ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

علي پاک‌جسم پورفرد در تاريخ 4/2/41 در تهران متولد شد. خانواده‌اي متديّن و مذهبي داشت. او فردي کنجکاو و اهل مطالعه بود. طي مطالعات فراواني که داشت، به ماهيّت رژيم فاسد شاهنشاهي پي برد. به همين جهت همواره در مبارزات و تظاهرات ضدرژيم شرکت مي‌نمود. بعد از انقلاب، به منظور بازسازي مناطق محروم به عضويت جهادسازندگي درآمد.
در سال 59 در رشته رياضي ديپلم گرفت و به عضويت سپاه‌پاسداران درآمد و از اين طريق عازم مناطق جنگي غرب شد. به دليل پشتکار و تلاش و پيشرفت‌هاي چشمگير در انجام وظايف، مسئوليت‌هاي مهمي بر عهده گرفت. سال 61 وارد دانشگاه شد و در رشته مخابرات به آموختن پرداخت.
پس از يک ترم تحصيل، مرخصي گرفت و با موافقت سپاه، راهي جبهه شد. بدون اطلاع به جبهه رفت تا در خلوص نيّتش خللي وارد نشود. در بيست و دوم اسفندماه سال 62 در منطقه‌ي عملياتي جزيره‌ي مجنون و در عمليات خيبر بر اثر اصابت ترکش خمپاره در سن 21 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:پرونده شهيد در دانشگاه تهران

بهبود پاک‌نژاد در سال 1331 هـ.ش در شهرستان اهر متولد گرديد. چند سال بعد خانواده‌اش به تبريز نقل‌مکان کردند. در تبريز همراه کار، به تحصيلات خود تا ششم ابتدايي ادامه داد. در سال 1351 به خدمت سربازي رفت و دو سال بعد به استخدام بيمارستان امام (ره) درآمد.
دوران جواني پاک‌نژاد با قيام امام‌خميني (ره) همزمان بود. وي از اول قيام، انقلاب اسلامي را همراهي نمود. در راهپيمايي‌ها و تظاهرات مردمي حضوري فعّال داشت؛ به همين علت توسط ساواک دستگير گرديده و از فعاليت سياسي منع شد. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي با تمام توان در خدمت انقلاب و مستضعفان قرار گرفت. به منظور دفاع از آرمان امام با همکاري تعدادي از کارکنان «انجمن اسلامي» بيمارستان را تشکيل داد.
با شروع جنگ‌تحميلي به صف رزمندگان پيوست و در تاريخ 12/10/1359 به جبهه اعزام گرديده و پس از ماه‌ها ايثار و جانفشاني در تاريخ 27/6/1360 در «سوسنگرد» در سن 29 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد. شهيد پاک‌نژاد که از کودکي، درد فقر را چشيده بود؛ هميشه به فکر مستضعفان و فقيران بود؛ بعد از شهادتش مشخص گرديد که با حقوق مختصري که مي‌گرفت، آذوقه تهيه نموده و به خانه‌ي فقرا مي‌برد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

