ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

شهر بيرجند از توابع استان خراسان در سال 1338 ه.ش نافه‌اي از عشق را در آغوش خانواده رحيمي که از خاندان آيت‌الله تهامي بودند گذارد، خورشيد نيز بوسه‌اي زيبا بر گونه‌هايش زد. احمد دوران كودكي و تحصيلات خود را با شادي و موفقيت سپري كرد، در زمان تحصيل در دبيرستان به كتب مذهبي علاقمند شد، پس از اخذ مدرك ديپلم قصد داشت به حوزه علميه برود، اما به اصرار خانواده در رشته پزشكي دانشگاه تهران ادامه تحصيل داد.
و به عنوان نفر اول کنکور سراسري سال 1356 معرفي شد. وي از آغاز نوجواني به مسايل سياسي گرايش داشت، و چندين مرتبه به علت نگارش انشاهاي سياسي مورد عتاب و سرزنش قرار گرفت. همزمان با اوج‌گيري انقلاب به جمع تظاهركنندگان پيوست، و با حضور در جمع مبارزين به همراه حجت‌الاسلام محمد شهاب در شهرهاي تهران، بيرجند و مشهد نفرت خويش را نسبت به ظلم رژيم ابراز نمود. و يك ‌بار توسط مأموران ساواك زنداني گشت. پس از پيروزي انقلاب مجدداً به دانشگاه رفت و با «آيت الله مطهري» و «دكتر بهشتي» آشنا شد. در حماسه تسخير لانه جاسوسي فعالانه شركت نمود و براي دانشجويان كلاس هاي درس اخلاق و عربي برگزار كرد. در همين سال رحيمي با دوشيزه‌اي مومن و معتقد پيوند مقدس ازدواج را بست. سپس به درخواست دادسراي انقلاب اسلامي بيرجند مسئوليت سپاه پاسداران زادگاهش را پذيرفت.
منافقين سه بار قصد ترور وي را داشتند. اما هر بار با لطف و عنايت پروردگار سيد احمد سالم و سرافراز به خدمت پرداخت. مدتي بعد با نظر موافق امام (ره) عضو شوراي سپاه پاسداران منطقه4 خراسان و سرپرست واحد اطلاعات گشت.
پس از مرگ پدر به بيرجند بازگشت و در ميان جوانان سپاه و بسيج فعاليت‌هاي آموزشي و عقيدتي خود را با سمت مسئول انجمن اسلامي دانش‌آموزان بيرجند ادامه داد و حتي براي بررسي وضعيت نيروهاي لشگر 5 نصر به جبهه رفت، سال 1361 به همراه خانواده خود به خوزستان مهاجرت كرد و زخمي جان‌كاه از ولايت عشق (جبهه) را بر جان خويش خريد سرانجام دكتر سيد احمد رحيمي در عمليات والفجر 1 در تاريخ 24/1/ با سمت آرپي‌جي‌زن 1362 بر اثر انفجار گلوله تانك همزمان با نواي دل‌انگيز اذان محمدي (ص) در جبهه "شرهاني" به ديدار خدا شتافت. پيكر پاك شهيد رحيمي بيست و پنج روز بعد در بوستان شهدا بيرجند به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب افلاكيان

صفرعلي در هشتمين روز از خردادماه سال 1340 در شهرستان زنجان پا به عرصه‌ي هستي گذارد. پدرش مردي زحمتکش بود و با تلاش بسيار به تربيت او همت گماشت. تحصيلاتش را با موفقيت تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد، سپس در خيل کثير سربازان سپاه توحيد براي انجام خدمت نظام وظيفه به ارتش پيوست و راهي ميدانهاي جنوب گشت. او سرانجام در تاريخ 14/10/1360 در سن 20 سالگي بال در بال ملائک به آسمان پر گشود. پيکر پاکش را از محل شهادتش کرخه به بهشت زهرا (س)‌ انتقال داده و به خاک سپردند.

منبع:پرونده‌ي شهيد در بنياد شهيد منطقه‌ي 3 استان تهران

حسين در روز سوم فروردين ماه سال 1337 در خانواده‌اي مذهبي در روستاي «خوزي» ديده به جهان گشود. کودکي را در فضاي سالم زادگاهش سپري کرد و در عنفوان جواني به کشاورزي و بنايي مشغول شد. سپس به کشور قطر رفت و در سال 1353 پس از آن‌که بر اثر تصادف به سختي مجروح شد به کشور بازگشت. در سال 1355 با اندک اندوخته‌اي به مکه‌ي معظمه رفت. تحصيل نکرده بود،‌ اما روحي پاک و عارفانه داشت و به انجام فرايض ديني پايبند بود. در عصر حاکميت طاغوت،‌ روابط ناسالم اجتماعي را به خوبي درک کرده بود و همواره با ظلم و ستم، سرستيز داشت. در دوران شکوفايي انقلاب به خدمت سربازي رفت. در پي فرمان حضرت امام خميني (ره)، از پادگان فرار کرد و به صفوف مردم پيوست. پس از پيروزي انقلاب، وارد سپاه پاسداران بندرعسلويه شد و شبانه‌روز در خدمت انقلاب بود. با پشت سر گذاشتن فراز و نشيب‌هاي زندگي و کسب معارف انساني، سرانجام در روز بيست و سوم تيرماه سال 1361 روح عاشقش به ميادين حماسه و ايثار پر گشود. در منطقه‌ي عملياتي شلمچه، در حالي که خدمه‌ي تانک بودف بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 24 سالگي به اوج قله‌ي انسانيت صعود کرد و پذيراي شهادت شد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 201

