ليست شهداي دفاع مقدس (ح)

رحيم مهدي‌زاده در روز سي‌ام بهمن سال 1342 در شهر مشهد مقدس در خانواده‌اي متديّن و مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در كنار خانواده سپري كرد و سپس در دوره‌ي راهنمايي مشغول تحصيل شد. پس از راهنمايي به علل نامعلومي تحصيل را رها كرد.
هم‌زمان با اوج‌گيري انقلاب اسلامي درحالي كه 15 سال داشت، با ارزش‌هاي اسلامي آشنا شد و با درك عميقي كه از اوضاع داشت، انقلاب را يك انقلاب ارزشي مي‌دانست.
وي بارها به مناطق عملياتي اعزام شد تا اين كه در تاريخ 23/10/1365 در عمليات كربلاي 5 در منطقه‌ي شلمچه بر اثر اصابت تركش خمپاره در سنّ 23 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد. از وي يك فرزند پسر به يادگار مانده است.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 225

حسن حاجي پور فرزند علي اکبر در روز دوم فروردين ماه سال 1344 در روستاي «منصورآباد» از توابع شهرستان بيرجند متولد شد، چون در روز شهادت امام حسن مجتبي (ع) به دنيا آمد پدر و مادرش نام او را حسن گذاشتند تحصيلات خود را تا سال دوم دبيرستان در بيرجند ادامه داد. نوجواني مؤدب بود و ارادتي خاص به ائمه اطهار (ع) داشت در ايام محرم در هيات سينه‌زني حضرت ابوالفضل (ع) شرکت مي ‌کرد و به عزاداري مي‌پرداخت در انجام فرايض ديني و عبادات دقت فراواني داشت و دوستانش را نيز به اين امور توصيه مي‌کرد چون فرزند بزرگ خانواده‌اش بود در کارها به پدر و مادرش کمک مي‌کرد از برادر و خواهر خود نيز مراقبت مي‌نمود او عضو بسيج بود و با پايگاه مسجد محل خود همکاري داشت از تاريخ 8/8/61 تا 30/8/61 آموزش بسيج را فرا گرفت و سپس چهار مرتبه با مسئوليت آرپي‌جي زن به جبهه اعزام شد. سرانجام به تاريخ 18/1/1364 در عمليات بدر در سن 20 سالگي در منطقه هورالهويزه به شهادت رسيد و مفقودالجسد شد، پيکر پاکش 13 سال بعد در تاريخ 17/4/76 به بيرجند منتقل گرديد و در قسمت دوم مزار شهداي بيرجند، به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد1

در پنجمين روز از بهار سال هزار و سيصد و چهل در مسيله عبدي سومين فرزند خانواده‌اي مذهبي و بي‌بضاعت پا به دنيا نهاد. در کنار پدري که زحمتکش و رنجديده بود و داراي ذوق و قريحه شعر سرودن داشت ناصر کم کم رشد مي‌کرد. دوران دبستان را در روستاي بادوله و با موفقيت کامل پشت سر گذاشت که با توجه به داشتن هوش و استعداد بسيار بالايي که داشت با جمعي از همولايتي‌هايش با شور و شوق راهي شهر برازجان شدند و تحصيلاتش را تا پايان دوره‌ي متوسطه با هر سختي که بود ادامه داد و سال آخر دبيرستانش را در دبيرستان هجرت کاکي با نمرات عالي در رشته‌ي اقتصاد پشت سر گذاشت. در زمان انقلاب به همراه جمعي از دوستانش پيام ها و اطلاعيه‌هاي انقلاب را به کاکي مي‌آورد و در بين همشهريانش تقسيم مي‌نمود و عامل مؤثري در برپايي راهپيمايي‌ها و تظاهرات در آنجا بود.
يکي از مؤسسين اصلي باشگاه فرهنگي ورزشي وحدت کاکي بود که خدماتش به جامعه ورزش و نوجوانان کاکي فراموش ناشدني است.
با وجود اينکه پدر براي امرار معاش به کشورهاي خليج فارس مسافرت مي‌کرد. ناصر تحت تربيت و پروش مادري متقي و پرهيزگار که از هر جهت نمونه بود رشد يافت. ناصر در تمامي مراسم ديني و مذهبي پيشقدم بود. از هسته‌هاي اوليه تشکيل دهنده‌ي گروه مقاومت شهيد بهشتي به شمار مي‌آمد که در آن ايام به همراه ديگر برادران به گشت زني و مأموريت مي‌پرداخت. سال 1362 و در ماه دوم از پاييز آن سال جهت انجام خدمت سرباز اعزام گرديد و پس از آموزش هاي لازم به همراه همرزمانش به کردستان اعزام شد. مدتي در آنجا مشغول پاسداري از ميهن اسلامي بود تا اينکه در سن 23 سالگي در حين انجام وظيفه در تاريخ 12/3/1363 به شهادت رسيد.
مزار پاکش در گلزار شهداي کاکي قرار دارد.

