ليست شهداي دفاع مقدس (ح)

محمود حسني، فرزند حسن، در سال 1345 در شهرستان بيرجند ديده به جهان گشود، قبل از دبستان به مکتبخانه رفت و با قرآن مانوس شد.دوران کودکي را در اين شهر سپري کرد و تحصيلاتش را تا سال سوم راهنمايي ادامه داد. مقيد به شرکت در جلسات دعا و تلاوت قرآن مجيد بود.اخلاق اسلامي و خضوع و فروتني او موجب شده بود که مورد علاقه همگان قرار بگيرد. در زمان فراغت از تحصيل و در ايام تعطيل به کار مکانيکي و صافکاري مشغول بود و وقتش را به بطالت نمي‌گذراند. عشق و علاقه به حضور در جبهه و اطاعت از فرمان ولايت امر باعث شد که در بسيج سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ثبت نام نمايد.پس از دوره کوتاه آموزش نظامي عازم جبهه شد او که از ارادتمندان اهل بيت عليهم السلام به خصوص امام حسين (ع) بود در شب شهادت، از خوردن آب خودداري کرد و به دوستانش گفت:«مي‌خواهم مانند سرورم حسين (ع) با لب تشنه از دنيا بروم». اين آرزوي او در تاريخ بيست و دوم تيرماه سال 1361 در عمليات رمضان و کربلاي شلمچه در سن 16 سالگي به تحقق پيوست.جسم پاک او پس از تشييع در مزار شهداي شهرستان بيرجند به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد1

خداداد حسني رک فرزند محمد در سال 1327 در رک شمس‌آباد شهرستان بيرجند، ديده به جهان گشود.دوران کودکي و تحصيلات پنج ساله‌ي ابتدايي را در زادگاهش سپري نمود.سپس براي ادامه ي تحصيل به مشهد رفت و نزد خواهرش درس را ادامه داد.پس از گرفتن مدرک سيکل به استخدام نيروي هوايي ارتش درآمد. او مدتي در تهران مشغول خدمت بود.در دوران انقلاب همبستگي خود را با مردم اعلام کرد و به مبارزه با رژيم پرداخت.با آغاز جنگ تحميلي به سوي جبهه شتافت و در کنار ديگر برادران ارتش سپاه و بسيج به مبارزه پرداخت. سرانجام در تاريخ 14/10/1359 در حالي که به همراه چند نفر از همرزمانش مشغول خنثي کردن مين بود، بر اثر انفجار مين در سن 32 سالگي به شهادت رسيد. پيکر پاک شهيد پس از انتقال به مشهد در بهشت رضا (ع) به خاک سپرده شد. از شهيد بزرگوار دو فرزند به يادگار ماند که يکي از عزيزان هنگام بازديد از مناطق جنگي، در سانحه تصادف اتوبوس دانشجويان، به لقاء‌الله پيوست.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجندجلد1

روز 13 ارديبهشت سال 1341 کدوکي پاک و مهربان ديده به جهان هستي گشود. نامش را محمدحسن گذاشتند و براي او آرزوي سلامتي و سعادت کردند.
او در شهرستان همدان بزرگ شد و خيلي زود دل بسته مکتب وحي گشت.
حسنيان در عنفوان جواني فرمان امام (ره) را لبيک گفت و عاشقانه در ميدان جهاد في سبيل الله قدم گذارد.
عمليات سيدالشهداء آخرين حماسه او بود. سيزدهمين روز از ارديبهشت ماه سال 1365روز عروج بود و محمدحسن در فکه در سن 24سالگي در خون سرخ خود کفن شد.
مزار پاکش در بهشت زهرا (س) قطعه 24 قرار دارد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي  

ستوان سوم رحمان حسين‌اوغلي خياوي فرزند اکبر در دوازدهم فروردين‌ماه سال 1325 در مشکين‌شهر پا به عرصه‌ي حيات نهاد.
وي دوران کودکي و نوجواني خويش را در زادگاه خود سپري کرد و تا پايان ششم ابتداي نظام قديم آموزشي در همين شهر تحصيل نمود. سپس به استخدام ارتش درآمد و در سال 1343 مشغول به خدمت گرديد؛ ابتدا در سراب بود و بعدها به قزوين منتقل گرديد و در لشکر شانزده زرهي قزوين مشغول به انجام وظيفه گرديد.
شهيد در سال 1348 ازدواج نمود و سه پسر و يک دختر حاصل اين ازدواج بود. پس از پيروزي انقلاب و آغاز جنگ، بارها و بارها در ميدان‌هاي جنگي حاضر بود و در مصاف با دشمن جسارت و شجاعتي بي‌نظير از خود نشان مي‌داد. وي که در آخرين مأموريت به عنوان سرگروهبان گردان 185 لشکر شانزده زرهي مشغول به خدمت بود، در بيست و يکم تيرماه سال 1367 در سنّ 42 سالگي به خيل شهداي مظلوم ايران پيوست.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 182

سيف‌الله در سال 1328 در خانواده‌اي مذهبي و کشاورز ديده به جهان هستي گشود.
روزهاي کودکي‌اش در روستاي قاسم‌آباد سفلي گذشت و در سايه‌ي زحمات بي‌دريغ پدر و مادري دلسوز و مهربان بزرگ شد.
روزها و ماه‌ها گذشت و سيف‌الله در عنفوان جواني به خدمت نظام وظيفه فرا خوانده شد و با اتمام اين دوره بنا به سنت نبي اکرم (ص) ازدواج نمود.
حسين‌پور در سال هاي 1357 و 1358 در صحنه‌هاي مختلف انقلاب حضور فعال داشت. با شروع جنگ تحميلي در اولين اعزام داوطلبانه به جبهه، برات وصال حق را دريافت کرد.
او در هفتم اسفندماه سال 1365 در شلمچه هنگام عمليات کربلاي 5 در سنّ 37 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1380/9/27 -  صفحه: 13

