ليست شهداي دفاع مقدس (ك)

نامش حسين‌قلي بود. در سال 1348 در دشت گرگان ديده به جهان هستي گشود. او در سايه‌سار دستان نوازش‌گر خانواده‌اي مهربان بزرگ شد.
کامراني در سال‌هاي جواني جهت انجام خدمت نظام وظيفه آماده گشت و همراه گروه آتشبار گردان 330 توپخانه لشکر 92 زرهي اهواز به جبهه رفت و مردانه جنگيد. وي در شلمچه بر اثر بمباران شيميايي دشمن در تاريخ 4/3/1367 شيميايي گشت و در تاريخ 18/3/1367 در بيمارستان لقمان‌الدوله تهران در سن 19 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي ازايثارگران ارتش  

پاسدار بود؛ مي‌گفتند نامش حسين‌قلي کامکاري است و از اهالي شهرستان بوشهر؛ رزمنده‌ي دلاوري که نامش پشت دشمن را مي‌لرزاند.
وقتي جنگ شروع شد، از همه‌ي تعلّقات دل کند تا در صف جهادگران راه حق قرار بگيرد. آن روزها فرمانده‌ي گروهان ما بود. خيلي براي آزادي خرمشهر تلاش کرد. عمليات بيت‌المقدس آخرين حماسه‌ي ماندگار اوست.
سال‌ها بعد بر روي مزارش خواندم: « پاسدار شهيد حسين‌قلي کامکاري. تاريخ شهادت: 10/2/1361؛ محل شهادت: خرمشهر. »

منبع:مجله فتح / ويژه نامه عمليات بيت المقدس

دوازدهم فروردين 1341 در شهرستان « ملاير » متولّد گرديد. پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي و راهنمايي وارد دبيرستان شد و يکي از دانش‌آموزان موفق و بااستعدادي بود که مورد احترام و علاقه‌ي هم‌کلاسي‌ها و معلمانش بود. سال چهارم دبيرستان را سپري نمود و براي ادامه‌ي تحصيلات به حوزه‌ي علميه رفت.
کاملي چه قبل از ورود به آن مکان مقدس و چه بعد از ورود، به عنوان يک انسان آزاده، مؤمن و فداکار در صحنه‌هاي مختلف مبارزات مردمي، حضوري روشن داشت. در حوزه هم از محضر استادان محبوب کسب فيض مي‌کرد و آموخته‌هاي خود را در قالب گفتاري دلنشين و رفتاري درخور تحسين، در نقاط مختلف، به خصوص در زادگاهش به نمايش مي‌گذاشت و در راه روشنگري و هدايت مردم، لحظه‌اي از تلاش باز نمي‌ايستاد.
با شروع جنگ تحميلي قدم‌هاي پرصلابتش با خاک مطهر جبهه آشنا شد و آن‌چنان با سنگر، انس گرفت که بريدن از آن برايش غيرممکن بود. جغرافياي ذهنش با تاريخ کربلا گره خورده بود؛ زمزمه‌هايش بوي عاشورا مي‌داد؛ با شعر مأنوس بود و از آن لذت مي‌برد و در راه حفاظت از حيثيت اسلام پايداري مي‌کرد.
بي‌پروا بود و پرشتاب؛ تشنه بود و مشتاق و چه عشقي به خواندن مناجات شعبانيه داشت! ياران هم‌سنگرش مي‌گفتند: « هميشه اين فراز دعا، زمزمه‌ي لب‌هايش بود: خدايا! اگر مرا در آتش اندازي در برابر همه‌ي اهل آتش اين را خواهم گفت: که دوستت دارم! عاشقت هستم! »
او سرانجام در علميات « کربلاي پنج » در منطقه‌ي عملياتي شلمچه بر اثر اصابت ترکش به صورت و کتفش سبکبال و خرامان به زيارت کعبه‌ي معشوق رسيد.
دوم بهمن‌ماه سال 1365 روز پرواز پرستوي 24 ساله‌ي ايران اسلامي بود.

