ليست شهداي دفاع مقدس (ك)

اسماعيل کاظمي فرزند اللهيار در سال 1349 در روستاي سيدآباد از توابع شهرستان بيرجند متولد شد. دوران کودکي را در روستا گذراند، آنگاه همراه خانواده‌اش به شهر آمد و تا سال دوم راهنمايي درس خواند، سپس ترک تحصيل کرد و مدتي به کار قالي‌بافي مشغول شد. عشق و علاقه‌اي او به پاسداري از دستاوردهاي انقلاب باعث شد تا به عضويت پايگاه مقاومت ثارالله درآيد و با همه‌ي کوچکي تا پاسي از شب به نگهباني و گشت‌زني در شهر بپردازد.
شور و شوق رفتن به جبهه او را ثبت‌نام در بسيج واداشت اما چون سن او کم بود از رفتنش ممانعت به عمل آمد، تا اين که با اصرار زياد موفق شد مسوولان را راضي کند تا او را اعزام نمايند، سرانجام در 14 سالگي در صحنه‌هاي دفاع مقدس حضور يافت. او که به عنوان امدادگر در لشگر 5 نصر خدمت مي نمود، سرانجام در تاريخ چهاردهم آبان‌ماه سال 1363 در منطقه‌ي عملياتي ميمک در عمليات عاشوراي يک دعوت حق را لبيک گفت و در سن 14 سالگي به درجه ي رفيع شهادت نايل گشت.
پيکر پاکش پس از تشييع در شهرستان بيرجند در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 596

منصور کاظمي در هشتمين روز از بهار سال 1344 در خانواده‌اي مؤمن به دنيا آمد و روزهاي کودکي را در آغوش گرم خانواده سپري نمود. وي دوران ابتدايي را در روستاي چم سورک به پايان رسانيد، کاظمي، در زمان جنگ تحميلي وارد بسيج شد و به جبهه‌ي سومار اعزام گرديد. او در بسياري از عمليات‌ها از جمله مسلم‌ ا‌بن عقيل در سومار، عمليات عاشورا و عمليات کربلاي 1 در مهران شرکت نمود. منصور در اين مدت چندين بار مجروح شد تا اين‌که در سال 1364 با عضويت رسمي در لشکر 11 اميرالمؤمنين (ع) به ادامه‌ي خدمت مشغول گرديد. منصور بيش از دو سال در مناطق عملياتي مهران و ميمک مشغول خدمت بود. او که يکبار هم سمت فرماندهي گروهان را پذيرفت سپس براي گذراندن دوره‌ي آموزشي به اصفهان رفت و پس از بازگشت در عمليات والفجر10 در ارتفاعات شاخ شميران در تاريخ 23/12/1366 در حالي که 22 سال داشت به لقاالله پيوست تا در حرم امن الهي ساکن شود.

منبع:كتاب ملكوتيان صفحه 22

سال 1343 فرهاد در شهر آبادان قدم به عرصه هستي نهاد. خانواده اش از لحاظ مالي وضعيت متوسطي داشت. او با فرارسيدن هفتمين بهار زندگي راهي مدرسه شد. فرهاد در طول دوران تحصيل دانش آموزي ممتاز و نمونه بود. در سنين نوجواني به امور تبليغاتي روي آورد. تا اينکه امام خميني مردم ايران را به مبارزه علني با شاه فراخواند. کاظمي نيز همراه سربازان پرشور خميني (ره) با حضور در راهپيماييها انزجار خويش را نسبت به رژيم اعلام نمود. بعد از پيروزي انقلاب فرهاد در بنياد شهيد شهر اصفهان به کار مشغول شد، يکي از فعاليتهاي او در بنايد کپي گرفتن از عکسهاي شهدا بود سپس براي ادامه کار عکاسي به صدا و سيماي جمهوري اسلامي اصفهان رفت. او در سال 1360 (اول محرم) مادرش را از دست داد. جوان متدين و صميمي آبادان با شرکت در دعاي کميل و اقامه نماز جماعت روحش را صيقل داد و پس از آموزش فنون نظامي در کلاسهاي بسيج گفت: من مي خواهم در روز پانزدهم ارديبهشت ماه به جبهه بروم. کاظمي چند روز بعد قدم بر خاک جبهه نهاد و در اولين حمله مردانه وارد عمليات شد. رمرز عمليات يا محمد بن عبدالله بود. فرهاد در چند قدمي سربازان عراقي مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در تاريخ 21/6/1360 در جبهه شلمچه در سن 17 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:اسوه هاي شهادت در اصفهان

