ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

استواردوم غلام‌حسين پهلوان در سال 1330 در خانواده اي مذهبي ديده به جهان هستي گشود. در دوران کودکي پدر و مادرش را از دست داد و سرپرستي وي به عهده پدربزرگش نهاده شد. تحصيلات را تا ششم نظام قديم ادامه داد. سپس به سربازي رفت و به دنبال آن به خدمت ارتش درآمد.
او فردي خوش‌اخلاق و خوش‌برخورد بود. ايام فراغت را با مطالعه مي‌گذراند و در تصميم‌گيري‌ها از اعضاي خانواده کمک مي‌گرفت. سرانجام پس از سه سال حضور در جبهه در تاريخ 1/7/64 در آبادان بر اثر گلوله در سن 34 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 69

محمد پهلوان‌شهري در سال 1339 در خانواده‌اي مذهبي در شهرستان زابل ديده به جهان هستي گشود. سواد را در حدّ خواندن و نوشتن فراگرفت و براي تأمين هزينه زندگي مجبور به کار شد و تا هنگام رفتن به سربازي براي رفاه خانواده از هيچ کوششي دريغ نورزيد.
پس از پيروزي انقلاب براي گذراندن دوران مقدس سربازي به ارتش جمهوري اسلامي ايران پيوست و پس از طي آموزش‌هاي لازم در اصفهان به ميادين نبرد حق عليه باطل اعزام گرديد و به مدت چهار ماه و نيم در جبهه‌هاي غرب خدمت نمود. سرانجام در تاريخ 15/11/59 در شهر اهواز بر اثر اصابت ترکش در سن 20 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 70

محمود پهلوان نژاد در سال 1338 در خانواده‌اي مذهبي و متدين ديده به جهان گشود، پس از طي دوران کودکي و پويايي خود در سن 7 سالگي وارد عرصه علم و دانش گرديد وتحصيلات خود را تا کلاس ششم ابتدايي ادامه داد و به علت دفاع از جرياني که اتفاق افتاده بود از مدرسه اخراج شد و به همين علت درس را رها کرد و در کارگاهي مشغول به کار شد و با مزدي ناچيز زندگي خود را مي‌گذراند، او به کارهاي فني علاقه زيادي داشت و هميشه از فقر و محروميت‌هاي مردم سخن مي‌گفت و با آن درآمد ناچيز خود به مردم محروم کمک مي کرد. با اوج‌گيري انقلاب بر ضد رژيم پهلوي محمود هم در صف مبارزان روح‌الله قرار گرفت و در سن پانزده سالگي در حدود سالهاي 53-52 با تشکيل جلسات قرآن فعاليت‌هاي خود را به صورت مخفي و دور از چشم خانواده آغازکرد.با پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي و تشکيل کميته به مدت 4 ماه در اين نهاد فعاليت کرد و بعد از اين دوباره به کار مشغول شد. با شروع جنگ تحميلي حدود 15 روز بعد از جنگ به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي رفت و براي اعزام به جبهه ثبت نام کرد و يک دوره آموزشي نظامي را گذراند و عازم جبهه شد ،مدت دو ماه در جبهه بود و در اين مدت کمتر نامه يا پيام مي‌فرستاد زيرا به خانواده‌اش گفته بود مي‌خواهم که شما به دوري من عادت کنيد که اگر شهيد شدم برايتان سخت نباشد.پهلوان نژاد در مدت کوتاهي که در جبهه‌هاي حق عليه باطل حضور داشت در سه حمله شرکت کرد که آخرين آنها حمله دارخوئين بود، سپاهيان اسلام در آنجا امکان سنگربندي نداشتند و دشمن بر آنها مسلط بود و آنها از طريق کندن کانال به دشمن حمله مي‌کردند و در همين حمله محمود پهلوان نژاد بر اثر اصابت گلوله کاليبر 75 در تاريخ 21/3/1360 در سن 22 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب اسوه‌هاي شهادت در اصفهان صفحه‌ي 262

