ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

استوار دوم رحمت‌الله راه‌جو در سال 1342 در روستاي کنگاور از توابع استان باختران در يک خانواده‌ي مذهبي پا به عرصه‌ي وجود گذاشت. در سنّ چهار سالگي مادرش را از دست داد. پس از اتمام دوران ابتدايي و متوسطه که جزو شاگردان ممتاز ميان همکلاسي‌هايش بود و چون علاقه‌ي شديدي به ارتش و خدمت به اسلام را داشت، پس از پايان تحصيلات متوسطه به استخدام نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي درآمد و پس از طي دوره‌ي آموزشگاه گروهباني و دوره‌ي مقدماتي و تخصصي پدافند هوايي راهي جبهه‌هاي جنگ عليه باطل گرديد.
شهيد راه‌جو علاقه‌ي وافري به مطالعه‌ي کتاب‌هاي اسلامي و ديني داشت و از خصوصيات اخلاقي والايي برخوردار بود. او عاشق خدمت و فعاليت براي انقلاب بود. در برابر سختي‌ها بسيار صبور و پيوسته سعي مي‌کرد که با مشکلات دست و پنجه نرم کند تا بتواند بر آن پيروز شود. وي مي‌گفت:« جنگ ما حق است و کسي که در مقابل ما قرار گرفته، باطل است و هيچ وقت حق و باطل نمي‌تواند کنار بيايند و کسي که بخواهد به ما ظلم و تعدي کند، با او مي‌جنگيم و نمونه‌ي آن همين جنگ است و در همين جنگ نشان داده‌ايم که چه‌قدر به مکتبمان پاي‌بند هستيم و چه‌قدر حاضريم در راه دين و اسلام و کشورمان جانفشاني کنيم.» وي مي‌گفت:« اين را بدانيد که شهيد نزد خدا گرامي است و شهادت تنها حربه‌ي مقابله با مستکبرين است.» راه‌جو مي‌گفت:« من يک سرباز ايراني هستم خوني که در رگ‌هايم جاري است از آن خود نمي‌دانم چون بر من واجب است که آن را در راه وطنم، دينم، اسلامم، مکتبم بدهم. در هر زمان آماده‌ام تا ارض را با خون خود ملون کنم و چه‌قدر زيباست اين لحظه..»
رحمت‌الله در ميان خانواده و بستگان يک الگو بود و نسبت به دوستان و خانواده‌اش احترام خاصي قايل بود و حقوق دريافتي‌اش را جهت مخارج خانواده و انفاق در راه خدا مصرف مي‌کرد. وي عاشق امام بود و جبهه را بسيار دوست مي‌داشت و خيلي کم به مرخصي مي‌آمد و از اوايل جنگ پيوسته در جبهه‌هاي نور عليه ظلمت و در اکثر عمليات شرکت داشت و با زدن چند فروند هواپيماي متجاوز دشمن، زبانزد همکارانش گشته بود. راه‌جو دلاوري بود که با ايثار و شجاعت خود همواره الگوي ديگر هم‌رزمانش بود که با سرنگون کردن هواپيماهاي متجاوز بعثي دشمن، مورد تشويق فرماندهان خود قرار گرفته بود؛ از اين سو در نظر داشتند وي را به مکه معظمه اعزام کنند، ولي راه‌جو گفت:« من الآن در خانه‌ي خدا هستم، اين‌جا خانه‌ي خداست و ما حاجيان از پيش به دور کعبه گشته‌ايم.»
و سرانجام در عمليات غرورآفرين کربلاي پنج در تاريخ 9/11/1365 در سنّ 23 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و به معبود خود پيوست.

منبع:مجله صف   -  تاریخ:  1366/5 -  صفحه: 63

مهدي راه انجام در سال 1324 در خانواده‌اي اصيل و مذهبي در استان تهران ديده به جهان گشود، او تحصيلات مقدماتي خود را تا مقطع ديپلم در زادگاهش سپري کرد و سپس به علت علاقه فراوان به لباس مقدس سربازي در سال 1343 تحصيلات عاليه خود را در دانشکده افسري نيروي زميني آغاز نمود. با اتمام تحصيل تمايل خود را براي پيوستن نيروي دريايي ارتش اعلام نمود. در سال 1346 بر حسب ضرورت و نياز نيرو جهت طي دوره ناوبري واحد تخصص مربوط به پاکستان اعزام و پس از يکسال به ايران اسلامي بازگشت. هنوز مدت زيادي نگذشته بود که نياز مبرم به افسران کميسر، موجب اعزام مهدي به کشور آمريکا جهت طي دوره مديريت و لجستيک گردید. در سال 1356 به دليل کسب مهارتهاي مديريتي از دسته ناوبري به دسته کميسر دريايي انتقال يافت و مسئوليت رياست شعبه يکنواخت سازي مديريت طرحها را پذيرفت.
مهارت زايدالوصف ايشان در امور تربيتي موجب گشايش باب ديگري در وضعيت خدمتي او گرديد، به گونه‌اي که در زمان کوتاهي توانست رياست بسياري از شعب تدارکاتي را به نحو مطلوب عده‌دار گردد.
در سال 1358 به ناوگان منطقه يکم دريايي پيوست و به عنوان افسر ناو تيپ دوازدهم لجستيک مشغول انجام وظيفه گشت.
در زمان جنگ تحميلي او شرف حضور در دفاع مقدس را نيز به کارنامه درخشان و شايستگي‌هاي عملي و علمي خود افزود تا اينکه در منطقه عملياتي آبادان در مورخه 7/8/1360 در سن 36 سالگي بر اثر اصابت ترکش خمپاره به خيل جان بر کفان نيروي دريايي جمهوري اسلامي ايران پيوست.

