ليست شهداي دفاع مقدس (ق)

غلام‌حسين قاضي ميرسعيد در سال 1314 در طالقان (كرج) در دامان پاك و پرمهر خانواده‌اي شريف و متديّن و زحمتكش تولد يافت. به دليل عدم امكانات و مشكلات بسيار زندگي مراتب علمي خود را نتوانست بيش از پنجم ابتدايي دنبال كند و روزگار خاطره انگيز كودكي و نوجواني خويش را در پرتو لطف بي دريغ و حسن توجه خانواده‌ي مذهبي خود به معرفت اندوزي و ادب آموزي گذراند.
انساني خوب و پاك و دوست‌داشتني بود و با خصايل والاي خود دوستان و آشنايان را به رهروي صراط مستقيم و تبعيت از حق ترغيب مي‌نمود از همان ابتداي جواني دوستدار راستين شهادت و جان‌سپاري و امر به معروف و نهي از منكر بود. با مجاهدتي هميشگي به همسر و فرزندان خدمت مي‌كرد و بيشتر وقت خود را در منزل به تربيت اسلامي فرزنداني نيكو مي‌پرداخت كه بعدها هر كدام به عنوان نگيني درخشان بر عرصه‌ي اين مرز و بوم مقدس نورافشاني كردند.
غلام‌حسين با عشق راستيني كه به خدمت در اين مرز و بوم داشت، فعاليت و كارش را در اين زمره برگزيد و در سال 1341 به استخدام شهرباني سابق درآمد و از همان لحظه‌ي شروع با توجه به خصايص انساني و نورانيش، يك لحظه از امر خدمت غافل نبود و در سال 62 از خدمت بازنشسته شد ولي به پاس خدمات خالصانه‌ي خود از همان مرحله به جبهه اعزام و در يكي از دفعات به شدت بر اثر انفجار و اصابت گلوله مجروح گرديد اما پس از استراحت و باز يافتن سلامتي مجدّداً به منطقه جنگي رفته و پس از ماه‌ها مجاهدت در جبهه‌ي ماووت در اولين روز بهمن‌ماه سال 66 با ايثار و شجاعت افتخارآميز بر اثر اصابت تركش، شاهد مقصود را در آغوش گرفت و با كاروانيان ره دوست همراه شد و به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
از اين خانواده محترم تعداد 9 شهيد از اقوام درجه 1 تقديم اسلام و انقلاب گرديد.
از اين عزيز سفر كرده به ديار دوست 3 فرزند به يادگار مانده است و يکي از برادرانش در طول سال‌هاي دفاع مقدس در راه حفظ مرزهاي ايران اسلامي به شهادت رسيد.

منبع:پايگاه اطلاع رساني پليس

غلامرضا قاليباف فرزند رجب در سال 1348 در روستاي درخش از توابع شهرستان بيرجند چشم به جهان گشود. دوران کودکي را در آغوش پدر و مادري مذهبي سپري نمود و سپس راهي دبستان شد و تا کلاس پنجم ابتدايي تحصيل کرد. بعد از آن در کارگاه مکانيکي به کار مشغول شد. ارادت خاصي به اهل‌بيت (ع) داشت و در جلسات و مراسم مختلف مذهبي با عشق و علاقه شرکت مي‌کرد. قبل از سربازي مدت 2 ماه داوطلبانه در مناطق عملياتي حضور يافت.
حال و هواي جبهه او را به سمت و سوي مردان عاشق سبزپوش هدايت نمود و بدين‌ترتيب غلامرضا در جرگه‌ي پاسداران انقلاب اسلامي قرار گرفت. او جهت خدمت به سرزمين اسلامي مجدداً عازم جبهه شد و سه ماه با رشادت ايستادگي کرد تا اينکه سرانجام در تاريخ شانزدهم ارديبهشت ماه سال 1367 در منطقه‌ي پدافندي بانه بر اثر اصابت ترکش در سن 19 سالگي به درجه‌ي عظماي شهادت نايل گرديد.
پيکر پاک او باشکوه فراوان در بيرجند تشييع گرديد و سپس به زادگاهش منتقل شده و در کنار ديگر گل‌هاي پرپر شده‌ي دفاع مقدس به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 576