منبع:مجله عرشيان شماره 22

محمدحسين حافظي در 6 مرداد ماه سال 1330 در روستاي کلاته بالا از توابع شهرستان قاين و در خانواده‌اي مستضعف و مذهبي ديده به جهان گشود.
به دليل عدم بضاعت مالي خانواده هم‌چون ديگر کودکان هم‌سن و سال خود در زمان طاغوت نتوانست درس بخواند. او تا بزرگسالي به مشاغل متفرقه و به کارهاي مختلف از جمله کشاورزي پرداخت سپس به تهران مهاجرت کرد و در آن‌جا به کار بنايي و ساختماني مشغول شد و حقوق دريافتي‌اش را پس‌انداز مي‌کرد تا به خانواده مستضعف خود کمک نمايد.
پس از مدتي به روستا بازگشت و در سن 22 سالگي ازدواج کرده و تشکيل خانواده داد که 6 فرزند از وي به يادگار مانده است. پس از ازدواج دوباره به تهران رفت و به کار لوله‌کشي در يک شرکت غيردولتي پرداخت. در هنگام اوج‌گيري مبارزات حق‌طلبانه ملت مسلمان ايران عليه رژيم ستم‌شاهي، در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت نمود بعد به روستا برگشت و يک هيئت عزاداري تشکيل داد اما از سوي مأمورين حکومتي، فشار زيادي بر وي تحميل گرديد تا از عزاداري دست بردارد. پس از پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1365 وارد جهادسازندگي شد و جهت خدمت به محرومين کمر همت بست و در کنار خدمت در جهاد، به تحصيل از طريق نهضت سوادآموزي پرداخت و توانست تا پنجم نهضت درس بخواند. در سال 1362 جهت کمک به رزمندگان اسلام عازم مناطق عملياتي شد و سه بار در مناطق مختلف جنگي به دفاع از کيان اسلام پرداخت.
حافظي در سومين و آخرين مرتبه حضور در جبهه‌هاي جنگ حق عليه باطل در عمليات مرصاد و در منطقه‌ سومار در اثر انفجار راکت هواپيما و بمباران شيميايي دچار مجروحيت و موج‌گرفتگي شد و پس از چند روز در تاريخ 31/4/1367 بر اثر شدت جراحات وارده در سن 37 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در قاين کلاته‌بالا واقع است.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 481

احمد در سال 1330 در آغوش پر مهر خانواده جاي گرفت و در شهر زنجان بزرگ شد. 5 ساله بود که به تهران مهاجرت کرد و با سعي و تلاش دوران ابتدايي را به پايان رساند.
سپس براي تأمين هزينه‌ي تحصيلات خود ناچار شد تابستان را کار کند. او بالاخره موفق شد مدرک ديپلم خود را دريافت نمايد.
حامدي با اتمام دوران خدمت نظام وظيفه شغل نقاشي ساختمان را برگزيد و مدت 2 سال در اين رشته فعاليت داشت، وي در سال 1352 به عنوان مميز متصدي ثبت سفارشي استان قم به استخدام اداره‌ي پست درآمد و سپس ازدواج کرد.
با پيروزي انقلاب به دفاع از دستاوردهاي اين نهضت عظيم پرداخت و با شناسايي ضدانقلاب و منافقان و تحويل آن‌ها به مقامات مسئول گامي کوچک در جهت پيشبرد اهداف اسلامي برداشت.
حامدي سرانجام در منطقه‌ي پنجوين و در دومين روز از آذرماه، جان به جان آفرين تسليم کرد و شهيد راه حق شد.

