ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

روز پانزدهم آبان ماه سال 1335 در شهرستان بهبهان (استان خوزستان) منوچهر چشمان کوچکش را به روي خانواده گشود اولين صداي گريه‌اش با صداي شادي خانواده در هم آميخت.دوران ابتدايي را در اهواز به پايان رساند سپس در سال 1349 به تهران مهاجرت نمود در سال 1355 مدرک ديپلم رياضي فيزيک را دريافت کرد آنگاه براي انجام خدمت سربازي در سپاه پاسداران به فعاليت پرداخت از سال 1358 الي سال 1359 از طرف بنياد شهيد به کردستان رفت و همراه گروهي از کارمندان مخابرات عازم شهر سنندج شد .چندي بعد به استخدام آموزش و پرورش تهران در آمد در زمستان سال 1359 به مريوان بازگشت و کار تدريس دروس ديني و تربيتي، آموزش رزمي به فرهنگيان، برگزاري اردوهاي دانش‌آموزي را آغاز نمود. منوچهر در اين دوران مقالات مذهبي و شعرهاي زيادي نوشت ،در شهريور ماه سال 1360 بار ديگر به تهران رفت اما اينبار لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن نمود و با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد در ارديبهشت ماه سال 1362 با سمت مدير داخلي لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص‌) در عمليات والفجر3 و 4 حماسه آفريد. سيزدهم آبان ماه سال 1362 مرحله سوم عمليات والفجر4 بود منوچهر همراه گردان حمزه با سمت مسئول تدارکات لشگر به خط مقدم رفت ،اما روح پاکش به علت اصابت ترکش خمپاره به آسمان پر کشيد. پيکرش براي مدتي درآنجا ماند دو سال بعد در سال 1364 او را به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در لشگر 27 محمدرسول‌الله(ص)

ايوب رضايي بصير سال 1344 متولد شد و زندگي پرفروغش را در اين دنياي خاکي شروع کرد. دوران زندگي او در سال‌هاي کودکي و نوجواني با سال‌هاي پر جوش و خروش انقلاب و پيروزي مردم فقيه و متدين ايران اسلامي همراه گشت و با شروع جنگ تحميلي پا به عرصه‌ي جواني گذاشت.
در اين دوران بود که او احساس مي‌کرد شور حسيني در دلش ريشه افکنده و او را به نزد خويش مي‌خواند و در لحظاتي که به عمليات نزديک مي‌شود، با روحيه‌‌‌‌ي عالي، معيني عشق به خدا و عشق به حسين(ع) و عشق به لقاء الله، دلش به طپش مي‌آيد و شور ديگري پيدا مي‌کند.
او که رسيدن به هدف و سير الي الله را فقط درعشق حسين(ع) و عاشقي با مولايش امام زمان (عج) و تبعيت از نائبش خميني(ره) مي‌ديد، در عمليات والفجر 8 که در سال 1364 در منطقه فاو انجام گرفت در سن 20 سالگي معراج رفتنش را به بوي ديدار حسين مزين نمود و به فوز عظيم شهادت نائل گشت.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1381/5/1

محمداسماعيل رضايي تخته‌جان فرزند عباس در سال 1331 در روستاي تخته‌جان شهرستان بيرجند در خانواده‌اي مذهبي پا به عرصه هستي نهاد. وي از کودکي شخصي مهربان و مؤدب و انساني نمونه در اخلاق و رفتار بود و به رعايت موازين شرعي و احکام اسلامي سخت پاي بند و معتقد بود.
در زمان اوج‌گيري انقلاب اسلامي و مبارزات مردمي در راهپيمايي‌ها شرکت داشت و پس از انقلاب به عضويت نهاد مقدس سپاه پاسداران درآمد و با شروع جنگ از طريق همين نهاد 3 بار به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل اعزام شد تا در انجام وظيفه شرعي و اسلامي خويش قصوري نکرده باشد.
در جبهه رشادتهاي زيادي از خود نشان داد. او که فرمانده دسته يکي از گروهانهاي قرارگاه رمضان بود در تاريخ بيست و دوم ديماه سال 1365 در منطقه‌ي شلمچه در عمليات کربلاي 5 بر اثر جراحات وارده در سن 34 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. پيکر پاک شهيد پس از تشييع باشکوه در گلزار شهداي بيرجند در کنار همرزمانش به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1صفحه 352