حالا خيلي سال است که تو از ميان ما رفته‌اي و پيکرت در امامزاده شاه‌عبدالله دفن است اما ما هنوز حسرت ديدارهاي نداشته‌ي تو را داريم؛ هنوز حسرت آرزوهاي به بار ننشسته‌ي مادرمان دلم را ريش مي‌کند. هنوز صداي پدرمان، که شب‌ها آرزوهايش را برايمان مي‌گفت، در گوشم طنين مي‌اندازد.
اول بهمن‌ماه سال 1344 بود که متولّد شدي و با تولّد تو بود که خانه دوباره حال و هوايش عوض شد. دوباره همه سراپا شور و شعف شدند. اسمت را "نادر" گذاشتيم. روزها از پي هم گذشت. دانش‌آموز دوره‌ي راهنمايي بودي که خودت را براي رفتن به مدرسه آماده مي‌کردي.
مثل اين بود که مهم‌ترين خبر عمرت را مي‌شنوي:‌ « جنگ شروع شد! » حالت دگرگون شد. از بچه‌هاي جنگ‌زده‌اي که به مدرسه‌تان آمده بودند، کنجکاوانه سؤال مي‌پرسيدي. انگار التهاب داشتي.
اوايل بهمن ماه 1361 بود يعني 1 ماه پيش از شهادتت؛ دور يکي از عکس‌هايت نقاشي کشيده و آن را قاب کرده بودي. با تعجب ازت پرسيدم: اين ديگر چيست روي تاقچه؟ و تو گفتي: براي بعد از شهادتم است.
به شوخي بهت گفتم: من کجا و برادر شهيد بودن کجا؟ اما تو صاف و محکم جوابم را دادي و گفتي: مطمئن باش به آرزويت مي‌رسي. و من متحير شدم. آخر علاقه‌ات را به جبهه و جنگ نمي‌دانستم و فکر نمي‌کردم برادر 17 ساله‌ام به چيزي غير از درس فکر کند. اما وقتي يازدهم بهمن‌ماه يکي از دوستانت خبر آورد که به جبهه رفته‌اي، حرف‌هاي آن روزت برايم معنا پيدا کرد.
راستي چه کسي تو را اين قدر مطمئن مي‌کرد؛ اين قدر مطمئن که صاف بايستي و بگويي شهيد مي‌شوي و يا حتي در نامه‌ات بنويسي: « اين آخرين نامه‌ام است. » نوشته بودي آن‌جا آرپي‌جي مي‌زني و من متحير بودم از تو و سنّ کمت و هنوز هم با گذشت چند سال متحيرم.
تو راست مي‌گفتي آن نامه، آخرين نامه‌ات بود؛ چرا که چند روز پس از آخرين نامه‌ات در حالي که 32 روز در جبهه‌ي حق عليه باطل جنگيدي، در روز سيزدهم اسفندماه سال 1361 در شرهاني بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پشت سرت، به همه‌ي دنيا و وابستگي‌هايش پشت کردي و براي هميشه راه حق را انتخاب کردي.

منبع:كتاب ايل ستاره صفحه 63

جعفر پوپ فرزند علي‌جان در سال 1333 در شهرستان مسجد سليمان متولّد شد .و ي در سال 1356 با سمت متصدي توليد اکسيژن کارخانجات شهيد فرح نيا به خدمت ارتش درآمد و با سمت کارمند فني به خدمت پرداخت. پوپ ضمن پرورش روح خود از پرورش جسم نيز خودداري نکرده به طوري‌که يکي از ورزش‌کاران فعال شهرستان مسجد سليمان بوده است.
در مراحل خدمت از خود جديت نشان داده و سايرين را نيز به اين امر دعوت مي‌نموده و از محبوبيت خاصي در بين دوستان و همکاران خود برخوردار بوده است. نامبرده در ساعت 15:00 روز 1/8/1359 در اثر حمله‌ي هوايي نيروهاي کافر بعث عراق مورد اصابت گلوله و راکت دشمن قرار گرفته و در سنّ 26 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گرديده است.
از او 1 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مجله صف   -  تاریخ:  1359/11 -  صفحه: 30

