ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

بهروز رباني فرزند محمود در سال 1347 در تهران ديده به جهان گشود قرآن و احکام اسلامي را نزد پدرش آموخت.در شش سالگي به مدرسه رفت و تا چهارم ابتدايي تحصيلاتش را ادامه داد.وي علاقه زيادي به تلاوت قرآن داشت و به نماز جماعت و روزه اهميت بسيار مي‌داد.در مراسم مذهبي (نمازجماعت و جمعه، دعاي کميل و توسل) شرکت فعال داشت.با همه به مهرباني برخورد مي‌کرد و مداح اهل‌بيت (ع) بود.به منظور دفاع از انقلاب با وجود کمي سن و کوچکي جثه بارها عزم جبهه کرد تا اينکه موفق شد از طريق بسيج به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام گردد.او مدتي شجاعانه در مصاف با دشمن بعثي شرکت نمود.سرانجام در تاريخ هفتم مردادماه سال 1364 در سن 17 سالگي در منطقه مهران به فيض شهادت نايل گشت و پس از تشييع در قطعه 28 بهشت زهراي تهران به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

سيداصغر ربيع‌نتاج در سال 1343 در شهر فريدون‌کنار ديده به جهان هستي گشود. 7 ساله بود که به مدرسه رفت و چندي بعد علاقمند مطالعه‌ي کتاب‌هاي ديني و مذهبي شد. با اوج‌گيري انقلاب، در تظاهرات و نوشتن شعار روي ديوارهاي شهر شرکت نمود.
از روزي که جنگ آغاز شد، به عنوان يک سرباز واقعي در حالي‌که کلاس دوم دبيرستان را تازه تمام کرده بود، در تابستان عازم جبهه‌ي ذوالفقاريه‌ آبادان شد و تا سال سوم دانشگاه در دو جبهه‌ي علم و جهاد في سبيل‌الله فعاليت داشت. ربيع در شهر تهران براي نوجوانان جلسات عقيدتي برگزار مي‌کرد. بعد از مدتي اين جلسات در روستاهاي اطراف نيز برگزار گشت. سيد دانشجوي دانشگاه الهيات دانشگاه تهران عضو انجمن اسلامي، بنيان‌گذار باشگاه فوتبال نوجوانان و جوانان بنيان‌گذار مجتمع اسلامي کوثر؛ شاعر و نويسنده متعهّد بود.
کردستان سرزمين مورد علاقه‌اش بود تا هر چه در توان دارد براي خدمت به مردم اين سرزمين فداکاري کند.
سرانجام در عمليات کربلاي 10 در روز سوم ارديبهشت‌ماه سال 1366 در سنّ 23 سالگي در ماووت عراق به بيکران آسمان بال گشود.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