حسين در سال 1349 چشم بر جهان هستي گشود. کودکي او در سايه‌ي پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فرا گرفت. رضايي‌تيرآبادي خيلي زود درس ايثار و جوان‌مردي را از مکتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره‌ي اهل‌بيت (ع) گشت. وي با آغاز جنگ تحميلي در جرگه‌ي سربازان لشکر اسلام، به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در سال 1365 در منطقه‌ي شلمچه در عمليات کربلاي 5 از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 16 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج

علي رضايي شهرايي فرزند حسن در سال 1349 در روستاي ساقدر از توابع شهرستان بيرجند متولد شد. دوره‌ي ابتدايي را در روستا گذراند. سپس براي ادامه تحصيل عازم بيرجند شد و تا دوم نظري تحصيل کرد. او جواني مؤمن و انقلابي و ممتاز بود. همه او را دوست داشتند و چون در يک سالگي يتيم شد و درد بي‌پدري را چشيده بود، هميشه به يتيمان کمک مي‌کرد.
با آغاز جنگ تحميلي آرزويش اين بود که روزي بتواند به جبهه برود و در راه اسلام جهاد کند. در پايان سال اول دبيرستان بود که براي آموزش نظامي به کاشمر رفت. سپس عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و در عمليات بدر، منطقه هورالهويزه شرکت کرد و از ناحيه پا مجروح شد.
علي سه بار به جبهه رفت و آخرين بار در عمليات کربلاي 5 در تاريخ بيست و هشتم اسفندماه سال 1365 در حالي که در سنگرش به نماز ايستاده بود از ناحيه سرهدف ترکش گلوله دشمن متجاوز قرار گرفت و در 16 سالگي سر در راه مولايش اباعبدالله‌الحسين(ع) داد. شهيد چون پلاک و مشخصات همراه نداشت، مدت دو ماه گمنام بود تا اين که با پي‌گيري برادرش در منطقه‌ي اهواز شناسايي شد.
پيکر پاک شهيد به بيرجند انتقال يافت و پس از تشييع باشکوه در زادگاهش روستاي ساقدر القار به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1صفحه 353

رضايي‌کرامتي در سال 1329 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز کودکي بيش نبود که عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه کرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
احد کم‌کم به خيل کثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پيوست. وي سرانجام در سال 1367 در حالي که 38 سال داشت، از خاک ماووت عراق به ملکوت آسمان پر کشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

اميرمحمد رضايي‌نيکو در تاريخ 4/8/1345 ش در شهر تهران ديده به جهان خاکي گشود. دوران کودکي خود را در شهرستان‌هاي بندرعباس، اراک، خراسان گذراند. کلاس اول دبستان را در مدرسه‌ي علوي، مدرسه‌ي فردوسي؛ دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي «احمدي» و سال دوم نظري را در مدرسه‌ي «کمال» گذراند.
در تمام دوران تحصيل با علاقه‌ و جديت درس مي‌خواند. بچه‌اي خوب، مهربان، نجيب و کم‌حرف بود. هميشه‌ي اوقات به مسجد مي‌رفت. در زمان پيش از انقلاب در تظاهرات شرکت مي‌کرد. بعد از انقلاب در مسجد «خاتم‌الاوصيا» زير نظر حجت‌الاسلام حاج آقاي مقدس بود. بعد از تشکيل بسيج مسجد، نام‌نويسي کرد و پس از گذراندن دوره‌ي‌ تعليمات بسيج در جلوي مسجد، شب‌ها پاسداري مي‌داد.
اغلب پس از خاتمه‌ي کارش در همان مسجد درس مي‌خواند و در آن‌جا مي‌خوابيد. زماني که جنگ تحميلي عراق عليه ايران آغاز شد، بارها تقاضاي حضور در جبهه را از خانواده‌اش کرد و خانواده به دليل کمي سن، نداشتن تجربه‌ي کافي و محصل بودن اميرمحمد، با او مخالفت کردند. او که از اين وضعيت ناراحت بود، مرتب به درگاه پروردگار دعا مي‌کرد و نماز مي‌خواند تا پروردگار اين فرصت را براي او محيا سازد تا در جبهه‌هاي نور حضور يابد.
يک شب از طرف سپاه به مسجد آمدند تا نيروي مردمي تدارک ببينند. در همان زمان امام دستور به حضور چشم‌گير نيروهاي بسيجي داده بود. در اين وضعيت خانواده‌ي امير رضايت دادند و اميرمحمد موفق شد به آرزويش برسد. روز 7/12/60 از تهران به مقصد اهواز عزيمت کرد و در تاريخ 17/1/1361 اميرمحمد به علت رفتن روي مين در حالي‌که يک پايش مجروح بود، در سنّ 16 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:يادواره 5600 شهيد دانش آموز و شهيدفهميده