ليست شهداي دفاع مقدس (ه)

روستاي «خنجين» از توابع شهرستان اراك در سال 1334 ه.ش تولد كودكي را به نظاره نشست كه همزمان با تاسوعاي حسيني (ع) با چشمي گريان ديده به جهان گشود. اسدالله دوران كودكي را در زادگاهش سپري كرد و پس از اخذ مدرك فوق ديپلم در رشته برق به دانشكده نفت راه يافت. زمانيكه قصد داشت از طرف دانشگاه جهت ادامه تحصيل به انگلستان عازم شود انصراف داده و به جمع مبارزين علیه حكومت ستمشاهي پيوست. پس از پيروزي انقلاب هاشمي وارد نهاد مقدس سپاه پاسداران گشت و مدتي بعد به فرمان امام (ره) به نيروهاي جهاد سازندگي سيستان و بلوچستان ملحق شد. همزمان با حمله رژيم بعث به كشور عزيزمان به عنوان نيروي رزمي گروه جنگهاي نامنظم در كنار دكتر چمران قرار گرفت. پس از مدتي مسئوليت ترابري سنگين دفتر مركزي جهاد سازندگي را به او سپردند. جراحتهاي بي‌شمار و دوبار استنشاق گازهاي شيميايي او را به بستر بيماري انداخت اما از پاي ننشست و در عملياتهاي بسياري شركت نمود. نصب پلهاي شناور خضر بر روي رودخانه اروندرود و آب گرفتگي «بوبيان» از جمله اقدامات و تلاشهاي پيگير او بود. سرانجام حاج اسدالله هاشمي مرد غيور و نام‌آور جبهه‌هاي جنوب در هفدهم اسفندماه سال 1365 در شلمچه هنگاميکه براي تهيه بلدوزر مورد نياز به مأموريت رفته بود به ديدار معبود شتافت تا دل بي‌قرارش آرام گيرد.

منبع:كتاب ره يافتگان وصال

روز اول ارديبهشت ماه سال 1336 بود که علي در روستاي ميرملکي (استان فارس) در خانواده‌اي مذهبي متولد شد. قرآن و نهج‌البلاغه را در کودکي فرا گرفت.
فردي خوش اخلاق بود و مهر و عطوفت در رفتارش موج مي‌زد دوستدار امام خميني (ره) بود و در دوران نهضت فعالانه به افشاگري عليه طاغوت در سال 1358 به عضويت باشگاهي در شهر لار درآمد و به تمرينات آمادگي جسماني و زيبايي اندام مشغول شد. پس از تأسيس سپاه در لارستان به عضويت سپاه پاسداران درآمد. با گذراندن آموزش نظامي در تهران،‌ از اولين افرادي بود که در سال 1359 از لارستان به کردستان عزيمت کرد.
پس از شش ماه خدمت خالصانه در کردستان، پانزده روز به مرخصي آمد و در اين مدت دوشيزه‌اي را براي ازدواج انتخاب کرد و دلباخته‌ي جهاد في سبيل الله بود دوباره به جبهه رفت و به فرماندهي يک گروه نظامي در مريوان منصوب شد. سرانجام در تاريخ 22/2/60 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در جبهه‌ي مريوان در سن 24 سالگي به شهادت رسيد و در گلزار شهداي ميرملکي به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 500

هربار که محمد کاظم خسته از تلاش روزانه به خانه بازمي‌گشت، ديدن فرزندان و شادي آنها تمام خستگي را از او مي‌ربود، ميترا در سايه‌ي پدري فداکار بزرگ شد و زيستن را تجربه نمود اما روز ششم خرداد ماه سال 1364 خزان زندگي او را پرپر ساخت و او به همراه پدر، مادر، خواهر و برادرش در حمله‌ي موشکي رژيم بعثي در ايران به شهادت رسيد.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد 1 صفحه‌ي 149

عابدين در سال 1337 در خانواده‌اي مذهبي در شهرستان ورامين به دنيا آمد، از همان دوران کودکي با قرآن مأنوس بود، دوران نوجواني و تحصيلات را با موفقيت گذراند و بعد از اخذ ديپلم به عنوان معلم در آموزش و پرورش مشغول خدمت شد، با شروع جنگ تحميلي بارها به جبهه‌هاي حق عليه باطل رفت و سرانجام در عمليات کربلاي5 در سن 28 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب يادياران

