ليست شهداي دفاع مقدس (ج)

سيدمهدي جمال آبادي در 21 شهريور سال 1344 در تهران به دنيا آمد. تحصيل را تا سال سوم راهنمايي ادامه داد و پس از عضويت در بسيج به جبهه رفت و در مقابل سپاه کفر قرار گرفت.او آخرين باردر عمليات غرور آفرين والفجر 8 شرکت کرد. سيدمهدي فرمانده گردان زرهي بود و بسيار دلاور. عمليات شروع شده بود و آتش از آسمان و زمين مي‌باريد. سيدمهدي به اتفاق بي سيم چي از اين طرف به آن طرف مي دويد و همه جا را زير نظرداشت آن ها طبق نقشه پيش مي رفتند تا اين که در منطقه عملياتي فاو به رودخانه رسيدند. همه به آرامي به آب زدند، رزمنده‌ها تا آنجا نزديک شدند که مي‌شد نيروهاي عراقي را به چشم ديد. اين حمله درست در قلب عراقي‌ها صورت گرفت. ترس بر اردوگاه دشمن سايه انداخته بود. سيدمهدي تير بار را برداشت و به جان عراقي ها افتاد. چيزي به پيروزي کامل نيروها نمانده بود که او مجروح شد. فرداي آن روز، وقتي آمبولانس حامل سيدمهدي به عقب برمي گشت، خمپاره‌هاي دشمن او را هدف گرفتند.
او سرانجام در اروند رود، در25 بهمن سال 1364 درسن 20 سالگي به شهادت رسيد. و در بهشت زهرا (سلام الله عليه) آرام گرفت.

منبع:كتاب حيات جاويد جلد1   -  صفحه: 240

شهيد عبدالرحيم جمالزهي در سال 1349 در روستاي آبترش از توابع شهرستان خاش تولد يافت وي در خانواده کشاورز و مذهبي پرورش يافت و پس از فراغت از درس در امور کشاورزي به ياري پدر شتافت به نماز بسيار اهميت مي‌داد در سنين نوجواني در پايگاه بسيج ثبت نام کرد و به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شد. سرانجام در تاريخ 22/12/65 در منطقه شلمچه در سن 16 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل گشت.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 1 صفحه 151

روز نهم تيرماه سال 1334 در روستاي کناري از توابع شهرستان بوشهر، کودکي زيبا و مهربان پا به عرصه‌ي هستي نهاد و پدر نامش را مبارک نهاد. صداي خنده و شادي کودکانه‌اش خانه‌ي کاه‌گلي غلام‌حسين را رونقي تازه بخشيد. روزها از پي هم مي‌گذشت و او همراه پدر به کار کشاورزي مشغول بود.
سال 1356 به همراه خانواده به چغادک مهاجرت کرد و آن‌جا حرفه‌ي بنّايي را آموخت و چند سالي از اين طريق امرارمعاش نمود. با اوج‌گيري انقلاب در صف مجاهدان راه حق قرار گرفت و با شروع جنگ تحميلي قدم به عرصه‌ي ايثار گذارد.
مبارک اغلب نمازهايش را به جماعت مي‌خواند و با وجودي که وسيله‌ي اياب و ذهاب به بوشهر سخت پيدا مي‌شد، اما هميشه خودش را به نماز جمعه مي‌رساند.
او مردانه در عمليات فتح‌المبين حماسه آفريد و بار دوم براي آزادي خرمشهر راهي ميدان نبرد گشت.
جمالي در روز دوازدهم ارديبشهت‌ماه سال 1361 در سنّ 27 سالگي در عمليات بيت‌المقدس بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پيشاني و انفجار مين، شهيد راه حق شد.
مزار پاکش در گلزار شهداي چغادک قرار دارد.
از او 3 فرزند به يادگار ماند.

