ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

حسن در سال 1341 پا به دنيا گذارد. براي او که از ياوران روح‌الله (ره) و مؤمنان واقعي امت محمد (ص) بود دنيا تنگ و تاريک بود حسن در سايه تربيت مذهبي خانواده رشد کرد تا اينکه آزمايش بزرگ الهي، جنگ تحميلي او را به به مصاف باطل فرا خواند. گروهبان يکم حسن رفعت همراه ارتشيان غيور لشکر خميني کبير (ره) در جبهه حماسه آفريد. 17 ساله بود که با بانويي پارسا ازدواج کرد و دو فرزند از خود به يادگار نهاد. رفعت سه سال بعد از ازدواجش در سال 1361 در منطقه شلمچه در سن 20 سالگي از زندان تن رهايي يافت.عمليات محرم يادمان پرواز آسماني اوست. دخترش فاطمه بعد از شهادت پدر به دنيا آمد پيکر پاک حسن را در گلزار شهداي عجب‌شير به خاک سپردند.

منبع:كتاب صحيفه ابرارص44

بهروز رفيعا در سال 1345 ش در شهر تهران متولّد شد. از کودکي علاقه‌ي زيادي به فراگيري درس و تحصيل داشت و با اشتياق زياد و در سنّ 6 سالگي راهي دبستان شد و به تحصيل پرداخت. در کارهاي خانه کمک مادرش بود و هيچ‌گاه از کار و کمک به افراد خانه خسته نمي‌شد.
او هيچ‌وقت خود را از مردم جدا نمي‌دانست و با شروع انقلاب اسلامي با اين‌که 12 سال بيشتر نداشت، به دوستانش مي‌گفت: «ما بايد هر يک در حدّ توان خود به هر وسيله‌اي که مقدور است، خدمتي به پيروزي انقلاب بنماييم» و پيوسته ديگران را به همکاري با ملت شهيدپرور ايران تشويق مي‌کرد و در مساجد و محافل که مراسم سخنراني برپا بود، شرکت مي‌نمود و در نوشتن شعار بر عليه رژيم منحوس پهلوي بر روي ديوارها، با دوستانش همکاري داشت.
بهروز در خلال تحصيل به امور صنعتي توجه داشت به همين دليل به محلي که دست و پاي مصنوعي مي‌سازند، رفت تا اين فن را بياموزد و در خدمت به جانبازان انقلاب به کار گيرد.
با شکل‌گيري بسيج، به فعاليت در اين ارگان همت ورزيد و شب‌ها پاسداري مي‌داد. علي‌رغم موانع براي حضور در جبهه (از جمله کمي سن) بالاخره در تابستان سال 61 به مدت سه ماه در جبهه‌ي جنوب حضور يافت. بار دوم در سال 62 به مدت 5 ماه در جبهه‌هاي غرب با سمت تک تيرانداز فعاليت نمود.
او که در ميان هم‌رزمانش به شجاعت معروف بود، در تاريخ 13 آبان 62 بر اثر اصابت ترکش به ناحيه‌ي سينه و شکم در حمله‌ي والفجر 4 در منطقه‌ي پنجوين عراق به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:يادواره 5600 شهيد دانش آموز و شهيدفهميده