منبع:سالنامه ايثار1383

پدر نامش را محمد نهاد. روز چهارم خردادماه سال 1309 به دنيا آمد. روزهاي کودکي را در شهر آبادان گذراند. در سنين جواني شغل صيادي را انتخاب کرد تا از اين طريق معاش خانواده را تأمين نمايد.
ربيعي در زمان جنگ تحميلي به ياري رزمندگان اسلام شتافت؛ اما تقدير بر آن بود که او روز دوم مهرماه سال 1359 در منطقه‌ي اروندرود در سنّ 50 سالگي به شهادت برسد.
مزار پاکش در کنگان قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 26

علي در سال 1345 در منطقه‌ي دالکي به دنيا آمد. کودکي پاک و معصوم بود که در سايه‌ي دستان خسته و نوازشگر خانواده رشد نمود.
سال‌ها گذشت و علي دل‌بسته‌ي مکتب توحيد گشت. او در زمان جنگ تحميلي همراه بسيجيان جان بر کف به جبهه رفت و به عنوان کمک بي‌سيم‌چي در عمليات محرم حاضر شد و سرانجام در تاريخ 20/8/1361 در منطقه‌ي عين‌خوش در سنّ 16 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:ماهنامه عرشيان شماره 6 خرداد 86

محمدعلی از دلاورمردان شهرستان دشتستان بود، که با پیروزی انقلاب به عضویت بسیج درآمد و عاشقانه به جهاد علیه متجاوزین بعثی پرداخت.
رجبی سرانجام بعداز نبردی مردانه در عملیات بیت‌المقدس در روز دهم اردیبهشت‌ماه سال 1368 به آرزوی دیرینه‌اش دست یافت و در خرمشهر شهد شیرین شهادت نوشید.

منبع:مجله فتح (ويژه نامه عمليات بيت المقدس)  

قدير راهداري در سال 1341 در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف در شهرستان زابل ديده به جهان هستي گشود. وي تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد. در دوران تحصيل و در هنگام فراغت از درس، به ورزش و مطالعه کتب اسلامي مي‌پرداخت، بطوري که در ورزش‌هاي رزمي و فوتبال موفقيت زيادي به دست آورد.
براي گذراندن دوران سربازي به خدمت ارتش جمهوري اسلامي درآمد و بلافاصله پس از طي آموزش‌هاي اوليه نظامي به سوي ميادين نبرد حق عليه باطل رهسپار شد. سرانجام پس از نه ماه حضور در جبهه در سال 1361 در سن 20 سالگي پس از ابراز رشادت‌هاي فراوان در منطقه شرهاني به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 123

پرويز راهدار در سال 1344 در يکي از روستاهاي شهرستان زابل متولد شد. پس از طي تحصيلات دوره ابتدايي و راهنمايي وارد آموزشگاه گروهباني شد و با طي دوره آموزشي به استخدام ارتش جمهوري اسلامي ايران درآمد و از همين طريق به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد. راهدار فردي خوش‌اخلاق و عاشق قرآن و اهل‌بيت عصمت و طهارت بود. هميشه سعي در جلب رضايت پدر و مادر داشت و از حقوق ماهيانه‌اش زندگي آنان را تأمين مي‌کرد.
سرانجام پس از سه سال حضور مستمر در ميادين نبرد بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 21 سالگي در تاريخ 5/3/65 به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 122

در سال 1343 در خانواده‌ي راهدان نوزادي ديده به جهان گشود که او را «بابا» ناميدند. پدر و مادر در تربيت اسلامي او کوشيدند و با سپري شدن ايام کودکي وي نيز چون ديگر نوجوانان وارد عرصه تلاش و سازندگي شد تا آينده‌اي درخشان بسازد اما سايه شوم جنگ بر زندگي او و هموطنانش تيرگي بخشيد. بابا که مهياي ازدواج بود دفاع از ميهن را ارجع دانست، پس به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شتافت و در مقابل دشمن بعثي سينه سپر کرد و سرانجام در سن 22 سالگي در تاريخ 27/12/1365 از سرزمين شلمچه به آسمان پر گشود. پيکر مطهرش را در گلزار شهداي رودشتي در شهرستان بويراحمد به خاک سپردند.