منبع:نشريه جاودانه ها شماره 75 دي ماه 86

محسن در تاريخ بيست و دوم بهمن‌ماه 1330 در يک روز سفيد برفي ديده به جهان گشود و در جمع خانواده‌اي عاشق اهل‌بيت (ع) باليد. وي علاقه‌ي زيادي به کارهاي فني و الکترونيکي داشت. با هدف تدريس در هنرستان، ادامه‌ي تحصيل داد و بعد از اتمام تحصيلات، راهي شهرستان ميانه شد.
آموزگاري بود متعهّد و وظيفه‌شناس که سنگر تدريس را در سخت‌ترين شرايط رها نکرد؛ همواره با شوق و نشاط خاصي پاي در کلاس مي‌گذاشت.
او عقيده داشت که احساس معلم قابل انتقال به دانش‌آموز است و اين آموزگار است که بايد خلق و خوي ابتکار و نوآوري را در وجود شاگردان تقويت کند و حسّ جويايي و پويايي را در کلاس درس جاري سازد.
اين آموزگار متعهّد در تاريخ شانزدهم بهمن‌ماه 65 در بمباران هوايي شهر تبريز توسط مرزداران رژيم بعثي در کنار همسر و يکي از فرزندانش (مهرداد ) در سنّ 35 سالگي به شهادت رسيد و ورق ديگري بر طومار جنايات رژيم سفاک بعثي افزوده شد.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد2 صفحه 293

خدايار کاوري در سال 1331 در روستاي بلوطستان از توابع شهرستان مهران ديده به جهان گشود. وي بخشي از زندگي خود را در زادگاهش و بخش ديگر را در چنگوله تا قبل از اسارت خود سپري نمود. ايشان به دليل عدم وجود امکانات تحصيلي و آموزشي و محروميت بيش از حد روستاها در زمان قبل از انقلاب و همچنين محروميت از نعمت گويايي نتوانست وارد مدرسه شود و به تحصيل علم و دانش بپردازد. کاوري به لحاظ اين که فرزند ارشد خانواده بود، لذا تأمين معيشت و مخارج خانواده را به عهده گرفت.
او سرانجام در تاريخ 6/6/1363 در هنگام اسارت در چنگال دشمنان بعثي در سن 32 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 68

حسين کاميابي در دي‌ماه 1334 در تهران متولد شد دوران تحصيل خود را در تهران و خوزستان به پايان رساند،‌ سپس به خدمت سربازي رفت و در طول خدمت به تعليم و تربيت کودکان روستايي پرداخت، کاميابي چندي بعد به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در زمان شروع جنگ به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد او سرانجام در عمليات والفجر2 در تاريخ 12/5/1362 در حاج‌عمران در سن 28 سالگی به شهادت رسيد.

منبع:كتاب يادياران

جواد کامياب در برگ‌ريزان سال 1337 در شهر شيراز ديده به جهان گشود. هنوز چهار سال بيشتر نداشت که در غم فراق پدر گريست اما با اميد به عنايت باري تعالي به آموختن علم پرداخت و تحت سرپرستي عموي بزرگوارش قرار گرفت و با وجود مشکلات عديده توانست مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد. جواد ضمن تحصيل در مدرسه جهت تأمين بخشي از هزينه‌هاي خود در فروشگاهي مشغول به کار شد و از سال 1356 فعاليت سياسي خود را آغاز نمود. او با پخش اعلاميه و نوارهاي حضرت امام (ره) کوشيد تا اذهان جوانان را با ماهيت رژيم ستمشاهي آشنا سازد. بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و به مقابله با منافقين پرداخت و بارها مورد سوء قصد و تهديد قرار گرفت. کامياب در طول سالهاي خدمتش در جبهه‌هاي نبرد در اغلب عمليات‌ها شرکت نمود و سرانجام در چهارم فروردين 1361 در منطقه شوش (عمليات فتح المبين) در سن 24 سالگي به ديدار دوست شتافت.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها جلد 2 صفحه 189

