ليست شهداي دفاع مقدس (و)

عبدالله ولي حصاري در سال 1344 در شهرستان حصار استان قزوين چشم به جهان گشود. سالها گذشت و او از ياوران خميني کبير (ره) گرديد و براي دفاع از مرزهاي ميهن اسلامي در مقابل هجوم دشمن بعثي جان بر کف نهاد و راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و در پانزدهمين روز از تيرماه سال 1364 در سن 20 سالگي منطقه‌ي سومار را به خون خويش رنگين ساخت. گرچه اين مختصر گوياي اوج بلندي و نام‌آوري او نيست اما نشاني است بر قدرشناسي از ايثار و جوانمردي او. روحش شاد

منبع:پرونده شهيد در پايگاه حمزه سيدالشهداء حوزه 277 ابوحمزه ثمالي بسيج اسلامشهر

هنوز دو روز بيشتر از سال 1341 نگذشته بود که صداي گريه‌هاي کودکي در روستاي عباس قلعه از توابع شهرستان درگز جريان زندگي را نويد داد.
پدرش او را "محرم" ناميد تا ارائه دهنده‌ي نهضت عاشورا باشد. ضعف بنيه مالي خانواده و ضرورت حضور در کنار پدر باعث شد که نتواند تحصيلاتش را تا چهارم ابتدايي بيشتر ادامه دهد.
ولي‌زاده با وجود اين‌که در سال‌هاي مبارزه‌ي انقلابيون عليه رژيم ستم‌شاهي سنّ چنداني نداشت، عشق به امام خميني (ره) در وجود او موج مي‌زد. آثار امام را مطالعه مي‌کرد و هميشه به خانواده‌اش مي‌گفت ان‌شاءالله انساني والامقام مي‌آيد و ما بر شاه پيروز مي‌شويم. يک بار هم در تظاهرات عليه رژيم پهلوي بر اثر استنشاق گاز اشک‌آور دچار آسيب جسمي شده بود.
محرم ولي‌زده با رسيدن به سنّ خدمت سربازي اين امر را وظيفه‌ي شرعي مي‌دانست و داوطلبانه به جبهه اعزام شد و در کنار رزمندگان لشکر 77 پيروز الثامن به مبارزه عليه دشمن متجاوز پرداخت. او قبل از شهادت يک بار مجروح شده بود و در آن هنگام هم دست از مبارزه نکشيد و دوباره به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد. سرانجام در تاريخ 7/1/1361 در حالي که براي خوردن آب از سنگر خارج شده بود، بر اثر اصابت ترکش خمپاره به گردن در سنّ 20 سالگي شهد شهادت نوشيد و به ديدار معبود شتافت.
مزار پاکش در گلزار شهداي درگز قرار دارد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10   -  صفحه: 110

خانواده کشاورز ولي‌زاده در سال 1338 ميزبان کودکي مهربان به نام عبدالحسين بود؛ کودکي او در روستاي هرمزآباد شهر مهران سپري شد و در محضر خانواده فرامين دين اسلام را فراگرفت. گرچه کودک بود، اما به ناچار به تأمين معاش خانواده همت گماشت و با کارگري نياز مالي خانواده را برطرف ساخت.
وي در سن 18 سالگي به خدمت سربازي اعزام شد و يک سال بعد به فرمان امام (ره) از پادگان گريخت. با پيروزي انقلاب به عضويت بسيج بيست ميليوني درآمد و سبزپوش دشت شقايق سپاه پاسداران شد. حمله رژيم بعثي عراق باعث شد به همراه خانواده‌اش در اردوگاه‌هاي اطراف ايلام ساکن گردد. اما بمباران‌هاي هوايي دشمن محل سکونت خانواده‌اش را ويران ساخت. دختر خردسالش قطع نخاع گرديد و بقيه اعضاي خانواده مجروح شدند. اما او لحظه‌اي ترديد نکرد و باز هم در ميادين نبرد حق عليه باطل حاضر شد. در همين سال‌ها در کلاس‌هاي نهضت سوادآموزي شرکت کرد و از نعمت سواد که به خاطر فقر شديد خانواده از آن محروم بود، برخوردار گرديد. ولي‌زاده با سمت فرمانده گروهان در چند عمليات حماسه آفريد و بعد از چند بار مجروحيت، براي آخرين بار در عمليات والفجر10 زخم عشق را به جان خريد و دربيست و سوم اسفند سال 1366 در سن 28 سالگي بر بالاي ارتفاعات شاخ شميران پرپر گشت.
همسر و فرزندش نيز بر اثر جراحات اندکي بعد به او پيوستند.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1384/4/21