غلام‌رضا کاظمي فرزند محمدحسين در سال 1335 در روستاي درخش از توابع شهرستان بيرجند در خانواده‌اي مستضعف ديده به جهان گشود. از هفت سالگي به قالي‌بافي پرداخت و تا پانزده سالگي به اين کار مشغول بود.
وي جواني مؤمن و مذهبي بود و در انجام واجبات و ترک محرمات بسيار مي‌کوشيد. در کارها به دوستانش کمک مي‌کرد، به طوري که همه او را دوست داشتند، شانزده ساله بود که به مشهد رفت و به عنوان کمک راننده مشغول به کار شد. و چون رانندگي را دوست داشت تصميم گرفت اين شغل را فرا گيرد. در سال 1354 به سربازي رفت و دو سال خدمتش را در تربت و مشهد مقدس به پايان رساند.
پس از خدمت سربازي و در زمان اوج‌گيري انقلاب او نيز به طور فعال در راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد و عکس و اعلاميه‌هاي حضرت امام را پخش مي‌نمود به طوري که چندين بار تا مرز شهادت پيش رفت.
با شروع جنگ تحميلي وقتي خدمت‌هاي منقضي سال 56 را احضار کردند، او با اشتياق خاص خودش را معرفي کرد و به جبهه اعزام شد. چندين بار به جبهه رفت تا اينکه در تاريخ دهم دي‌ماه سال 1359 در منطقه‌ي دوکوهه‌ي انديمشک در سن 24 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. پيکر پاک او را پس از تشييع در شهرستان بيرجند به زادگاهش منتقل و به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 599

عبدالرضا کاظمي فرزند علي‌ر‌ضا در سال 1342 در خانواده‌اي مذهبي و متدين در روستاي سربيشه از توابع شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. دوران کودکي و تحصيلاتش را تا سال دوم دبيرستان در زادگاهش گذراند. او فردي بسيار متدين و مقيد به انجام فرايض ديني بود. قبل از رسيدن به سن تکليف نمازش ترک نمي‌شد و در جلسات دوره‌اي تلاوت قرآن شرکت مي‌نمود. اوقات فراغت همراه پدر به کار بنايي مي‌پرداخت.
در سال دوم دبيرستان داوطلبانه از طريق بسيج سپاه پاسداران به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شتافت. سپس به استخدام رسمي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و بيش از 15 ماه حضور دلاورانه در جبهه ها در چندين عمليات شرکت نمود. در عمليات والفجر 3 از ناحيه‌ي پا مجروح شد و پس از بهبود بار ديگر عازم مناطق جنگي گرديد.
سرانجام در تاريخ بيست و پنجم مهرماه سال 1363 در حالي که به عنوان فرمانده گروهان در تيپ 21 امام رضا (ع) در منطقه‌ي عملياتي ميمک شرکت کرده بود در سن 21 سالگي بر اثر اصابت ترکش به ديدار معشوق شتافت. پيکر پاک شهيد پس از تشييع در بيرجند به طرز باشکوهي در زادگاهش سربيشه به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 597

خرداد سال 1335 بود كه ناصر چشم به جهان گشود. دوران كودكي و نوجواني را به تحصيل و كسب دانش پرداخت. از همان ابتدا روحيات خاص و بلند نظري‌هاي او دورنمايي از آينده‌اي روشن و تابناك بود. با پايان گرفتن تحصيلات متوسطه به دانشگاه راه يافت و در دو رشته پيراپزشكي و تربيت بدني پذيرفته شد و دو مين رشته را به دليل علاقه‌اي كه به آن داشت برگزيد و در كنار تحصيل براي امرار معاش به تدريس پرداخت. در زمان پهلوي به دليل حركات ضد آمريكايي دستگير و راهي زندان قصر شد و پس از آزادي از زندان يك مبارز تمام عيار بود.
پس از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي به سپاه پاسداران پيوست و به منظور مقابله با تحركات منافقين به كردستان اعزام شد. در حالي‌كه فرمانده سپاه پاوه بود در تشكيلات منافقين نفوذ كرده و اطلاعات بسياري را جمع آوري نمود. با شروع جنگ تحميلي به دفاع از مرزها برخاست و سر انجام در ششم شهريور سال 1361 فرمانده دلير سپاه كردستان به شهادت رسيد.