محمد در روز دوم فروردين‌ماه سال 1347 در روستاي ملارد شهريار ديده به جهان گشود. از همان آغازين روز زندگي لطف پدر و مادر بر سرش سايه افکند. در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تا پايان دوره ابتدايي تحصيل نمود و سپس به همراه خانواده‌اش به تهران مهاجرت کرد. انقلاب او را نيز متحول ساخت.
محمد با انجام کارهاي فرهنگي تبليغاتي به حفظ خون‌بهاي شهيدان روي آورد. اما حمله رژيم‌بعثي انگيزه او را جهت حضور در ميدان جنگ، قوي کرد. يک‌بار نيز براي حضور در عرصه‌هاي ايثار به شهر اهواز رفت اما به علت کمي سن به او اجازه ندادند وارد جبهه شود، لذا دوباره تحصيل در دوره‌ي راهنمايي را ادامه داد.
سرانجام مدتي بعد با تغييراتي غيرمحسوس در شناسنامه، در بسيج ثبت‌نام نمود و دوره‌ي آموزشي را در پادگان عظيميه کرج طي کرد و 3 ماه از اماکن و مراکز حساس شهر حفاظت نمود و بالاخره به جبهه کردستان اعزام شد و 3 ماه در بوکان جنگيد؛ آنگاه براي مدتي به تهران برگشت. کاوندي با اتمام مرخصي در جرگه رزمندگان تيپ سيدالشهداء (ع) روانه جنوب شد. اما بعد از دو ماه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به دست راست و موج‌گرفتگي، به بستر بيماري افتاد. دلش طاقت نياورد تا حالش بهتر شود و دوباره به جبهه رفت. در بازگشت به کرج طي 4ماه حرفه جوشکاري را فرا گرفت تا از اين راه معاش خانواده را تأمين کند.
سرانجام در روز بيست و پنجم بهمن‌ماه سال 1363 از طريق ستاد پشتيباني جبهه و جنگ جهادسازندگي شهريار به ايلام رفت و ده ساعت پس از طلوع فجرآخرين روز از بهمن‌ماه سال 1363 با پرواز هواپيماي متجاوز عراق در سن 16 سالگي به عرش اعلي پر کشيد.

منبع:كتاب حماسه سنگرسازان بي سنگر صفحه 152

مصطفی کاوندی در سال 1346 در روستای خُماجین، از توابع همدان به دنیا آمد. در سه سالگی بر اثر سرماخوردگی شدید دکترها از او قطع امید کردند و با انتقال وی به بیمارستان به خانواده‌اش اطلاع دادند که مصطفی از دنیا رفته است. ولی مادرش به حضرت ابوالفضل (ع) متوسل شد و شفای او را گرفت.
در هفت سالگی تحصیلات ابتدایی را در مدرسه‌ی نوری در روستای خماجین آغاز کرد. پس از پایان این دوره از ادامه‌ی تحصیل خودداری کرد و به کار کشاورزی مشغول شد تا بتواند به همراه برادر باری از دوش پدر بردارد.
سال 65 مبتلا به تب مالت شد. با این وجود برای خدمت سربازی، خود را به هنگ ژاندارمری معرفی کرد. دوره‌ی آموزشی را در خرم‌آباد گذراند و از آن پس به هنگ ژاندارمری ایلام اعزام گردید و در منطقه‌ی دهلران وارد عرصه‌ی مبارزه شد.
در طول مدتی که دهلران بود، چند نامه برای خانواده‌اش نوشت، اما ناگهان این ارتباط قطع شد؛ هر چه خانواده تلاش کردند تا از مصطفی خبری به دست آورند، نتیجه نداشت.
مصطفی سرانجام در تاریخ 21/4/1367 در شهر عنبر در سنّ 21 سالگی به شهادت رسید و نامش در سال 1383 در لیست کاروان جاویدالاثرهای اسلام ثبت شد.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 121