منبع:كتاب منظومه ي ملكوت جلد 2 صفحه 65

فيض الله حامدي، در سال 1340 در روستاي «گرمي‌» اردبيل، پا به عرصه حيات نهاد و اولين گريه‌هاي او، سكوت سبز روستا را درهم شكست. وي در دوران تحصيل، همواره شاگردي ممتاز به شمار مي‌رفت و از استعداد سرشاري برخوردار بود. مشكلات مالي امكان ادامه تحصيل را از او گرفت اما زندگي، در ميان خانواده‌اي متوسط و داراي اصالت مذهبي، ريشه‌هاي تدين و مبارزه را، در وجود فيض الله، شكوفا نمود. با آغاز حركتهاي انقلابي، شور و مبارزه در وجود او، مشتعل شد و در جريان مبارزات، با شركت در راهپيمايي‌ها، توزيع پيامها و سخنان امام راحل در ميان مردم، نقش عمده‌اي در آگاهي و بيداري آنها ايفا نمود. زمانيكه بهار پيروزي انقلاب به شكوفه نشست، به خدمت مقدس سربازي اعزام شد و در آنجا نيز، به فعاليت خود، ادامه داده و در جبهه‌هاي كردستان، به مقابله با گروه هاي فريب‌خورده‌، پرداخت. در پايان دوره سربازي به ياران بسيجي پيوست و در سال 1362 براي اولين مرتبه، به همراه «لشگر آزادي قدس» به منطقه جنوب رفت. او در حاليكه فرماندهي يكي از ستادهاي ناحيه مقاومت بسيج را برعهده داشت، در سال 1363، لباس سپاهي پوشيد و پس از گذراندن دوره آموزشي مدتي را در سپاه منطقه «بيله سوار» حضور داشت و حدود 2 سال در «اشنويه» با شجاعت و دلاوري جنگيد و در مراحل مختلف، فرماندهي عمليات كميني را بر عهده گرفت. فيض الله كه در روزهاي مرخصي ، آرام و قرار نداشت و براي بازگشت به جبهه، روزشماري مي‌كرد، سرانجام به عنوان فرمانده گردان «جندالله» در منطقه «اشنويه» بر اثر انفجار مين، خلعت شهادت پوشيد و در آستانه بهشت جاوداني آفريدگار، آرام گرفت. از وي يادگاري به نام سكينه، بر جاي مانده است.

منبع:كتاب روايت سيمرغ

بيست و دوم مرداد ماه سال 1339 زادروز محمدرضا (جليل ) در شهر لاهيجان از توابع استان گيلان بود اما مردم از همان آغاز او را جليل خواندند، دوران کودکي را در آغوش پر مهر مادر سپري کرد، و با هفتمين پائيز زندگي راهي مدرسه شد، او تحصيلاتش را تا سال سوم دبيرستان ادامه داد، با پيروزي انقلاب اسلامي فعاليتش را در کميته انقلاب و ناحيه بسيج متمرکز ساخت، محمدرضا در زمينه نقاشي سياه قلم، عکاسي و سرودن شعر مهارت وافري داشت، با آغاز جنگ تحميلي به جبهه‌هاي نبرد شتافت، و مسئوليت گردان امام سجاد (ع) در تيپ دوم کربلا را بر عهده گرفت،‌ حامدي در عمليات فتح‌المبين و بيت‌المقدس از ناحيه دست و پاي راست مجروح گشت،‌ و سرانجام در تاريخ 21/12/1361 در سن 22 سالگي در منطقه پنجوين عراق رداي زيباي شهادت را بر تن کرد.

منبع:كتاب با اميران دلها

احمد حبشي در اول خردادماه سال 1342 در روستاي آقلك خلجستان، از توابع قم ديده به جهان گشود.
دوره‌ي ابتدايي را در همان روستا گذراند و براي ادامه‌ي تحصيل به روستاي قاهان رفت. در كارهاي كشاورزي به پدرش كمك مي‌كرد و بخشي از كارهاي خانه را نيز به عهده مي‌گرفت.
اعزام به خدمت سربازي بهانه‌اي براي عزيمت به سوي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. وي در بيست و نهم بهمن سال 1362 بر اثر اصابت تركش خمپاره در خوزستان در سنّ 20 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و هم‌چون سرور بي‌سر شهيدان (ع) با سري قطع شده و پيكري خونين به خيل عظيم شهيدان پيوست.
مزار پاكش در گلزار شهداي روستاي آقلك قم قرار دارد.

منبع:كتاب سبزقامتان   -  صفحه: 65