ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

حسين در سال 1343 در شهر «جهرم» ديده به جهان گشود. پدرش مهاجري از منطقه‌ي «گله‌دار» بود. حسين در سايه‌ي الطاف پدر و مادري فداکار پرورش يافت و با اخلاق و تربيت اسلامي آشنا شد. پس از اتمام تحصيلات ابتدايي، دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي «فارابي» ادامه داد. از اعضاي فعال بسيج بود و در کارهاي فرهنگي با بنياد شهيد جهرم همکاري داشت. با آغاز جنگ تحميلي و باز شدن درهاي جهاد به روي جوانان، با آن که سن و سال کمي داشت داوطلب عزيمت به جبهه گرديد. سرانجام همراه با سيل عظيم جوانان، راهي مناطق عملياتي گرديد. پس از روزها جنگ بي‌امان با دشمن،‌ در لحظه‌اي سپيد قفس تن را گشود و از منطقه‌ي زبيدات، در تاريخ 10/8/1361 در سن 18 سالگي به سوي آسمان پرواز کرد. پيکر پاکش 17 ماه شاهد مظلوميت ياران خميني (ره) در دفاع از انقلاب بود، پس از بازگشت، در ميان استقبال پرشور مردم، در گلزار شهداي جهرم به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 233

در هفتم مرداد ماه سال 1334 در خانواده‌اي متدين و مذهبي در شهر يزد کودکي به نام محمدعلي پا به عرصه هستي نهاد. هنوز نشاط دوره ي کودکي در وجودش ننشسته بود که در سن 6 سالگي پدر بزرگوارش را از دست داد و با وجود مشکلات بسياري مقطع دبستان رابا موفقيت به پايان رساند و وارد مقطع راهنمايي شد. اين دوره را نيز با نمرات عالي پشت سر نهاد و در مقطع دبيرستان آنچنان هوش و استعداد خود را به نمايش گذارد که در آموختن زبان انگليسي از بسياري از همکلاسانش پيشي گرفت و به عنوان مترجم به انجام وظيفه پرداخت. سالهاي آخر دبيرستان سپري شد تا اينکه در سال آخر دبيرستان مادر مهربانش را از دست داد و محمدعلي با وجود مشکلات فراواني که داشت ديپلمش را با معدل بسيار خوبي اخذ نمود و در سال 1352 در آزمون ورودي دانشگاه شرکت کرد و در رشته پزشکي دانشگاه اهواز پذيرفته شد، در دوران دانشجويي، فعاليت‌هاي مذهبي و سياسي خود را آغاز کرد و در بيدار کردن جوانان دانشجو اقدامات بسياري انجام داد .او در اواخر سال 56 13با انتشار اعلاميه‌ "آقاي صدوقي" مبني بر تحريم عيد نوروز 57 به جهت کشتار مردم قم و تبريز موج عظيمي در افکار مردم يزد ايجاد نمود. همچنين در قيام دهم فروردين يزد شرکت کرده و علاوه بر حضور سبزش در کمک‌رساني به مصدومان و مجروحان تلاش بسياري انجام داد. در زلزله 57 طبس او با کمک روحانيون غيور به کمک آسيب‌ديدگان زلزله شتافت و در عملي شجاعانه پرده از چهره مکار نظام پهلوي که تمامي امدادرساني‌هاي مردمي و روحاني را به خود نسبت داده برداشت. با پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي با بازگشايي دانشگاهها به اهواز رفت و در سال 1358 مسئوليت امدادرساني به سيل‌زدگان از طرف جهادسازندگي را بر عهده گرفت چند ماهي به پايان تحصيلش در رشته پزشکي نمانده بود که جنگ شروع شد و او شجاعانه خود را به جبهه‌هاي نبرد رساند و در درمان مجروحان و مصدومان به انجام خدمت پرداخت در سال 1360 با عضويت در سپاه مسئوليت بيمارستان ولي‌عصر را بر عهده گرفت و سپس به بيمارستان نجميه تهران منتقل گرديد و پس از ساماندهي به امور بيمارستان به انديمشک رفت و بيمارستان شهيد کلانتري را با تجهيزات کامل راه‌اندازي کرد همچنين او مسئوليت معاونت درماني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي را بر عهده گرفت او در هفته دو روز در درمانگاهي در ميدان شهيد هرندي مردم را به صورت رايگان مداوا نمود و در بيمارستان صحرايي خاتم‌الانبياء مجروحين جنگ را درمان کرد. سرانجام در تاريخ 6/12/1362 در عمليات والفجر6 در سن 28 سالگي در حال اقامه نماز صبح بر اثر حمله هوايي در بيمارستان خاتم‌الانبياء به سوي دوست بال گشود و رهسپار منزل ليلي شد.