منبع:كتاب خاطرات نور   -  صفحه: 92

مظفر راهنورد از اهالی شهرستان شیراز بود. او که از عاشقان و پیروان امام امت (ره) بود، در زمان جنگ‌تحمیلی در جرگه‌ی رزمندگان اسلام قرار گرفت تا او نیز گامی کوچک در جهت حفظ انقلاب بردارد.
مظفر در جنگ حق علیه باطل در کسوت لشکریان توحید جنگید و سرانجام در آغازین روز آبان‌ماه سال 1364 د خوزستان به شهادت رسید و در گلزار شهدای بوشهر آرام گرفت.

منبع:ماهنامه عرشيان   -  شماره مجله: 24

سيدجلال رباط جزي در روز هشتم خرداد سال 1336 در شهرستان شيروان و در خانواده‌اي مذهبي و متوسط از سلاله‌ي حضرت زهرا (س) ديده به جهان گشود. تحصيلات خود را تا دوم راهنمايي ادامه داد اما به دليل کمک به اقتصاد خانواده دست از تحصيل کشيد و به انجام امور مختلف پرداخت. در سنّ 18 سالگي وارد خدمت مقدس سربازي شد و مدت خدمت خود را در تهران گذراند. پس از پايان خدمت به درخواست مادر، ازدواج کرد و تشکيل خانواده داد. وي به هنگام ازدواج 20 سال داشت و از ايشان چهار فرزند به يادگار باقي مانده است.
پس از خدمت سربازي مدتي نزد پدرش در مغازه مشغول به کار شد. در اين ايام انقلاب اسلامي به اوج خود رسيده بود و ايشان فعالانه در کنار اقشار مختلف مردم در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت نمود. پس از پيروزي انقلاب وارد جهادسازندگي شد و در قسمت ماشين‌آلات به عنوان راننده‌ي پايه يک به انجام وظيفه پرداخت.
با شروع جنگ تحميلي بارها عازم جبهه‌هاي حق عليه باطل شد و در مجموع 9 مرحله به مدت 42 ماه از طريق سپاه و جهاد در جبهه‌هاي جنوب و غرب کشور در خدمت رزمندگان اسلام بود تا اين‌که سرانجام در تاريخ 17/3/1367 در منطقه‌ي ماووت عراق بر اثر موج انفجار گلوله‌ي توپ و اصابت وي به کوه در سنّ 31 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و پيکر پاکش در مزار شهداي شيروان در کنار ديگر عاشقان راه خدا به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 505

غلام‌حسين در روز هفتم فروردين ماه سال 1347 در روستاي نوغاب شهرستان گناباد متولد شد، پدر با شوق او را در آغوش گرفت و از خداوند سلامتي و سعادت فرزند را خواستار شد. هنوز غلام‌حسين در اوج جواني بود که به شوق حمايت از مرزهاي کشور به جبهه‌هاي جنگ شتافت و مردانه در مقابل دشمن بعثي جنگيد.
راهواره در سرزمين شلمچه در تاريخ 24/10/1365 در سن 18 سالگي پر پرواز يافت و نامش در جرگه شهداي عمليات کربلاي 5 ثبت شد. مزار پاکش در گلزار شهداي شهرستان نوغاب قرار دارد.

منبع:پرونده شهيد در بسيج مسجد نوغاب

عبدالمجيد در آغازين روز فروردين‌ماه سال 1342 در بوشهر به دنيا آمد. پدر و مادر براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام دادند. او مثل همه‌ي کودکان به مدرسه رفت و تا اتمام دوره‌ي راهنمايي، تحصيل نمود با اوج‌گيري انقلاب در صف مجاهدان راه حق قرار گرفت و با نوشتن شعار " مرگ بر شاه " از رژيم پهلوي بيزاري جست.
عبدالمجيد بعد از پيروزي انقلاب، به عضويت بسيج درآمد و درس و مدرسه را رها کرد تا حافظ انقلاب و مرزهاي کشور باشد.
با آغاز جنگ همراه 300 نفر از بسيجيان به نيشابور رفت تا در دوره‌هاي آموزشي بسيج شرکت کند بعد از 16 روز برگشت و اين بار به منظور فراگيري فنون نظامي به کازرون رفت و با اتمام دوره، راهي ميدان جنگ شد. دو مرتبه قدم به خاک خونين رزم نهاد و جمعاً 2 ماه در جبهه جنگيد.
و سرانجام در تاريخ 4/1/1361 در سنّ 19 سالگي در منطقه‌ي کرخه‌نور به شهادت رسيد.
مزار پاکش در بوشهر قرار دارد.

