ليست شهداي دفاع مقدس (ح)

عباس‌علي حيدري در روز دوازدهم تيرماه سال 1312 در روستاي شيرين‌دره از توابع شهرستان بجنورد در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود.
در دوران کودکي پدرش را از دست داد. پدر او يکي از معتمدين محلي بود که در درگيري با اشرار به شهادت رسيده بود و از سوي ديگر مادرش را در نوجواني از دست داد و مراقبت وي توسط برادرانش انجام گرديد. در اين ايام و به دليل اين مشکلات تحصيلات خود را تا پنجم ابتدايي خواند و ديگر نتوانست ادامه‌ي تحصيل دهد.
پس از فوت مادر به همراه ديگر اعضاي خانواده به مشهد مهاجرت مي‌کنند. او در مشهد به انجام کار تزريقات پرداخت در سال 1341 ازدواج کرد و تشکيل خانواده داد و سه فرزند پسر از ايشان به يادگار مانده است.
در سال 1354 به مکه‌ي معظمه مشرف شد و احکام و مناسک حج را به جاي آورد. با اوج‌گيري انقلاب شکوهمند اسلامي همراه با اقشار مختلف مردم در تظاهرات و راهپيمايي‌ها شرکت نمود و در سال 1358 از اشتغال در کار بانک بازنشست گرديد و به عضويت جهادسازندگي درآمد و در بخش خدمات درماني و دندان‌پزشکي مشغول خدمت شد.
وي در جريان درگيري با گروهک‌هاي ضدانقلاب مجروح گرديد. با شروع جنگ تحميلي بارها عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل شد و در عمليات‌هاي مختلف شرکت نمود تا اين‌که در تاريخ 15/4/1366 در منطقه شلمچه بر اثراصابت ترکش گلوله در سن 54 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.
مزار پاکش در گلزار شهداي مشهد قرار دارد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس   -  صفحه: 407

علي‌صفر در کشور عراق ديده به جهان هستي گشود و در جمع خانواده‌اي مهربان و متدين بزرگ شد. روزها و ماه‌ها از پي هم گذشت و او در جواني ازدواج کرد.
علي‌صفر چندي بعد به ايران مهاجرت کرد و در شهر مهران ساکن شد. اما در هنگام اشغال شهر مهران در تاريخ 11/11/1359 توسط سربازان بعثي به شهادت رسيد.
از او 5 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 162

عباس‌علی حیدری در دهمین روز از آبان‌ماه سال 1327 در قریه‌ی جوی باغک چشم به جهان گشود. پدرش محمدعلی کشاورزی بود نخلستانی پربار داشت. عباس‌علی تحصیل علم را در مدرسه‌ی دادگر باغک آغاز کرد و پس از پایان مقطع ابتدایی تحصیل را رها کرد و به باغداری پرداخت.
مدتی بعد اخذ گواهینامه‌ی رانندگی پایه‌ی دو، به رانندگی وسیله‌ی نقلیه‌ی عمومی و جابجایی مسافران پرداخت و چندی بعد با اخذ گواهینامه‌ی یک، کار بر روی ماشین‌آلات سنگین را آغاز کرد.
او در دوران انقلاب در تظاهرات شرکت فعال داشت و با نصب بلندگو بر روی وسیله‌ی نقلیه‌ی خود مردم را هدایت می‌کرد. سال‌های 65،64،62،60 شاهد حضور عباس‌علی در جبهه‌های دفاع از میهن اسلامی بودند.
عباس‌علی همیشه در سمت تیربارچی با دشمن مبارزه می‌کرد اما در آخرین اعزام خود به دلیل نیاز مبرم جبهه‌ها به راننده‌ی پایه‌ی یک به عنوان راننده در تاریخ 29/11/64 به جبهه اعزام شد و در تاریخ 5/1/1365 به علت اصابت گلوله‌ی توپ فرانسوی به جلوی خودروی ایشان در سنّ 38 سالگی در جاده‌ی آبادان به شهادت رسید.
پیکر پاک او را در بهشت عسگری باغک به خاک سپردند.
امروز مزارش مأمنی برای دل‌تنگی‌های فرزندش می‌باشد.

