ليست شهداي دفاع مقدس (ر)

سليمان در سال 1340 در شهر آبادان در خانواده‌اي متوسط ديده به جهان هستي گشود. تا کلاس اول دبيرستان ادامه‌ي تحصيل داد. سپس وارد بازار کار شد و از نزديک با درد و حرمان توده‌هاي مردم آشنا گرديد. در روزهاي پيروزي انقلاب، با کوله‌باري از آگاهي، دل به درياي خروشان مبارزان سپرد و تازيانه خشم خود را بر پيکر اهريمن فرود آورد. با هجوم ابرهاي تيره تجاوز به آسمان ايران، پا در رکاب مردانگي نهاد و جبهه‌ي آبادان را قتلگاه متجاوزان ساخت.
مدتي در بسيج آبادان فعاليت نمود، سپس لباس سبز سپاه پوشيد و همدوش جوانان سپاه آبادان، به جهاد با دشمن پرداخت. سال 61 چنان غرق مبارزه با دشمن بود که مقدمات ازدواجش را از ياد برده بود. در فرصت کوتاهي با موتور سيکلت از آبادان به شيراز آمد و در مراسم عروسي شرکت کرد. يک ماه پس از ازدواج دوباره به جبهه رفت و در عمليات بيت‌المقدس در تاريخ 10/2/1361 در سن 21 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 223

عزيزالله رضايي در هشتم مهرماه 1341 در خانواده‌اي مستضعف و مذهبي در شهرستان زابل ديده به جهان گشود. تحصيلاتش را تا سوم هنرستان ادامه داد. با آغاز جنگ تحميلي، عشق حضور در جبهه در دل وي شعله‌ور شد، تا آن‌که در 1360 در حالي که هنوز بيست روز از ازدواجش نگذشته بود، راهي ميادين نبرد حق عليه باطل گرديد. سرانجام آن بسيجي مخلص در تاريخ 9/9/60 در سن 19 سالگي در عمليات طريق القدس در بستان به فيض شهادت نايل گرديد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 2 صفحه 61

جعفر رضايي در يکم شهريورماه سال 1342 در شهر «آبادان» ديده به جهان گشود و تحصيلاتش را تا سطح متوسطه ادامه داد. در ايام پيروزي انقلاب به همراه برادر مفقودالاثرش جليل و پسرعموي شهيدش جمشيد، براي مقابله با نظاميان شاه، شب‌ها در منزل کوکتل مولوتف مي‌ساخت و روزها اعلاميه‌هاي حضرت امام خميني (ره) را در مدارس و مساجد پخش مي‌کرد. دو سال پس از پيروزي انقلاب، با تجاوز دشمن و محاصره‌ي شهر آبادان،‌ همراه با خانواده به لامرد مهاجرت کرد.
سپس به جزيره‌ي لاوان رفت و در شرکت نفت مشغول به کار شد. در جزيره به عضويت بسيج درآمد و با وجود آن‌که برادرش جليل نيز در نبرد آبادان منفقود گرديده بود، راهي ميدان‌هاي رزم شد. سرانجام در حالي‌که در جبهه‌ي «عين‌خوش» با پدافند هوايي مشغول دفاع از آسمان ايران بود در تاريخ 30/7/1364 در سن 22 سالگي شربت شهادت نوشيد و به وصال يار نايل آمد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 220

روز هفتم نوروز سال 1346 در خانواده‌اي مستضعف در روستاي خوزي ديده به جهان هستي گشود. پدرش که مريد خاندان رسالت بود، او را احمد ناميد و مادرش که تمام مدت بارداري لقمه‌اي به شبهه نخورده بود، وي را در دامن تقوا و طهارت پرورش داد. در هفت سالگي قدم در عرصه‌ي علم و دانش نهاد و با شور و شوق فراوان تا کلاس پنجم تحصيل کرد. در اين زمان با طلوع خورشيد انقلاب، شب ظلماني استبداد به پايان رسيد و احمد با ديدگاني باز، بزرگ‌‌ترين حادثه‌ي تاريخ ايران را نظاره کرد. احمد که در خانواده‌اي مذهبي بزرگ شده بود، از انقلاب اسلامي تأثير فراوان پذيرفت و با جهد و تلاشي وصف‌ناپذير به خدمت انقلاب درآمد. وي با همکاري دوستانش پايگاه مقاومت مسجد جامع خوزي را بنيان نهاد و کتابخانه شهيد مطهري را در خوزي تأسيس کرد.
در امور فرهنگي، دفاع از کوي و برزن و حمايت از محرومان حضوري فعال داشت. وقتي جنگ آغاز شد، تحصيل در دوره‌ي راهنمايي را آغاز کرده بود. او دفاع از کشور را بر درس خواندن ترجيح داد و با وجود سن کم روانه‌ي جبهه‌ شد. آموزش‌هاي نظامي را در جهرم تکميل کرد و به عنوان تک تيرانداز در تيپ المهدي (عج) مشغول خدمت شد. سرانجام در عمليات محرم، در منطقه‌ي شرهاني به مصاف دشمن رفت و پس از رزمي با شکوه در تاريخ 10/8/61 در سن 17 سالگي جان به جان آفرين تسليم کرد.
شهادتش الهام‌بخش جوانان بسياري گرديد و يارانش را فوج فوج به جبهه کشاند، پيکر مطهرش 9 سال در منطقه عملياتي محرم، شاهد قهرماني‌هاي رزمندگان اسلام بود، تا آنکه به زادگاهش منتقل گرديد و به اعزاز و اکرام فراوان در گلزار شهداي خوزي به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 216