اسماعيل پودينه در سال 1346 در يکي از روستاهاي شهرستان زابل در خانواده‌اي مستضعف و مذهبي ديده به جهان گشود. تحصيلاتش را تا پنجم ابتدائي ادامه داد ولي به علت فقر مالي خانواده مدرسه را ترک گفت، و براي تأمين معاش خانواده به کارگري پرداخت. علاقه‌ي وي به اسلام و انقلاب موجب شد که خدمت مقدس سربازي را در سپاه پاسداران بگذراند. او چندين بار به جبهه اعزام گشت و سرانجام پس از نبردي دلاورانه در ارديبهشت ماه سال 1365 در منطقه عملياتي جزاير مجنون در سن 19 سالگي به فيض بزر شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد1 صفحه 126

مزار پودينه در روستاي منصوري از توابع شهرستان زابل در خانواده‌اي مستضعف و باايمان ديده به جهان هستي گشود. دو بهار از عمرش نگذشته بود که مادر مهربانش را از دست داد. به دليل مشکلات مالي، از سال سوم ابتدايي، مجبور به ترک تحصيل شد و تا قبل از فرا رسيدن دوره خدمت سربازي در کارهاي کشاورزي به پدرش کمک مي‌کرد.
با رسيدن به سن قانوني به خدمت سربازي اعزام و در ارتش جمهوري اسلامي مشغول به انجام وظيفه گرديد و از اين طريق به جبهه اعزام شد. سرانجام در تاريخ 2/8/62 در منطقه سومار به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 59

ستواندوم موسي پودينه در سال 1339 در روستاي اديمي از توابع شهرستان شهر زابل در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان هستي گشود. تحصيلاتش را تا پايان مقطع راهنمايي ادامه داد و پس از ترک تحصيل براي گذراندن خدمت مقدس سربازي به ارتش جمهوري اسلامي پيوست.
سپس به عنوان کادر رسمي به استخدام اين نيرو درآمد و از همين طريق به جبهه‌هاي جنگ اعزام شد. سرانجام پس از سه سال حضور مستمر در به جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل در خردادماه سال 1363 در منطقه‌ي بانه براثر انفجار مين در سن 24 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل گشت.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 60

محمدعلي پودينه در سال 1347 در يکي از روستاهاي زابل و در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان هستي گشود. تحصيلاتش را تا پنجم ابتدايي ادامه داد و به علت مشکلات مالي خانواده مجبور به ترک‌تحصيل شد و در جهت تأمين امروز معاش خانواده به کشاورزي و دامپروري پرداخت. با نهايت تواضع و ادب در خدمت به پدر و مادر از هيچ کوششي فروگذار نمي‌کرد.
با فرا رسيدن دوران خدمت مقدس سربازي در ارتش جمهوري اسلامي ايران به خدمت پرداخت و از همين طريق به جهه اعزام شد. سرانجام پس از نبردي دلاورانه در تاريخ 23/4/67 در منطقه فکه براثر بمباران شيميايي عراق در سن 20 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 62

حبيب‌الله پودينه در سال 1342 در روستاي پودينه از توابع بخش ميانکنگي شهرستان زابل در خانواده‌اي مذهبي و متدين چشم به جهان هستي گشود. کلاس دوم دبستان بود که به دليل خشک‌سالي در زابل، همراه خانواده به مازندران مهاجرت کرد، و مقطع ابتدايي را در آن‌جا به اتمام رساند. پس از مراجعت به زابل به ادامه تحصيل پرداخت و موفق شد دوران راهنمايي و متوسطه را به اتمام برساند. او با علاقه‌اي که نسبت به خدمت در سپاه داشت به عضويت اين نهاد درآمد و سرانجام در عمليات «کربلاي پنج» بر اثر اصابت ترکش مجروح شد و پس از چند روز بستري شدن در بيمارستان در تاريخ 30/11/65 در سن 23 سالگي به لقاي الهي رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد1 صفحه 127

محمد پودينه در سال 1342 در روستاي سنچولي از توابع شهرستان زابل در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان هستي گشود. پس از اتمام کلاس اول ابتدايي و به دنبال خشکسالي زابل، همراه خانواده به مازندران نقل‌مکان کرد و تحصيلاتش را در شهرستان بهشهر ادامه داد. همزمان با تحصيل، براي کمک به معاش خانواده به کارگري پرداخت و در ضمن کار و تحصيل، با بسيج محله نيز همکاري داشت. پس از مدتي به استخدام ارتش جمهوري اسلامي درآمد. مدت سه سال در جبهه حضور مستمر داشت و در عمليات‌هاي متعدّد با شور و نشاط و شجاعت فراوان شرکت مي‌جست.
سرانجام پس از ابراز رشادت‌ها و دلاوري‌هاي جانانه و به يادماندني در سال 1364 در منطقه فاو در سن 22 سالگي به فيض شهادت نايل گشت.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 110