منبع:كتاب اصحاب يمين   -  صفحه: 109

سال 1345 به دنيا آمد،
روزهاي کودکي‌اش در سايه زحمات بي‌دريغ خانواده‌اي زحمتکش و متدين سپري شد، وقتي به سن 7 سالگي رسيد مادر نامش را در مدرسه روستاي تنگ‌سا نوشت. با اتمام دوره‌ي دبستان به مدرسه روستاي جويجان رفت و براي ادامه تحصيل در مقطع دبيرستان راهي شهرهاي مصيري و نورآباد گرديد. با پيروزي انقلاب او نيز مانند ميليون‌ها مشتاق انقلاب اسلامي به کار و تلاش پرداخت تا نهال انقلاب اسلامي از گزند مصون بماند.
صولت در زمان جنگ تحميلي به عضويت بسيج درآمد و چندي بعد لباس سبز سپاه پاسداران را بر تن کرد و به عنوان نيروي مخصوص در دفتر نماينده ولي فقيه در شيراز به خدمت مشغول شد.
حيدري در يکي از يورش‌ها در سمت فرمانده گروهان مورد اصابت گلوله قرار گرفت و تا آستانه شهادت پيش رفت. آن‌گاه براي دومين مرتبه در تاريخ 21/11/1364 در عمليات والفجر 8 شرکت جست و بر اثر اصابت گلوله به سر در حالي که ذکر خدا و نام خميني بر لبانش بود، در سن 19 سالگي به شهادت رسيد اما خاطره شجاعت و رشادتش همواره در اذهان نيروهاي گروهان ضربت، گردان الزهرا (س) باقي خواهد ماند.

منبع:كتاب ستاره هاي زميني   -  صفحه: 83

فرهاد در سال 1340 ديده به جهان هستي گشود، روزهاي کودکي‌اش را با شادي و نشاط سپري کرد، اما در سن 1 سالگي از نعمت پدر محروم گشت و در سايه زحمات بي‌شائبه مادر بزرگ شد. فرهاد در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا اخذ مدرک ديپلم در دبيرستان نورآباد ادامه داد سپس در جرگه ياران و ياوران امام (ره) قرار گرفت و آماده نبرد با دشمن بعثي شد.
حيدري به همراه دوستش "دلاور زارعي" در عمليات والفجر 1 حماسه آفريد و سپس در عمليات خيبر با سمت فرمانده گروهان شرکت کرد.
وي سرانجام در اسفند ماه سال 1362 در همين عمليات بر اثر بمباران هوايي به شهادت رسيد و به عرش بال گشود.

منبع:كتاب ستاره هاي زميني   -  صفحه: 76

قدرت‌الله در سال 1344 در آغوش پرمهر خانواده‌اي صبور استان گچساران ديده به جهان هستي گشود.
او يکي از هزاران نوجواني بود که با نثار خون خود بر طراوات و سرخي خون شهداي انقلاب اسلامي و جنگ تحميلي طراوتي ديگر بخشيد.
او عاشق دين و قرآن بود؛ اعتقاد داشت با وجود حکومت اسلامي، سکوت و بي‌تفاوتي خيانتي است که خداي سبحان در عالم حساب نخواهد بخشيد.
بنابراين با همتي مردانه از فکر دست و پا کردن اسباب و ابزار زندگي براي آينده به طور کلي فارغ شد و همواره به دوستانش مي‌گفت: « اين مقطع از زمان مثل روز عاشورا مي‌ماند؛ هر کس از ياري دين غفلت کند، توفيق در زندگي و عمرش نخواهد يافت و در روز قيامت در محضر انبيا و ائمه‌ي هدي (ع) شرمنده خواهد شد. »
حيدري سرانجام در تاريخ 22/4/1362 در سنّ 18 سالگي به آسمان پيوست و پيکرش براي هميشه از ديدگان مردمان پنهان ماند.