منبع:كتاب بيكرانه ها  

وحيد در سال 1348 در شهر تهران پا به عرصه هستي نهاد. پدرش غلام‌علي براي تربيت علمي او تلاش وافري انجام داد و وحيد در سايه زحمات پدر، بزرگ شد. در دوران جواني به شوق حمايت از مرزهاي کشور راهي مناطق جنگي شد و مردانه از ايران اسلامي حفاظت نمود.
او سرانجام در سال 1367 در منطقه دربنديخان هنگام اقامه نماز در حالت سجده، راهي به سوي آسمان يافت و از خاک به افلاک پر کشيد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي 19/2/84

مهدي در روز هشتم بهار سال 1342 به دنيا آمد. روزهاي کودکي را در شهر بهبهان سپري کرد و همراه کودکان محله که او را اردشير صدا مي‌زدند، به مدرسه رفت. مهدي دوران تحصيل را با موفقيت تا اخذ مدرک ديپلم به پايان رساند سپس به عنوان آموزگار به تدريس پرداخت.
روانبخش با آغاز جنگ تحميلي به ميدان رزم شتافت و بعد از نبردي مردانه در تاريخ 10/8/1362 در سنّ 20 سالگي در منطقه‌ي چزابه به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ميان مدرسه وعشق   -  صفحه: 89

سيدجلال در سال 1336 در آغوش مادري مهربان جاي گرفت. روزهاي كودكي را در سايه‌ي دستان خسته‌ي پدر پشت‌سر گذاشت و با هفتمين خزان زندگي، راهي مدرسه شد تا توشه‌اي از علم روز بردارد.
جلال با اخذ مدرك ديپلم، در آزمون سراسري دانشگاه شركت كرد و در رشته‌ي حقوق قضايي دانشگاه تهران به تحصيل پرداخت. اما حمله‌ي رژيم بعثي عراق به ايران باعث شد درس و مدرسه را رها كند و در صفوف جهادگران به نبرد با متجاوزين بپردازد.
آغازين روز ارديبهشت‌ماه سال 1365 سرزمين فاو معراج سيد براي پرواز انتخاب شد و او در سنّ 29 سالگي به آسمان پرواز كرد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

سيدحسين در شهر اصفهان ديده به جهان گشود، و دوران شيرين کودکي را در کانون پر مهر خانواده گذراند، و ميهاي آموختن شد، پس از پايان دوره دبستان مشغول کار شد، تا سهمي در تأمين معاش خانواده داشته باشد، در نوروز سال 1346 سيدحسين که دوران نوجواني را سپري مي‌نمود از سايه پر مهر پدر محروم گشت، در بسياري از مشکلات مردانه مادر را ياري مي‌کرد،‌ 5 سال بعد در سال 1351 او که جواني رعنا گشته بود عازم سرباز شد تا ره‌توشه‌اي براي مبارزه با رژيم شاه بيابد. سيدحسين پس از آموزش‌هاي سخت و طاقت‌فرسا درجه گروهباني دريافت کرد و سپس به مبارزات سياسي عليه رژيم روي آورد و به پخش اعلاميه‌هاي امام پرداخت، او در مبارزات مردم تهران جضوري شجاعانه داشت، و از ناحيه پا مجروح گشت،‌ پس از پيروزي انقلاب در هنگام بازگشت امام (ره) به ايران با سلاح کمري خود به محافظت از ايشان پرداخت. چندي بعد به عضويت سپاه درآمد و مسئول عمليات سپاه گشت، هرجا که انقلاب ياري عاشق از سلاله اباعبدالله‌الحسين (ع) را مي‌طلبيد، او پيشقدم بود، در سال 1358 پس از جاري شدن سيل در خوزستان به ياري مردم آن خطه شتافت و زماني که غائله کردستان آغاز شد، به آنجا رفت، سيد حسين با شرکت در عمليات‌هاي گوناگون از جمله بدر، خيبر.... و با سمت «مسئول گردان» و مسئول عمليات سپاه سنندج و حضور در لشگر 44 قمربني‌هاشم شجاعت را به تصوير کشيد، او چندباراز ناحيه دست؛ فک و صورت مجروح شد تا اينکه سرانجام در عمليات والفجر9 و در ساعت 7 صبح روز هفتم اسفندماه سال 1364 پس از قرائت دعاي توسل زمين را به مقصد آسمان ترک کرد و پيکرش بر يکي از ارتفاعات هزارقله غرب بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به گلستان وصل رسيد، پيکر خونينش را در گلزار شهداي اصفهان به خاک سپردند.