سال 1334 در خانواده‌اي مهربان و صميمي در زاهد شهر از توابع استان فارس به دنيا آمد، دوران کودکي را در صميمت خانه‌ کاهگلي آن روزها پشت سر گذاشت. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان رسانيد و در ادامه راهي شهر سنندج گرديد و در کنار برادرش که سالها بود در اين شهر اقامت داشت تحصيلات خود را ادامه داد. بعد از 2 سال به شيراز و سپس به شهر زيباي اصفهان عزيمت نمود و بعد از گرفتن ديپلم در همان شهر به فعاليت پرداخت، با تلالو شعله‌هاي فروزان انقلاب کيومرث نيز به صفوف به هم فشرده قيام پيوست و خشم انقلابي خويش را در مشتهاي آهنين و فريادهاي آتشين به نمايش گذاشت.بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به امر سوادآموزي پرداخت و با تشکيل کلاسهاي مختلف کارگران را از نعمت سواد بهره‌مند ساخت. قامت بلند آن بسيجي دلسوخته در آغازين روزهاي تشکيل سپاه به لباس سبز افتخار زينت يافت و دوره‌اي جديد از حماسه‌آفريني‌هاي اين پاسدار جان بر کف آغاز شد. با آغاز جنگ تحميلي مشتاقانه به ميعادگاههاي خون و حماسه شتافت. و هرچند زخم عميق گلوله‌هاي دشمن او را از مبارزه بازداشت اما پس از بهبودي نسبي، بار ديگر به خاک خوزستان قدم نهاد و همزمان با حماسه آزادسازي خرمشهر در عمليات بيت‌المقدس در ميان رزمندگان اسلام اشک شوق ريخت. سردار کاوه در سومين اعزام خود به ياران همرزم خود در تيپ 33 المهدي (عج) پيوست و به عنوان جانشين فرمانده گردان مشغول خدمت شد. روز هفدهم آبانماه سال 1361 کيومرث کاوه به شوق ديدار کعبه جمال معبود، در سن 27 سالگي احرام خون بست و در آن سوي نخلستانهاي جنوب در جبهه کوشک، به آسمان پرواز کرد. پيکر پاک او را در امامزاده شيخ زاهد، (فدشکويه فسا) به خاک سپردند.

منبع:كتاب خلاصه خوبي‌ها ج3

سال 1340 در مشهد الرضا (ع)، خانواده مؤمن و معتقد كاوه صاحب پسري شدند كه او را محمود ناميدند و از همان كودكي براي تربيت دقيق و پرورش خصائص اسلامي در وجودش تلاش بسيار نمودند. پدر محمود از كسبه متعهد مشهد به شمار مي‌آمد و با روحانيون مبارزي چون آيت الله خامنه‌اي، شهيد هاشمي‌ نژاد و شهيد كامياب در ارتباط بود. دوران دبستان به پايان رسيد و علاقه شديد پدر به مكتب اسلام باعث شد كه محمود به ادامه تحصيل در حوزه علميه تشويق شود. او همزمان تحصيلات دوره راهنمايي و دبيرستان را نيز ادامه داد. با اوج‌گيري جريانات انقلاب، او كه جواني با نشاط و مذهبي بود، فعاليت‌هاي مبارزاتي خود را آغاز كرد و در طي اين مسير از راهنمايي‌هاي آيت الله خامنه‌اي بسيار استفاده نمود. محمود جزو اولين افرادي بود كه به سپاه پاسداران در مشهد مقدس پيوست و پس از گذراندن يك دوره شش ماهه چريكي، به آموزش نظامي‌ ديگر برادران سپاه و بسيج پرداخت. چندي بعد براي حفاظت از بيت شريف امام (ره) به خدمت ايشان حاضر شد و در مدت شش ماه توشه پر باري از سيره عملي آن حضرت ذخيره نمود. حمله متجاوزان آغاز شد و كاوه ماندن را تاب نياورد، پس خود را به جبهه شوش رساند و به ياري شهيد چمران شتافت. به دنبال عمليات نيروهاي سپاه در محورهاي مختلف كردستان و همزمان با تشكيل تيپ ويژه شهدا (به فرماندهي شهيد كاظمي‌)، محمود به عنوان فرمانده عمليات اين تيپ، برگزيده شد. آوازه تيپ شهدا و فرمانده عمليات آن تا به آنجا رسيده بود كه افراد ضد انقلاب دستگير شده مي‌گفتند: «فرماندهان ما تأكيد كرده‌اند كه اگر با نيروهاي تحت امر شخصي به نام «كاوه» مواجه شديد، مقابل آن‌ها نايستيد و فرار كنيد.» او پس از شهادت شهيدان كاظمي‌، گنجي‌زاده و محمد بروجردي در سال 1362 فرماندهي تيپ را به عهده گرفت. محمود كاوه، زندگي‌اش را وقف انقلاب كرده، خود را فرزند كردستان مي‌ناميد و با وجود تبليغات سوء دشمنان و ضد انقلاب، مردم مهاباد با شنيدن خبر شهادتش، پاي برهنه پيكر او را بر دوش گرفتند و بر سر و سينه زدند. روح بلند و آسماني محمود در يازدهم شهريور ماه سال 1365 در سن 25 سالگي، در عمليات كربلاي 2 و در حاليكه پيشاپيش رزمندگان بر قله 2516 حاج عمران به سوي ياري دين خدا گام بر مي‌داشت، رفيع‌ترين قله عشق و عرفان را فتح كرد و تنها فرزندش «زهرا» را براي ما، در راه ماندگان، به يادگار گذاشت.