غلامحسين پاک نهاد فرزند محمد در سال 1341 در روستاي «حسين‌آباد رزاق زاده » از توابع بخش خوسف از شهرستان نبهندان پا به عرصه حيات گذاشت.دوران کودکي و تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش گذراند.سپس براي ادامه تحصيل به شهرستان بيرجند عزيمت نمود و تحصيلاتش را به پايان برد.از ارادتمندان اهل بيت (ع) بود و در مراسم عزاداري و سوگواري ائمه‌ي اطهار و کليه جلسات مذهبي حضوري فعال داشت.نمازش را مرتب و به جماعت اقامه مي‌نمود.در نماز جمعه فعالانه شرکت مي‌کرد اهل نماز شب و راز و نيازهاي خالصانه بود.احترام فراواني به والدينش مي‌گذاشت و هرگاه فرصتي دست مي‌داد به ديدار و کمکشان مي‌شتافت. پس از پيروزي انقلاب مدتي با کميته‌ي انقلاب اسلامي همکاري نمود و در واحد مبارزه با مواد مخدر فعاليت کرد.سپس به استخدام سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد.پس از گذراندن دوره‌هاي آموزشي عازم جبهه گرديد.او مدت 18 ماه در تيپ 21 امام رضا (ع) در مصاف با دشمن متجاوز شرکت جست.در اين مدت دو مرتبه به شدت مجروح گرديد و پس از بهبود نسبي مجدداً در صحنه هاي نبرد حاضر شد.او که مدتها به عنوان ديده‌بان در خطوط مقدم جبهه انجام وظيفه کرده بود سرانجام در تاريخ هشتم اسفندماه سال 1362 در عمليات خيبر در منطقه ي عملياتي هورالهويزه بر اثر جراحات شديد در سن 21 سالگي به درجه رفيع شهادت نايل گشت. پيکر پاکش پس از 13 سال توسط گروه تفحص شهدا شناسايي گرديد و در پانزدهم آبان ماه سال 1375 در بيرجند تشييع گرديد و در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند صفحه 126

اسدالله پاکاري در تاريخ 29/6/1347 در خانواده‌اي متديّن و کشاورز در شلمان از توابع شهرستان لنگرود ديده به جهان گشود.
وي تحصيلات ابتدايي را در زادگاه خود و با کسب نمرات عالي به پايان رسانيد و پس از پيروزي انقلاب اسلامي و با تشکيل بسيج به فرمان معمار بزرگ انقلاب حضرت امام خميني (ره) به عضويت اين نهاد مقدس و مردمي درآمد.
هم‌زمان با شلعه‌ور شدن آتش خشم دشمنان نسبت به نظام مقدس جمهوري اسلامي و شروع جنگ تحميلي وي در سال 1362 جهت فراگيري آموزش نظامي به پادگان آموزش نظامي منجيل اعزام و پس از فراگيري آموزش‌هاي لازم وارد سنگرهاي حق و حقيقت گرديد و به دفاع از ارزش‌هاي انقلاب اسلامي پرداخت. پاکاري با وجود سنّ کم در عمليات‌هاي مختلف حضوري پررنگ و فعال داشت به طوري‌که در خاک‌هاي تفتيده‌ي اهواز و کوه‌هاي استوار کردستان شاهد فداکاري‌ها و عشق بازي‌هاي فراوان او بودند.
اسدالله در سال 1366 و در عمليات والفجر 10 بر اثر انفجار خمپاره‌ي دشمن در منطقه‌ي عملياتي باني بنوک دچار موج گرفتگي از ناحيه‌ي سر شد و تا لحظه‌ي شهادت زخم‌ها و جراحات حاصل از آن، بدن پاک و مطهرش را رنج مي‌داد. حضور پرشور او در سنگرهاي دفاع هيچ‌گاه او را از سنگر علم غافل ننمود؛ به طوري‌که هم‌زمان با حضور در سنگر جهاد، به ادامه‌ي تحصيلات نيز مي‌پرداخت و تا قبل از شهادت توانسته بود سال سوم متوسطه را در رشته‌ي علوم انساني با موفقيت به پايان برساند.
پاکاري در اوايل سال 1365 دوره‌هاي تخصصي مخابرات را فرا گرفت و پس از آن به عنوان مسئول تخصصي مخابرات لشکر قدس گيلان را در عمليات‌هاي کربلاي 4 و 5 آن‌ها را همراهي نمود. در اواخر سال 1366 به جهت علاقه‌ي خاص به سپاه پاسداران، به عضويت اين نهاد مقدس و متعالي درآمد.
اسدالله جواني متديّن، باوقار و با تقوا بود. وي از چهره‌اي معصوم و رويي گشاده و مهربان برخوردار بود و در کارها بسيار صبور، دقيق و با صلابت بود. يکي از جملات هميشگي وي که در جمع دوستان و خانواده مطرح مي‌نمود، جمله‌ي معروف شهيد چمران بود که مي‌گفت: « اي تاريخ بشکند قلمت که اگر ننويسي ياران خميني چگونه به شهادت رسيده‌اند؟ » پاکاري انساني پرتلاش، دلسوز و شجاع بود.
شجاعت وي به گونه‌اي بود که در عمليات بيت‌المقدس (7) آن هنگام که آسمان شلمچه همانند گلوله‌هاي دشمن، گرما و آتش را بر سر و روي رزمندگان اسلام مي‌پاشيد، وي به هنگام "‌نياز باغباني" فرمانده‌ي گردان حضرت رسول (ص) به بي سيم چي، با وجود اين که مسئوليت مخابرات گردان را بر عهده داشت، خواسته‌ي فرمانده را لبيک گفت و خود را به خط مقدم دشمن رساند و در نبردي بي‌امان با دشمنان از ناحيه‌ي شکم مجروح و به دليل جراحت زياد در دست دشمنان اسير و پس از تحمل شکنجه‌هاي فراوان، بر اثر اصابت تير به ناحيه‌ي سر توسط نيروهاي بعث در تاريخ 23/3/1367 در 20سالگي شهد شيرين شهادت را نوشيد و به جمع قدسيان الهي پيوست و سرانجام پس از 9 سال از پيکر پاک و مطهرش که جز مشتي استخوان و پلاک باقي نمانده بود و سال‌ها در خاک‌هاي پر رمز و راز شلمچه سرود عاشقي سر مي‌داد، در سال 1371 بر روي دستان مردم شهيدپرور لنگرود تشييع و در گلزار شهداي شلمان به خاک سپرده شد.