حسن در سي‌ام فروردين ماه سال 1337 در روستاي قشلاق كريم‌آباد از توابع ورامين به دنيا آمد. در سال 1355 وارد دانشكده‌ي افسري شد و پس از اتمام دوره از تاريخ 14/9/1358 به " تيپ 23 نوهد " اختصاص يافت و به گردان 154 واگذار شد. بعد از واگذاري، براي مبارزه با ضدانقلابيون كردستان به غرب كشور رفت و در آن‌جا به خاطر رشادت‌ها و فداكاري‌هايي كه از خود نشان داد، 9 ماه اردشديت گرفت.
هنگامي كه از منطقه بازگشت، جهت طي دوره‌ي آموزش چتربازي به شيراز منتقل شد و پس از گذراندن اين دوره به گردان 192 انتقال يافت. از شيراز كه بازگشت، مأموريت‌هاي متعددي به مناطق عملياتي داشت تا اين كه در روز دوم خردادماه 1361 در منطقه‌ي شلمچه زخمي شد و به اسارت دشمن درآمد. او را به زنداني واقع در استان صلاح‌الدين و شهرستان تكريت بردند.
در مهرماه همان سال، نامه‌ي اسارتش توسط صليب سرخ براي خانواده ارسال شد و از آن به بعد، با او رابطه‌ي نامه‌اي داشتند. در همان هنگام او نامه‌هايي با عنوان پدربزرگ (‌ كه منظورش امام بود ) مي‌فرستاد و از سوي ايشان جوابي هم دريافت كرد. ولي هنگام آزادي اسرا، حسن در ميان آزادگان نبود. رژيم منفور بعثي او را به خاطر پافشاري بر عقايد اسلامي‌اش در زير شكنجه در تاريخ 15/4/1369 در سن 29 سالگي به شهادت رساند و همراه 315 تن از شهداي ديگر ايراني در منطقه‌اي به نام كرخه واقع در خاك عراق به خاك سپرد.
پيکر او ده سال بعد به سرزمين مادري‌اش بازگشت و در روز جمعه 4/5/1381 روستاي قشلاق کريم‌آباد او را در آغوش خود جاي داد.

منبع:كتاب صحيفه ابرار   -  صفحه: 97

سال 1339 به دنيا آمد و در شهر تهران در سايه‌سار دستان نوازشگر مادري مهربان و صبور بزرگ شد.
هفتمين پاييز زندگي را پشت‌سر مي‌گذاشت كه به مدرسه رفت و تحصيلاتش را با موفقيت تا اخذ مدرك ديپلم ادامه داد سپس به دانشگاه راه يافت و در رشته‌ي مهندسي راه و ساختمان در دانشگاه تهران به آموختن علم پرداخت.
با پيروزي انقلاب، محمدحسين سبزپوش دشت شقايق سپاه پاسداران شد تا او نيز حافظ مرزهاي ايران اسلامي باشد؛ لذا در زمان حمله‌ي رژيم بعثي به ايران قدم به ميدان رزم نهاد.
هدايتي در عمليات بيت‌المقدس در خرمشهر حماسه‌اي پرشكوه آفريد و در روز چهارم خردادماه سال 1361 بر اثر اصابت تركش در سنّ 22 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاكش در بهشت زهرا (س) قرار دارد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

غلام‌علي هراتي در سال 1345 در روستاي محمدآباد شهرستان زابل در خانواده‌اي کشاورز پاي به عرصه وجود نهاد. مقطع ابتدايي را در زادگاهش به پايان رساند. دوران راهنمايي را با طي مسافتي بسيار دور در يکي از روستاهاي هم‌جوار پشت سر نهاد ولي به دليل فقر مالي خانواده و فراهم نبودن زمينه لازم از ادامه تحصيل بازماند.
سپس در يک کارگاه تشک‌دوزي مشغول به کار شد. پس از مدتي براي گذراندن خدمت مقدس سربازي به سپاه پاسداران پيوست. پس از گذراندن آموزش‌هاي مقدماتي عازم ميادين نبرد شد. سرانجام در عمليات کربلاي پنج در حالي که به عنوان خدمه توپ 130 مشغول خدمت بود، بر اثر اصابت ترکش به ناحيه شکم و دست و پا در سن 20 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل گرديد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 3 صفحه 190

استوار دوم محمد هراتي‌ در سال 1339 در خانواده‌اي مذهبي در روستاي علي‌مراد از بخش شيب‌آب شهرستان زابل ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا مقطع سوم راهنمايي ادامه داد. پس از آن به استخدام ارتش درآمد. وي داراي اخلاق بسيار نيكويي بود و از دوران نوجواني فرايض ديني و مذهبي خود را به نحو احسن انجام مي‌داد. در هنگام فراغت، به مطالعه‌ي كتب مذهبي و تلاوت قرآن كريم مي‌پرداخت. همواره در امور خير پيش‌قدم بود؛ چنان‌كه او را از بنيانگذاران مسجد موسي‌بن‌جعفر (ع) در روستاي علي‌مراد مي‌دانند.
يكي ديگر از خصوصيات پسنديده‌ي وي اصلاح ذات‌البين و زدودن كدورت و دشمني ميان افراد بود. همسرش مي‌گويد: « هر زمان به جبهه عزيمت مي‌كرد، از چند روز قبل لوازم سفر به منطقه را آماده مي‌نمود. او نسبت به خانواده بسيار رئوف و مهربان بود و همواره مي‌گفت نبايد نگران من باشيد و دعا كنيد كه من به آرزوي خود كه همانا شهادت است، برسم. »
او خدمه‌ي تانك بود و همرزمان وي از شجاعت و دلاوريش بسيار تعريف مي‌كنند. سرانجام پس از سه سال حضور فعال داوطلبانه در جبهه‌هاي جنگ حق عليه باطل در تاريخ 21/9/1362 در منطقه‌ي مريوان بر اثر اصابت تركش خمپاره به فيض شهادت نايل آمد و در حالي كه 23 سال داشت، به ديدار معبود شتافت.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 5   -  صفحه: 159