ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

سرزمين پاک ايران بار ديگر ولادت فرزندي از تبار سربازان دلير خميني را جشن گرفت، عليرضا کودکي را در جوار حرم مطهر حضرت عبدالعظيم گذراند و در فضاي روحاني اين حرم با فرامين دين اسلام آشنا شد.رضائي سرانجام در تاريخ 22/12/1362 در جزيره مجنون به لقاء حق رسيد.

منبع:كتاب يادياران

در سال 1338 در روستاي نوگيده شهرستان بيرجند صفرعلي رضايي ديده به جهان گشود. دوران كودكي را در محيط پاك روستا گذراند و پس از اتمام تحصيلات ابتدايي به بيرجند رفت، روزهاي پاياني تحصيلات دبيرستان او با روزهاي پرالتهاب انقلاب همراه گشت. صفرعلي رضايي نيز مخالفت خود را با رژيم اعلام نمود و در راهپيمايي‌هاي مردمي حضوري فعالانه داشت. پس از پيروزي انقلاب اسلامي صفرعلي كه در رشته فرهنگ و ادب ديپلم گرفته بود براي گذراندن خدمت سربازي راهي «نقده» شد و پس از اتمام اين دوره به عضويت سپاه پاسداران درآمد و مدتي بعد با بانويي مؤمنه ازدواج كرد. صفرعلي يكماه پس از تولد اولين فرزندش راهي جبهه شد و در عمليات‌هاي گوناگوني شركت نمود. در عمليات والفجر9 به شدت مجروح گشت اما پس از بهبودي مجدد عازم نبرد شد. او كه مسئوليت بسيج عشاير مرز بيرجند را بر عهده داشت خدمات ارزنده‌اي را در مدت 9 ماه مسئوليتش انجام داد. شش‌ماه حضور در منطقه «خوسف» يك ماه و نيم در معدن قلعه زري به عنوان مسئول و معاون بسيج اين نواحي و معاونت گردان امام علي (ع) در لشگر ويژه شهدا از ديگر فعاليت‌هاي او به شمار مي‌رود. صفرعلي رضايي پس ازهشت‌سال خدمت و دفاع در تاريخ ششم مرداد ماه سال 1367 در عمليات مرصاد تپه‌هاي حسن‌آباد واقع در اسلام‌آباد غرب هدف گلوله منافقين قرار گرفت و در آسمان شهادت چونان اختي درخشيد و جاودانه شد و پيكر پاكش در گلزار شهداي بيرجند به خاك سپرده شد و سه گوهر گرانبها از خود به يادگار گذاشت تا ادامه دهنده راه پدر خويش باشند.

منبع:روزنامه قدس 26 خرداد 81 و كتاب بحر بي ساحل

صفرعلي رضايي فرزند موسي در سال 1338 در روستاي نوگيدر شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش به اتمام رساند و سپس براي ادامه تحصيل به بيرجند آمد. سال آخر دبيرستان بود که مبارزات مردم براي برانداختن حکومت ظالم پهلوي اوج گرفت. ايشان از جمله کساني بود که در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت مي‌کرد.
دوران سربازي را در نقده به پايان رساند. سپس به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد. با پيشروي دشمن بعثي در خاک ميهن اسلامي راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. او در عمليات‌هاي مختلف شرکت کرد. در عمليات والفجر 9 بود که از ناحيه‌ي دست و پشت مجروح شد. مدتي معاونت گردان امام علي (ع) را در جبهه بر عهده داشت. او به همسرش سفارش مي‌کرد در تربيت فرزندان کوشا باشد.
سرانجام در تاريخ ششم مرداد ماه سال 1367 در عمليات مرصاد در اسلام‌آباد غرب توسط منافقين کوردل هدف قرار گرفت و در سن 29 سالگي شهد شهادت نوشيد.
پيکر پاکش پس از تشييع بر دوش مردم قهرمان‌پرور بيرجند در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد. از او 3 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي بيرجند جلد 1 صفحه 344