منبع:كتاب 15آيه  

حسين کاووسي فرزند محمد در سال 1343 در روستاي کلاته شب‌درح از توابع شهرستان بيرجند متولد شد. دوران کودکي و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش سپري نمود. سپس به علت نبود مدرسه‌ي راهنمايي در محل و عدم توانايي مالي به کارهاي کشاورزي و دامداري مشغول شد.
ارادت خاصي به ائمه‌اطهار (ع) به خصوص، سرور و سالار شهيدان کربلا داشت، با شور و علاقه‌ي خاصي در جلسات مختلف مذهبي شرکت مي‌نمود.در انجام کارهاي خير پيش‌قدم بود و در امور عام‌المنفعه، ثابت‌قدم.
هنگامي که او را به خدمت سربازي فرا خواندند به ارتش جمهوري اسلامي پيوست و پس از گذراندن دوره‌ي آموزشي در پادگان 04 بيرجند به مناطق جنگي غرب کشور اعزام گرديد. او مدت 4 ماه دلاورانه در صحنه هاي دفاع مقدس حضور يافت و با ايثار تمام در خدمت اسلام و دلاوران کفرستيز بود. سرانجام در تاريخ هيجدهم آذرماه سال 1362 در سن 19 سالگي در منطقه‌ي مهران به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
پيکر پاک شهيد پس از تشييع در بيرجند به طرز باشکوهي در زادگاهش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 600

در تاريخ 28/1/1351 درشهر تهران چشم به جهان گشود، دوران کودکي را در سايه امن پدر و مادر سپري کرد و در هفتمين پاييز زندگي خود آموختن علم را در مدرسه علوي آغاز نمود. هنوز کودکي بيش نبودکه همراه برادرانش در مبارزات ملت مسلمان عليه رژيم پهلوي شرکت مي‌نمود. هوش بسيار او باعث شد دورة ابتدايي را معدل عالي به پايان رساند، و در تمام مسابقات قرآن موفق به کسب رتبه گشت. او در سن 14 سالگي به گرفتن رضايت نامه از پدر به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت و پس از 15 روز به شهر بازگشت تا با آمادگي کامل و آموزش نظامي به منطقه برود. پس اتمام امتحانات کلاس سوم راهنمايي برادرش حسين به شهادت رسيد، رضا نيز مصمم‌تر از قبل در کلاس‌هاي آموزش نظامي شرکت نمود. اما مسئولان با حضور او در جبهه مخالفت نمودند. کاووسي فر از خدا خواست تا گشايشي برايش حاصل شود، 14 روز روزه گرفت و چهارده‌هزار صلوات بفرستد، بالاخره دعايش مستجاب شد و رضا توانست در عمليات کربلاي 4 و 5 و 10 همراه برادرانش محمد و مهدي به مبارزه عليه رژيم بعثي بپردازد، محمد و مهدي در عمليات کربلاي5 بر اثر گازهاي شيميايي از ناحيه دست و پا و کمر مجروح گشت، کاووسي فر در عمليات کربلاي10 مسئوليت بيسي‌چي گردان را بر عهده گرفت، ناگهان منطقه به محاصره نيروهاي عراقي درآمد، نارنجکي به سنگر رضا اصابت کرد، رضا از ناحيه سر و دست مجروح شد، سربازان عراقي به طرف او حمله کردند، و خواستند رمز عمليات را بگويند، رضا مقاومت نمود، دست و پاي مجروح او زير ضربات مشت و لگد عراقيان شکست. يکي از بسيجيان که در گوشه‌اي از سنگر پنهان شده بود شاهد آخرين لحظات حيات او بود. سرباز عراقي اسلحه‌اش را به دست گرفت و آخرين تير را نيز شليک نمود. خون از سر رضا جاري گشت، و او در تاريخ5/2/1366 به آسمان پر کشيد، ده روز بعد در تاريخ14/2/1366 پيکرپاکش را در بهشت زهراي تهران قطعه 52 رديف 155 شماره 12 به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