در سال 1336 در بخش آرادان شهرستان گرمسار كودكي از سلاله پاك نبي‌اكرم (ص) پا به عرصه هستي نهاد. پدرش مردي كشاورز و زحمتكش بود كه شش سال بعد مجبور شد به شهر گرگان مهاجرت نمايد. كاظم از همان دوران كودكي همدوش پدر به كار و فعاليت پرداخت. در اوج جواني كتابخانه كوچكي به نام حر را تأسيس كرد و بسياري از كتب مذهبي ممنوع را جهت استفاده علاقمندان در آن قرار داد اما متأسفانه ساواك خيلي زود او را دستگير نمود. سيد كاظم پس از اخذ مدرك ديپلم و گرفتن معافيت سربازي به تهران مهاجرت نمود و به آموختن نقشه‌كشي ساختمان روي آورد. زمانيكه در سازمان تربيت‌بدني استخدام شد، بار ديگر در فعاليت‌هاي سياسي شركت نموده و توسط ساواك بازداشت شد. سيد در سال 1355 در آزمون سراسري دانشگاه پذيرفته شد اما به علت داشتن پرونده سياسي دولت از تحصيل او در ايران ممانعت به عمل آورد چندي بعد او به آمريكا مهاجرت كرد و در رشته مهندسي مكانيك ادامه تحصيل داد. او در اين كشور ابتدا در سمت معاون انجمن اسلامي ايالت و مدتي بعد در سمت مسئول انجمن به افشاگري ماهيت رژيم منحوس پهلوي پرداخت و دو مرتبه توسط مأموران آمريكايي دستگير شد. در سال 1358 كاظمي به ايران بازگشت و پس از طي دوره آموزش عالي به عضويت نهاد مقدس سپاه درآمد وي در همين زمان به جبهه‌هاي غرب رفت او در اين ماموريت ضمن تجربه رزمي اطلاعات بسياري درمورد مبارزه با ضد انقلاب به دست آورد. وي بار ديگر در يكي از رشته‌هاي علوم انساني پذيرفته شد و تلاش خود را مصروف مبارزه با استكبار جهاني در دانشگاه نمود. سپس به همراه برادران سپاه واحد اطلاعات را با تشكيلات منسجمي بنيان نهاد و ضرباتي محكم بر ستون حزب توده زد. كاظمي در اين زمان مسئوليت معاونت سياسي - امنيتي استاندار سيستان و بلوچستان را بر عهده گرفت و عازم جبهه‌هاي نبرد شد، وي چندي بعد به فرماندهي اطلاعات و عضويت در شوراي عالي فرماندهي سپاه منصوب گشت. سرانجام در سحرگاه دوم شهريورماه سال 1364 همزمان با سالروز شهادت امام محمدباقر (ع) در منطقه طلائيه(مجنون) قايق سيد مورد اصابت گلوله توپ قرار گرفت، چند ثانيه بعد پيکر بي جان او در ميان نيزارهاي هور وصالي سرخ را به تصوير کشيد. بر اثر اصابت تركش گلوله توپ در سن 28 سالگی به شهادت رسيد. و پيكر پاكش بر روي آب به سجده افتاد.

منبع:كتاب ستارگان آسمان گمنامي

فردوس در سال 1329 در گچساران به دنيا آمد. روزهاي پرنشاط كودكي را پشت‌سر گذاشت و در جمع پرمهر خانواده‌ بزرگ شد.
فردوس در سال‌هاي جواني به ياري رزمندگان اسلام شتافت و سرانجام در تاريخ 19/5/1366 در منطقه‌ي دشت بلوط در سنّ 37 سالگي به شهادت رسيد.
مزار پاكش در گلزار شهداي گچساران قرار دارد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 32