سيد عبدالحميد قاضي ميرسعيد در هفدهم مرداد ماه سال 1339 در ميان تباري از خاندان وحي «سادات طباطبايي» در بخش طالقان از توابع شهرستان ساوجبلاغ چشم به جهان گشود. او از دوران كودكي روحي مسئول و مدبر داشت تا آنجا كه عشق به الله را سرلوحه حيات خويش قرار داد و قبل از رسيدن به سن تكليف به انجام وظايف شرعي پرداخت. سيد عبدالحميد دوران تحصيل در مقطع دبيرستان و راهنمايي را با موفقيت پشت سر گذاشت. در سال 1357 در رشته دندانپزشكي دانشگاه اصفهان پذيرفته شد. او پس از پيروزي انقلاب و در دوران هجوم فكري گروهكها با بصيرت خاصي جريانات را تعقيب نمود اما همواره فكري مستقل داشت. قاضي ميرسعيد پس از مدت كوتاهي به همراه اكيپهاي جهاد سازندگي، به عنوان مسئول اردوي فرهنگي و درماني به روستاهاي دور افتاده كشور رفت و با آغاز جنگ تحميلي قدم به جبهه نهاد و به عضويت نهاد مقدس سپاه درآمد و در زمانهاي مختلف در سمتهايي مانند مسئول روابط عمومي‌ سپاه پاوه و قائم مقام فرماندهي سپاه پاوه فعاليت نمود و در سال 1360 به عنوان فرمانده سپاه پاوه به فعاليت خود ادامه داد و در كوههاي كردستان حماسه‌ها آفريد. حميد در سال 1361 ازدواج كرد و ثمره آن يادگاري به نام حسين است. او با تنظيم برنامه‌اش در كلاسهاي سياسي تاريخ معاصر شركت مي‌كرد و درحوزه علميه نيز درس مي‌آموخت و سعي در پرورش همه ابعاد وجودي خود داشت. سرانجام اين شيداي بي‌قرار در ظهر روز شنبه بيست و ششم بهمن ماه سال 1364 در عمليات والفجر 8 در حاليكه مشغول مداواي مجروحين بود، به آب اروند وضو ساخت و به همراه يكي ديگر از همرزمانش شاهد شهادت را در آغوش گرفت.

منبع:روزنامه كيهان  

سيدعلي قاليبافان فرزند سيد عبدالرحيم در سال 1336 درشهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. دوران تحصيلات ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان را در زادگاهش با موفقيت گذراند. در زمان مبارز‌ه‌ي مردم عليه حکومت طاغوت در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت مي‌جست. با اخذ ديپلم به عنوان معلم چندپيشه مشغول به کار شد و محل خدمت او يکي از شهرهاي محروم استان خراسان (شهر نهبندان) بود. مدتي نيز در فرمانداري فعاليت داشت.
بعد از آن با دختر عمويش ازدواج نمود که ثمره‌ي آن يک فرزند دختر است که از به يادگار مانده است. درمراسم عزاداري ائمه (ع) گاه با صداي زيبايش مرثيه مي‌خواند.
سربازي او در زماني بود که به فرمان امام (ره)‌ پادگان‌ها را ترک مي‌گفتند و به مردم مي‌پيوستند. شهيد نيز از پادگان بيرون رفت و پس از پيروزي انقلاب باز خود را معرفي نمود. سرانجام با لباس مقدس بسيجي به جبهه اعزام شد و در منطقه‌ي جزيره‌ي مجنون و در عمليات خيبر در سوم اسفندماه سال 1362 مفقودالاثر گرديد و بعد از گذشت 16 سال شهادتش اعلام شد و جنازه‌ي وي پس از تشييع باشکوه در مزار شهداي بيرجند به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 577