بيست و هفتمين روز از دي‌ماه سال 1342 بود که امير در يکي از محلات جنوب شهر تهران ديده به جهان گشود. پدرش علي او را در آغوش کشيد و اذان و اقامه در گوشش زمزمه کرد تا از ياران گهواره‌اي روح‌الله (ره) باشد. امير تا رسيدن به سن 7 سالگي ايام را با نشاط کودکانه سپري کرد و در ايام عزاداري سالار شهيدان سقايي سوگواران را بر عهده گرفت. او دوران تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در مدرسه موسوي سپري کرد و در همان ايام با انديشه‌هاي خميني کبير (ره) آشنا شد و با راهنمايي چند تن از مربيان خود به جمع مبارزين پيوست.
در شب پيروزي انقلاب اسلامي در واقعه شکستن درب پادگان تسليحات در خيابان پيروزي فعالانه شرکت داشت و پس از پيروزي انقلاب به جمع بسيجيان پيوست با هجون دشمن بعثي به مرزهاي ميهن اسلامي به جبهه شتافت و براي دفاع از حريت وطن قدر راست کرد او که در فروردين ماه سال 1365 با دوشيزه‌اي مؤمنه پيمان ازدواج بسته بود چندي بعد به جبهه عزيمت کرد و پس از مدت‌ها حماسه آفريد سرانجام در پنجمين روز از بهمن ماه سال 1365 در منطقه شلمچه شراب وصل الهي نوشيد و در 23 سالگي به اعلي عليين راه يافت.
پيکر مطهر او را در قطعه 53 بهشت زهرا (س) به خاک سپردند. روحش شاد

منبع:كتاب كمال انسان

محمدکاووسي فرزند غلام‌علي در سال 1347 در روستاي فيزيک از توابع شهرستان بيرجند متولد شد. دوران کودکي را در زادگاهش گذراند. چند سالي تحصيل کرد، سپس همراه خانواده‌اش به کار کشاورزي و دامداري مدتي نيز به هنر قاليبافي پرداخت. او علاقه‌ي فراوان به والدينش داشت و به آنها بسيار احترام مي‌گذاشت. اغلب در انجام کارها از پدرش مي‌خواست که کار نکند تا او همه‌ي کارها به تنهايي انجام دهد. به کشاورزي و بخصوص کاشت نهال علاقه‌ي زيادي داشت، نها‌هايي که او در آبادي‌هاي اطراف نزديک اطراف فيزيک به دست خود نشانده است، امروز درختان ثمردار و تنومندي شده‌اند.
هنگامي که به خدمت مقدس نظام وظيفه فرا خوانده شد به سپاه پاسداران پيوست و پس از گذراندن دوره‌ي آموزشي عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. او مدت 13 ماه همراه لشگر 5 نصر به عنوان تکاور در صحنه‌هاي دفاع مقدس حضوري شجاعانه داشت.
سرانجام در منطقه‌ي پدافندي بانه – کامياران در تاريخ هيجدهم تيرماه سال 1367 در سن 20 سالگي به درجه‌ي عظماي شهادت نايل گشت.
پيکر پاک شهيد پس از تشييع در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 601