سيدحسن کاظمي در روز هشتم ارديبهشت ماه سال 1341 در روستاي کوه‌سفيدعليا از توابع شهرستان فريمان در خانواده‌اي متدين و مستضعف ديده به جهان گشود. دو ساله بود که مادرش را از دست داد. تحصيلات ابتدايي را در روستاي زادگاه خود سپري کرد و در ده سالگي به انجام احکام مذهبي و خواندن نماز پرداخت. پس از تحصيلات راهنمايي در سن 16 سالگي مبارزات حق‌طلبانه ملت ايران به اوج خود رسيد و او مشتاقانه در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت مي‌نمود. در سال 1360 موفق به اخذ مدرک ديپلم در رشته اتومکانيک از هنرستان فني شهيد مهدي‌زاده شد و در همان سال به مدت سه ماه داوطلبانه راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد. در سال 61 به خدمت سربازي اعزام شد و همه مدت خدمت سربازي را در مناطق عملياتي دزفول، انديمشک و اهواز به عنوان بي‌سيم‌چي گذراند. در سال 1363 ازدواج کرد که يک دختر ثمره اين ازدواج مي‌باشد.
وي پس از تشکيل خانواده وارد جهاد سازندگي شد و به خدمت به روستاييان و اقشار محروم جامعه پرداخت و چندين بار نيز به جبهه‌هاي نبرد اعزام گرديد. در سال 1364 در منطقه فاو از ناحيه‌ي چشم و گوش مجروح و شيميايي شد و پس از بهبودي نسبي مجدداً به جبهه‌ها شتافت و از ناحيه دست راست مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و بدون اطلاع به خانواده مدت شش روز در بيمارستان اهواز بستري گرديد. سپس به مشهد منتقل شد و تحت عمل جراحي قرار گرفت اما در آخرين عمل جراحي در تاريخ 21/12/65 در بيمارستان قائم مشهد در سن 24 سالگي به ديار ابدي شتافت و به درجه رفيع شهادت نايل آمد. مزار پاکش در گلزار شهداي مشهد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 321

عليجان کاظمي فرزند رضا در سال 1350 در شهرستان فريمان ديده به جهان گشود. پس از مدتي همراه خانواده‌اش به سرزمين آبا و اجداديش شهرستان بيرجند آمد. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي را در اين شهر سپري کرد و تا سال دوم دبيرستان ادامه‌ي تحصيل داد. او عضو فعال پايگاه مقاومت ثارالله در مسجد صديقه طاهره بود و علاقه‌ي زيادي به مطالعه داشت و فعالانه در کتابخانه‌ي اين پايگاه خدمت مي‌نمود.
در انجام فرايض مذهبي بسيار کوشا بود. نمازش را هميشه با جماعت مي خواند. او در جلسات مذهبي با عشق و علاقه‌اش شرکت مي‌کرد. عشق و علاقه‌ي او به حضور در صف دلاورمردان جبهه و جنگ از طرفي و لبيک به فرمان رهبر و مقتدايش از طرف ديگر او را واداشت تا درس را رها نمايد و با ثبت‌نام در بسيج سپاه پاسداران داوطلبانه عازم صحنه‌هاي دفاع مقدس گرديد. او دوبار و جمعاً بيش از 6 ماه در جبهه حضور يافت و شجاعانه در چند عمليات شرکت نمود. سرانجام در بيست و پنجم دي‌ماه سال 1365 در حالي که بي‌سيم‌چي تيپ 21 امام رضا (ع) بود در منطقه‌ي عملياتي شلمچه در عمليات کربلاي 5 بر اثر اصابت ترکش در سن 15 سالگي به درجه‌ي عظماي شهادت نايل گشت.
پيکر پاک و مطهر او بر دوش مردم شهيدپرور شهرستان بيرجند تشييع گرديد و در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 2 صفحه 598

ابوالفضل کاکایی در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود. در دامان پرمهر و محبت پدر و مادر رشد یافت و درس خود را تا کلاس دوم راهنمایی ادامه داد. هم‌زمان با تحصیل، در مغازه‌ی میوه فروشی مشغول به کار شد.
با فرا رسیدن روزهای پرجنب و جوش انقلاب، لحظه‌ای از فعالیت‌های سیاسی غافل نبود و در راهپیمایی‌ها و تظاهرات حضوری مستمر داشت. چندین بار تحت تعقیب گارد رژیم قرار گرفت و با مخفی شدن در منازل همسایه‌ها یا زیر پل، از دست مأموران ساواک فرار کرد.
پس از پیروزی انقلاب و شروع جنگ‌تحمیلی تصمیم گرفت تا در این امتحان الهی شرکت کند؛ اما چون دو برادر ابوالفضل راهی جبهه‌های نبرد شده بودند، مادر رضایت نمی‌داد و از او می‌خواست تا آمدن برادرش صبر کند.
تا این که دست او با دستگاه برش چوب صدمه دید و این حادثه باعث شد که مادر راضی به جبهه رفتن او شود. اما سنّ کم ابوالفضل مانع دیگری بود. تا این که بالاخره تلاش زیاد و گریه و اصرار او باعث شد تا به او اجازه‌ی اعزام دهند.
پس از سه سال حضور پراکنده و دو سال مستمر در جبهه به ندای " ارجعی الی ربک " پاسخ داد و در تاریخ 2/11/66 در منطقه‌ی شلمچه به درجه‌ی رفیع شهادت رسید.
مزار پاکش در گلزار شهدای علی‌بن‌جعفر (ع) قرار دارد.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 30

