ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

روز 8 مهر ماه سال 1338 مقارن با روز تولد حضرت مهدي (عج) غلامعلي قدم به جهان خاكيان گشود. او در پناه سايه پدر و مادري باايمان رشد كرد. در سالهاي دبيرستان از طريق يكي از معلمان خود به محافل سياسي راه يا فت. در سال 1356 ديپلم طبيعي را گرفت و در كنكور در دانشكده انرژي اتمي‌پذيرفته شد. او در كنار تحصيلات كلاسيك به يادگيري درسهاي حوزوي همت گماشت. با اوجگيري انقلاب همه تلاش او مبارزه عليه رژيم شاه شد. غلامعلي در كميته استقبال از امام مامور جمع‌آوري مينهاي كار گذاشته شده تو سط دولت بختيار در بهشت زهرا بود. در درگيريهاي 21 و 22 بهمن سال 57 قهرمانانه شركت داشت و در خلع سلاح پادگانها نقش مؤثري ايفا نمود. پس از پيروزي انقلاب در جهاد سازندگي و سپاه پاسداران مشغول به خدمت شد و در صحنه‌هاي مختلف به انجام وظيفه پرداخت. با شروع جنگ تحميلي عراق عليه ايران غلامعلي به سر پل ذهاب رفت، به لحاظ لياقت و شايستگي كه از خود نشان داد در جنگهاي كردستان به سمت فرماندهي منطقه منصوب شد. پيچك فرماندهي بود كه بر قلب نيروهايش حكومت مي‌كرد و در سال 1360 عمليات بازي دراز را طراحي و اجرا كرد. در عمليات مطلع‌الفجر ساعت دوازده و نيم ظهر بود كه آسمان آغوش گشود و غلامعلي به جمع شهدا پيوست. يادش گرامي‌باد.

منبع:كتاب عقابان بازان دراز- كتاب ستارگان آسمان گمنامي

سال 1352 کودکي از سلاله‌ي آل طه در روستاي قلعه‌رييسي شهرستان دهدشت به دنيا آمد. پدر نامش را سيدعلي‌اکبر گذارد و از خداوند سلامت و سعادت او را خواستار شد.
7 ساله بود که نامش را در مدرسه‌ي روستا نوشت تا توشه‌اي از علم روز بردارد. 14 سال بيشتر نداشت که عزم ميدان جهاد کرد. درس را رها نمود و سلاح بر دوش به جبهه رفت.
روز بيست و هفتم دي‌ماه سال 1366 در ماووت عراق در سنّ 14 سالگي شهيد شد و نامش در جرگه‌ي عاشوراييان ثبت گرديد.

منبع:نشريه وصال سال سوم شماره 25 صفحه 9

فتح‌الله پيران فرزند گرگ‌علي در تاريخ پانزدهم آبان ماه سال 1344 ش در شهرستان ديلم در خانواده‌اي مذهبي به دنيا آمد. پدرش از راه ملواني و سفر به کشورهاي حوزه‌ي خليج‌فارس امرار معاش مي‌کرد.
فتح‌الله در شش‌ سالگي، براي بهره‌مند شدن از نعمت سواد، روانه‌ي مدرسه شد و موفق گرديد تا کلاس پنجم ابتدايي درس بخواند، اما چون علاقه‌اي به درس خواندن نداشت، درس و مدرسه را رها کرد و در مغازه‌ي برادرش مشغول به کار شد.
پيران، چون علاقه‌ي خاصي به امام (ره) و انقلاب اسلامي داشت و مي‌ديد که انقلاب اسلامي در خطر است، خود را آماده‌ي ياري‌رساندن به رزمندگان اسلام نمود. هرچند که قبل از انقلاب نيز فعاليت‌هاي بسياري در مخالفت عليه رژيم منحوس پهلوي داشت. او در سال‌هاي پيش از پيروزي انقلاب، همراه شهيد «سيد محمدعلي محمدي» در راهپيمايي‌ها شرکت فعال داشت.
کمي پس از پيروزي انقلاب اسلامي جنگ تحميلي آغاز شد. فتح‌الله نيز هم‌چون ساير سلحشوران جان‌بر کف اين سرزمين راهي جبهه شد تا با خصم دون به مبارزه بپردازد. او طي دو مرحله به جبهه اعزام شد. مرحله‌ي اول همراه دوست و هم‌رزم هميشگي‌ خود، سيدمحمدعلي محمدي، عازم جبهه گرديد. در اولين اعزام، سيدمحمدعلي به درجه‌ي رفيع شهادت رسيد. پس از شهادت شهيد محمدي، او چند روزي براي ديدار خانواده به مرخصي آمد. هرچند خانواده‌اش مخالف رفتن او به جبهه بودند، اما او در جواب مي‌گفت: «من بعد از سيدمحمدعلي ناي ايستادن را ندارم. بايد به جبهه بروم و راه دوستان شهيدم را ادامه دهم.» بنابراين براي بار دوم روانه‌ي سرزمين‌هاي نور شد و درست در سالروز تولد خود، يعني در تاريخ 15/8/1361، در عمليات محرم، درمنطقه‌ي «شرهاني»، در سن 17 سالگي به خيل کاروان شهدا پيوست و جاودانه شد.
پيران، تا دوازده سال بعد از شهادت، مفقودالاثر بود تا اين‌که پيکر مطهرش در تاريخ 18/5/1373 توسط گروه تفحص شناسايي گرديد و به زادگاهش آورده شد و در گلزار شهداي ديلم به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب تولدصبح صفحه 235