منبع:كتاب آخرين خلوت جلد1   -  صفحه: 117

چهارم مرداد ماه سال 1342 منوچهر ديده بر دنياي خاکي گشود. پدر او را به مکتب‌خانه فرستاد تا به آيات الهي آشنا شود و پس از آن‌که قرآن را آموخت در سن 6 سالگي وارد دبستان طالقاني شد و دوران ابتدايي را با استعداد درخشاني که داشت با موفقيت به پايان رساند. سپس وارد مدرسه راهنمايي خيام گشت. در همين زمان به موج خروشان تظاهرکنندگان پيوست و با مطالعه کتب مذهبي اطلاعات ديني خود را افزايش داد.
وي پس از دو سال حضور مستمر در بسيج از طرف اين نهاد اول تيرماه سال 1361 جهت آموزش به پادگان شهيد دستغيب کازرون اعزام گرديد.
پس از پايان دوره‌ي آموزشي براي اولين بار راهي کلاس درس جبهه و جنگ شد. او مردانه جنگيد و در دومين اعزام خود تا بي‌نهايت آسمان پرواز کرد و در تاريخ 2/8/1361 در منطقه‌ي عين‌خوش هنگام عمليات محرم بر اثر اصابت گلوله به پشت سر جاودانه شد.
مزار پاکش در گلزار شهداي وحدتيه قرار دارد.

منبع:كتاب در كوي نيكنامي جلد 2 صفحه 195

حميد رباني‌نورباغي در آغازين روز سال 1344 در شهر مقدس مشهد در خانواده‌اي مذهبي و متدين ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در دبستان ملي رضوي و راهنمايي را در مدرسه‌ي مرتضوي گذراند و تحصيلات متوسطه را در دبيرستان دکتر شريعتي مشهد با موفقيت طي کرد. در اين ايام که هم‌زمان با اوج‌گيري مبارزات ملت مسلمان ايران عليه رژيم طاغوت بود همگام با اقشار مختلف مردم در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت کرد. پس از پيروزي انقلاب لباس مقدس بسيج را بر تن کرد و براي خدمت به انقلاب مشغول خدمت شد. وي در ادامه‌ي تحصيلات خود در دانشکده‌ي مهندسي عمران واحد مشهد قبول شده و مشغول تحصيل گرديد اما شوق حضور در جبهه‌ها او را آرام نمي‌گذاشت از اين رو عازم مناطق عملياتي شد و به عنوان مسئول تبليغات در خدمت رزمندگان اسلام بود وي مجموعاً 3 سال در جبهه‌هاي غرب و جنوب در دفاع از کيان نظام اسلامي کوشيد و مسئوليت‌هاي مختلفي چون مسئول گشت شب و معاونت پايگاه و نيز فرماندهي گردان عمليات خاکي در واحد مهندسي گردان امام رضا (ع) را بر عهده داشت. وي در سال‌هاي 1360 و 1361 حدود 6 ماه در منطقه‌ي کردستان همرزم شهيد کاوه بود و و در گروه‌هاي ضربت عليه ضدانقلابيون مي‌جنگيد. پس از آن در عمليات کربلاي 4 و 5 حضور يافت و عاشقانه در خدمت رزمندگان اسلام بود.
سرانجام در تاريخ 1/2/1367 در منطقه‌ي حلبچه بر اثر اصابت ترکش گلوله کاتي‌يوشا به ناحيه‌ي سر در سن 23 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و پيکر پاکش در جوار آرامگاه ملکوتي امام رضا (ع) به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس صفحه 507

ولي‌الله رباط‌جزي در روز پنجم خرداد سال 1339 در شهرستان سبزوار و در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را سپري کرد اما به دلايل مشکلات خانوادگي نتوانست ادامه‌ي تحصيل دهد و به کارهاي مختلف انتفاعي پرداخت.
با اوج‌گيري انقلاب شکوهمند اسلامي، حضوري فعال در تظاهرات و راهپيمايي‌ها داشت. در سال 1361 وارد جهادسازندگي شد و براي خدمت به قشر محروم جامعه تلاش فراوان کرد. وي هشت مرحله به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد و به عنوان راننده نيمه سنگين در خدمت رزمندگان اسلام بود تا اين‌که در تاريخ 21/10/1365 در منطقه‌ي شلمچه در جريان عمليات غرورآفرين کربلاي 5 بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 26 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
از وي يک فرزند به يادگار باقي مانده است. پيکر پاکش در گلزار شهداي رباط جز قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 244