ليست شهداي دفاع مقدس (ح)

گرماي تابستان بيداد مي‌کرد. روز هشتم مردادماه سال 1341بود که خانواده حسينعلي‌پور انتظارشان به پايان رسيد. محمد کاظم مهمان آنان شد. سال‌ها گذشت؛ مدارس مجتهد، ادب و هنرستان صنعتي دکتر علي شريعتي شاهد آموختن او بودند. درس و مدرسه را تا پايان سال چهارم هنرستان ادامه داد. در همين زمان بود که تيپ 33 المهدي(عج) پذيراي قامت رساي اين پاسدار جان‌برکف بود. جانشين يگان دريايي تيپ در عمليات‌هاي بسياري حماسه آفريد و بارها مورد اصابت گلوله قرار گرفت، اما هر بار مصمّم‌تر به ميدان نبرد بازگشت. او با وجودي که معاون يگان دريايي بود، بيشتر اوقات به علت علاقه به حضور در خط مقدم همراه با گردان‌هاي پياده به مصاف با دشمن مي‌پرداخت. در مرحله اول عمليات کربلاي5 با سمت آرپي‌جي زن به همراه گردان زينب(س) از لشکر 19 فجر در منطقه شرق شلمچه حاظر شد و بعد از نبردي مردانه مجروح گشت. اما چند روز بعد از بيمارستان فرار کرد و بار ديگر به لشکر خودشان که آماده انجام مرحله دوم عمليات کربلاي 5 بود، بازگشت.
حاج محمد کاظم حسينعلي‌پور دلاور 24 ساله استان فارس در 28 دي ماه سال 1365 به علت اصابت ترکش خمپاره و جراحات شديد در کنار نهر جاسم شاهد شهادت را در آغوش گرفت.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها جلد 4 صفحه 65

سيدکريم حسيني فرزند ميرنبي به سال 1340 در يک خانواده مذهبي و خدادوست در روستاي "بالا احمد چاله‌پي" از توابع شهرستان بابل متولد شد. دوره ابتدايي را در روستاي خود گذراند و پس از آن دوره راهنمايي و متوسطه را نيز با جهد و غيرت ذاتي خويش پشت سرنهاد و موفق به اخذ مدرک ديپلم شد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي به رهبري امام خميني (ره) و تشکيل ارتش 20 ميليوني، او جزو نخستين افرادي بود که به عضويت بسيج درآمد. وي در راه پيشرفت اهداف مقدس انقلاب اسلامي از جان گذشته بود و خود را وقف انقلاب وارزش‌هاي راستين آن مي‌کرد. آثار فعاليت‌هايش هميشه نزد دوستان و نزديکان محسوس خواهد ماند. وي از هيچ تلاش و کوششي در راه تداوم استقرار اين نظام دريغ نمي‌کرد و به طور مداوم مشغول انجام خدمات نامي و تبليغاتي خداپسندانه به مردم بود. در انجام کارهاي خويش به قدري پاک و خالصانه عمل مي‌کرد که زبان را ياراي گفتن نيست. انساني خوشرو و داراي اخلاق وارسته و اسلامي بود.
زماني که جنگ تحميلي از سوي استکبار جهاني به سرکردگي مزدور وابسته‌اي چون رژيم بعثي عراق به کشور اسلاميمان شروع شد، با نداي مريد خويش به جبهه‌هاي حق عليه باطل شتافت و در عمليات‌هاي مختلفي از جمله فتح خرمشهر در آبادان، (بيت المقدس) کردستان، مهران (واحد تخريب) فاو و عمليات کربلاي 5 در واحد تخريب شرکت نمود. وي بعد از اتمام چند ماموريت در سال 1361 به عضويت نهاد خودجوش و مردمي کميته انقلاب اسلامي بابل درآمد و در قسمت روابط عمومي آنجا با علاقه وافر که نشان از صداقت و پاکي و ايمان وي به انقلاب و اسلام بود، مشغول به انجام وظيفه شد.
بارها در همان قسمت تقاضاي اعزام به جبهه را داشت که به دليل نياز مورد موافقت قرار نگرفت و سرانجام او هنگامي که در مرخصي به سر مي‌برد، به جبهه عزيمت کرد و در آنجا فداکاري‌ها و جانفشاني‌هاي بسيار نمود. حسيني در بيست و يکمين روز دي‌ماه سال 1365 در حالي‌که به عنوان عضو ويژه تخريب در عمليات کربلاي 5 به شهر فاو اعزام شده بود، در محور شلمچه- بصره در درگيري با مزدوران بعثي جسم و جانش را به حضرت حق تعالي هديه نمود و در سن 25 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:پايگاه اطلاع رساني پليس