محمدرضا رباني در شهريور سال 1344 در روز ولادت باسعادت حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها در خانواده‌اي روحاني چشم به جهان گشود و در دامن پاک مادري از ذريه‌ي آن حضرت ( حضرت زهرا "س") پرورش يافت. روحيه‌ي مبارزه با ظلم و ستم او از همان کودکي موجب شده بود که در مدرسه به مبارزه عليه شاه معدوم برخيزد و بچه‌ها را براي مبارزه آماده کند، پس از پايان اين دوره وارد دبيرستان صارميه اصفهان شد و با علاقه‌ي غير قابل وصفي که به کسب علم و معرفت و دروس حوزه‌اي داشت، هم‌زمان با گذراندن دبيرستان، در حوزه‌ي علميه‌ي اصفهان مشغول به تحصيل علوم ديني شد.
در دوران دبيرستان با عضويت در انجمن اسلامي، مبارزه با گروهک‌هاي محارب و ضد انقلاب و هم‌چنين فعاليت‌هاي مذهبي و فرهنگي براي رشد جوانان شکل خاصي به خود گرفته بود تا اين‌که با شروع جنگ تحميلي فوراً به عضويت بسيج مستضعفان درآمد و با گذراندن دوره‌هاي آموزش رزمي، آماده براي دفاع از اسلام و مهين اسلامي شد و سپس به عنوان عضو شوراي پايگاه مسجد رضوي اصفهان ( شهيد باهنر ) انتخاب و مسئول تبليغات اين پايگاه شد.
در بهار سال 1361 در عمليات فتح‌المبين شرکت کرد و چند ماه بعد باز راهي جبهه شد و در عمليات محرم در صفوف مقدم جبهه حضور يافت و پس از آن در حالي‌که مشغول به تحصيل بود، در جبهه هم حضور داشت و در عمليات‌هاي متعددي از قبيل خيبر (جزاير مجنون) والفجر هشت (فاو) کربلاي پنج ( شلمچه) و بالاخره در آخرين عمليات نيروهاي اسلامي يعني بيت‌المقدس 7 شرکت نمود.
طلبه‌ي مخلص، محمدرضا پس از به پايان رساندن دوره‌ي دبيرستان بلافاصله با راهنمايي‌هاي دلسوزانه و مدبرانه‌ي پدر عزيزش و هم‌چنين اشتياق و علاقه‌ي خاص خودش براي ادامه‌ي تحصيل به شهر مقدس قم رفت و در آن‌جا مشغول به تحصيل علوم ديني در حوزه‌ي علميه‌ي قم شد و در امتحانات ورود به دانشگاه شرکت کرد و با موفقيت در رشته‌ي علوم طبيعي وارد دانشگاه اصفهان گرديد و هم‌زمان در دو سنگر حوزه و دانشگاه مشغول به تحصيل بود. سرانجام اين بسيجي پاکباخته در بعدازظهر 23 خرداد 1367 در عمليات بيت‌المقدس 7 بعد از چندين ساعت نبرد سنگين با صداميان در آن هواي گرم، پس از انهدام يک تانک دشمن و کشتن چندين مزدور عراقي، بر اثر اصابت ترکش گلوله‌ي توپ در کربلاي خونين شلمچه در سنّ 23 سالگي از ميان ما پر کشيد و به ضيافت الهي بار يافت.

منبع:روزنامه كيهان  

احمدرضا رباني در سال 1343 ،در خانواده‌اي روحاني ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در يکي از مدارس مذهبي اصفهان گذراندو با اوج‌گيري مبارزات انقلابي احمدرضا با اينکه نوجواني بيش نبود با الهام از تعاليم اسلامي که از خانواده‌اش آموخته بود ،شروع به فعاليت کرد .بعد از پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي به عضويت کميته مرکزي اصفهان درآمد و پس از چند ماهي به تهران رفت و لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن نمود .در آنجا دوره‌هاي مختلف آموزش نظامي را در چند پادگان گذراند و پس از چند ماهي به دنبال فرمان امام براي سرکوبي ضدانقلابيون به کردستان اعزام شد .او در شهرهاي مختلف کردستان، همراه با ديگر برادران رزمنده به سرکوبي مهاجمين پرداخت و پس از چند ماه کوشش بي‌دريغ در منطقه کردستان به اصفهان بازگشت و در مدتي کوتاه به آموزش کاراته پرداخت. رباني در اوايل تابستان سال 1359 براي بار دوم عازم کردستان شد و در شهر ديوان دره که همواره مورد هجوم مهاجمين و گروهکهاي آمريکايي بود ،به پاکسازي ضد انقلابيون پرداخت و يکبار نيز در راه سنندج – ديواندره در تيررس دشمن قرار گرفت و از ناحيه سر به شدت مجروح و در بيمارستان بستري شد.
احمدرضا رباني در مهرماه سال 1359 به شهر خود اصفهان بازگشت و بنا به فرمان امام خميني مبني بر آموزشهاي نظامي، مسئوليت بسيج چند مسجد از جمله مسجد جامع اين شهر را بر عهده گرفت و شروع به آموزش نظامي کرد. با آغاز جنگ تحميلي او نيز عازم جبهه شد و در شهر آبادان با برادران سپاه پاسداران زاهدان به ستيز با دشمن پرداخت.احمدرضا پس از 2 سال مبارزه در جبهه جنگ در پي به هلاکت رساندن گروهي از بعثيان در تاريخ 9/8/1359 در سن 16 سالگي در ذوالفقاريه آبادان شربت شيرين شهادت را نوشيد.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان

علوان در روز سي‌ام شهريورماه سال 1349 به دنيا آمد. شهر آبادان ميزبان روزهاي کودکي او بود. 7 ساله بود که به مدرسه رفت تا توشه‌اي از علم روز بردارد.
ربيعي هنوز دانش‌آموز بود که دل از تعلّقات دنيا بريد و در شلمچه در مقابل دشمنان اسلام ايستاد. روز ششم بهمن‌ماه سال 1365 در سنّ 16 سالگي هنگام عمليات کربلاي 5 او به آسمان زيباي شهادت بال گشود و در گلزار شهداي کنگان آرام گرفت.

منبع:مجله عرشيان شماره 26

ابراهيم ربيعي در سال 1330 در روستاي طرود در خانواده‌يي فقير_ اما، غني از مفاهيم اسلامي و سرشار از صفا و مهرباني به دنيا آمد. دوران کودکي را در همان زادگاهش سپري کرد تا به سنّ دبستان رسيد. دوران دبستان را هم در همان روستا گذراند اما به علت نبودن امکانات و مشکلات زندگي نتوانست ادامه‌ي تحصيل بدهد، و ناچار شد که براي کمک به خانواده و امرارمعاش به کار مشغول شود.
او که شخصي مؤمن و علاقمند به خاندان نبوت بود، در حين انجام کارهاي دنيوي و تأمين معاش خانواده به خودسازي و تزکيه‌ي نفس، هم مي‌پرداخت و روح خود را از راه انس به قرآن جلا مي‌داد. او در سال 1354 به استخدام شرکت پست طرود درآمد و با پشتکاري خستگي‌ناپذير اين کار را که يک کار خدماتي مردمي بود، انجام مي‌داد و با اوج‌گيري تظاهرات مردم در سال 57 عليه رژيم ستمگر پهلوي هم‌دوش با ديگر هموطنانش، در برگزاري مراسم راهپيمايي سهم عظيمي داشت.
و سرانجام با پيروزي انقلاب و شروع جنگ تحميلي روح کفر ستيزش آرام نگرفت و براي دفاع از انقلاب اسلامي و لبيک به نداي رهبر عظيم‌الشأن، راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد تا اين‌که در تاريخ 7/5/61 در سنّ 31 سالگي چون ياران امام حسين (ع) جانش را در راه مولا و مقتداي خود نثار کرد.

منبع:كتاب منظومه‌ي ملكوت جلد 2 صفحه 93

حميد در روز دوم مهرماه سال 1306 در آبادان ديده بر دنياي خاکي گشود. پدرش مجيد انساني وارسته و اهل ايمان بود و فرزند را بر اساس آموزه‌هاي دين مبين اسلام تربيت نمود.
حميد روزها و سال‌ها را از پي هم گذراند؛ تا اين‌که رژيم بعثي به ايران حمله کرد. او در ساحل اروندرود مشغول ماهي‌گيري بود که بعثيان کافر او را در تاريخ 2/7/1359 در سنّ 53 سالگي به شهادت رساندند.
مزار پاکش در کنگان قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 26

غلام‌رضا در روز هفتم بهمن ماه سال 1346 در آغوش پر مهر مادر جاي گرفت. کودکي او در خانواده‌اي مؤمن و متعهد سپري شد. در هفتمين خزان زندگي پا در رکاب علم نهاد تا توشه‌اي از ناشناخته‌هاي دنياي خاکي بردارد.
درس و مدرسه را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد. با اوج‌گيري انقلاب در صف مجاهدان راه حق قرار گرفت. کم‌کم به علت علاقه به دروس ديني به حوزه علميه رفت غلام‌رضا بعد از پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و با آغاز جنگ به همراه برادرش به ميدان رزم شتافت و در گردان شهادت حماسه آفريد.
ربيعي در عمليات سيدالشهداء (ع) با سمت مين‌ياب حاضر شد و در هنگام انجام کار در حاليکه 300 متر با نيروهاي عراقي فاصله داشت، بر اثر اصابت ترکش به پهلو در تاريخ 13/2/65 به سختي مجروح گشت، او را از فکه به عقبه انتقال دادند، اما خدا مشتاق ديدارش بود. لذا در سن 19 سالگي شاهد بزمگاه عشق گشت.

