ليست شهداي دفاع مقدس (ح)

هوشنگ حيدرعربي در تاريخ 5/12/1332 در تهران ديده به جهان گشود. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود با موفقيت به پايان رسانده و وارد دانشکده افسري گرديد. در سال 1355 در کارشناسي ارشد رشته « مکانيک » دانشگاه تبريز پيرفته شد. فعّاليّت سياسي حيدرعربي از دانشگاه تبريز شروع شد؛ وي با تشکيل گروه‌هاي مقاومت در ميان ارتشيان مؤمن، با رژيم پهلوي به مبارزه برخاست. با اوج‌گيري قيام مردم مسلمان، انقلاب اسلامي را همراهي نمود.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در صحنه‌هاي گوناگون حضوري فعال داشت؛ فعاليت سياسي – اجتماعي خود را در حزب « جمهوري اسلامي » متمرکز نمود. در سنگر دانشگاه هم با هوادران گروه‌هاي وابسته به شرق و غرب بحث و مناظره مي‌کرد. با تشکيل جهادسازندگي در خدمت روستاييان قرار گرفت که چندين مدرسه، حمام و مسجد در روستاهاي شاهرود و سلماس زير نظر وي به عنوان مسئول امور عمراني ساخته شد. همزمان با فعاليت‌هاي عمراني، کلاس‌هاي عقيدتي براي برادران ارتشي در سطوح مختلف داير کرده بود و آنها را بيش از پيش با مباني ديني آشنا مي‌کرد.
با شروع جنگ تحميلي، حضور در جبهه را بر هر کاري مقدم دانست. از اولين روزهاي جنگ راهي ميادين نبرد گرديد و با توجه به تخصصي که در امور توپخانه داشت، به عنوان « ديده‌بان » شروع به کار نمود. حيدرعربي به همراه تعدادي را همرزمانش در تاريخ 5/8/1359 در سنگر ديده‌باني در سن 27 سالگي بر اثر اصابت خمپاره دشمن در جبهه آبادان به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

عبدالرسول در سال 1341 در روستاي عالي‌حسيني از توابع بخش مرکزي شهرستان تنگستان به دنيا آمد. دوران کودکي را در دامان پرمحبت مادري مهربان گذراند و در سنّ 7 سالگي به مدرسه رفت.
عبدالرسول تحصيلات دوره‌ي راهنمايي را در روستاي چاوشي به پايان رساند، ولي بر اثر فقر و تنگ‌دستي براي امرار معاش و کمک به خانواده به کارگري مشغول شد.
با اوج‌گيري انقلاب اسلامي، در اکثر راهپيمايي‌ها و تظاهرات‌ها شرکت کرد. بعد از پيروزي انقلاب و شروع جنگ تحميلي در سال 1361 دو بار از طرف بسيج به مدت 6 ماه در جبهه جنگيد و در سال 1362 به خدمت نظام‌وظيفه اعزام گرديد.
حيدري به عنوان پاسدار وظيفه از طريق سپاه‌پاسداران به کردستان رفت و چند ماه بعد از خدمت معاف شد.
او از طريق جهاد سازندگي استان بوشهر جهت آموزش رانندگي لودر به قم اعزام گشت و پس از طي دوره‌ي آموزشي رهسپار جبهه‌ي جنوب شد و به طور متوالي با تلاش بي‌وقفه مشغول ساخت سنگر براي رزمندگان اسلام بود.
وي سرانجام در تاريخ 28/3/1365 در نيمه‌هاي شب در هنگام سنگرسازي در خط مقدم شهر فاو هدف گلوله‌ها قرار گرفت و در سنّ 24 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب شقايق هاي خونين صفحه 123

هفدهم شهريور ماه سال 1346 عبدالله در روستاي "طويل دراز" به دنيا آمد. پدر سر از پا نمي‌شناخت. مدام به همسرش سفارش مي‌کرد در تربيت اسلامي او کوتاهي نکند.
عبدالله تا کلاس چهارم ابتدايي در زادگاهش تحصيل نمود. سپس براي ادامه‌ي تحصيل و گذراندن معيشت و امور زندگي، به همراه خانواده به چغادک مهاجرت کرد و در دبستان شهيد عاشوري دوره‌ي ابتدايي را به پايان رساند و به علت مشکلات اقتصادي از ادامه‌ي تحصيل انصراف داد و در شهرداري مشغول به کار گرديد. براي مدتي نيز در نيروگاه اتمي بوشهر فعاليت داشت.
در همين حين در صدد گرفتن دفترچه‌ي آماده به خدمت نظام وظيفه برآمد و چند ماه زودتر از موعد مقرر در مورخ 18/2/1365 به پادگان آموزشي 05 کرمان اعزام شد.
وي پس از طي دوره‌ي آموزشي راهي لشکر 92 زرهي اهواز گرديد و در گردان761 دوره‌ي تکاوري را به پايان رساند.
حيدري در کوشک، جزيره‌ي مجنون، جفير به مبارزه با دشمن متجاوز پرداخت و سرانجام در آخرين نبردش در منطقه‌ي عملياتي جفير 15 روز قبل از اتمام خدمت نظام در مورخه‌ي 4/4/1367 در سن 21 سالگي به شهادت رسيد.
وقتي پيکرش را براي پدر آوردند تمام سر و صورت و بدنش سوخته بود.
مزار پاکش در گلزار شهداي چغادک قرار دارد.

منبع:كتاب حديث ابرار صفحه 101

مادر با قدم‌هاي آرام پيکر بي‌جان پسر را تا امامزاده حسن (ع) بدرقه مي‌کرد و همين‌طور خاطرات حسن در ذهنش مي‌گذشت. بيست و نهمين روز از مردادماه سال 1351 کودک پاک و مهربانم به دنيا آمد. مهرماه سال 1357 او را به مدرسه فرستادم. روزهاي سرشار از شادي سپري شد. تا اين‌که پدر در سال 1362 جان به جان آفرين تسليم کرد و حسن 11 ساله‌ي من گرد يتيمي بر چهره‌اش نشست.
آبان‌ماه سال 1364 دانش‌آموز مدرسه بود که به ناگاه لبيک به امام (ره) در درونش شعله‌ور شد و با وجود ممانعت خانواده و دوستان، آن هم به علت سنّ کم جهت اعزام به جبهه ثبت‌نام نمود.
او که از سال 1361 به عضويت بسيج درآمده بود، بالاخره راهي ميدان نبرد گرديد. حسنم، حيات زندگي‌ام، اميد سال‌هاي جواني‌ام را خودم در روز پانزدهم آبان‌ماه سال 1364 بدرقه کردم. بعدها برايم تعريف کردند در والفجر 8 حماسه‌اي پرشکوه آفريده؛ 3 ماه بي‌وقفه جنگيد. فروردين‌ماه سال 1365 به خانه بازگشت و در دبيرستان شهداي فتح‌المبين ثبت نام کرد؛ اما باز هم هواي رفتن به سرش زد.
و بالاخره نيز روز سي‌ام دي‌ماه سال 1365 وقتي فقط 14 سال داشت، به خون خويش کفن شد. گفتند خون سرخش خاک مارد را متبرک ساخت و نامش زينت‌بخش دفتر عمليات کربلاي 5 شد.
دلم مي‌خواست زمين دهان باز کند و مرا نيز ببلعد؛‌ نمي‌توانم نوجوانم را به خاک سرد بسپارم و همين طور آرام و بي‌صدا از کنار مزارش بگذرم. در دلم شعله ي آتش برپاست، برويد همه‌تان برويد بگذاريد برايش بخوانم: "‌الرحمن علّم القرآن ... " هر چند که او نوجوان بود پاک‌حسنم فرشته بود؛ فرشته‌اي که بالاخره در آسمان جاي گرفت.

منبع:كتاب ايل سحر صفحه 129

داوود در محرم‌الحرام سال 1347 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت. کودکي او در روستاي کويه‌سفلي استان گيلان گذشت. محيط مذهبي خانواده باعث شد او انساني متديّن تربيت شود. آموختن علم را با شوقي وصف‌ناشدني آغاز کرد و بعد از اخذ مدرک سيکل به رودسر رفت تا تحصيلاتش را ادامه دهد؛ اما بعد از اتمام سال سوم دبيرستان، درس را رها کرد.
جنگ که آغاز شد، داوود تأمل نکرد و عاشقانه قدم به ميدان رزم نهاد؛ ابتدا به کردستان رفت تا با پاک‌سازي روستاهاي کردستان، از نفوذ سرسپردگان بيگانه جلوگيري کند. در طول 96 ماه جنگ تحميلي، بيش از 50 ماه با دشمنان اسلام جنگيد و در عمليات‌هاي بسياري حماسه آفريد. چندين بار نيز زخم عشق را به جان خريد.
حيدري به دستور سردار شهيد محمد اصغري‌خواه به عنوان فرمانده‌ي گروهان خيبر منصوب شد. چندي بعد با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد و خداوند هديه‌اي به او داد که نامش را به ياد رزم پدر بزرگوارش در گردان کميل، "کميل" ناميد.
اين مجاهد راه حق، سرانجام در عمليات والفجر 10 به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت.

منبع:ماهنامه ستارگان درخشان شماره 31

محمدرضا حيدري در دهمين روز از تيرماه سال هزار و سيصد و سي و هشت در دامان خانواده‌اي عجين با محبت اهل بيت (ع) در روستاي حسن‌آباد از توابع شهرستان قروه استان کردستان چون غنچه‌اي در بوستان زندگي شکفت و گل وجودش در طبيعت دنيا با شکنج‌هاي سرخ و زيبا نوازشگر دست‌هاي سبز مريدان شهادت گرديد.
شهيد حيدري پس از فراغت از اوان طفوليت، راهي مدرسه شد و با استعانت از حضرت احديت مقطع ابتدايي را با اخذ نمرات مطلوب به پايان رسانيد و پس از چندي اشتغال به کارهاي کشاورزي از طريق لشکر 21 حمزه سيدالشهدا (ع) وابسته به ارتش جمهوري اسلامي عازم خدمت مقدس سربازي گرديد.
محمدرضا بعد از ايثار و از خودگذشتگي بسيار در هجدهمين روز از ارديبهشت‌ماه سال هزار و سيصد و شصت و يک بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سنّ 23 سالگي پرنده‌ي جانش از قفس تن رهايي يافت و به لقاي معبود شتافت.
از او 2 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب روايت لاله هاي بهار

سلمان حيدري در سال 1343 در شهر زرباطيه عراق به دنيا آمد. او در سن شش سالگي روانه مدرسه شد و توانست تحصيلاتش را در کشور عراق تا کلاس ششم (قديم) با موفقيت پشت سر بگذارد. ايشان به علت نبودن امکانات و فقر مالي قادر به ادامه تحصيل نشد و از اين رو کمک به پدر را در اولويت قرار داد تا اين که در سال 1359 به همراه جمعيت کثيري از کردهاي مقيم عراق به دستور رييس جمهور وقت عراق _ صدام حسين _ از اين کشور رانده شدند و به کشور ايران سوق داده شدند.
حيدري به همراه خانواده‌اش به مدت 5 ماه در شهر مهران زندگي کرد و با آغاز تهاجم دشمن عليه شهرهاي ايران به ناچار شهر مهران را ترک کرد و به شهر ايلام مهاجرت کردند، در اين ايام سلمان به عضويت بسيج درآمد تا اين‌که سرانجام در تاريخ 29/5/1362 در منطقه زرباطيه بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 19 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 59

حجت‌الله حيدري سال 1353 در شهرستان ايوان متولّد گرديد.
دوران رشد و نمو وي مصادف با پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي بود. هنگامي كه انقلاب در حال پرورش افرادي بود كه تازه از راه رسيده و داراي ضمير پاك و عالي بودند، حجت‌الله در سال 1359 وارد مدرسه گرديد.
او با توجه به علاقه‌ي زيادي كه به درس و ادامه‌ي تحصيل داشت، سال به سال موفق‌تر بود تا اين كه در كلاس چهارم در تاريخ 18/3/1364 بر اثر بمباران هوايي شهر ايوان درحالي كه تنها 11 سال داشت، به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ملكوتيان   -  صفحه: 93