غلام‌رضا پودينه به سال 1346 در بخش شيب‌آب زابل متولد شد. دوران تحصيل را در روستاي زادگاهش سپري کرد. متانت و خوشخويي وي از همان اوان کودکي زبانزد بود. پيش از گذراندن دوره سربازي به عنوان بسيجي، همراه با برادرش در جبهه اداي وظيفه مي‌کرد. در نامه‌هاي ارسالي از جبهه، سفارش مؤکّدش پيروي از حضرت امام (ره) بود و از همسرش مي‌خواست که به حضرت زينب –سلام‌الله‌عليها- تأسي نمايد.
او که در اکثر نمازها، ‌از درگاه خداوند تمنّاي شهادت داشت، سرانجام پس از شش ماه حضور در ميادين نبرد حق عليه باطل در تاريخ 7/8/66 براثر اصابت گلوله در منطقه عملياتي سومار در سن 20 سالگي به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 62

محمد رضا در سال 1338 در شهرستان آغا جاري – اميديه استان خوزستان متولد شد. پدرش يکي از مقلدان امام خميني محسوب مي شد، به همين علت او نيز از همان آغاز خردسالي با عشق به خميني کبير (ره) پرورش يافت. سال 1344 به مدرسه رفت و ضمن آموختن علوم جديد قرائت قرآن را فرا گرفت به طوريکه عليرغم سن کم، حافظ کل قرآن و بخش زيادي از نهج البلاغه گرديد. اواخر دوره دبيرستان تمام وقت خود را صرف فعال نمودن مسجد جامع اميديه، دعوت از روحانيون، تأسيس کتابخانه اسلامي و جذب جوانان به مسجد و آوردن کتابهاي ممنوع مذهبي به کتابخانه کرد. نوشتن مقالات و شعارهاي اسلامي بر عليه حکومت يکي ديگر از اقدامات او بود. پورکيان در سال 1354 به علت نوشتن مقاله اي در خصوص ماهيت رژيم و وابستگي او به آمريکا مورد تعقيب قرار گرفت و مدتي بعد در خوزستان بازداشت و در زندان شکنجه گشت. تا اينکه يکي از افسران ارتش با وساطت بسيار او را از اعدام قطعي نجات داد و محمد رضا به آغوش خانواده بازگشت وي همزمان با عضويت در سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي با نام مستعار رضا احمد آبادي ديپلم رياضي را در اهواز گرفت و در آزمون ورودي دانشگاه در چند رشته پذيرفته شد. او رشته مهندسي عمران دانشگاه اهواز را انتخاب کرد و به همراه دوستانش تشکل دانشجويي را سازمان داد. وي نقش عمده اي در اعتصابات ادارات به خصوص شرکت نفت و راهپيماييها ايفا نمود. بعد از پيروزي انقلاب به همراه سردار رضايي و دريابان شمخاني در تشکيل سپاه پاسداران نقش بسزايي ايفا کرد. مسؤوليت ستاد فرماندهي و قائم مقام سپاه پاسداران اهواز را پذيرفت. سپس براي رسيدگي به نابساماني شهرستان رامهرمز و تأسيس سپاه به آنجا رفت و نقش مهمي در تشکيل هسته هاي مقاومت بسيج خواهران و برادران، اخراج عناصر منافق و دستگيري عناصر وابسته به طاغوت ايفاء نمود. آنگاه با گروههاي منافق که درصدد تجزيه استان خوزستان بودند، به مبارزه برخاست و در زمان جنگ تحميلي به عنوان فرمانده سپاه سوسنگرد معرفي شد. او سرانجام در جاده سوسنگرد – حميديه طي يک نبرد نابرابر به محاصره دشمن در آمد. اما توانست نيروهايش را از چنگال آنها نجات دهد و 5 دستگاه تانک آنها را منهدم سازد. پورکيان در هنگام مقابله با دشمن بر اثر اصابت گلوله به پيشاني به شهادت رسيد.