منبع:پرونده شهيد در حوزه 1 ناحيه سيدالشهداء بسيج اسلامشهر

عليرضا در سال 1348 چشم به جهان گشود.خانواده راهدان تولد دومين فرزند خود را با سرور و شادي نشستند و به شکرانه،‌اذان و اقامه در گوش او زمزمه نمودند.
عليرضا با رسيدن به سن 7 سالگي راهي دبستان شد در حاليکه پيش از آن قرائت نماز و قرآن را از پدر آموخته بود وي دوران تحصيلات خود را در مقطع دبستان و راهنمايي با موفقيت سپري کرد و سپس در دبيرستان سپاه ثبت نام نمود جنگ تحميلي و نياز به دفاع از مرزهاي ايران اسلامي او را بر آن داشت تا در سال اول دبيرستان درس را رها کرده و دانش‌آموز مکتب عشق و ايثار گردد وي از طريق پايگاه مقداد راهي جبهه شد و در سال 1364 در عمليات والفجر8 بر اثر اصابت گلوله رگبار دشمن بعثي به صورت، سينه و پا در سن 16 سالگي به ملکوت اعلي پر کشيد. روحش شاد

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح‌الفتوح

حمد در روز سي‌ام تيرماه سال 1315 به دنيا آمد؛ کودکي او در شهر آبادان گذشت و در جمع مردم صميمي شهر با عشق به اهل‌بيت (ع) آشنا شد.
ربيعي در سال‌هاي جواني به شغل صيادي روي آورد. اما وقتي شنيد رژيم عراق به سرزمين پاک ايران حمله کرده است، کار را رها کرد و راهي ميدان جنگ شد.
ربيعي در روز دوم مهرماه سال 1359 در سنّ 44 سالگي خون سرخش اروندکنار را متبرّک ساخت.
مزار پاکش در کنگان قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 26

غازي در روز چهارم مردادماه سال 1343 در شهر آبادان به دنيا آمد خانواده براي تربيت او تلاش وافري انجام داد.
غازي در سال‌هاي جواني شغل صيادي را برگزيد تا از اين طريق امرارمعاش نمايد. اما حمله‌ي رژيم بعثي باعث شد عازم ميدان جنگي شود. او در اروندکنار مردانه جنگيد و سرانجام در روز دوم مهرماه سال 1359 در سنّ 16 سالگي به خون سرخ خود کفن شد.
مزار پاکش در کنگان قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 26

حيدر رجب‌پور سال 1325 در شرحان زيتون به دنيا آمد. وي به علت فقر مالي نتوانست وارد مدرسه شود و به پدرش در امر کشاورزي کمک مي‌کرد. او داراي اخلاقي نيکو بود و با والدين خود به مهرباني و محبت رفتار مي‌کرد.
پس از اين‌که انقلاب به پيروزي رسيد، رجب‌پور اميدوار بود که انقلاب به پشتيباني از قشر زحمت‌کش عشاير بپردازد. به هر حال او به ادامه‌ي زندگي مشغول شد تا اين‌که به لحاظ علاقه‌ي خاصي که به بسيج داشت، شوق خدمت در سپاه پاسداران در وجودش پديدار گشت و او را به مناطق عملياتي کشاند و در خط مقدم جبهه به رزم با دشمن پرداخت.
او سرانجام در تاريخ 1/2/1366 در منطقه‌ي عملياتي گيلانغرب در سنّ 41 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ملكوتيان   -  صفحه: 79

تقي در روز نهم بهمن ماه سال 1321 در شهر همدان پا به عرصه‌ي هستي گذارد. کودکي را در سايه‌ي پر مهر خانواده گذراند و در نزد آنان با تعاليم دين مبين اسلام آشنا شد. چندي بعد به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک سيکل ادامه داد. تقي به منظور تأمين معاش خود و خانواده به کار پرداخت. سالها گذشت پيروزي انقلاب و جنگ تحميلي او را به مصاف باطل فرا خواند، سخت به نظر مي‌رسيد؛ بايد يکباره از جان و مال و فرزند مي‌گذشتي و تقي در اين آزمايش الهي پيروز گشت. او در دهمين روز از تيرماه سال 1365 در عمليات کربلاي 1 در سن 44 سالگي از منطقه‌ي مهران به عرش اعلي پر گشود و در امامزاده عقيل (ع) اسلامشهر مأوا گزيد.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه كمك نژاد حوزه 277 ابوحمزه ثمالي بسيج اسلامشهر