جمشيد در سال 1343 در شهر آبادان در خانواده‌اي متوسط ديده به جهان هستي گشود. در کودکي با تربيت اسلامي آشنا شد و تا کلاس اول هنرستان ادامه‌ي تحصيل داد. در سال‌هاي پيروزي انقلاب، اعلاميه‌هاي حضرت امام خميني (ره) را در شهر پخش مي‌کرد. همزمان با تهاجم ارتش عراق به مرزهاي ميهن، عضو ذخيره‌ي سپاه بود و دوشادوش پاسداران انقلاب در حملات ايذايي شرکت کرد. چندين بار در عمليات‌هاي اوليه سپاه آبادان مجروح شد و يک‌بار در منطقه‌ي ذوالفقاري هنگام محاصره‌ي دشمن 16 ساعت در تنوري خود را مخفي کرد.
جواني جسور و فداکار بود. قبل از شهادت هاله‌اي از معنويت سيماي ملکوتي‌اش را دربرگرفته بود. همانند کسي که از واقعه خبر دارد با دوستان آباداني و اصفهاني‌اش خداحافظي کرد و به سنگر کمين رفت. سرانجام در حالي‌که دوست مجروحش را به پشت جبهه مي‌برد، خود نيز به سختي مجروح شد و در تاريخ 13/2/1360 در سن 17 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 222

روز بيست و چهارم دي‌ماه سال 1356 روز شکفتن زينب بود، صداي اولين گريه‌اش، لبخندي زيبا را بر لبان پدر نشاند. روزها از پي هم گذشت؛ زينب در دامان پاک مادر پرورش مي‌يافت.
به سن 7 سالگي که رسيد، همراه ديگر کودکان زادگاهش تهران، به مدرسه رفت. اما هنوز طعم شيرين زندگي را نچشيده بود، که جغد شوم مرگ بر خانه‌اش سايه انداخت و او که خواهر شهيد نيز بود، در تاريخ 18/12/1366 در سن 10 سالگي در اثر بمباران هوايي دشمن بعثي به شهادت رسيد.
مزار پاکش در امامزاده عقيل (ع) اسلامشهر قرار دارد.

منبع:اطلاعات دريافتي از بنياد شهيد

علي رضائي فرزند احمد در سال 1349 درشهرستان مشهد مقدس ديده به جهان گشود. چون اولين پسر خانواده‌اش بود به سبب نذر والدينش علي نام گرفت. در دوران تحصيل راهنمايي و دبيرستان عضو فعال پايگاه بسيج محله بود و هر شب تا ديروقت در پايگاه بود و به حراست از دستاوردهاي انقلاب اسلامي مي‌پرداخت. علي در اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي نيز فعاليت مي‌کرد و در جلسات مختلف اين نهاد با علاقه شرکت مي‌‌نمود. در تمام دوران تحصيل در اوقات فراغت همراه پدرش که استاد بنا بود به کار مي‌پرداخت تا مقداري از مخارج خود را تأمين نمايد. در سال دوم دبيرستان مشغول تحصيل بود که عشق به حضور در جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل و اعتقاد عملي به فريضه جهاد و عشق به مکتب باعث شد تا و از طريق بسيج سپاه پاسداران عازم جبهه گرديد.
علي حدود دو ماه شجاعانه در صحنه هاي دفاع مقدس و مبارزه با دشمن متجاوز حضور يافت و بالاخره در تاريخ بيست و هفتم فروردين ماه سال 1366 در عمليات نصريک در منطقه سليمانيه در سن 17 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل گرديد.
پيکر پاک شهيد پس از يازده سال مفقودالاثر بودن توسط گروه تفحص شهدا شناسايي گرديد و بر دوش مردم شهيدپرور بيرجند در تاريخ شانزدهم ارديبهشت ماه سال 1377 تشييع و در مزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1ص346

غلامرضا رضايي فرزند محمد در سال 1337 در روستاي بويک از توابع شهرستان بيرجند متولد شد. در خانواده‌اي سخت‌کوش و مؤمن رشد کرد. محيط روستا همراه با کار کشاورزي از او فردي مقاوم و کاردان مي‌ساخت. در کودکي به مکتب‌خانه رفت و روخواني قرآن را فرا گرفت. در نوجواني به کار کشاورزي و قاليبافي پرداخت تا اينکه در اين دفن استاد شد و اين هنر را به ساير جوانان روستا نيز آموخت.
جواني مهربان و متدين بود و امام و انقلاب را خيلي دوست داشت. و با روحانيت مرتبط بود. مهمترين دوستان او نيز دو جوان طلبه بودند. پس از آن که به خدمت سربازي اعزام شد مدت زيادي را در جبهه‌ي جنگ عليه صداميان مبارزه کرد. هنوز خدمت سربازي او تمام نشده بود که از ادامه‌ي خدمت معاف شد. ولي او که عاشق شهادت بود جهاد را ترک نکرد و داوطلبانه با عنوان بسيجي عازم جبهه شد و با اينکه دو فرزند کوچک داشت رفتن به جبهه را بر ماندن در خانه ترجيح داد. او در عمليات کربلاي 2 تيربارچي بود و سرانجام پس از ماهها مبارزه در تاريخ 30/2/1365 در منطقه حاج عمران در سن 28 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. پيکر پاکش مفقود شد و پس از يک سال و نيم توسط گروه تفحص کشف گرديد و بعد از تشييع باشکوهي در بيرجند، جهت دفن به زادگاهش روستاي بويک انتقال يافت.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1صفحه 348