منبع:ماهنامه ستارگان درخشان   -  شماره مجله: 53

شهروز در سال 1340 به دنيا آمد. روزهاي كودكي‌اش در جمع باصفاي خانواده‌اي زحمتكش سپري شد و از آنان عشق به ايثار سالار شهيدان را آموخت.
شهروز كه درس دلدادگي و شجاعت را در مكتب اسلام آموخته بود، به شوق لقا حق در زمان جنگ تحميلي راهي خطوط مقدم رزم گشت.
پاكباز در جبهه مردانه جنگيد و سرانجام در روز بيست و يكم بهمن‌ماه سال 1364 در سنّ 24 سالگي به بيكران آسمان بال گشود و در گلزار شهداي سي‌سخت به خاك سپرده شد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 6

غلام‌حيدر پاکسير در روز دهم مردادماه سال 1326 در روستاي قوزغان از توابع شهر مشهد در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف ديده به جهان گشود. تحصيلات ابتدايي را در روستا گذراند ولي به دليل مشکلات مالي خانواده از ادامه‌ي تحصيل باز ماند و در کنار پدر به کار پرداخت.
در سال 1344 ازدواج نمود که حاصل آن چهار فرزند مي‌باشد. با اوج‌گيري انقلاب اسلامي به صف مردمي پيوست و در تظاهرات و راهپيمايي‌ها عليه رژيم ستم‌شاهي شرکت نمود. پس از پيروزي انقلاب و تشکيل جهاد سازندگي در سال 1358 وارد جهاد شد و در خدمت به انقلاب و مردم از هيچ کوششي فروگذار نکرد و در کميته‌هاي عمران و فرهنگي مشغول خدمت گرديد.
پس از شروع جنگ تحميلي مشتاقانه به جبهه‌ها شتافت و تا هنگام شهادت مجموعاً 6 مرتبه راهي جبهه شد تا اين‌که در تاريخ 12/11/65 در عمليات کربلاي 5 بر اثر ترکش خمپاره در منطقه‌ي شلمچه در سنّ 39 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.
پيکر پاک او را در بهشت رضا (ع) مشهد قطعه‌ي شهدا به خاک سپردند.