منبع:كتاب شقايق هاي آسماني جلد 1   -  صفحه: 121

همه اولين چيزي را که در مورد او به ياد مي‌آورند، اين است: « اخلاق خوب و نيکويي داشت ... »
اما اخلاق نيکو چيزي نيست که انسان در مدرسه و سر کلاس درس بخواهد ياد بگيرد.
حسين‌علي کارمند ساده‌ي راه‌آهن که آن‌قدر با آشنايان و خانواده‌اش خوش‌رفتار بود در محل کار هم با ديگران به مهرباني رفتار مي‌کرد و گذشت از بهترين خصوصيات او بود.
کلاس سوم ابتدايي را مي‌خواند که با توجه به فقر مالي خانواده براي کار کردن، دست از تحصيل کشيد. از همان دوران در مراسم‌هاي جشن يا عزاداري در مسجد محله شرکت مي‌کرد.
در زادگاهش اليگودرز دسته‌هاي تظاهرات عليه رژيم شاه را به راه مي‌انداخت و شعار مي‌داد. پس از پيروزي انقلاب نيز عضو بسيج شد تا بهتر بتواند در کارها شرکت داشته باشد. بالاخره جنگ شروع شد و او باز هم جزو اولين‌ها بود که براي حضور در اين ميدان آماده بود. همه به خاطر اخلاقش با او خودماني مي‌شدند و دوستش داشتند؛ حرفش خريدار داشت.
حسين علي که در تاريخ 8/4/1335 در اليگودرز به دنيا آمده بود ، وقتي روز دوازدهم دي‌ماه سال 1364 به سن 29 سالگس در منطقه‌ي مهران به شهادت رسيد، هم‌رزمانش را بسيار داغدار کرد.
مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قرار دارد.
حسين‌علي از خودش براي خانواده‌اش و آشنايان خاطره به جاي گذاشت و هيچ فرقي نمي‌کند که انسان کارمند راه‌آهن باشد يا رئيس راه‌آهن يا اين که فقط تا سوم دبستان درس خوانده باشد يا به مدارج عالي تحصيل دست يافته باشد. اين‌طور نيست؟

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 294

گروهبان يکم نازبالا حيدري فرزند محسن در تاريخ 20/10/1342 در روستاي ورگه‌سرا بر دامنه‌ي سرسبز سبلان چشم به جهان هستي گشود.
نوزادي بيش نبود که دست سرنوشت مهر پدر را از او گرفت و شهيد، طعم تلخ يتيمي را چشيد. پس از طي دوران طفوليت، قدم به مدرسه نهاد و تا پايان مقطع ابتدايي در روستاي زادگاه خويش تحصيل نمود و سپس توسط برادر به تهران رفت و با اقامت در منزل خواهرش، به ادامه‌ي تحصيل پرداخت.
دوران طفوليت او در تهران با اوج جريانات انقلاب اسلامي همراه گرديد و او نيز هم‌گام با ديگر مردم با شرکت در راهپيمايي‌ها و تظاهرات به مبارزه با رژيم شاه پرداخت و دل به آرمان‌هاي متعالي انقلاب بست. پس از پيروزي انقلاب اسلامي، نازبالا که شور و شوق وصف‌ناپذيري در خدمت به مردم و دفاع از کشور داشت، در سال 1360 به استخدام ارتش درآمد و پس از گذراندن آموزش‌هاي لازم با پيوستن به لشکر شصت و چهار پياده‌ي اروميه به دفاع از مرزهاي کشور مشغول شد.
هنوز يک سال از خدمتش نگذشته بود که او در حالي که به عنوان فرمانده‌ي دسته در غرب کشور ايفاي وظيفه مي‌نمود، در هشتم ارديبهشت‌ماه سال 1361 در منطقه‌ي مهاباد در اثر اصابت تير مستقيم در سنّ 19 سالگي به فيض شهادت نايل آمد و پيکرش در روستاي ورگه‌سرا به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 195