منبع:كتاب حديث ابرار صفحه 78

عبدالرسول جمالي در سال 1336 در لنجان (استان اصفهان) در خانواده‌اي کشاورز متولد شد. پدر و عمويش از ياران قديمي امام بودند و در سال 1342 در جريان مبارزات سياسي امام و يارانش قرار گرفت و ضمن آموختن علم پدر را در کار کشاورزي و دامپروري ياري رساند. در سال 1355 به خدمت نظام وظيفه اعزام شد، اما هيچ‌گاه از ياري امام غافل نشد. در شهريورماه سال 1357 بعد از اتمام خدمت سربازي در کسوت ياوران روح‌الله (ره) به مبارزه ادامه داد. در حمله‌ي چماقداران به نجف‌آباد، حمله به زندان شهر باني اصفهان و آزادي زندانيان سياسي حاضر شد. پس از پيروزي انقلاب در تهران به مدت دو ماه آموزش عقيدتي و سياسي را به پايان رساند سپس به محافظت از دفتر فلسطين در تهران پرداخت و از آنجا به خوزستان رفت و به مقابله با فتنه خلق عرب و محافظت از تاسيسات نفتي روي آورد. با شروع غائله سيستان و بلوچستان به زاهدان اعزام شد. آنگاه حفاظت از بيت امام و مجلس خبرگان قانون اساسي را پذيرفت ولي غائله کردستان او را با سمت فرمانده‌ي عمليات سپاه لنجان به ميدان رزم کشاند. جنگ تحميلي برگ زرين شجاعت و دلاوري ياران خميني بود. او در جبهه با سمت مسؤول محور فياضيه و فرماندهي پدافند جزيره‌ي مينو، معاون گردان تيپ نجف اشرف در عمليات ثامن‌الائمه (ع)، فرماندهي گردان در عمليات فتح‌المبين، حماسه آفريد و بارها از ناحيه دست، شکم و ....مجروح شد. يکبار از نجات خويش مايوس گشت اما به لطف خدا نجات پيدا کرد. يک مرتبه ديگر به علت عفوني شدن جراحات شکمش به سختي در بستري بيماري افتاد. سرانجام اين رادرمرد دلاور عرصه‌هاي ايثار در عمليات والفجر4 در دشت شيلر در پائيز سال 1362 در سن 26 سالگي در حاليکه فرماندهي گردان پياده‌ي لشگر 8 نجف و يک گردان مامور از ارتش را بر عهده داشت. ميهمان سيدالشهدا گشت برادر و همسر خواهرش (شهيد عشقي) نيز در همين عمليات به شهادت رسيدند.

منبع:كتاب سرداران سپاه توحيد صفحه 180

محمدرادمردي صبور از ديار تنگستان استان بوشهر بود، از آنان که حماسه‌اي پرشکوه در عمليات بيت‌المقدس آفريدند و قلب امام (ره) و دل ملت ايران را شاد کردند. او در زمان جنگ تحميلي در نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران فعاليت داشت و عاشقانه به حمايت از مرزهاي کشور پرداخت. سرانجام نيز در تاريخ 12/2/1361 در منطقه دارخوئين هنگام عمليات بيت‌المقدس به شهادت رسيد.