سال 1347 بود در يكي از بهترين روزهاي خوب خدا. در شهرستان محمود آباد مادري را ديدم كه كودكي را در حريري از مِهر پيچانده است. نامت را «عظيم» نهاده بودند. هفت‌ساله كه شدي با همان شادي كودكانه شعر ياردبستاني را با همكلاسي‌هايت مي‌خواندي. اما چه زود خاطرات دبستان را به ديروز سپردي. دوران راهنمايي را به روستاي«بيشه‌كلاه» مي‌رفتي و سه سال در آنجا درس خواندي.
ايمان چون چشمه‌اي جاري بود از سرچشمه‌هاي شوقت و آن شوق بود كه تو را به حوزه كشاند. در حوزه رسم شيدايي آموختي، سه سال در حوزه بودي و هر بار كه به روستا برمي‌گشتي، عروج آسماني روحت را مي‌ديدم كه تاب ماندن در اين ناسوت را نداشت. برادرت«سيد عيسي» كه شهيد شد ديگر تو بودي و داغ هجران غصه‌اي كه قصه زندگيت را به بي‌تابي نوشت. سرانجام مي‌توانستي به جبهه بروي، بي‌خبر رفتي تا مهر مادر تو را از رفتن باز ندارد. در عمليات والفجر هشت همراه با برادر ديگرت شركت كردي. در آنجا بود كه فيض روح‌القدسي حضرت عشق تو را به سرافت جانبازي نائل كرد. پس از بهبودي دوباره به جبهه رفتي و من نمي‌دانستم كه در اين كشاكش عشق و عقل تو در عشق چه يافتي كه رفتن را به ماندن ترجيح دادي. پنج بار به جبهه رفتي و هشت ماه در سيناي عشق، حضور عارفانه داشتي.
اما شيدايي تو در شلمچه بود، آنجا كه بر تقدير بوسه زدي و شلمچه مرز ميان جنون عشق و عقل بود. جولانگاهي براي حماسة عاشقان. در آنجا آر‌پي‌جي زن بودي و به شكار تانك‌هاي دشمن رفتي. اما كسي در آن سوي آسمان كمند عشق را به آن ميدان انداخته بود تا غزال تيزپاي جنونت را صيد كند و چه زيبا تو را صيد كردند.
سرانجامت در خون كشيدند. دوازدهمين روز از آخرين ماه سال 1365 در عروج مستانه‌ات در عمليات کربلاي 5 شعر ايثار را با خونت نوشتي تا براي فردا به يادگار بماند. پيكر مقدست در گلزار شهيدان علي‌آباد بوسه‌گاه عاشقاني است كه از قافلة شهادت به جاي مانده‌اند.

منبع:مطالب ارسالي از كنگره شهداي روحاني

داوود در روز بيستم آذرماه سال 1342 در منطقه‌ي شميران به دنيا آمد. پدر با تلاش بسيار به تربيت اسلامي او همت گماشت و او در سايه‌ي توجهات خانواده بزرگ شد.
داوود در سنّ 7 سالگي همانند ديگر کودکان به مدرسه رفت. به کارهاي فني و ورزشي علاقه داشت و بيشتر اوقات فراغتش را در جلسات مذهبي مي‌گذراند.
سال سوم دبيرستان بود که مشتاقانه عزم سفر کرد و راهي ميدان جنگ شد. هر از گاهي نيز وقتي به شهر باز مي‌گشت، درسش را مي‌خواند تا اين‌که در دانشگاه تهران در رشته‌ي جامدات قبول شد.
داوود که چشم‌انتظار وصال بود، در آذرماه سال 1362 وقتي 20 ساله بود، به آرزويش رسيد و هماي سعادت در پنجوين عراق بر شانه‌اش نشست.
مزار پاکش در تهران امامزاده علي‌اکبر (ع) چيذر قرار دارد.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