سيدعارف در روز بيست و چهارم شهريورماه سال 1347 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي كودكي‌اش را در تهران گذراند؛ آموختن علم را در سنّ‌7 سالگي آغاز نمود و تحصيلاتش را تا اخذ مدرك سيكل ادامه داد. 12ساله بود كه پا به محلّ معنوي مسجد نهاد و در جلسات قرآن و اصول عقايد شركت جست. سپس عضو انجمن اسلامي مسجد رسول‌اكرم (ص) و مسئول تبليغات شد.
با ورود به دبيرستان مكتب‌الصادق (ع) و طي دوره‌هاي متعدد نظامي، در تابستان سال 1365 وارد جبهه شد و در گردان المهدي (عج) به جبهه‌ي خرمشهر رفت. در بازگشت به تهران ادامه‌ي تحصيل داد؛ سپس براي شركت در عمليات كربلاي 5 به جبهه اعزام گشت و در گردان سلمان، مسئول تداركات دسته و آرپي‌جي‌زن بود.
زمستان سال 1366 عمليات والفجر 10 با گردان زينب (س) براي سومين مرتبه به جبهه رفت و بر اثر استنشاق گازهاي شيميايي مجروح گرديد و مدت يك هفته در جبهه بستري بود و بعد به تهران بازگشت.
كاظمي سرانجام در چهارمين اعزام در تاريخ 25/3/1367 با سمت مسئول تبليغات گردان كماندويي مستقل ويژه‌ي شهادت در سنّ 20 سالگي در اشنويه به شهادت رسيد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

غلام‌عباس در سال 1337 در کوخدان (سي‌سخت) ديده بر دنياي هستي گشود. پدر و مادرش مردماني متدين بودند و او در سايه زحمات آنان بزرگ شد.
کاظمي در اوج جواني در جرگه ياران و ياوران امام قرار گرفت و لبيک‌گويان به مصاف باطل شتافت.
وي سرانجام بعد از نبردي دلاورانه در تاريخ 25/5/1360 در سن 23 سالگي در منطقه سر پل ذهاب به شهادت رسيد و در گلزار شهداي روستاي کوخدان به خاک سپرده شد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 9

زينب يک سال بعد از انقلاب شکوهمند جمهوري اسلامي در سال 1358 در شهرستان ايوان چشم به جهان گشود. او کم کم بزرگ مي‌شد و خود را براي رفتن به مدرسه آماده مي‌کرد.
اما بمباران هوايي رژيم بعث عراق نگذاشت که او بيشتر از 6 سال زنده بماند و زندگي کند. او در هجدهمين روز از خردادماه سال 1364 در همان شهري که چشم گشوده بود، به علت بمباران هوايي به شهادت رسيد و در سنّ 6 سالگي به ديدار حق شتافت.

منبع:كتاب ملكوتيان   -  صفحه: 249

قاسم از دامان پاک مادر در ماه دوم از بهار سال 1344 پا به عرصه‌ي هستي نهاد. پدرش حاج سليمان در چاه‌پهن با تلاش در کسب روزي حلال سعي در تربيت اسلامي فرزند خود نيز داشت. دوران ابتدايي را به دليل فقر مالي خانواده و با توجه به سنّ کم به کارگري مشغول و با توجه به علاقه‌اي که به علوم اسلامي داشت، به سلوک طلاب ديني در آمد تا بتواند چراغي جهت هدايت مردم باشد.
با تحميل جنگ عليه ايران اسلامي، به صفوف بسيجيان پيوست و با حضور در عمليات‌هاي طريق‌القدس دچار مجروحيت گرديد و توانست در اين مدت دو بار به زيارت حضرت زينب (س) نايل شود و جهت تکميل فرايض ديني‌اش مشرف به مکه مکرمه گردد.
پس از بازگشت از خانه‌ي خدا عازم کربلاي ايران شد و در تاريخ 12/1/1366 در سنّ 22 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت و در گلزار شهداي اروميه به خاک سپرده شد.

منبع:مجله عرشيان شماره 7