منبع:كتاب جهادسازندگي خراسان در دفاع مقدس صفحه 201

در صبحي بهاري در سال 1338 در يكي از محله‌هاي قديمي شيراز دامان پرمهر مادري به شور و شوق وجود نوزادي به نام حسن طراوت يافت. او دوران كودكي‌اش را در شيراز گذراند و ايام بازي و سرگرمي‌هاي كوچه پس كوچه‌اش را به خاطره‌ها سپرد تا در پشت نيمكتهاي مدرسه علم بياموزد. حسن پس از طي مراحل مختلف موفق به اخذ ديپلم در رشته مكانيك شد. دوران تحصيل او در هنرستان نمازي شيراز با روزهاي شكوهمند انقلاب اسلامي همزمان شده بود و وي همگام با ساير مردم در مبارزات ضد رژيم حركت مي‌كرد. در اين مسير نيز بارها تحت تعقيب ساواك قرار گرفت و در مواردي هم دستگير و بازداشت شد. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1358 به عضويت نهاد مقدس سپاه پاسداران درآمد و در لباس پاسداري از همان ابتدا خود را براي مبارزه با دشمنان انقلاب آماده كرد. با شروع آتش افروزيهاي ضد انقلاب در غرب، راهي كردستان شد و به مدت 9 ماه در سمت مسئول گردان به مبارزه با منافقين و اشرار پرداخت. پاكياري در پائيز 1359 در حاليكه براي تهيه مهمات مورد نياز نيروهاي تحت امر به آبادان برگشت، در ايستگاه 7 آبادان با اصابت تركش خمپاره مجروح شد و پس از مدت كوتاهي در هفتم ديماه همان سال قلبش از تپيدن ايستاد و در تاريخ سرخ خوزستان جاودانه شد و به شهادت رسيد.

منبع:كتاب خلاصه خوبيها

غلام‌حسين پاکيزه در سال 1343 در روستاي قلعه کنگ از توابع شهرستان زابل در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. دوران ابتدايي را در زادگاهش طي نمود و علاقه‌ي زياد وي به تحصيل سبب شد تا تحصيلاتش را تا پايه‌ي سوم متوسطه در روستاي زهک سپري نمايد. سپس همراه خانواده به ايرانشهر عزيمت نمود و در انجا موفق به اخذ مدرک ديپلم گرديد. پس از مدتي به موطن اصلي خويش بازگشت و براي گذراندن خدمت سرباز به سپاه پاسداران پيوست و به مناطق جنگي اعزام گرديد. سرانجام در تاريخ 20/12/64 در عمليات غرورآفرين «والفجرهشت» در سن 21 سالگي در شهر فاو عراق به فيض شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد1 صفحه 117

در روز اول آبان ماه سال 1339 در شهر قديمي تهران کودکي به نام مصطفي متولد شد. پدر او را همان آغاز با مجالس عزاداري اهل بيت (ع) آشنا ساخت و او در مکتب ولايت امير مؤمنان (ع) پرورش يافت. تحصيلاتش را در سال 1356 در رشته علوم تجربي با اخذ مدرک ديپلم به پايان رساند و براي انجام خدمت سربازي به ارتش رفت. حضور در راهپيماييها و تظاهراتهاي مذهبي از جمله اقدامات او در صحنه مبارزه با شاه بود. با ورود امام به ميهن اسلامي به عنوان يک بسيجي ب هحمايت از انقلاب پرداخت و با آغاز جنگ تحميلي به ميدان نبرد شتافت. مصطفي علاقه زيادي به ورزش فوتبال و ترسيم نقاشي داشت و گاهي اوقات وقت خويش را مصروف اين امر مي نمود. پاليزبان فرماندهي گردان ضد زره لشکر 27 محمد رسول الله (ص) و براي مدتي مسؤوليت محور عملياتي تيپ ذوالفقار را پذيرفت. وي دو روز بعد از مراسم عقد خود براي شرکت در عمليات خيبر حاضر شد و در تاريخ 11/12/1362 بعد از 30 ماه حضور دلاوران جزيره مجنون را به خون سرخ خويش زينت داد. اصابت ترکش به بدن مصطفي او را در سن 23 سالگي به منزلگه عاشقان ثارالله رساند. مزار پاک او در بهشت زهرا قطعه 27 رديف 2 قرار دارد.

