ليست شهداي دفاع مقدس (ج)

اسماعيل در آغازين روز از تابستان سال 1344 در سرزمين پاک ايران و در روستای پاوان متولد شد. پدر با شوق تربيت اسلامي او همت گماشت و اسماعيل که در مکتب سيدالشهدا شهادت و دفاع از مظلوم را آموخته بود، در اوج جواني رهسپار ميدان نبرد گشت و در تاريخ 26/10/1365 در عمليات کربلاي 5 به ديدار حق شتافت و جوان 21 ساله ايران اسلامي در پاسگاه زيد به خون سرخ خويش غلطيد و به عرش اعلي بال گشود.

اصغر در روز پانزدهم تيرماه سال 1339 در روستاي مهرآباد ابرکوه به دنيا آمد. در سن 6 سالگي به آموختن پرداخت و علي‌رغم دوري راه روستا تا ابرکوه دوران راهنمايي و دبيرستان را با موفقيت به پايان رساند.
آخرين مقطع تحصيلي خويش را در شهرستان آباده گذراند و در سال 1358 فارغ‌التحصيل شد و پس از آن به تدريس پرداخت و در راستاي اين حرفه مقدس فکر و روان خويش را از درياي دانش مطهري و بهشتي و .... سيراب مي‌نمود.
جهاني در زمان انقلاب به خيل تظاهرکنندگان پيوست و در نصب و پخش اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) حضوري فعال داشت و گاهي اوقات نيز به جوانان قرآن را مي‌آموخت.
با آغاز جنگ به ميدان رزم شتافت و به مدت 6 سال و چهارماه درخط مقدم جنگيد. در طول سال هاي حضور در جبهه بارها مجروح شد اما بي آنکه براي بهبود مراجعتي به منزل داشته باشد راه ميدان را در پيش گرفت.
سرانجام در روز بيست و پنجم دي ماه سال 1366 در عمليات بيت‌المقدس 2 در سن 27 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:الغديريان/ شماره 31

احمد جوادبکان در سال 1308 در شهر دزفول ديده به جهام گشود.دوران کودکي او را با بلاياي بسيار از جمله قحطي و امراضي سخت چون طاعون همراه بود و او که کشاورززاده‌اي تهيدست بود از همان آوان کودکي طعم تلخ محروميت را چشيد و با پشت سر نهادن آن ايام سخت بنده اي شاکر و قدردان نعمات الهي گرديد.پس از پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز جنگ تحميلي زادگاهش دزفول بيرحمانه هدف هواپيماها و موشکهاي رژيم بعث عراق گرديد و احمد که دل از آب و خاک نمي کند راضي به مهاجرت نشد و تنها خانواده خود را به تهران فرستاد به عقيده او اهميت نگهداشتن پشت جبهه کمتر از حضور در خط مقدم نبود به همين دليل در دزفول ماند و سرانجام در تاريخ 19/9/1360 در سن 52 سالگي در حمله هواپيماهاي عراقي به مسجد جامع و پل قديم دزفول به شهادت رسيد او و فرزندش محمدرضا در جوار عرش الهي مأوا گزيد.

منبع:پرونده شهيد در گروه فتح الفتوح

در سحرگاه خونين 21 ماه مبارک رمضان علي‌رضا ديده به جهان هستي گشود. دوران کودکي را در زادگاهش شهرضا سپري کرد و در آغاز هفتمين پاييز زندگي راهي مدرسه شد تا توشه‌اي از علم روز بردارد در دوران دبيرستان به خيل عظيم ياوران روح‌الله (ره) پيوست و از امام امت (ره) در راه اجراي آرمان‌هاي اسلامي‌اش حمايت نمود. جوادي در اين راه توسط رژيم پهلوي به سختي شکنجه شد و مدتي را در زندان به سر برد. او با زبان روزه تمام شکنجه‌ها را تحمل کرد اما از انقلاب دست نکشيد.
با پيروزي اين نهضت عظيم مردمي به پاسداري از انقلاب پرداخت و پس از تشکيل کميته دفاع شهري در آن‌جا خدمت نمود تا اين‌که در جمع غيورمردان سپاه پاسداران قرار گرفت. جنگ آزمون سخت براي ايمان سربازان لشگر توحيد بود و علي‌رضا از اين آزمون سربلند بيرون آمد هنوز مدت کوتاهي از آغاز جنگ نگذشته بود که عبدالعلي برادرش را از دست داد. جوادي با عنوان مسئول واحد تدارکات سپاه شهرضا در عمليات‌هاي بسياري حضور يافت و در عمليات والفجر10 با سمت معاونت لجستيک تيپ 44 قمر بني‌هاشم (ع) شرکت کرد. سردار جوادي در زير بمباران دشمن جان به جان آفرين تسليم کرد و با لباس خون‌آلود سپاه در روز پاسدار پيکر مطهرش به خاک سپرده شد. از او يک فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب ناظران وجه الله صفحه 162

علي‌اكبر در سال 1344 به دنيا آمد و در شهر تبريز بزرگ شد؛ خانواده براي تربيت اسلامي او تلاش وافري انجام دادند. جوادي در سنين جواني در جرگه‌ي رزمندگان اسلام قرار گرفت و با سمت فرمانده‌ي گردان تخريب و مسئول آموزش نظامي لشكر 31 عاشورا به دفاع از ميهن اسلامي پرداخت.
وي سرانجام در سال 1363 هنگام عمليات بدر در شرق دجله در سنّ 19 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1381/12/26