هوا رو به تاريکي مي‌رود و من توان دل کندن از مزار تو را ندارم،‌ قطره‌هاي اشکم صورتم را خيس مي‌کنند و روي گونه‌ام مي‌لغزند. نمي‌توانم آرام باشم. دوباره خاطرات تو هجوم آورده است؛ سال 1337 چشم‌هاي کوچکت را در نجف‌آباد به روي دنيا گشودي. روز تولّدت هوا ملايم‌تر از همشيه بود. نامنت شد عبدالمحمد.
بزرگ‌تر که شدي، گام‌هايت را محکم و مقاوم‌تر بر روي زمين مي‌گذاشتي تا دلاورمردي از شهرستان نجف‌آباد شوي و جبهه‌ها را با حضور خود مزيّن کني. در زير سايه‌ي پدر و مادرت رشد مي‌کردي و ياد مي‌گرفتي که دلير باشي و صبور.
نتوانستي به جبهه نروي بايد مي‌جنگيدي تا دشمن نتواند يک قدم از خاک کشورت را تصرف کند؛ درس مردانگي و شجاعت را از حسين خوب ياد گرفته بودي.
2/1/1361 عمليات فتح‌المبين و عبدالمحمد 24 ساله. بچه‌ها حال و هواي عجيبي داشتند و تو خدايي‌تر شده بودي. ديگر نمي‌توانستي دنيا را تحمّل کني و روحت تاب قفس دنيا را نداشت.
تارهاي پوسيده‌ي اين عالم خاکي، وسيله‌ي خوبي براي نگه داشن تو نبود. در کرخه بود که به آرزوي خود رسيدي و به ملاقات خدا شتافتي و حالا من در گلزار شهداي صفي‌آباد بر سر مزارت نشسته‌ام و درد دل‌هايم را براي تو مي‌کنم تا کمي سبک شوم.

منبع:كتاب سبك بالان ساحل ها صفحه 23

فکه سرمست بود از حضور پاک مرداني که هيچ چيز جز اسلام و امام و ميهن برايشان مهم نبود. پاک مرداني که سن و سال هايي متفاوت و عقايدي متشابه داشتند. گلالي (جلال) حسين‌پور يکي از آن پاک‌مرداني بود که در سال 1318 چشم‌هايش را براي اولين‌بار در نجف‌آباد گشود. آن روز هيچ کس فکر نمي‌کرد گلالي (جلال) کوچک مرد دلير جبهه‌ها شود. بزرگ مي‌شد و راه رسيدن به آرمان‌هايش را از نظر مي‌گذراند. عمليات والفجر مقدماتي فرا رسيده بود و او غرق در حال و هوايي شيرين. انگار مي‌دانست لحظه‌ي وصال نزديک است و فقط کمي صبر لازم است تا با خداي خود ملاقات کند.
43 سالش بود و مشتاق رسيدن. چشم‌هايش برقي زد و فکه از زيبايي وصال او به خود لرزيد و 18/11/1361 را در ذهن خود براي هميشه جاودانه ساخت.
حالا چندين سال است که پيکر مطهر گلالي (جلال) در گلزار شهداي صفي‌آباد به خاک سپرده شده تا هر پنج‌شنبه خيل مشتاقان گرد مزارش حلقه زنند و بخوانند: الرحمن، علم القرآن... .

منبع:كتاب سبك بالان ساحل ها صفحه 53

محمد در سال 1333 در دهداري بر كرانه‌ي رودمند و در قسمت شمالي آن و در دشتي صاف و هموار متولّد شد و چون ديگر فرزندان برومند اين ديار از كودكي دوشادوش خانواده‌اش تلاش و كوشش و كار مي‌كرد و هر رو‌ز آبديده‌تر مي‌شد.
اما زندگي برنامه‌ي زندگي‌ساز مي‌خواهد و او از طفوليت پاي به مكتب قرآن نهاد و آموخت كه چگونه درس ايثار بياموزد. براي كار و كوشش بيشتر به كشورهاي حوزه‌ي خليج‌فارس رفت تا كه ناني به كف آرد و زندگي خانواده‌اش را بچرخاند. پس از مراجعت، به خدمت سربازي در كرمان و از آن‌جا به شيراز رفت و آن ايام را نيز به اتمام رساند. محمد مورد تكريم همه‌ي اهالي روستا و مردم منطقه بود.
با آغاز دفاع مقدس براي دفاع از آن‌چه كه رهبر و مقتدايش فرموده بود و خود نيز نيك با آن آشنا گشته بود، وارد جرگه‌ي سبزپوشان حسيني شد و با كمك هم‌رزمانش حصر آبادان را شكستند.
وي كه تمام وجودش سرشار از عشق به امام بود، در دفاع از اسلام لحظه‌اي ترديد نكرد و صادقانه عزيزترين متاع خود را، جانش را در منطقه‌ي عملياتي دارخوين آبادان طي عمليات ثامن‌الائمه در پنجم مهرماه سال 1360 در سنّ 27 سالگي تقديم جانان نمود.
مزار پاكش در گلزار شهداي كاكي قراردارد.

منبع:ماهنامه عرشيان   -  شماره مجله: 22