منبع:كتاب سلام سردار

اسدآباد همدان، در يکي از روزهاي سال 1328 ميزبان کودکي از سلاله پاک ابرار و خاندان بزرگ مرد مبارزه با استعمار ، سيد جمال‌الدين اسدآبادي بود. نامش را سيد نجم‌الدين نهادند و از همان کودکي ظلم و ستم ناشي از وجود حکومت پهلوي را درک مي‌کرد و زير سايه تعاليم اسلام راه آزادمنشي را آموخت. هنگامي که با درجه گروهبان سومي به استخدام ارتش درآمد، دريافت که در ارتش ،تحت سيطره شاه ظالم امکان خدمت گزاري وجود ندارد. روح حقيقت‌جويش، اورا به سوي آشنايي و ارتباط با روحانيون انقلابي برد و همواره در ميان همکاران و دوستان با بياني شيوا سعي در افشاسازي جنايت‌هاي رژيم داشت. در سال 1352 براي مبارزه با فساد و تهديد مراکز اصلي فساد شهر زنجان ،گروه ابوذر يک را تشکيل داد. و هنگاميکه امور کشور در دست بهائيان افتاده بود ،شجاعانه به افشاي اباطيل آنها و اثبات حقانيت دين پرداخت. او که به مطالعه و کاوش در ساير اديان الهي علاقه زيادي داشت ،توانست پس از سه سال تحقيق و مطالعه در دين مسيحيت موفق به دريافت مدرک کارشناسي دين مسيح از علماي مسيحي شود. با شروع انقلاب اسلامي او که مشتاقانه به صف مجاهدان راه حق پيوسته بود ،در آبان ماه سال 1357 به جرم تکثير نوارها و اعلاميه‌هاي حضرت امام دستگير و بازداشت شد. و پس از پيروزي انقلاب اسلامي به همراه شهيد ستوان ميلاني که در زندان با هم آشنا شده بودند، انجمن اسلامي تيپ 2 زرهي زنجان را بنا نهاد و مدتي بعد به سرپرستي عقيدتي سياسي لشگر 16 زرهي قزوين انتخاب شد. در سال 1362 موفق به اخذ مدرک ديپلم گشت. و به درجه ستوان سومي رسيد. او که هيچگاه از کسب معارف دين خسته نمي‌شد ،در کنکور دانشگاه آزاد اسلامي شرکت کرده و توانست در رشته معارف قبول شود .2 سال از شروع تحصيل نجم‌الدين مي‌گذشت که روز دوازدهم دي ماه سال 1365 خانه کوچکش توسط هواپيماهاي بعثي بمباران شد و خود و همسر و پسرش ،علي به جوار حق شتافتند.دو فرزند او سميه و مهدي ،در جمع ما به يادگار ماندند.

منبع:كتاب صحيفه ابرار

عبدالمجيد روحاني‌نيا در سال 1338 در شهرستان زاهدان در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف متولد شد. دوران ابتدايي را در شهرستان گنبد و دوران راهنمايي را در مشهد و دبيرستان را در زاهدان گذراند. در زمان طاغوت روحاني‌نيا در مجالس مذهبي و سياسي که مخفيانه برپا مي شد، شرکت فعال داشت. او همواره سعي مي‌کرد که شب‌ها براي نماز به مسجد برود. يک شب توسط مأمورين دستگير و زنداني شد. مأمورين او را هر شب موقع نماز کتک مي‌زدند، اما او هم‌چنان اظهار مي‌داشت اگر مرا بکشيد دست از دين و نماز برنمي‌دارم.
در حين تحصيل جهت تأمين معاش به زائران امام رضا (ع) خدمت مي‌کرد. همسرش را از اهالي خرمشهر انتخاب کرد که ثمره‌ي آن ازدواج يک دختر است. او با تأسيس يک باشگاه ورزشي هزينه‌ي زندگي خود و خانواده‌اش را تأمين مي‌کرد. با شروع جنگ عازم جبهه‌ها شد و پس از شرکت در عمليات‌هاي متعدد، سرانجام در سال 1360 در سن 22 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 74