قربان‌علي جوادي‌افغاني در يکي از روستاهاي ايالت غورت شهر کابل کشور افغانستان به دنيا آمد. او در سنّ سه سالگي پدرش را از دست داد و سرپرستي وي را عمويش به عهده گرفت. او تحصيلات ابتدايي را در روستاهاي شهر کابل گذراند. وي از هوش و استعداد زيادي برخوردار بود و هميشه شاگرد اول مدرسه مي‌شد. قربان‌علي تحصيلات متوسطه را نيز با موفقيت پشت سر گذاشت و با معدل عالي قبول شد. پس از آن در کنار عمويش به کار پرداخت.
وي براي ادامه‌ي تحصيل در کنکور شرکت کرد. با وجودي که آمادگي کاملي نداشت، جزو سه نفر اول کنکور شد. او در رشته‌ي پزشکي در دانشگاه شهر کابل تحصيل مي کرد. وي سال سوم پزشکي بود که کشورش افغانستان به اشغال نيروهاي روسيه درآمد. پس از اين که نيروهاي دشمن او را شناسايي کردند، قصد کشتنش را داشتند؛ لذا به ايران مهاجرت نمود. پس از ورود به ايران به شهر شيراز رفت. او با مراجعه به جهادسازندگي اين شهر در کميته‌ي بهداشت و درمان به عنوان عضو داوطلب پذيرفته شد. وظيفه‌ي او اين بود که در سمت پزشکيار روستايي فعاليت نمايد. وي در روستاهاي اطراف شهر شيراز در اکيپ‌هاي سيار پزشکي و در درمانگاه‌ها به طور ثابت مشغول خدمت بود.
وي ضمن کار در جهادسازندگي، در دانشگاه پزشکي شهرستان شيراز به عنوان دانشجوي سال سوم پذيرفته شد و مشغول به تحصيل گرديد. تا اين‌که کميته‌ي بهداشت و درمان جهادسازندگي استان فارس اطلاعيه‌اي را جهت اعزام پزشک، پزشکيار، دانشجوي پزشکي و امدادگر به جبهه منتشر کرد. قربان‌علي اولين کسي بود که پيشقدم شد. مليت براي او مطرح نبود و چون راه هر دو کشور ايران و افغانستان را دفاع از اسلام مي‌دانست، به جبهه گام نهاد. او در عمليات‌هاي مختلفي به ويژه عمليات شکست حصر آبادان، بستان، شوش و عمليات بيت‌المقدس شرکت داشت و سرانجام در تاريخ 18/2/1361 در آزادسازي جاده‌ي شلمچه و در عمليات بيت‌المقدس بر اثر اصابت [ مستقيم ] گلوله‌ي خمپاره به شهادت رسيد و پيکر پاکش در بهشت رضا (ع) شهر مشهد به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان دردفاع مقدس جلد3   -  صفحه: 335

سال 1340 بود که محمدرضا چشم به جهان گشود. شهري که او در آن متولّد شد، تبريز بود؛ شهري که مردمان آن همواره در فعاليت‌هاي انقلابي سال‌هاي قبل از پيروزي انقلاب اسلامي حضوري پررنگ و پرشور داشتند و بعد از پيروزي انقلاب نيز با راهي کردن جوانان دلير و مومن و متعهّد خود به سوي عرصه‌هاي جهاد و مبارزه، وفاداري خود را به آرمان‌هاي انقلاب و امام (ره) نشان دادند.
محمدرضا جوادي‌فام از جمله آن جواناني بود که مردمان شهر تبريز به انقلاب اسلامي تقديم کردند. او که سعادت ابدي را در فرمان بردن از خدا و پيامبر (ص) مي‌دانست، در فروردين ماه سال 1362 در عمليات والفجر يک شرکت کرد و در سنّ 22 سالگي در منطقه‌ي فکه شهد شيرين شهادت را نوشيد.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1381/12/17 -  صفحه: 13

ناصر جواديان در سال 1340 در يکي از بخش‌هاي استان اصفهان به نام گز بلخار در يک خانواده‌ي مذهبي ديده به جهان گشود و پس از طي دوره‌ي تحصيلي ابتدايي و راهنمايي به تهران عزيمت و در دبيرستان نظام ( سابق ) به تحصيل خود ادامه و پس از پايان دوره‌ي دبيرستان وارد دانشکده‌ي افسري گرديد که در پايان دوره به درجه‌ي ستوان‌دومي مفتخر و جهت گذراندن دوره‌ي مقدماتي به مرکز زرهي شيراز اعزام و پس از طي دوره‌ي مقدماتي در اوايل سال 1361 به لشگر 16 زرهي قزوين تيپ 3 همدان ( گردان 224 تانک ) منتقل گرديد و در پست‌هاي فرمانده‌ي دسته ديده ور تا فرماندهي گروهان انجام وظيفه نمود.
سال 1363 ازدواج نمود. تا زمان شهادت در مناطق عملياتي بستان، فکه، تنگه‌ي ابوغريب و مهران با دشمنان بعثي مردانه جنگيد و در سحرگاه 29/3/1367 در منطقه‌ي عملياتي مهران در اثر گلوله‌ي دژخيمان بعثي در سنّ 27 سالگي به خيل ديگر شهداي کربلاي ايران پيوست. از او 1 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مجله صف   -  تاریخ:  1367/7 -  صفحه: 41