سلمان با شوق فراوان فرزندش را در آغوش گرفت و بعد از قرائت اذان و اقامه نامش را ابراهيم نهاد. ابراهيم روزهاي کودکي را در شهرستان ساوه سپري کرد و در سايه زحمات بي دريغ خانواده پرورش يافت و تحصيلاتش را تا پايان سال اول دبيرستان ادامه داد.
در سال‌هاي جواني او، جنگ تحميلي آغاز شد، دفاع از حريم ايراين اسلامي قديمي‌فر را بر آن داشت تا مردانه سلاح به دست گيرد و در ميادين نبرد حق عليه باطل حاضر گردد.
اين اسوه مجاهدت و ايثار سرانجام در سن 19 سالگي در تاريخ 4/8/1361 به لقاء حق شتافت. سومار (منطقه کله قندي) ميعادگاه او با خدا بود. پيکر پاکش را در بهشت زهرا (س) به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه حمزه سيدالشهدا شهرك ايرانشهر و ليست بنياد شهيد منطقه 3 تهران

تيمور قربان‌زاده قوچاني در سوم فروردين‌ماه سال 1340 در روستاي حاتم‌قلعه از توابع شهرستان درگز ديده به جهان گشود. در کانون گرم و صميمي خانواده‌اي کشاورز و زحمتکش پرورش يافت که او را با معنويّت آشنا کرد و راه ايثار و از جان‌گذشتگي را به وي آموخت.
تيمور از همان کودکي از هوش و استعداد سرشاري برخوردار بود و خصوصيات اخلاقي او زبان‌زد همه‌ي دوستان و آشنايان بود.
تحصيل خود را تا پايان دوره‌ي دبستان ادامه داد اما به دليل ضعف بنيه‌ي مالي خانواده، مجبور به ترک تحصيل گرديد و به کار کشاورزي مشغول شد. با رسيدن به سنّ خدمت سربازي، خود را به حوزه‌ي نظام‌وظيفه معرفي نمود و بعد از گذراندن دوره آموزشي، به جمع دليرمردان لشگر 77 پيوست.
سرانجام پس از مدت‌ها حضور در مناطق عملياتي و رشادت‌هاي فراوان در پنجم مهرماه سال 1360 در منطقه‌ي عملياتي آبادان در اثر انفجار مواد منفجره در عمليات ثامن‌الائمه (ع) در سنّ 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گشت.
مزار پاکش در روستاي حاتم‌قلعه قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد10 صفحه 109

سال 1339 سال آغاز زيستن حسين در شهرستان گرگان بود، او سال‌ها در سايه زحمات پدر و مادر زيست و با تلاش شبانه‌روزي پدر به کسب علم پرداخت و در حوزه علميه ثبت‌نام کرد.
اما دست تقدير اورا به مصاف دشمن بعثي کشاند قديريان مردانه در مقابل تجاوزگران ايستاد و نامش را در جرگه شهداي ايران اسلامي ثبت نام نمود. روز دهم ارديبهشت‌ماه سال 1361 دب جردان اهواز ميعادگاه او براي ديدار حق بود حيسن در سن 22 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش که شهادت بود، دست يافت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي 22/1/84

اسماعيل متولّد شد و خدا سرنوشت او را چنين رقم زد که از عاشقان ثارالله و مخلصان ولايت اميرمؤمنان (ع) باشد. تنها دوازده روز از بهار مي‌گذشت که زمين مهبط قدومش شد؛ در حالي‌که شکوفه‌ها و طنين صداي پرندگان، سرور را براي عالميان به ارمغان مي‌آورد آمد و آن‌گاه که رفت، زمين مرد و گل‌ها خشکيد.
غواص لشگر اسلام شهيد قربانلو در سال 1345 متولّد شد و در بيستم دي‌ماه سال 1365 به نداي حق لبيک گفت.
او از خاک شلمچه در عمليات کربلاي 5 در حالي‌ به ديدار محبوبش شتافت که تنها بيست سال از عمرش مي‌گذشت.
مزار پاک او در گلزار پايين زنجان است.

منبع:ويژه نامه يادواره غواصان دريادل_اسفند 1375صفحه 16

حسين قربان‌خاني در سال 1345 در تريزآباد ساوه به دنيا آمد. به سفارش يكي از سادات بزرگوار روستا نام او را "حسين" گذاشتند. پس از پايان دوره‌ي ابتدايي به همراه خانواده‌اش به قم هجرت نمود. به سبب ناتواني پدر، در كنار درس خواندن به كار هم مشغول شد تا به خانواده خدمت كند.
حسين، صبور و خوش‌برخورد بود و علاقه‌ي زيادي به شعر داشت. در دفتر خاطراتش شمع و گل و پروانه نقاشي مي‌كرد و مزاري هم در كنار آن‌ها مي‌كشيد. شب‌ها تا دير وقت شعر مي‌نوشت و با گواش روي شيشه نقاشي مي‌كشيد و مي‌گفت: «‌ اين‌ها را به يادگاري براي شما مي‌كشم و مي‌نويسم. »
با شروع جنگ تحميلي به فرمان امام خميني (ره) راهي جبهه‌هاي نبرد شد و در لباس بسيج به مدت شش ماه فعاليت كرد. پس از فرا رسيدن موعد سربازي به عنوان سرباز به مبارزه عليه دشمن متجاوز ادامه داد و در چهارمين روز از فروردين‌ماه 1367 بر اثر تركش خمپاره در جبهه‌ي زبيدات خوزستان در سنّ 22 سالگي به خيل عظيم شهيدان پيوست و دين خود را به اسلام ادا كرد.
مزار پاكش در امامزاده ابراهيم قرار دارد.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 27

روي سنگ مزارت که دست مي‌کشم، احساس سبکي مي‌کنم. تو اين‌جايي پيش من، منِ غافل مأيوس از نبودنِ تو. دلم پُرِ، پرِ است. سال 1344 متولّد شده‌اي و چشم‌هاي کوچکت براي اولين بار در نجف‌آباد گشوده شد. پدر نامت را "حسين" گذاشت و هيچ‌کس نمي‌دانست اين کودک ظريف و کوچک روزي يکي از غيورمردان اين مرز و بوم مي‌شود و در جبهه‌ها حماسه مي‌آفريند.
21 ساله شده بودي، روحت نمي‌توانست اين دنياي خاکي را تحمل کند و به دنبال راه تنفسي مي‌گشت.
چشم‌هايم را مي‌بندم؛ جزيره‌ي سهيل را خاک و خون و غبار پوشانده است. چهارمين روز از دي‌ماه 1365 است عمليات کربلاي 4 شروع شده است تو مستِ بوي وصالي و بچه‌ها دلهره دارند که آيا امروز روز لقا است يا هنوز دوري ادامه دارد؟
چشم‌هايم را روي هم فشار مي‌دهم؛ نمي‌دانم چه مي‌شود، اما تو زيباتر از هميشه شده‌اي و من مثل هميشه حيران و سرگردان. نفس عميقي مي‌کشم؛ چشمانم را که خيسِ‌‌خيس است، مي‌گشايم. مزار تو هنوز زير دستانم در حال لمس است و گلزار شهداي صفي‌آباد بوي عطر مي‌دهد و من را مثل هميشه گيج مي‌کند.

منبع:كتاب سبك بالان ساحل ها صفحه 104