منبع:مجله فتح/ويژه نامه عمليات بيت المقدس

مرتضي جمالي فرزند خضر در سال 1344 در خانواده‌اي سبز سيرت و روشن انديش در روستاي چاه پير از توابع شهرستان تنگستان چشم به بيکرانه آفاق هستي گشود.
در ايام شکوفايي انقلاب اسلامي در سال 1357 که حدود 13 سال داشت عاشق و دلباخته‌ي امام و اهداف بلند انقلاب اسلامي شد و سمت بهار را پيدا کرد.
او با شرکت شورآفرين در راهپيمايي‌ها، فعاليت‌هاي تبليغي و پخش اعلاميه‌ها و... در مسير معرفي انقلاب در سال هاي قبل و بعد از انقلاب لحظه‌اي از پا ننشست و بدين سان مسافر هميشگي جاده‌هاي روشني و ميهمان ضيافت پر خون و خطر عشق بود. تحصيلات ابتدايي و راهنمايي خود را در روستاي خود سپري کرد. پس از اخذ ديپلم تجربي، روانه فضاي عطرآگين و لحظه‌هاي آکنده از روشني و طراوت و صفاي حوزه علميه شد. با نبوغ و استعداد سرشار و علاقه زائدالوصفي که به علوم و معارف اسلامي داشت تحصيلات حوزوي را با موفقيت پشت سرگذاشت.
با آغاز شدن تهاجم ناجوانمردانه خفاشان شب پرست و باز شدن در بهشت شهادت: با کوله‌باري به وسعت گلواژه هاي استقامت و خلوص و ايثار و دلي آکنده از تاب و تب پرواز روانه جبهه شد. در جبهه با دو سلاح علم و رزم به جهاد بي‌امان با دشمنان اسلام و اداء تکليف آسماني خود پرداخت.
به شهادت تمام همسنگران و ياران،‌ در همه عمليات‌ها و مأموريت ها در نهايت شجاعت و اخلاص عمل مي‌کرد و عشق به شهادت در سيماي نوراني‌اش موج مي زد. مرتضي با علم و عمل که در لحظه لحظه‌اش عشق شهادت و پرواز موج مي‌زد سرمشق همه رزمندگان و همسنگرانش بود. او از آبشار نورافشان تعاليم قرآني و روايات ائمه هدي (ع) به انتشار آيه‌هاي نور مي پرداخت و همچون پدري دلسوز و برادر و معلمي مهربان به توضيح و تشريح احکام اسلامي مي‌نشست.
در نمازهاي شب خود که طنين گريه‌هاي باران خيزش همدوش نسيم سجاده هاي نافله‌ در خط مقدم مي پيچيد از خداوند طلب شهادت مي‌کرد.
سرانجام در شب 4/10/1365 در منطقه‌ي اروندرود هنگام عمليات کربلاي 4 به روي سرخ‌ترين مرگ ها و آسماني ترين پروازها لبخند زد و سرمست از صهباي سحرزاد شهادت به ديدار معشوق شتافت.
پيکر لاله‌پوش آن جرعه نوش صهباي بهشت، چندين سال مفقود و در غربت و بي‌نشاني به روي شانه‌هاي اروند نظاره‌گر خاکيان بود. تا اينکه پس از سالها غربت، پيکر مطهرش توسط گروه تفحص پيدا شد و به وطن بازگشت و پس از تشييع برشانه‌هاي صبور امت حزب الله، به خاک سپرده شد.

منبع:مجله عرشيان شماره 28

چند سالت بود که شهيد شدي؟ بايد از سال 1352 که به دنيا آمدي، تا سال 1367 که شهيد شدي، را دوباره و دوباره جمع و تفريق کنم. انگار هزار سال است که اين جمع و تفريق‌ها را انجام مي‌دهم اما هر بار که به 15 مي‌رسم، پشتم تير مي‌کشد؛ تو فقط 15 سالت بود که شهيد شدي؛‌ اين را قلبم نمي‌تواند بپذيرد.
يادش به خير روستاي خياري شهرستان تنگستان و خانواده‌اي فقير و مذهبي؛ آن شب که به دنيا آمدي، خوشحال بوديم اما چه مي‌شد کرد. روستايي محروم در دل استاني جنوبي جا خوش کرده بود؛ نامت را " فلکناز " گذاشتيم هر چند که حميد هم صدايت مي‌کرديم.
براي ادامه‌ي تحصيل در دوره‌ي راهنمايي به مدرسه‌ي طالقاني رفتي، اما نتوانستي تا آخر سال سوم طاقت بياوري. درس را رها کردي و جامه‌ي پوسيده‌ي دنيا را دور انداختي، دنيا با همه‌ي تجملاتش برايت هيچ جاذبه‌اي نداشت.
جنگ برايت پل بود؛ پلي براي رسيدن به خدا. شنيديم که جزيره‌ي مجنون، مجنونت کرده است و تاب ماندن را ازت گرفته است. نمي‌دانم شيدايي‌ات چه‌قدر بود اما تا 7 ماه پيکرت پيدا نشد و پس از 7 ماه که آمدي، جز پاره‌اي استخوان و تکه‌اي از لباس بسيجي‌ات چيزي نمانده بود.
حالا ما مانده‌ايم و مزارت که در گلزار شهداي روستاي خياري است. ما مانده‌ايم و پنج‌شنبه‌هايي غريب که براي عقده‌گشايي بر سر مزارت حاضر مي‌شديم و عکس کوچک از تو که چشم‌هايمان خيس پاکي‌اش مي‌شود.

منبع:كتاب شقايق هاي خونين صفحه 115