منبع:پرونده شهيد در لشكر 27 محمد رسول الله (ص)

مرتضي در نهمين روز از سال 1341 در خانواده‌اي بسيار متديّن به دنيا آمد. در سال‌هاي پيش از پيروزي انقلاب اسلامي، دعوت امام را لبيک گفت. در سال‌هاي اول دهه پنجاه با وجود سن کم، در جلسات سخنراني شرکت مي‌نمود و با اظهارنظر خود اطرافيان را متحيّر مي‌ساخت. در سال 1355 به قم مهاجرت و علاوه بر رشته‌ي رياضي به مطالعه‌ي علوم ديني و اجتماعي مي‌پرداخت. در سال 1360 وارد سپاه شد و جهت تقويت عقيدتي برادران سپاهي کوشيد. در سال 1363 به دانشگاه راه يافت. ايشان به فرموده‌ي امام، جنگ را سرلوحه امور قرار دادند و در عمليات‌هاي مختلفي از جمله والفجر مقدماتي، والفجر يک و خيبر شرکت نمود. در سال 1361 ازدواج کرد و حضرت امام (ره) خطبه‌ي عقد وي را قرائت نمود. به فلسفه علاقه داشت و سعي داشت آن را به جهانيان بفهماند. سرانجام در روز 12 ارديبهشت، روز معلم در عمليات فکه شرکت کرد و در ساعت 5/11 ترکش خمپاره‌ي دشمن، پهلوي او را دريد و او در سن 24 سالگي جام شيرين شهادت را نوشيد.

منبع:كتاب ازستاره تاخورشيد صفحه 210

خانجان پايدار در سال 1339 در روستاي بالاخانه از توابع شهرستان زابل ديده به جهان هستي گشود. تحصيلاتش را تا پايان دوره راهنمايي ادامه داد؛ ولي به علت فقر مالي نتوانست ادامه تحصيل دهد. پس از ترک تحصيل، به استخدام ارتش جمهوري اسلامي درآمد. او ضمن خدمت، درس نيز مي‌خواند تا اين که موفق به دريافت مدرک ديپلم گرديد. پس از چندي به فرمان امام‌خميني لبيک گفت و روانه جبهه و جنگ شد.
سرانجام پس از حدود چهار سال حضور در جبهه طي نبردي دلاورانه در عمليات کربلاي شش در منطقه سومار در سال 1365 در سن 26 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 57

حسين وارسته از تمام تعلقات بود و به حقيقت مي‌توان او را از جمله خادمان حزب‌ا...به حساب آورد همه کار مي‌کرد. مسئول قرارگاه فرهنگي و هنري وزارت ارشاد بود اما در يکي از مراکز فرهنگي_هنري نيز مشغول خدمت بود. هميشه خنده بر لب داشت حتي زماني که از سوي افراد بي‌خرد مورد بي‌مهري قرار مي‌گرفت باز هم مي‌خنديد. قبل از انقلاب هم امام (ره) را در به ثمر رساندن اين نهضت پر شکوه ياري مي‌رساند. پايدار مهندس راه‌ و ساختمان و از تحصيل‌کردگان دانشگاه بود که عاشقانه روانه ميدان جنگ شد او براي مدتّي محافظت از بيت امام را بر عهده داشت و چندي نيز در يگانهاي آموزشي و سپاه و وزارت ارشاد خدمت مي‌کرد. در سن 50 سالگي براي ششمين مرحله به جبهه رفت و در چهار عمليات بزرگ از جمله فتح‌المبين شرکت کرد پايدار در عمليات فتح‌المبين طراح و مجري اصلي حفر کانال بود که به لطف حق باعث پيروزي رزمندگان اسلام گرديد و سرانجام در راه خدمت به اسلام و انقلاب جان خود را تقديم حضرت دوست کرد.