کودکي از تبار سالاران و دلاورمردان ايران پاک اسلامي در سال 1340 قدم به عرصه گيتي نهاد. پدر اولين فرزندش رابراي رضاي خدا رضا ناميد. او کودکي را در سايه پر مهر خانواده‌اي مهربان و متقي سپري کرد. هنوز کودکي بيش نبود که روزه گرفتن را آغاز نمود رضا علاقه خاصي به کتب مذهبي داشت. اعتقاد او به اسلام باعث شد در سن 12 سالگي به عنوان مؤذن مسجد در محل معرفي ‌شود، پس از پيروزي انقلاب اسلامي قانع درس را رها کرد تا از کشورش و انقلاب محافظت نمايد. به همين علت به عضويت کميته انقلاب اسلامي درآمد و مدتي بعد به سبزپوشان سپاه پاسداران پيوست. با آغاز جنگ تحميلي در سال 1359 رضا به دارخوين رفت تا مردانه از حريم پاک کشورش دفاع کند. اما خسته و ناراحت از کارشکنيهاي بني‌صدر به شهر بازگشت. و با پخش صداي عمال رئيس جمهور خائن در ميان سپاهيان به افشاگري پرداخت. چندي بعد خميني کبير (ره) بني‌صدر را از فرماندهي کل قوا عزل نمود، دو ساعت بعد عمليات «فرمانده کل قوا خميني روح خدا» با موفقيت انجام شد و رضا در نامه‌اي آن را به خانواده‌اش تبريک گفت.او در مسابقات تيراندازي نيروهاي مسلح در سطح استان اصفهان نفر اول و در سطح کشور رتبه چهارم را کسب نمود و از امام خميني (ره) لوح سپاس و سکه بهار آزادي دريافت کرد. سرانجام سردار سرافراز ميهن اسلامي و فرمانده دلاور عرصه‌هاي نبرد درسال 1361 در سن 21 سالگي در عمليات فتح‌المبين رداي زيباي شهادت را برازنده خويش نمود و در آغاز بهار با نام والاي زهراي اطهر (س) شهد شيرين شهادت را نوشيد.

منبع:كتاب سرداران سپاه توحيد

عليرضا قانوني در سال 1344 در روستاي خونيک سفلي از توابع شهرستان نهبندان در خانواده‌اي مذهبي و کم‌درآمد متولد گرديد. پدرش به کشاورزي مشغول بود و به علت فقر مالي خانواده مجبور به مهاجرت به شهرستان زاهدان شد. عليرضا تحصيلات خود را تا پنجم ابتدايي ادامه داد و پس از آن به علت مشکلات مالي مجبور به انصراف از تحصيل شد. او در سن نوجواني رانندگي را آموخت و در بدترين جاده‌هاي استان سيستان و بلوچستان به تنهايي کاميون مي‌راند.
با شروع جنگ تحميلي با قلبي سرشار از عشق به امام و نظام جمهوري اسلامي رهسپار ميدانهاي نبرد شد و سرانجام در سال 1361 در عمليات بيت‌المقدس در جبهه‌ي خرمشهر در سن 17 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 3 صفحه 21

چشم‌هايم را مي‌بندم و تو را تصور مي‌كنم. بغض گلويم را مي‌فشارد. به همه‌ي روزهاي با تو بودن فكر مي‌كنم و بعد مي‌رسم به رفتنت. رفتني كه عاشقانه بود و پرواز اخلاص. سال 1343 در روستاي كوتيان چشم‌هايت را براي اولين بار گشودي تا غلام‌حسين نام گيري و بشوي مرد حماسه‌ساز جبهه‌ها، تا بشوي سرباز خميني(ره) و بجنگي؛ آ‌ن‌قدر كه برگزيده شوي و خدا صدايت كند.
بزرگ مي‌شدي و من به انتظار شكوفا شدنت با تو گام بر مي‌داشتم. دلم مي‌خواست زودتر باليدنت را ببينم و تو باليدي آن‌قدر كه به خدا رسيدي؛ آن‌قدر كه نور را با تمام وجود حس كردي و شدي جزيي از خود نور.
دهمين روز از ارديبهشت‌ماه 1361 بود و من قلبم تندتر از هميشه مي‌زد. مارش عمليات را كه شنيدم، بي‌اختيار نشستم. نمي‌دانم چرا آن‌قدر عمليات بيت‌المقدس برايم هيجان‌آور شده بود. زياد طول نكشيد و بي‌خبري‌ام زود تمام شد. همان روز بود كه تو در جاده‌ي خرمشهر_اهواز در حالي‌كه تنها 18 سال داشتي، رفتي تا با خدا ملاقات كني و من چه مشتاقانه به گلزار شهداي صفي‌آباد آمدم تا تو را ببينم و چه شاد بودم براي داشتن شفيعي مثل تو در آن دنيا.