برات‌علي فرزند حسن، سال 1339 در شهر هرات افغانستان و در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد و زندگي توأم با جوشش و تحرک خويش را آغاز نمود. به علت پاره‌اي از مشکلات از ورود به مدرسه و تحصيل محروم ماند و تا هجده سالگي، با کشاورزي امور زندگي خود را سپري نمود.
از سال 1357 فعاليت‌هاي مبارزاتي وي آغاز گشت. در اسفندماه همان سال که مردم مسلمان شهر خون و مبارزه، هرات، عليه استکبار جهاني قيام کم نظيري را برپا نمودند، رضايي حضور فعالانه خود را در آن نبرد نشان داد که منجر به مجروح شدن وي شد.
وي دوران آموزش نظامي خود را در آموزشگاه منظريه‌ي قم سپري کرد. در همين زمان بود که نيروهاي صدام به فرمان استکبار جهاني به ايران حمله کردند.
برات‌علي با اين انديشه که مبارزه با کفر منطقه و مرزي نمي‌شناسد قصد عزيمت به سوي جبهه‌هاي نبرد بين ايران و عراق نمود و از همان زمان تا هنگام شهادت به طور مستمر در جبهه حضور داشت و در عمليات‌هاي بسياري شرکت کرد.
وي در تاريخ 5/2/1366 در عمليات کربلاي 10 منطقه‌ي عملياتي بانه در سن 27 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:الغديريان/شماره 17

علی‌رضا، دلاورمردی از شهرستان گناوه بود؛ در سال‌های جوانی جهت انجام خدمت نظام‌وظیفه به عضویت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی درآمد تا دین خود را به اسلام ادا کند.
رضایی سرانجام بعد از نبردی مردانه در آستانه‌ی عملیات بیت‌المقدس در تاریخ 5/2/1361 در خرمشهر به شهادت رسید.

منبع:مجله فتح (ويژه نامه عمليات بيت المقدس)  

دهم فروردين سال 1344 در خانواده‌اي متديّن، مذهبي به عنوان هشتمين فرزند خانواده چشم به جهان گشود و نامش را "محمدحسن" گذاشتند. دوران کودکي را با تربيت صحيح اسلامي و رزق حلال سپري نمود. بزرگ‌تر که شد، به همراه پدرش به مسجد مي‌رفت و در نمازهاي جماعت شرکت مي‌کرد تا اين‌که به عنوان اولين مکبّر مسجد قائميه فهادان برگزيده شد. او نه تنها مکبّر بود، بلکه در همان سن و سال کم و با همان جثه‌ي کوچکش در کنار منبر مي‌ايستاد و بعد از اقامه‌ي هر نماز که به امامت مرحوم حاج شيخ احمد علي اُبهت برگزار مي‌گرديد، به قرائت تعقيبات نماز مي‌پرداخت؛ آن‌چنان‌که موجب خوشحالي توأم با تعجب نمازگزاران مي‌شد، رشد معنوي او در همان کودکي با تشويق چهارمين شهيد محراب حضرت آيت‌الله صدوقي (ره) دوچندان شد.
او در اولين نماز جماعت مسجد جوادالائمه (ع) که به امامت شهيد محراب ديارمان اقامه شد، تکبير گفت و مورد تشويق آن شهيد بزرگوار قرار گرفت. در مقطع راهنمايي در حال تحصيل بود که تصميم گرفت درس علوم جديده را رها کند و به حوزه‌ي علميه برود و به دروس حوزوي بپردازد و اين تصميم را عملي کرد.
در دوران انقلاب با همان سنّ کم در راهپيمايي‌ها شرکت مي‌جست و بر عليه نظام طاغوت شعار مي‌داد. بعد از پيروزي انقلاب در بسيج ثبت‌نام نمود و به صورت تمام وقت در خدمت آن نهاد مقدس بود. در اوايل جنگ و درگيري‌هاي کردستان، چندين نوبت به مناطق غرب کشور و بعد هم جنوب اعزام شد و تنها آرزويش شهادت در راه خدا بود. تا اين‌که در تاريخ 18 ارديبهشت 1361 در عمليات بيت‌المقدس، قبل از رسيدن به خرمشهر در منطقه‌ي شلمچه در سنّ 17 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:مجله‌ي الغديريان   -  شماره مجله: 37-  صفحه: 58