منبع:كتاب ره آورد سفر عشق

محمود در سال 1343در روستاي سرطاقين جبال بارز از توابع شهرستان جيرفت به دنيا آمد. با گذشت دو بهار از زندگي‌اش براي هميشه از آغوش پر مهر مادر محروم شد. دانش آموز دوره ابتدايي بود كه به همراه خانواده به جيرفت مهاجرت كردند. او مجبور بود در كنار درس به كار و تلاشي سخت بپردازد تا چرخ زندگي مشقت‌بار خانواده به گردش در آيد، با اين وجود در سراسر دوران تحصيل از شاگردان نمونه بود، در لحظه‌اي از وظايف خود غفلت نمي‌كرد. حضور روحانيان و مبارزين تبعيد شده درشهرستان جيرفت موجب آشنايي او با راه و رسم مبارزه شد و از او فردي ظلم‌ستيز ساخت. پانزده سال بيشتر نداشت كه به خاطر فعاليت‌هاي سياسي دستگير شد اما هيچ چيز موجب روي‌گرداني او از هدفش نبود. پس از پيروزي انقلاب و شروع جنگ تحميلي عازم جبهه شد. هيچ‌ كس نمي‌توانست باور كند اين بسيجي ساده اما هوشيار و شجاع پس از دو سال به فرماندهي گرداني منصوب شود كه در نيرومندي و معنويت شهره بود. اسفندماه سال 1363 در عمليات خيبر نقطه رهايي او به سو ي آسمان بود. گردان 419 محرم از لشكر 41 ثارالله خاطره محمود پايدار فرمانده دلاور 20 ساله خود را هرگز از ياد نخواهد برد.

منبع:كتاب گردان نيلوفر  

شهيد عبدالرحمن پايداري

علي‌محمد پاينده، در آخرين روز فصل گرم تابستان 1340 در نجف آباد اصفهان به دنيا آمد و پس از سپري كردن دوران خوش كودكي بسياري از اوقات را به باغ و صحرا براي كمك به پدر مي‌شتافت و شايد همين موضوع تأثير زيادي در رقّت دل و صفاي او داشت، چرا كه پاي گذاشتن در طبيعت و نگريستن در عظمت خلقت، خود درس‌هاي خداشناسي زيادي به انسان مي‌آموزد. به اين ترتيب «علي محمد» دوران دبستان خود را در مدرسه منوچهري و پس از آن مقطع راهنمايي را در مدرسة‌ كسري گذراند و كم‌كم نوجواني برازنده شد.
از آنجا كه داراي همان روحية حقيقت جويي بود، قدم در محيط پاك حوزه نهاد و در شهر مقدس قم رحل اقامت افكند. دروس خود را تا حد رسائل و مكاسب ادامه داد و سپس با آغاز جنگ تحميلي راهي ميدان نبرد شد و در هيچ عملياتي نبود كه شركت نداشته باشد. همرزمانش مي‌گفتند: در عمليات‌ها كوچك‌ترين واهمه‌اي نداشته و گويا اصلاً ترس را نمي‌شناخته است.
سرانجام «علي‌محمد» در عمليات خيبر،اسفند ماه سال 1362 در سن 22 سالگي نشان در بي‌نشاني يافت و از ديده‌ها پنهان گشت، ولي بعد از مدتي خيلي از دوستانش كه همراه او بودند گواهي دادند كه با چشمان خود، رقصيدن او را در خون ديده‌اند و بدين ترتيب شهادت او قطعي گرديد.با همه اخلاص و صفايي كه داشت و با تأسي به الگوي بزرگ حامي ولايت فاطمه زهرا(سلام الله عليها) خواست مكان شهادتش و بدن مطهرش مخفي بماند. اگر چه جسد مطهرش يافت نشد اما روح پاكش براي تمامي ملائكه آشنا است و باعث فخر انسان بر ملائك شد كه چگونه جواني در ابتداي جاده زندگاني و در آغاز پيوندي آسماني، از تمام دنيا چشم پوشيد و راهي ديار ابدي گرديد.

منبع:مطالب ارسالي از كنگره شهداي روحاني