پنجم مرداد 1347 هنوز هم آن دقايق شيريني را که صداي گريه‌ي تو فضاي اتاق ساده و صميمي خانواده‌ي پيرايش را پر کرد، خوب به ياد دارد. زندگي تو در جمع خانواده‌اي کارگر و زحمتکش آغاز شد. اگر خوب خاطرات مدرسه‌ي ابتدايي امام خميني سراب را بکاوي، هنوز هم پسرک درس‌خواني را که وجودش غرق مهر و صفا بود، به ياد دارد.
پسرکي را که همراه با تحصيل در امر معاش و گذران زندگي کمک‌حال خانواده بود. بعد از اتمام دوره‌ي ابتدايي، مدرسه‌ي راهنمايي سراب ميزبان تو شد. در اين مقطع از تحصيل هم هميشه جزو شاگردان ممتاز بودي.
نوجواني عاشق کتاب و اهل مطالعه که اوقات فراغتش به خلوت با کتاب‌هاي ادبي و شعر و نوشته‌هاي شهيد مطهري و دستغيب سپري مي‌شد. بعد از پيروزي انقلاب مسجد خانه‌ي دوم تو شد. از اين که به بسيجيان پيوسته بودي، به خود مي‌باليدي و با شوق در فعاليت‌هاي فرهنگي و مذهبي مسجد حضور مي‌يافتي.
عامل به نماز اول وقت بودي و پرهيز از دروغ و رياکاري را توصيه مي‌کردي. همه دوستت داشتند و تو به همه احترام مي‌گذاشتي و خدمت به پدر و مادر را عبادت مي‌دانستي. چه قدر شيفته‌ي آموختن بودي، آموزگاري در باورهاي سبز تو شغل نبود، رسالت بود، عشق بود، تکليف بود و تو معتقد بودي که از اين راه بهتر مي‌تواني دين فرهنگي خود را به جامعه ادا کني.
شوق تو به خدمت در سال 1363 تو را به مرکز تربيت معلم علامه طباطبايي کشاند. چه قدر نقشه کشيده بودي براي چگونه درس دادن، اما شوق جهاد در راه خدا بعد از شروع جنگ تحميلي، تکليف بزرگ‌تري را بر دوش تو نهاده بود و تو که هميشه‌ي خدا، دلت براي خدمت در راه معشوق پر مي‌زد، در مهرماه سال 1366 از طريق بسيج سپاه‌پاسداران انقلاب اسلامي با لباسي به رنگ تواضع عازم جبهه‌هاي نبرد گشتي و عمليات بيت‌المقدس دو، ميزبان حضورت شد. وقتي 19 ساله بودي و تاريخ سي‌ام دي‌ماه 1366 بهانه‌اي شد براي پريدن تو تا اوج.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد2 صفحه 105