عبدالحميد در سال 1341 در شيراز متولد شد. کودکي او در فضاي مذهبي حاکم بر خانواده گذشت و او با فراگيري نماز و زمزمه اولين آيات نور بيش از پيش بر نورانيت آن محفل انس افزود. عبدالحميد در هفتمين سال زندگي خود را براي روزهاي مدرسه آماده کرد. سال 1347 به مدرسه رفت و آموختن علم را تجربه نمود. در سال‌هاي اوج گيري انقلاب مبارزات سياسي خود را از مساجد سليمان و جوادالائمه (ع) آغاز کرد و با شرکت در تظاهرات و راهپيمايي‌ها انزجار خود را از حکومت ستمشاهي اعلام کرد. وي در اين مسير بارها مورد تعقيب و شکنجه قرار گرفت تا آنجا که خاطره تلخ هجوم نيروهاي ساواک در روز عيد غدير به مسجد حبيب را تا پايان عمر به ياد داشت.
عبدالحميد بعد از پيروزي انقلاب و تشکيل جهاد سازندگي به شهر ارسنجان رفت و مسئوليت‌هايي را در جهاد سازندگي اين شهر پذيرفت در همين سالها موفق به اخذ مدرک ديپلم از دبيرستان ابوذر شيراز شد.
با تشکيل سپاه پاسداران در سال 1358 بعد از طي دوره‌هاي آموزش نظامي در پادگان ولي عصر(عج) تهران به عضويت اين نهاد مقدس درآمد. وي در شهريور ماه سال 1360 به آبادان رفت در عمليات ثامن‌الائمه(ع) شرکت کرد. سه ماه بعد در آذرماه سال 1360 راهي کردستان گرديد و در شهر بوکان به مبارزه با ضد انقلاب و دمکرات پرداخت. بعد از شرکت در عمليات فتح‌المبين مسئوليت معاونت يکي از گردانهاي لشکر 19 فجر را در عمليات بيت‌المقدس پذيرفت در اين عمليات دوست و همرزم قديمي‌اش شهيد شاهچراغي را از دست داد. حسيني سرانجام در سيزدهم ارديبهشت ماه سال 1361 در سرزمين فکه عاشقانه به سمت نور لايزال الهي پر کشيد و در سن بيست سالگي آسماني شد.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها جلد 3 صفحه 95

علي حسيني در سال 1347 در خانواده اي مستضعف و مذهبي در يکي از روستاهاي نهبندان ديده به جهان گشود. دوره‌ي ابتدايي و راهنمايي را در زادگاهش گذراند، و براي ادامه تحصيل به زاهدان عزيمت کرد. ايام فراغت را براي تأمين هزينه تحصيلي و کمک به پدر و مادر به کارگري مي‌پرداخت. او ايام فراغت از کار و تحصيل را در بسيج فعاليت مي‌کرد. عشق و علاقه زيادي نسبت به امام (ره) و انقلاب داشت و بارها به جبهه‌هاي حق عليه باطل رفت و سرانجام در عمليات «کربلاي پنج» درسال 1365 در سن 18 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 1 صفحه 178

سيد حسن در روز بيستم اسفندماه سال 1338 در روستاي «شيرينو» از توابع شهرستان لامرد چشم به جهان گشود. دوران طفوليت را در محفل قرآني سلاله‌‌ي سادات گذراند. پس از پايان تحصيلات ابتدايي راهي کشور‌هاي حوزه‌ي خليج فارس شد و با روحيه‌اي خستگي‌ناپذير به کار و فعاليت پرداخت. در سال‌هاي اوج‌گيري نهضت، به درياي بيکران امت پيوست و در تبليغ آرمان‌هاي انقلاب کوشش فراوان کرد. پس از آن‌که طلسم ظلم شکسته شد، شادمان و سرافراز دلداده‌ي پير جماران شد. با هجوم ديو سيرتان عراقي به مرزهاي ميهن، بلافاصله به کشور بازگشت و به خدمت نظام رفت. پس از طي دوره‌ي آموزشي در جهرم، همدوش سلحشوران ژاندارمري راهي مناطق عملياتي گرديد. سرانجام در حالي‌که مشغول رزم با دشمن بود، ترکش داغ خمپاره‌اي روح پاکش را از سرزمين عين‌خوش به معراج برد و در عمليات محرم در تاريخ 28/8/1361 در سن 23 سالگي جاودانه شد.

منبع:كتاب حديث عاشقان صفحه 161