مي‌گويند خاک سرد است و کمي آدمي را پس از سپردن عزيزش به آن آرام مي‌کند، پس چرا من که چند سال است بر سر مزارت مي‌نشينم و گريه مي‌کنم، آرام نمي‌شوم؟ چرا چهره‌ي مظلومت را نمي‌توانم فراموش کنم؟ چرا نمي‌توانم جاي خاليت را حس نکنم؟
سال 1348 بود که متولّد شدي؛ اروندکنار اولين جايي بود که صداي گريه‌ي تو را شنيد. نام مهدي را برايت انتخاب کردند. در مقابل چشمانم رشد مي‌کردي و من لذّت دنيا را مي‌بردم. هفت سالت شد و الفباي آزادگي را آموختي. دوران ابتدايي را تمام کرده بودي که به خاطر جنگ مجبور به مهاجرت شديم. به کنگان رفتيم و تو دوران راهنمايي را در شهر بنک با موفقيت به پايان رسانيدي.
درست خوب بود، موفق و نمونه بودي؛ اما نمي‌دانم چه شد و جنگ با دل و روحت چه کرد که با آن همه هوش و استعداد تا دوم دبيرستان درس خواندي. رشته‌ات تجربي بود انگار مي‌خواستي پزشک بشوي اما نشد و بعد از آن از طريق بسيج مدرسه به جبهه اعزام شدي. دلم پيشت بود اما با همه‌ي علاقه‌ام نمي‌توانستم مانعت بشوم، نمي‌توانستم بگويم نرو؛ هر چند که مي‌دانستم شايد هيچ‌گاه برنگردي و هيچ وقت ديگر نتوانم چشمان معصومت را باز ببينم؛ اما باز هم نتوانستم بگويم نرو. رفتي ، رفتي و با افتخار ملاقات کردي.
شانزدهمين روز از فروردين 1365 بود. تو مي‌جنگيدي و دلاورانه مقاومت مي‌کردي اما ترکش خمپاره‌ي بعثي‌ها تو را که فقط 17 سال داشتي، به ديدار خدا رسانيد.
حالا مزارت در کنگان وعده‌گاه من و همه‌ي داغداراني است که درد دل‌هايشان را با تو مي‌کنند تا کمي سبک شوند و تحمل جاي خاليتان را داشته باشند.

منبع:كتاب همنشينان آفتاب صفحه 31

بيست و چهار روز از بهار سال 1344 مي‌گذشت، نسيم ملايم فروردين ماه و ريزش باران بهاري رنگ و روئي تازه به شهر تهران بخشيده بود، آن روز براي مادر بهترين روز سال بود، چرا که براي اولين بار فرزندش، پاره‌تنش ابراهيم را در آغوش گرفت و او را سرشار از مهر مادري خود ساخت. چند سالي گذشت و ابراهيم در سايه‌ي حمايت خانواده به مدرسه رفت و آموختن را تجربه نمود. تا اخذ مدرک ديپلم به تحصيل پرداخت. در همين سال به منظور دفاع از حريم ايران اسلامي به جبهه رفت تا نامش را در جرگه‌ي نا‌م‌آوران لشگر روح‌الله ثبت نمايد. عمليات والفجر1 آخرين حماسه‌ي پرشکوه ابراهيم در ميدان عشقبازي با حق بود. او در تاريخ 22/1/1362 در سن 18 سالگي غربت سربازان خميني کبير (ره) را به گوش جهانيان رساند و با خون سرخش فکه را متبرک ساخت. پيکرش را در بهشت زهرا (س) به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در پايگاه امام حسين (ع) حوزه 279 كميل بسيج اسلامشهر