منبع:سي دي كنگرده شهداي خوزستان

علي پورآغاسي در سال 1337 در کربلا به دنيا آمد. از زمان کودکي داراي روحيه‌ي عالي اخلاقي و مذهبي بود. در دوران قبل از انقلاب هم‌پاي مردم ديگر در راهپيمايي‌ها و تظاهرات شرکت مي‌کرد. در جريان انقلاب به خاطر فعاليت‌هاي سياسي‌اش چند بار دستگير و مدتي را در زندان گذراند. آخرين بار، انتقال او به زندان اوين با پيروزي انقلاب اسلامي مقارن شد و موجب آزادي وي گرديد. بعد از انقلاب در جهاد سازندگي با حزب جمهوري و سپاه‌پاسداران فعاليت خود را آغاز کرد. در سال 57 در رشته‌ي رياضي موفق به دريافت مدرک ديپلم شد و در همان سال در رشته الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران پذيرفته شد. با شروع انقلاب فرهنگي و تعطيلي دانشگاه وارد سپاه شد. وي در سومين اعزام در تاريخ 2/1/1361 در عمليات فتح‌المبين در سن 24 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب ازستاره تاخورشيد صفحه 172

علي پورابراهيم،‌ فرزند اسماعيل در تاريخ 4/6/1339 در خانواده‌اي معتقد و مؤمن به دنيا آمد.
پدرش کاسب بود و وضع زندگي نسبتاً خوبي داشتند.
علي از همان دوران کودکي و نوجواني، فرد راحت‌طلب و تن‌پروري نبود، او در کنار تحصيل، همواره به کار و تلاش مي‌پرداخت و دوست داشت که از دست‌رنج خودش بهره‌مند شود. با سپري شدن دوره‌ي شيرين کودکي وارد مدرسه شد و دوره‌ي ابتدايي را در مدرسه‌ي هدايت (شهيد محمدي) گذراند. سپس براي ادامه‌ي تحصيل تا ديپلم، به شهرستان بهبهان عزيمت نمود.
او در اوقات فراغتش به مغازه‌ي پدر مي‌رفت و به کمک او مي‌شتافت. در اوايل انقلاب شکوهمند اسلامي، در تمامي راهپيمايي‌ها و تظاهراتي که در ديلم برگزار مي‌شد، شرکت فعال و همه‌ جانبه داشت و هميشه در پيشاپيش تظاهرکنندگان حرکت مي‌کرد. قبل از انقلاب، چندين بار توسط رييس پاسگاه ديلم، مورد تهديد قرار گرفت،‌ اما دست بردار نبود. در آن سال‌ها‌ بيش‌تر وقت‌ها به اهواز مي‌رفت و آزادانه‌تر در تظاهرات‌هاي مردمي عليه رژيم منحوس شاه شرکت مي‌نمود. با خود اعلاميه‌هاي امام (ره) را به ديلم مي‌آورد و در اختيار مردم قرار مي‌داد. او از هيچ خطري بيم و واهمه نداشت.
علي، به مدت يک سال نيز در آموزش و پرورش در کسوت معلمي به آموزش و تربيت فرزندان اين ديار پرداخت.
با شروع جنگ تحميلي او نيز هم‌چون ديگر جوانان عاشق، راهي جبهه‌هاي نور عليه ظلمت شد. نخستين اعزام وي به جبهه، در تاريخ هشتم ارديبهشت ماه 1360 ه.ش بود که 45 روز متوالي به طول انجاميد. اعزام بعدي او به جبهه، در تاريخ 15/8/1360 لغايت 18/10/1360 صورت گرفت. پس از آن، اعزام ديگر وي در تاريخ 18/2/1361 الي 18/5/1361 بود. سرانجام، بعد از سال‌ها تلاش و جهاد براي اعتلاي نظام جمهوري اسلامي و انقلاب، در تاريخ شانزدهم اسفند ماه 1361 ش در محل «کوت شيخ» در سن 22 سالگي به آرزوي ديرينه‌اش (شهادت) نايل گشت.

منبع:كتاب تولد صبح صفحه 253