محمدمهدي ولي‌زاده کاخکي فرزند محمدحسن در آبان‌ماه 1343 در شهر مشهد مقدس ديده به جهان سراسر آزمايش گشود. محمدمهدي فردي مومن و معتقد به احکام اسلامي بود و از همان اوايل کودکي اصول و فروع دين را اجر مي‌گذاشت.
وي تحصيلات خود را تا سال سوم دبيرستان ادامه داد. او از ابتدا نترس و شجاع بود؛ به طوري که در زمان شاه مدير دبيرستان فردي شاه‌دوست بود و محمدمهدي با ايشان همکاري نمي‌کرد و بر ضد آن‌ها و خطشان صحبت مي‌کرد به همين علت بارها او را از مدرسه اخراج کردند. اما محمد از کار و هدف خود دست برنمي‌داشت.
قبل از انقلاب نيز به پخش اعلاميه‌ي امام، نوارهاي امام و شرکت در تظاهرات خونين حضور داشت که چند مورد از گلوله‌ي دژخيمان در امان ماند. بعد از انقلاب، انجمن اسلامي دبيرستان آزادگان را برپا نمود و نمازخانه تشکيل داد و فعاليت زيادي در آن مي‌کرد. در بخش فرهنگي سپاه پاسداران منطقه‌ي 3 در زمينه‌ي انتظامات و امور فرهنگي ( طراحي و خطاطي و ... ) کوشا بود. خيلي کم به خانه مي‌آمد و بيشتر وقت خود را صرف خدمت به ملت و کشور اسلامي مي‌کرد. در زمينه‌ي عبادت بسيار کوشا بود و از سنين کم شروع به نماز و روزه کرد.
محمدمهدي از طرف سپاه به آمل هم رفته بود تا با گروهک‌هاي ملحد و وابسته مبارزه کند و يک بار در تهران مورد حمله‌ي منافقين قرار گرفت که به شدت مجروح شد. سرانجام با شروع جنگ روح پرتلاطم و ناآرام محمدمهدي براي حفاظت از ارزش‌هاي انقلاب و اسلام آرامش نيافت و به جبهه اعزام شد و در اولين حضور خود در جبهه‌هاي نور و روشنايي عليه ظلمت و تيرگي در دشت عباس در عمليات فتح‌المبين بر اثر اصابت ترکش خمپاره در تاريخ 12/1/1361 در سنّ 18 سالگي به درجه‌ي اعظم شهادت رسيد.

منبع:يادنامه5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده  

روز اول بهار سال 1345، آغازين روز حيات مصطفي در قفس تنگ دنيا بود؛ مصطفي سال‌هاي کودکي را در شهر زنجان سپري کرد و در جمع مهربان خانواده با فرايض دين مبين اسلام آشنا گشت.
مصطفي که دلداده‌ي مکتب توحيد بود، دل به خطر سپرد و به عنوان غواص راهي ديار جنوب شد تا از ميهن اسلامي دفاع نمايد.
وليي سرانجام در تاريخ 19/10/1365 مزد جهاد خالصانه‌ي خود را گرفت و در سنّ 20 سالگي در شلمچه به آرزوي خود رسيد.
مزار پاکش در زنجان گلزار پايين قرار دارد.

منبع:ويژه نامه يادواره غواصان دريادل_اسفند 1375

روز بيست و يکم خردادماه سال 1344 کودکي پاک و زيبا قدم به عرصه هستي نهاد، مادر از همان زمان خردسالي عليرضا را با فرامين دين اسلام آشنا نمود. عشق به اهل بيت (ع) و ارادت به مولاي عاشقان حسين بن علي (ع) در جانش ريشه کرد .تحصيلاتش را تا کلاس سوم راهنمايي ادامه داد ،سپس به عضويت بسيج پايگاه شهيد جعفري در اسلامشهر درآمد .جنگ تحميلي عليرضا را به وادي عشق کشاند او به عنوان تخريب‌چي گردان سيدالشهدا (ع) از لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) در روز اول آبان ماه سال 1361 به ميادين نبرد شتافت و مردانه از مرزهاي ايران اسلامي دفاع نمود.تا اينکه سرانجام در روز بيست و دوم فروردين ماه سال 1362 در عمليات والفجر1 جانش را تقديم دوست نمود. سرباز 18 ساله ايران اسلامي در سرزمين فکه به حق پيوست.

منبع:پرونده شهيد در حوزه 1 ناحيه سيدالشهدا اسلامشهر پايگاه مقاومت بسيج

نجف‌علي ويسيان در روز دهم خردادماه سال 1329 در خانواده‌اي متديّن در شهرستان بهبهان پا به عرصه‌ي گيتي نهاد و تحت تربيت اسلامي در محيطي معنوي با تعاليم مقدس اسلامي آشنا گرديد.
بعد از اتمام تحصيلات در لباس سربازي به طرف روستاييان محروم شتافت تا بيشتر بتواند به مردم زجرديده و مستضعف روستا کمک کند. او زندگي را با تلاش آغاز نمود؛ تلاش و کوششي که به زندگيش معنا و مفهوم ديگري مي‌داد تا اين که در سال 1357 با توکل به خدا زندگي مشترک خود را آغاز کرد.
با اوج‌گيري انقلاب اسلامي به رهبري حضرت امام خميني (ره) هم‌گام با امت انقلابي شهرستان بهبهان در راهپيمايي‌ها عليه رژيم طاغوتي پهلوي شرکت و تنفر و انزجار خويش را به طاغوتيان زمان اعلام نمود.
با پيروزي انقلاب اسلامي جهت حفظ دستاوردهاي آن تلاش و براي خانه‌سازي مهاجرين جنگ تحميلي فعاليت زيادي داشت. نجف‌علي فردي با اخلاق و مهربان و خوش‌برخورد بود و در برابر مشکلات و ناملايمات زندگي مقاوم و صبور بود و در همه‌ي مراحل زندگي به مردم کمک مي‌کرد. وي معلمي دلسوز و فداکار بود که مانند شمعي مي‌سوخت و نونهالان را با دروس و روش زندگي آشنا مي‌نمود.
سرانجام پس از عمري فداکاري و مجاهدت در راه خدا در روز چهارم آبان‌ماه 1362 هنگامي که مشغول تدريس در مدرسه‌ي راهنمايي شهيد پيروز بود، با اصابت موشک صداميان بعثي به مدرسه، همراه دانش‌آموزان و همکارانش در سنّ 33 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب ميان مدرسه وعشق   -  صفحه: 74