پدرش خواب ديده که پيامبر او را به تولّد نوزاد پسري نويد مي‌دهد که بايد نامش را "عباس" بگذارد و او را سقاي دشت کربلا کند. سال 1341 بود که عباس در ميان 4 خواهرش ديده به جهان گشود. او بزرگ مي‌شد و راه و رسم زندگي را فرا مي‌گرفت تا اين‌که تحصيلات خود را در کرمانشاه به اتمام رسانيد. وي به خاطر داشتن شرايطي ويژه، به ورزش کشتي روي آورد. مربيان مجرب کرمانشاه با توجه به روحيه و شرايط عباس، بيش از پيش در تعليم فنون به او کوشيدند؛ به طوري‌که نتايج تعليمات آنان به ثمر نشست و موجب شد عباس رضايي قَدَر مرد کشتي کرمانشاه مقامات زيادي را طي سال‌هاي متوالي به دست آورد.
او پس از اخذ ديپلم با نيت حفاظت از ميهنش در دانشکده‌ي افسري قدم گذاشت و در طي گذرانيدن دوره‌ي افسري به خاطر اخلاق حسنه و خلق مردانه‌اش مورد محبت همگان واقع شد. از اتمام دوره‌ي افسري‌اش به محض نصب ستاره بر دوش خود راهي جبهه‌هاي نبرد شد و در کوهستان‌هاي سنندج عليه نيروهاي کومله و دمکرات جنگيد و پس از آن راهي منطقه‌ي «سرپل ذهاب» گرديد. در آن‌جا به سبب بروز رشادت‌هاي پياپي، فرماندهي منطقه بدو سپرده شد.
در همان روزها که مأمور شناسايي بود، با رشادت تمام در نوزدهم فروردين‌ماه سال 1366 در عمليات کربلاي 9 که دود و آتش همه جا را فرا گرفته بود، پيکر پاک و مطهر هم‌رزم شهيدش « جهان‌بخش حسيني » را از ميان خيل دشمن به عقب بازگردانيد. او عاشق امام رضا (عليه‌السلام ) بود و همواره از او مدد مي‌گرفت. سرانجام اين رزمنده‌ي شجاع در پنجمين روز از خردادماه سال 1366 در حالي‌که 25 سال داشت و به همراه افرادش در محاصره‌ي دشمن بعثي که مدام با بلندگوي دستي به آن‌ها اخطار مي‌دادند تا تسليم شوند، قرار داشتند به شهادت رسيد و مرگ را بر زندگي با خواري و ذلت ترجيح داد.
او با شليک مسلسل تعداي از عراقي‌ها را به هلاکت رساند و زماني که گلوله‌هايي پياپي جسم او را سوراخ سوراخ کردند، قهرمانانه لبخندي ملکوتي بر چهره آورد و به ديدار معبودش شتافت.

منبع:كتاب فاتحان   -  صفحه: 57

سال 1344 به دنيا آمد؛ کودکي‌اش در شهرستان گرگان سپري شد و مثل همه‌ي کودکان و دوستان خود در 7 سالگي به مدرسه رفت. روزها و ماه‌ها از پي هم گذشت و او که دلداده‌ي مکتب توحيد بود، درس را رها کرد تا به صف مجاهدين راه حق بپيوندد.
رضايي در زمان جنگ تحميلي مردانه رزميد و سرانجام در روز شانزدهم آبان‌ماه سال 1361 در سنّ 17 سالگي در عمليات محرم به آرزوي خود رسيد و خاک موسيان به خون سرخش متبرّک گشت.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي