ليست شهداي دفاع مقدس (ح)

مصطفي در سال 1326 پا به عرصه گيتي نهاد. پدرش پس از قرائت اذان و اقامه، نام حسين را در گوشش زمزمه کرد تا هميشه سيد شهيدان را مولاي خويش بداند. او دوران تحصيل را با موفقيت به پايان رساند و توانست مدرک ديپلم خود را با سعي و تلاش بدست آورد. وي چندي بعد به استخدام بانک ملت درآمد. مصطفي در اوقات فراغت از محضر روحانيون و به خصوص از کلاس‌هاي درس آيه الله امامي کاشاني در مدرسه عالي شهيد مطهري کسب فيض مي‌کرد. مدتي بعد به دليل توانمندي و کارداني بسيار مسئوليت فرماندهي گردان مهندسي رزمي سيدالشهداء (ع) را بر عهده گرفت. وي در سوم اسفندماه سال 1363 سنت پيامبر اکرم (ص) را به جا آورده و ازدواج کرد. مصطفي چندين بار عازم جبهه‌هاي نبرد گرديد و پس از عمليات بيت‌المقدس و بازسازي خرمشهر از طرف امام جمعه تهران به عنوان مسئول امور مالي ستاد بازسازي خرمشهر منصوب شد. ولکن بر اثر بمباران شهر و توقف بازسازي، به عنوان مأمور از طرف بانک به جهادسازندگي رفت و با عضويت در امور مالي، پشتيباني جنگ جهاد استان تهران، فعاليت خويش را در جهاد شروع کرد. او سرانجام در تاريخ 22/12/1364 در سن 38 سالگي در عمليات والفجر 8 در منطقه فاو بر اثر ترکش گلوله توپ به شهادت رسيد. پيکر پاک دلاورمرد ايران اسلامي را در بهشت زهراي تهران در قطعه 53 رديف 3 به خاک سپردند. از اين شهيد بزرگوار بعد از شهادتش يک فرزند به يادگار مانده است.

منبع:پرونده شهيد در جهاد سازندگي استان تهران  

نام اصلي‌اش در شناسنامه پيام بود؛ پيام حاج‌بابايي. متولّد 1/1/1348 از تهران؛
اما هم‌رزمانش او را "حسين" صدا مي‌کردند؛ چون شيفته‌ي امام حسين (ع)‌ بود. دوست داشت "حسين" صدايش کنند. به اين نام افتخار مي‌کرد. بچه‌زاده‌ي شرق تهران بود، از يک خانواده‌ي مومن و مذهبي. از زماني که به ياد داشت، همراه والدينش در دعاها و نمازهاي جمعه و جماعات و عزاداري‌هاي ائمه اطهار (ع) شرکت کرده بود و با حال و هواي اين‌جور جاها بزرگ شده بود. از کودکي ياد گرفته بود که مسئوليت‌پذير باشد.
خودش هم خميره‌ي اين کار را داشت. در سال‌هاي دبيرستان مسئوليت انجمن اسلامي و بسيج دبيرستان 22 بهمن تهران را به عهده داشت. همه مي‌دانستند که با چه مهرباني و قدرتي، مي‌تواند کساني را که به انقلاب اسلامي و دين و اسلام بدبين با بي‌مهر بودند، ارشاد کند.
پيام حاج‌بابايي در دوره‌ي دبيرستان رشته‌ي رياضي-فيزيک مي‌خواند که جنگ تحميلي عليه کشورمان ايران آغاز شد. او هم هر طور شده، رضايت والدينش را جلب کرد و به خيل بسيج دانش‌آموزي پيوست. با شور و شوقي وصف‌ناپذير دوره‌ي 45 روزه‌ي آموزشي را گذراند و در تمام اين مدت در آرزوي رفتن به جبهه و ايستادگي در برابر دشمن ثانيه‌شماري مي‌کرد. بالاخره موفق شد براي يک حضور چهل و پنج روزه عازم جبهه شود. چه روز خوشي بود براي او آن روزي که به جبهه پا گذاشت و آن‌جا را به چشم ديد و با برادران رزمنده از نزديک آشنا شد.
هنگام اعزام به شاخ شميران او هم مثل ديگر هم‌رزمانش "وصيت‌نامه" نوشت. در آن‌جا دو پيام براي بازماندگاش به يادگار گذاشت؛ پيامي در ابتدا به امام خميني (ره) و پيامي ديگر براي امت حزب‌الله: « پيام من به امامم اين است که تا خون در رگ‌هاي من جاري است در راه هدف مقدسم و ياري رهبر کبير انقلاب در اين سرزمين خدمت نمايم و پيامم به امت حزب‌الله فقط ترجمه‌ي آيه‌ي 24 سوره‌ي بقره است ... »
پيام ( حسين ) حاج بابايي، بالاخره در تاريخ 21/1/1367 در منطقه‌ي شاخ شميران مورد اصابت ترکش قرار گرفت و در 19 سالگي به ملکوت آسمان‌ها راه يافت. روحش قرين نور و ملکوت آسمان‌ها باد.
مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قرار داد.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 271

کودک دو ساله‌اي به همراه خانواده‌اش، که جمع آنان به نه نفر مي‌رسيد، آرام در امامزاده علي‌اکبر چيذر، آرميده‌اند، گويي سکوت مظلومانه‌شان با انسان حرف مي‌زند، به کدامين گناه کشته شدند و بر مبناي کدام منطق، موشک‌هاي دژخيم بعثي بر سر زنان و پيران و کودکان فرو ريخت.
گلناز حاج حسيني در سال 1365 در تهران ديده به جهان گشود. هنوز بيش از دو سال از عمرش نگذشته بود که در پي حمله موشکي به مناطق مسکوني تهران در سال 1367، گلناز به همراه ديگر عزيزانش ساکن کوي دوست شدند.

منبع:كتاب آئينه و شقايق جلد 2 صفحه 154

علي‌اکبر حاج حسيني در سال 1338 در روستاي قاسم آباد زابل در خانواده اي مذهبي ديده به جهان گشود، به علت خشکسالي منطقه سيستان دو سال از زندگي خود را در مازندران سپري کرد . تحصيلات خود را تا اخذ مدرک ديپلم ادامه داد. او در ضمن فراگيري علم، فعاليت‌هاي مذهبي و ديني چشمگيري داشت. پس از انقلاب در سال 59 به عضويت نهاد مقدس سپاه پاسداران درآمد. با شروع جنگ از طريق همين نهاد به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شد تا در انجام وظيفه شرعي و اسلامي خويش قصوري نکرده باشد در جبهه رشادت‌هاي زيادي از خود نشان داد و سرانجام در حالي‌که فرمانده گروهان منطقه شش لشگر 41 ثارالله بود در تاريخ 22/2/61 در خونين شهر، عمليات بيت‌المقدس به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گرديد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 1 صفحه 169

پايان دوره‌ي ابتدايي تحصيلات او، با پيروزي انقلاب اسلامي هم‌زمان شده بود. بعد‌ها تأثير آن سال‌هاي ايثار و شهادت بر روي شخصيت علي‌اکبر کاملاً واضح بود. او در سن و سال نوجواني پسري پرشور، فعال و علاقه‌مند به انقلاب شده بود. همين خصوصيات او را جذب کميته‌ي انقلاب اسلامي کرد تا آن‌جا که بيشترين وقت خود را در اين نيرو مي‌گذراند.
جنگ سايه‌ي ويراني و آشوب خود را تازه بر سر ايران اسلامي افکنده بود که وجود علي‌اکبر را شور و شوق رفتن به جبهه فرا گرفت. اما او متولّد بيست و پنجم اسفندماه 1347 بود و کمي سن و درس و تحصيلش مانع رفتن او به جبهه بود. درس را تا سال دوم دبيرستان ادامه داد و تنها پانزده سال داشت که همراه بسيج سپاه پاسداران به جبهه رفت و پس از چهارده ماه به سلامت بازگشت. علي‌اکبر بلافاصله پس از مشموليت، دفترچه‌ي آماده به خدمت گرفت و با شور و شعف فراوان همراه با سپاهيان محمد (ص) عازم جبهه‌هاي نبرد در جنوب کشور شد. محل خدمت او منطقه‌ي عملياتي کربلاي پنج بود. مي‌گويند شجاعت و تلاش او در اين عمليات توصيف‌ناشدني بود.
تازه از خانواده‌اش خداحافظي کرده و به جبهه رفته بود که دوباره به خانه برگشت. خانواده‌ي علي‌اکبر اگرچه خوشحال شده بودند اما ته دل خود احساس نگراني مي‌کردند. يک روز مادر به طور اتفاقي، در ساک او چشمش به لباس‌هاي عجيب و غريبي افتاد. همين که موضوع را با علي‌اکبر در ميان گذاشت، متوجه شد که علي‌اکبر قصد دارد حرف را به بيراهه بکشاند و حواس او را از موضوع پرت کند. اما مادر اصرار کرد که بگو اين لباس‌ها در ساک تو چه‌کار مي‌کنند. علي‌اکبر توضيح داد که اين‌ها لباس‌هاي ضد حمله‌ي شيميايي‌اند. همان موقع بود که خانواده به اهميت مأموريت و هم‌چنين خداحافظي دوگانه‌ي علي‌اکبر پي برد.
عمليات کربلاي پنج سومين و البته آخرين عمليات علي‌اکبر 18 ساله بود. در منطقه‌ي شلمچه سربازي مخلص و فداکار در حال حمل و نقل مجروحين در تاريخ 26/10/1365، با اصابت ترکش خمپاره‌ي لشگر خصم به شهادت مي‌رسد. او به وقت شهادت لبخندي بر لب داشت. همه او را دوست داشتند. او چون شهادت خوب بود. متولّد پارچين، نامش علي‌اکبر و نام خانوادگي‌اش حاج‌عابديني.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 265

علي در سال 1341 در محله نظام‌آباد شهر تهران ديده به جهان گشود. ولادت او مصادف با تاسوعاي حسيني بود و عشق به حسين بن علي (ع) از همان نخستين روزهاي ولادت همراه با شير مادر در تاروپود وجود او رويد. با رسيدن به سن 7 سالگي راهي دبستان شد و سالها بعد پس از اخذ ديپلم به استخدام سازمان صدا و سيما درآمد و در اداره حراست اين سازمان مشغول به کار گرديد. با آغاز جنگ تحميلي به فرمان امام خميني (ره) رهسپار جبهه شد و با شرکت در عمليات بيت‌المقدس يکي از حماسه‌سازان فتح خرمشهر گرديد و در جريان همين عمليات در تاريخ 15/2/1361 در سن 20 سالگي در منطقه دارخوئين بر اثر اصابت ترکش به پيکر مطهرش به ملکوت اعلي پر کشيد پيکر او پس از يازده سال به زادگاهش بازگشت و در قطعه 28 بهشت زهراي تهران آرميد. روحش شاد.

منبع:پرونده شهيد درشوراي ايثارگران سازمان صدا و سيما

سهراب در سال 1334 در يکي از روستاهاي فيروزکوه به دنيا آمد دوران تحصيل خود را در منطقه ورامين به پايان رساند، و سپس وارد مرکز تربيت معلم شد و پس از فارغ‌التحصيلي مشغول خدمت در روستاها و مناطق محروح گشت.وي پس از شروع جنگ تحميلي به فرمان حضرت امام (ره) لبيک گفت و به جبهه‌هاي نبرد اعزام گرديد، و سرانجام در تاريخ 20/10/1359 درجاده ماهشهر آبادان به درجه رفيع شهادت نايل آمد، و پس از گذشت حدود 10 سال پيکر مطهر و پاکش به وطن بازگشت.

منبع:كتاب يادياران

چند ماه از پيروزي انقلاب مي‌گذشت که طبل جنگ نواخته شد و قدرت‌هاي بزرگ دنيا در مقابل ايران صف‌آرايي کردند. درست در همين زمان بود که سيدعبدالرحمن دانش‌آموز در سال اول دبيرستان مازندران را به مقصد سيستان و بلوچستان ترک کرد و در سپاه پاسداران ايرانشهر مشغول خدمت شد.
او در ايستگاه 7 آبادان نيز در کنار ديگر رزمندگان حماسه آفريد تا اينکه براثر اصابت ترکش خمپاره به بستر بيماري افتاد.
هرکس براي ملاقات به نزدش مي‌رفت مي‌گفت: شما مواظب خودتان باشيد. بعد از مدتي از بيمارستان شرکت نفت آبادان به بيمارستان‌هاي تهران و گرگان منتقل شد و در اين زمان خانواده از مجروحيتش اطلاع پيدا کردند. حاج ميرقاسمي بعد از بهبودي به سيسات بازگشت و براي دومين مرتبه در جنوب ايران در عمليات والفجر 1 شرکت کرد. او در کنار رزمندگان لشکر 41 ثارالله حاضر شد و مردانه رزميد تا اينکه هماس سعادت بر شانه‌اش نشست و او در سال 1362 به عرش اعلي بال گشود. پيکر پاکش چون مرواريدي درخشان در خاک‌هاي جنوب باقي ماند تا نشاني از ايثار او در اين سرزمين باشد.

منبع:روزنامه هاي كثيرالانتشار