بلورهاي روشن باران در زمستان سال 1336 در رقص جاودانه، ميلاد کودکي را جشن گرفتند که از نوادگان بهار سبز پوش بود. شهرستان قهرمان پرور فسا اين بار ميزبان آسمان مرد غريبي بود که ريشه در خون و آتش داشت،‌ بزرگ مردي که از دورها آمده بود تا گرمي خانه‌اي کوچک باشد که پدر و مادري مهربان و رنج‌کشيده در آن روزگار مي‌گذراندند.
کرامت الله رفيعي در فسا ديده به جهان گشود و در آنجا روزهاي کودکي خود را پشت سر گذاشت و در سن شش سالگي وارد حيطه‌ي علم و فضل و دانش گرديد. دوراني از تحصيل را با موفقيت به پايان رساند اما به علت فشارهاي توانفرساي زندگي و فقر و فاقه‌اي که سالها دامنگير او و خانواده‌اش بود، از ادامه‌ي تحصيل بازماند و جهت تأمين مخارج خانواده و امرار معاش به کارهاي مختلفي اشتغال يافت. دوران تحصيل او هرچند با وقفه‌هايي همراه بود با اين همه دست از تلاش برنداشت و پس از گذراندن دوران مختلف موفق به اخذ مدرک ديپلم در رشته‌ي طبيعي شد.
رفيعي مدتي پس از اتمام دوره‌ي سربازي در سال 1357 در جريان مبارزات حق‌طلبانه‌ي امت اسلامي قرار گرفت و با شرکت در تظاهرات و راهپيمایي‌هاي ضد رژيم و سازماندهي نيروهاي مردمي دين خود را به انقلاب و شهداي بزرگوار آن ادا کرد.
رفيعي پس از پيروزي انقلاب جزو اولين کساني بود که سپاه پاسداران انقلاب اسلامي فسا را تأسيس کرد و اولين هسته‌ي مرکزي را در اين شهر بنيان نهاد. اين سردار سپاه توحيد با شروع جنگ تحميلي پا به عرصه‌هاي خون و حماسه گذاشت و جزو اولين نيروهايي بود که در نخستين روزهاي جنگ به آبادان اعزام شد. وي در ادامه‌ در عمليات‌هاي مختلفي شرکت کرد و از خود حماسه‌ها و خاطره‌هايي ماندگار به يادگار گذاشت. کرامت در مدت حضور در جبهه‌هاي حق عليه باطل با عنوان مسئول محور، هدايت و فرماندهي نيروهاي سپاه اسلام را به عهده داشت. خورشيد بیست و پنجم اسفند 63 در حالي سر بر خاک خونرنگ دجله گذاشت که مرداني بزرگ چون رفيعي و سردار شهيد حاج محمود ستوده و جمعي ديگر از فرماندهان سپاه اسلام با نعمه‌اي مستانه در خاک و خون غوطه‌ خوردند و سر تسليم بر آستان لايزال الهي نهادند. آري شهيد کرامت الله رفيعي که بارها پيکر مطهرش آماج تير و ترکش دشمن بعثي قرار گرفته بود در آستانه‌ي بهار 1364 آخرين زخم را بر جان پذيرفت و در سماعي عاشقانه سر و جان افشان به ديدار دوست شتافت. پايان اين مقال پايان او نیست که جاودانه‌ي تاريخ است.

منبع:ماهنامه عاشورائيان شماره 8 صفحه 3

محمدعلي رفيعي در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. از همان دوران طفوليت با قرآن آشنا و مأنوس بود و همراه با پدر بزرگوارش در جلسات قرآن و ذکر اهل بيت (ع) شرکت مي‌کرد. در سال 1357 به جمع راهپيمايان و تظاهرکنندگان عليه طاغوت پيوست و در سنّ 18 سالگي به سربازي اعزام شد و پس از اتمام خدمت به عضويت سپاه پاسداران درآمد و مسئوليت‌هاي بي‌شماري را بر عهده گرفت.
بعد از مدتي فرماندهي گردان پدافند لشکر انصارالحسين به او سپرده شد. در شهر نيز به عنوان محقق گزينش و مسئول تحقيقات انجام وظيفه مي‌کرد. وي در سال 1362 ازدواج کرد و زندگي تازه‌اي را آغاز نمود. اقامه‌ي نماز اول وقت و اخلاص از جمله خصائل بارز وي بود.
او سرانجام در عمليات کربلاي 5 در روز هفتم بهمن‌ماه سال 1365 بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسيد. تنها فرزندش بعد از شهادت پدر به دنيا آمد.