حسين رحيمي در سال 1346 در روستاي سنوک از توابع شهرستان بيرجند در خانواده‌اي فقير و مذهبي به دنيا آمد و در هشت سالگي همراه با خانواده به شهرستان زاهدان مهاجرت کرد و در آن شهر به تحصيل دانش پرداخت و در سال 1364 موفق به اخذ مدرک ديپلم گرديد.
در دوران انقلاب پيوسته در تظاهرات شرکت مي‌کرد و پس از پيروزي انقلاب و تشکيل بسيج در اين نهاد به فعاليت پرداخت. سپس جهت خدمت مقدس سربازي به سپاه پاسداران پيوست و به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد. سرانجام پس از سيزده ماه خدمت صادقانه در سي‌ام دي‌ماه سال 1365، در عمليات «کربلاي پنج» در سن 19 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 49

محمدجعفر در روز هشتم آذرماه سال 1339 در روستاي قلعه از توابع آباده‌طشک ديده بر جهان هستي گشود. کودکي او در هاله‌اي از رنج و محروميت گذشت اما اميد به لطف خدا هميشه همراهش بود. آموختن علم را در سن 7 سالگي از مدرسه‌ي معرفت آغاز کرد و سپس براي ادامه‌ي تحصيل به آباده مهاجرت نمود. دوره‌ي دبيرستان را در مدرسه امام خميني (ره) شهرستان ني‌ريز گذراند. آن‌گاه به مدت 2 سال به عنوان معلم حق‌التدريس مشغول کار شد.
رحيمي علاقه‌ي زيادي به تحصيل علم داشت؛ لذا در آزمون سراسري دانشگاه‌ها شرکت کرد و در رشته‌ي زمين‌شناسي دانشگاه تهران پذيرفته شد. اوج‌گيري انقلاب اسلامي او را به صف تظاهرکنندگان کشاند. چندي بعد به علت حضور در راه‌پيمايي دستگير گشت ولي به لطف خدا نجات يافت.
با پيروزي انقلاب و آغاز جنگ در بسيج سپاه‌پاسداران ثبت‌نام نمود و راهي ديار عاشقان الله شد. روز پانزدهم اسفندماه سال 1360 همراه تيپ المهدي (عج) به عنوان تک‌تيرانداز در مقابل متجاوزين بعثي قرار گرفت؛ اما در تاريخ 25/4/1361 در منطقه‌ي کوشک در عمليات رمضان به اسارت نيروهاي بعثي درآمد و بنا بر اظهارات صليب‌سرخ مدتي در بيمارستان نظامي بصره بستري شد و سپس از خاک به افلاک پر گشود.
پيکر پاکش را در تاريخ 27/5/1369 به ايران انتقال دادند و در آباده‌طشک به خاک سپردند.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران

ابوالقاسم در سال 1339 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و در شهر تهران بزرگ شد. 7 ساله بود که به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ديپلم راه و ساختمان ادامه‌ي تحصيل داد.
با آغازين روزهاي جنگ به خدمت نظام فرا خوانده شد دوره‌ي آموزشي را در تهران به پايان رساند و از آن‌جا به شيراز و مناطق عملياتي جنوب اعزام گرديد.
ابوالقاسم در يک روز گرم تابستان،‌ به هنگام ظهر در حالي‌که مشغول بردن ناهار براي دوستانش بود، مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و در حالي‌که ترکش در دست در زير قلبش قرار داشت، به تهران انتقال يافت. تب شديد همراه با خونريزي‌هاي ناگوار، شکستگي دنده‌هاي پهلو او را ضعيف کرده بود.
رحيمي چهار ماه بعد مجدداً راهي جبهه شد و در عمليات‌هاي فتح‌المبين، بيت‌المقدس و رمضان و والفجر1 مردانه جنگيد. با اتمام خدمت نظام وظيفه، به استخدام شرکت مخابرات درآمد و در اداره‌ي توسعه‌ي ساختماني به عنوان تکنسين راه و ساختمان مشغول به کار شد.
ابوالقاسم که بي‌قرار ميدان جنگ بود، بار ديگر حماسه‌اي باشکوه آفريد و در تاريخ 21/3/1362 در سنّ 23 سالگي در فکه شهد شيرين شهادت نوشيد.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد 1 صفحه 177

سيدنورالله در سال 1333 ديده به جهان هستي گشود. روزهاي کودکي را در شوهان استان ايلام سپري کرد و در سايه‌ي خانواده‌اي فرزانه با احکام و مباني دين مبين اسلام آشنا گشت. سيد شور جواني را در سر داشت که جنگ تحميلي شروع شد و او مردانه سلاح بر دوش گرفت و راهي ميدان جنگ شد.
رحيمي در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل مردانه جنگيد و سرانجام در روز پانزدهم شهريورماه سال 1359 قبل از اعلام رسمي جنگ در حملات متجاوزانه‌ي رژيم بعث به مرزهاي ايران اسلامي در هنگام اشغال شهر مهران در سنّ 26 سالگي به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 114

فتح‌الله رحيمي پور اشکيلي فرزند احمد در دومين روز از تيرماه سال 1349 در تهران ديده به جهان گشود تحصيلات خود را تا سال سوم راهنمايي ادامه داد و غيرت و جوانمردي او را به دفاع از مرزهاي ميهن اسلامي دعوت کرد او که دانش‌آموزي سخت‌کوش بود با نام‌نويسي در بسيج راهي جبهه شد و در تاريخ 30/2/1363 در منطقه سقز در سن 14 سالگي ره صدساله پيمود و جاودانه گرديد. پيکر مطهر اين بزرگ مرد کوچک در بهشت زهراي تهران به خاک سپرده شد.

منبع:پرونده شهيد در منطقه 3 بنياد شهيد استان تهران