منبع:كتاب سبكبالان ساحل ها   -  صفحه: 33

محمود قايني فرزند احمد در سال 1341 در روستاي درخش از توابع شهرستان بيرجند در خانواده‌اي متدين و مذهبي ديده به جهان گشود. دوران کودکي و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش سپري نمود. سپس ترک تحصيل کرد و همراه پدرش در مغازه‌ي خواربافروشي به کار مشغول شد. مدتي نيز در کارگاه راديوسازي کار کرد. محمود خيلي مهربان بود و لب پرخنده‌اش او را محبوب همگان کرده بود. در زمان انقلاب در تمام راهپيمايي‌ها فعالانه شرکت داشت.
پس از انقلاب نيز در دفاع از ارزش‌هاي اسلامي کوشا بود. و آن‌گاه که برادر بزرگترش به فيض شهادت نايل گشت با اعتقاد به اين که بايد اسلحه‌اي برادرش را بر زمين نگذارد و راهش را ادامه دهد، به منظور سرپرستي فرزندان برادر شهيدش با همسر او ازدواج نمود که ثمره‌ي اين ازدواج يک فرزند پسر مي باشد که از او به يادگار مانده است.
شهادت برادر در روحياتش چنان اثري گذاشته بود که داوطلبانه از طريق بسيج سپاه پاسداران بيرجند عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. زماني که براي مرخصي به شهرستان بازگشت تا با تبليغ و ارشاد جوانان با گروهي از آنان که آمادگي خود را اعلام کرده بودند دوباره راهي صحنه‌هاي مبارزه با دشمن شد و پس از رزمي شجاعانه در تاريخ پانزدهم خرداد ماه سال 1365 در منطقه‌ي پدافندي مهران بر اثر اصابت ترکش به شدت مجروح گرديد. پيکر مجروح و خونينش را براي درمان به رشت اعزام کردند، اما مداوا کارساز نبود و در سن 24 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.
پيکر پاکش بر دوش مردم شهيدپرور شهرستان بيرجند تشييع گرديد و با طرز باشکوهي در گلزار شهداي روستاي درخش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 580