يکي از روزهاي سال 1346 بود که محمود در محله خزانه تهران کودکي را در شهرري در هاله‌اي از فقر و تنگدستي گذراند، در سن 5 سالگي پدرش را از دست داد اما اميد به خداوند متعال و تربيت مذهبي خانواده باعث شد صبر و ايمان را سرلوحه زندگي خويش قرار دهد. آموختن علم را تا پايان کلاس دوم دبيرستان ادامه داد سپس در جست و جوي گمشده خويش دربسيج ثبت نام نمود و در جلسات ذکر اهل‌بيت (ع) ،دعاي کميل و نماز جمعه شرکت کرد تا روح بي‌قرارش را آرام نمايد. با وجوديکه به ورزش فوتبال و شنا و ماهيگيري علاقه فراواني داشت اما هيچگاه از خدمت در بسيج و نگهباني کناره نگرفت.
پيربداغي براي اولين بار داوطلبانه در سن 16 سالگي به جبهه رفت تا در جرگه ياران سپاه خميني پرچم اسلام را سرافراز نگه دارد، در تاريخ 2/9/1361 سبزپوش دشت شقايق سپاه پاسداران شد و باز هم مردانه در شهر و جبهه در مقابل دشمنان ايستاد تا اينکه يک مرتبه از ناحيه پا مجروح شد. او سرانجام در حاليکه معاونت گردان مالک‌اشتر از لشگر 27 محمدرسول‌الله (ص) را بر عهده داشت در شب ميلاد حضرت حجه‌بن‌الحسن (عج) در تاريخ 6/2/1365 برات شهادت را از مولاي عشق حسين بن علي (ع) دريافت نمود و به آسمان پر گشود ،اما تاريخ ايران هرگز فراموش نخواهد کرد که دليرمردي از سپاه خميني به علت اصابت ترکش به سر ،امت روح‌الله را براي هميشه داغدار خود ساخت. پيکر پاکش را در قطعه 53 رديف 149 شماره 6 به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در لشگر 27 محمدرسول الله (ص)

عبدالمهدي پيرحياتي در سال 1337 در خانواده‌اي پيرو اهل بيت در شهرستان ايوان استان ايلام ديده به جهان گشود. وي از همان آغاز طفوليت تحت تربيت والدينش که بسيار مذهبي و متدين بودند قرار گرفت. او تحصيلات ابتدايي را تا دوران متوسطه با نمراتي عالي گذراند، سپس وارد دانش‌سراي مقدماتي ايلام گرديد و پس از فراغت از تحصيل به خدمت آموزگاري مشغول گشت و در جبهه‌ي مبارزه با بيسوادي نبرد خود را آغاز کرد. وي به دليل علاقه‌اش به ورزش‌هاي فوتبال، واليبال و کشتي چند بار در مسابقات ورزشي استان و مسابقات آموزشگاهي کشور شرکت نمود و افتخاراتي نيز کسب کرد. ايشان هم‌چنين از مطالعه‌ي قرآن، نهج‌البلاغه و کتب مذهبي و اجتماعي نيز غافل نبود. با اوج‌گيري مبارزات امت مسلمان ايران عليه رژيم طاغوت به جرگه‌ي مبارزان پيوست و در زمينه‌ي پخش اعلاميه‌هاي امام خميني (ره) در بين دانش‌آموزان و مردم روستاهاي بخش ايوان فعاليت‌هاي چشمگيري از خويش نشان داد. عبدالمهدي پس از پيروزي انقلاب با فرمان امام و رهبر و مقتدايش به خدمت نهادهايي چون سپاه و بسيج مستضعفين درآمد.
او مدت چهار ماه به عنوان بازپرس افتخاري در دادگاه انقلاب خدمت نمود و مأموريت‌هاي متعددي را انجام داد. وي در سال 1359 داوطلبانه عازم جبهه‌هاي جنگ شد و با استقرار در جبهه به صفوف سپاهيان اسلام پيوست، تا اين‌که در 28 آبان ماه سال 1359 به قلب دشمن يورش برد و در درگيري شديد و عقب راندن دشمن از خاک ميهن اسلامي‌مان سرانجام در سپيده‌دم روز عاشوراي حسيني در جبهه‌ي سارات سومار در سن 22 ساگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و رسالت حسين (ع) گونه‌اي را که بر دوش داشت به انجام رساند.