منبع:ماهنامه جاودانه ها   -  شماره مجله: 20-  صفحه: 5

علي در سال 1340 در منطقه رهنان شهر اصفهان متولد شد. پدر با تلاش بسيار به تربيت او همت گماشت و علي در سايه اين زحمات دوره‌ي ابتدايي را در منطقه رهنان به پايان رساند و براي اتمام تحصيل به مرکز شهر اصفهان رفت و توانست مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد.
او ضمن تحصيل در مدرسه، پدر را در کارهاي کشاورزي ياري رساند و سرانجام در روز سوم فروردين‌ماه سال 1361 در عمليات فتح‌المبين به آسمان پيوست. منطقه دشت‌عباس ميعادگاه عروج نوراني او بود. پيکر پاک جوان 21 ساله استان اصفهان را در گلزار شهداي رهنان به خاک سپردند.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه 123

سيد حسين در سال 1344 در شهر نجف اشرف کشور عراق در جوار حرم امن اميرمؤمنان پا به عرصه‌ي هستي گذارد. چهارسال بيشتر نداشت که با به قدرت رسيدن حزب بعث خانواده‌اش را از عراق بيرون راندند و او به ناچار به ايران مهاجرت نمود. سکونت در جمع مهربان مردم اصفهان آرامشي خاص به او بخشيد و او در سن 6 سالگي به مدرسه رفت. دوره‌ي ابتدايي را در دبستان کمال اصفهان به پايان رساند. زمانيکه امام امت عليه استبداد پهلوي بيرق مبارزه را به اهتزاز درآورد همراه و همسنگر ياران امام(ره) به شعارنويسي پرداخت. تا اينکه ميدان نبرد اورا به سوي خويش فرا خواند و سيد مردانه در جبهه حاضر شد. او در تاريخ 31/4/ 1361 درسن 17 سالگي در عمليات رمضان در سن 17 سالگي به تير خصم زبون بر خاک افتاد و روح پاکش به عرش پر گشود. مزار پاکش در گلزار شهداي اصفهان قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه‌ي237

مهدي در بيست و پنجمين روز آذرماه سال 1343 در «نجف اشرف» در خانواده اي روحاني چشم به جهان گشود. در سال 1351 به دنبال اخراج ايرانيان از عراق، همراه با معاودين عراقي به ايران بازگشت و در «علامرودشت» از توابع شهرستان لامرد سکني گزيد. خواندن قرآن کريم و کتاب‌هاي ديني و تاريخي را نزد پدر فرا گرفت و با شروع انقلاب اسلامي به سيل خروشان امت پيوست. در آغاز حمله‌ي ددمنشانه‌ي دشمن عليه ايران اسلامي، مشتاقانه به سوي جبهه شتافت، در ميدان‌هاي رزم تا آخرين نفس عليه دشمن جنگيد. سرانجام در عمليات افتخارآفرين رمضان، بر اثراصابت ترکش خمپاره از ناحيه‌ي پا و سينه مجروح شد و به بيمارستان عيسي‌بن مريم (ع) اصفهان انتقال يافت. در آن‌جا پس از انجام عمليات جراحي در تاريخ 23/4/1361 در سن 18 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 231

احمد در روز ششم فروردين ماه سال 1336 در روستاي «چاه‌عيني» شهرستان لامرد متولد شد. در اوان کودکي با شرکت در مجالس مذهبي به مسايل ديني علاقمند شد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، همچون پروانه‌اي عاشق گرد شمع وجود رهبر فرزانه ي انقلاب گرديد و روزهاي شيرين زندگي را در بسيج مستضعفين گذراند. هنگامي که آتش جنگ ويرانگر عراق ايران شعله‌ور شد، لباس رزم پوشيد و همدوش جوانان سلحشور زادگاهش عازم جبهه گرديد. پس از رزمي نمايان با دشمن اشغالگر سرانجام در شلمچه به عهدي که با خداي خويش بسته بود، وفا کرد و جان شيرين را در راه سربلندي اسلام عزيز در تاريخ 5/11/1361 در سن 25 سالگي فدا نمود.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 229