حسين قايني فرزند احمد در سال 1334 در روستاي درخش از توابع شهرستان بيرجند چشم به جهان گشود. دوران کودکي را در آغوش پدر و مادري متدين سپري کرد. تحصيلات ابتدايي و سه سال اول دبيرستان (نظام قديم) را در زادگاهش گذراند. سپس عازم شهر بيرجند شد و تحصيلاتش را با موفقيت به پايان برد.
خدمت مقدس سربازي را در تهران گذراند. او که دو سه سال سربازي را در گارد شاهنشاهي خدمت کرده و در اين مدت بيشتر با جنايات رژيم شاهي آشنا شده بود با شوري وصف ناپذير در راهپيمايي‌ها عليه رژيم شرکت مي‌کرد.
در بيداري مردم درخش و روستاهاي اطرافش نقش بسزايي داشت. با پيروزي نهضت امام خميني‌(ره) به عضويت کميته انقلاب اسلامي درآمد تا از دست آوردهاي انقلاب حراست نمايد. وي با تشکيل جهاد سازندگي به خدمت در آن‌ها پرداخت. طولي نکشيد که دشمن متجاوز به سرزمين اسلامي هجوم آورد و اين انسان عاشق خدمت با تشکيل سپاه پاسداران به استخدام سپاه درآمد تا بتواند در اين لباس بيشتر به انقلاب و اسلام خدمت نمايد.
با ورود به سپاه پاسداران مأموريت‌هاي مختلفي را به نحو احسن انجام داد. در مأموريت گشت مرزي و تهاجم نظامي آمريکا به طبس نقش فعال و مؤثري داشت. او مدت 2 سال در روابط عمومي سپاه پاسداران بيرجند خدمت نمود و در اين مدت توانست نيروهاي زيادي را سازماندهي نمايد و به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام کند.
سپس مدتي به عنوان مسئول روابط عمومي سپاه بجنورد و مدت 6 ماه در شوراي فرماندهي سپاه اين شهر صادقانه خدمت نمود. هم‌چنين در تشکيل سپاه پاسداران شهر بيدخت نيز نقش سازنده و مؤثري داشت.
وي حدود 5 ماه در خطوط مقدم جبهه و در عمليات مختلف حضوري چشمگير و مؤثر داشت. دوبار شديداً مجروح شد ولي پس از بهبودي مجدداً راهي منطقه شد و سرانجام در تاريخ يازدهم مردادماه سال 1362 در عمليات والفجر 3 در منطقه‌ي عملياتي مهران در سن 28 سالگي به درجه‌ي عظماي شهادت نايل گشت.
پيکر پاک او پس از تشييع باشکوهي در بيرجند بنا به وصيت‌نامه‌اش در زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 578

سعادت قبادي در سال 1347 هـ .ش در روستاي اولاد قباد از توابع شهرستان كوهدشت در يك خانواده‌ي مستضعف اما باصفا و مذهبي ديده به جهان گشود. وي دوران كودكي را در دامن پرمهر مادر گذراند. در همان عنفوان نوجواني دست‌هاي نحيف و بامحبت خود را با كار كردن آشتي داد و بيشتر عمر خود را صرف فعاليت جهت برآوردن امرارمعاش خانواده كرد و سعادت با لبيك به نداي رهبر خويش جهت مقابله با دژخيمان، عضو بسيج شد و عازم جبهه‌هاي نور عليه ظلمت گرديد.
از بدو عضويتش در بسيج به جز مدتي كه بر اثر انفجار انبار مهمات مجروح شد و مدت شش ماه در بيمارستان بستري شد، يك‌سره در جبهه‌هاي مختلف مشغول نبرد با دشمن بود. تا اين‌كه ايشان با هفت نفر از هم‌رزمانش به منظور كسب اطلاعات عمليات همراه دلاوران تيپ 57 اباالفضل (ع) وارد خاك عراق شده و پس از انجام مأموريت و اطلاع كامل از وضعيت نيروهاي دشمن در بازگشت، به ميدان مين برخورد كرده و در تاريخ 27/5/1362 بر اثر انفجار مين در داخل خاك عراق در سنّ 15 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل مي‌آيد.

منبع:كتاب راويان عشق   -  صفحه: 92

احمد قانع فرزند اژدر، در بيست و دوم آذرماه سال 1342 در شهر اردبيل ديده به جهان هستي گشود. وي که آثار نبوغ از همان کودکي در گفتار و رفتارش هويدا بود، مراحل تحصيل را به سرعت با موفقيت سپري نمود و موفق به اخذ ديپلم رياضي گشت. در حالي که با معدلي عالي توانسته بود مراحل تحصيل را سپري نمايد. او با قبول شدن در رشته‌ي فني – مهندسي ارتش، شروع به تحصيل در اين رشته نمود تا بتواند در آينده خدمتي به کشور خويش انجام دهد.
در حال طي دوره‌هاي تخصصي و عملي خود در کارخانه‌ي تانک‌سازي مسجد سليمان بود که تهاجم عراق به مرزهاي کشور آغاز شد. احمد با پيوستن به بسيج مسجد سليمان به صورت داوطلبانه رهسپار مبارزه با دشمن بعثي گرديد و در بيستم ارديبهشت‌ماه سال 1361 در منطقه‌ي « ام الرصاص » در سنّ 19 سالگي جان خود را در راه آرمان خويش فدا نمود و به شهادت رسيد و در گلزار شهداي اردبيل جاوداني شد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 380