منبع:كتاب ملكوتيان صفحه 33

منوچهر در هفدهم دي‌ماه 1331 در جمع خانواده‌اي مذهبي در اروميه به دنيا آمد و در مکتب سرخ پدر و مادر وارسته‌اش، درس سرخ تشيّع را آموخت و با درس مسلخ و عشق و اسماعيل آشنا شد. او تحصيلات خود را در رشته‌ي رياضي با موفقيت به پايان رساند و سپس وارد دانشکده‌ي عظيميه‌ي کرج شد و با درجه‌ي ستوان يکمي، رياست حفاظت محيط زيست نقده و حومه را در استان آذربايجان‌غربي به عهده گرفت و با ديدن مظلوميت برادران، مخالفت خود را با رژيم منفور پهلوي آغاز کرد و به خاطر دفاع از حقوق اهالي منطقه، توسط ساواک دستگير شد.
پس از چند روز رژيم از بيم شورشي که در منطقه به وجود آورده بود، او را موقّتاً آزاد کرد ولي دوباره از طرف ساواک اروميه دستگير و پس از تشکيل پرونده که پدر وي را نيز تهديد کرده بودند، به مدت سه ماه طعم زندان و فشار رژيم منحوس پهلوي را چشيد و پس از مدتي از شغل خود استعفا داد و با شور و عشق، قامت برازنده‌اش را به جامه‌ي معلمي آراست تا با اين راه مخاطبان کم سن و سال اما مستعدّش را به سوي آگاهي و ظلم‌ستيزي رهنمون شود.
وي تحصيلات خود را در رشته‌ي فني به اتمام رساند؛ در همين دوره بود که انقلاب آغاز شد. او تنها کسي بود که به نمايندگي از طرف تمام دبيران و دانش‌آموزان در دادگستري اروميه بر ضد رژيم پهلوي همراه ديگر برادران معترض، متحصّن شد و تکثير و پخش اعلاميه‌هاي امام را آغاز کرد.
وي پس از پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي به تبريز منتقل و در دبيرستان رازي ناحيه‌ي دو مشغول خدمت شد. او قبل از آن که براي دانش‌آموزانش معلم باشد، يک دوست مهربان و برادر دلسوز بود.
منوچهر مربي و ورزش‌کار بود و ضمن تدريس، مسئوليت آموزش ورزش‌هاي رزمي به دانش‌آموزان و ساير برادران پاسدار در مدرسه و سپاه را بر عهده گرفت و در کنار آن از آموزش‌هاي عقيدتي در مساجد غافل نبود. او از هر موقعيتي براي روشنگري اذهان دانش‌آموزان و بالا بردن سطح آگاهي و بينش سياسي‌شان بهره مي‌گرفت و آن‌گاه که نوبت اثبات باورهايش در عمل رسيد، سر به سوي جبهه نهاد و اخلاص و تقوا، مهرباني و عشق، فداکاري و تواضع، فروتني و جانبازي و بالاخره شهادت را براي دانش‌آموزان به ارمغان گذاشت.
او که هنر سبز زيستن و سرخ رفتن را در مکتب ولايت حسين آموخته بود، پس از چند دوره نبرد قهرمانانه در سردشت، سوسنگرد، آزادي خونين‌شهر و هويزه و عمليات بيت‌المقدس، در بيست و چهارم تيرماه سال 61 در عمليات رمضاني که مسئوليت فرماندگي گردان دو شهيد مدني را بر عهده داشت، آن‌چنان که آرزوي قلبي‌اش بود، بي‌هيچ نشاني در سنّ 30 سالگي به مقصد دوست پر کشيد و پيکر مطهرش پس از سيزده سال دوري دوباره به آغوش شهر برگشت و عطر بهشت را در کوچه‌هاي آشناي اين ديار پراکنده ساخت.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2 صفحه 109