صياد قبادي در روز بيست و نهم دي‌ماه سال 1346 هـ.ش در شهرستان بستان‌آباد چشم به جهان هستي گشود. دوران کودکي‌اش را – تا ده سالگي- در تهران گذراند. از آن سال به تبريز نقل مکان نموده و از کلاس سوم ابتدايي تا ديپلم را در اين شهر با موفقيت گذراند. قبادي از دوره ي ابتدايي دانش‌آموز ممتاز بود و هر سه مقطع تحصيلي را با نمرات عالي به پايان رساند. وي اخلاقي نيکو و رفتاري خداپسند داشت.
فردي سلحشور و ايثارگر بود و به تلاوت قرآن علاقه زيادي داشت و هميشه عمل را برتر از سخن مي‌دانست. در آزمون سراسرس سال 1366 دانشگاه‌ها در رشته‌ي «راديولوژي» دانشگاه علوم پزشکي تبريز پذيرفته شد. همراه تحصيل در دانشگاه، دوره‌ي امدادگري را در بهداري سپاه پاسداران با موفقيت گذرانده و از طريق بسيج به دزفول اعزام گرديد. با توجه به اخلاصي که داشت خيلي زود شهد شهادت را نوشيد و در تاريخ 4/3/1367 در سن 21 سالگي به ديدار معشوق شتافت.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

حمزه قبادي در سال هزار و سيصد و چهل و پنج هجري شمسي در خانواده‌اي مذهبي در يكي از روستاهاي شهرستان دامغان ديده به جهان گشود. وي در دوران نوجواني كه هم‌زمان با شعله‌ور شدن حركت انقلابي حضرت امام (ره) بود، شور و شوق انقلابي پيدا كرد و رو به سوي فعاليت‌هاي انقلابي آورد.
با حمله‌ي عراق به ايران اسلامي، اعزام به جبهه‌ها را از وظايف ملي و ديني خود مي‌دانستند و به همين خاطر هم همواره به طور مستمر به عنوان يك نيروي مخلص بسيجي در جبهه‌ها حضور داشت و مشغول خدمت بود. وي در طول مدت حضورش در جبهه دو بار مجروح شد كه پس از بهبود نسبي بلافاصله به جبهه عزيمت مي‌كرد؛ تا اين‌كه در تاريخ 31/4/1366 در حين انجام عمليات شناسايي در خاك دشمن در سنّ 21 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل شد.

منبع:كتاب راويان عشق   -  صفحه: 34

اسفندماه به پايان رسيد، در نخستين روز از بهار 1364 در شهرستان کرج، دختري زيبا متولد گشت. مادر، نامش را فريبا گذاشت انگار بهار آن سال از تمام سال‌ها سرسبزتر بود. بچه‌هاي ديگر هر روز به صورت خواب‌آلوده و قشنگ فريبا مي‌نگريستند و مي‌خنديدند. او بزرگ شد، پا گرفت و زبان، باز کرد.
حرف‌هاي شيرينش دل پدر را مي‌ربود. اما آن روز (سال 1367) سايه تاريک مرگ بر خانه آنها سايه افکند. حمله موشکي رژيم بعثي، خانه آنها را خراب کرده و ديوارهاي آن بدن‌هاي ضعيف و نحيف فريبا و سميه خواهرش را در خود فرو برد. فريبا در بهار آمد و سه سال بعد در بهار به بهشت جاويدان پر کشيد. مادر لباس سپيد عروسي دختران را با دست خود پوشاند و هر دو را به دست ملايک سپرد.
بعد از شهادت فريبا و سميه مادرش هر روز با خود زمزمه مي‌کند، ‌دخترکان قشنگم ديگر کي موهايتان را شانه کنم. سميه‌جان، فريباجان، ديگر چگونه لباس‌هاي زيباي عيدتان را به تنتان بپوشانم و از اين همه زيبايي خلقت لذت ببرم. زينب جان اندکي از صبر خود را به من عطا کن.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 1 صفحه 109