ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

ايوب پورخوش‌سعادت در سال 1340 در شهرستان فومن ديده به جهان هستي گشود. او تمام دوران تحصيلي خويش را از مقطع ابتدايي تا دبيرستان با تلاش فراوان سپري کرد و پس از پشت‌سر گذاشتن سال چهارم متوسط که مصادف بود با سال 57 و اوج مبارزات مردم برعليه رژيم پهلوي، در حالي که هفده سال بيشتر نداشت، با درک و معرفت فراوان و احساس مسئوليتي خطير پا به عرصه مبارزه و ايفاي تعهّد خويش نهاد. او نقش خود را از طريق نوشتن مقاله‌هاي پرشور و افشاگرانه، قرائت آن‌ها در مساجد شهر و گاهي به واسطه تهيه تراکت و تابلو و تکثير اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) و نصب آن‌ها در مکان‌هاي عمومي به صورت مخفيانه ايفا مي‌کرد. حضور او در تظاهرات خياباني سال 1357 کاملاً مشهود بود.
با پيروزي انقلاب اسلامي در بهمن 1357 به جهت پاسداري از انقلاب، چند ماه را با کميته انقلاب اسلامي همکاري نمود. در سال 58 با استعداد و توانايي علمي خوبي که برخوردار بود، توانست در دانشگاه تربيت‌معلم تهران در رشته کارشناسي جغرافيا پذيرفته شود. در مدت يک سالي که در دانشگاه بود (تا قبل از تعطيلي دانشگاه‌ها به دستور حضرت امام) او عضو شوراي مرکزي انجمن اسلامي دانشگاه بود و نقش چشمگيري در هدايت فکري دانشجويان داشت. با تعطيلي موقت دانشگاه، احساس مي‌کرد از محيط علم و معرفت فاصله گرفته و اين مسئله او را مي‌آزرد. بنابراين ايوب براي پر کردن خلاء فکري، مدت يک سال در دبيرستان‌هاي فومن به تدريس درس معارف و قرآن پرداخت.
پس از آن با توجه به علاقه‌اي که به کسب معارف الهي و علوم ديني داشت، در آزمون ورودي مدرسه عالي شهيد مطهري تهران شرکت نمود و موفق به تحصيل در اين مدرسه عالي شد و از دانشگاه تربيت‌معلم انصراف داد. حضور در کلاس‌هاي درس اساتيد و علماي دانشمند و وارسته، بهره‌گيري از جرعه حيات‌بخش قرآن و جديّت در تحصيل معارف ديني، شخصيت روحي و معنوي او را روز به روز تکامل مي‌بخشيد و از وي انساني شايسته و با فضيلت مي‌ساخت. وي همچنين اتحاديه انجمن‌هاي اسلامي دانش‌آموزان شهرستان فومن را تأسيس کرد و باعث حضور بيشتر نوجوانان، دانش‌آموزان و دانشجويان اين شهر در فعاليت‌هاي فرهنگي شد. با شروع جنگ‌ تحميلي عراق، عليه ايران اسلامي ايوب به تحصيل علم در کنج حجره‌ها بسنده نکرد، وي کوشيد تا علمش را با عمل ممزوج کند و چندين بار داوطلبانه عازم جبهه‌ها شد. در ميان رفت‌و‌آمدهاي پي در پي، در عمليات بيت‌المقدس، در منطقه عملياتي طراح از چند ناحيه مجروح گرديده و به افتخار جانبازي نايل شد و از آن به بعد سوداي وصال يار او را آزرده‌تر مي‌ساخت و ديگر تاب تحمل دنيا را نداشت...
سرانجام در چهاردهم اسفندماه سال 1365 در سن 25 سالگي در منطقه عملياتي شلمچه، عمليات کربلاي 5 شهد شيرين شهادت بر کام تشنه ايوب جاري گشت و روح بلندش سوار بر بال ملايک بر عرصه ملکوت عروج نمود. و اما... مگر نه اينکه عاشق حسين (ع) بود و مي‌بايست اين عشق را اثبات کند.
و اين بود سرّ عشق، پس از هفت سال ميهماني در زمين آسماني شلمچه جسم مبارکش به ميهن رجعت کرد و در گلزار شهداي شهر فومن به خاک سپرده شد.

منبع:ماهنامه وصال   -  شماره مجله: 7

پيام دلاوري صبور از اهل ايمان بود که در تنگناي حوادث بعد از انقلاب به ياري امام امت شتافت. او همراه رادمردان لشکر يا سيدالشهدا به ميدان رزم شتافت و با سمت فرمانده‌ي تخريب در جبهه حماسه آفريد.
وي در عمليات کربلاي 1 حاضر شد و در شهر مهران سال 1365 به آرزوي ديرينه‌اش دست يافت.
پيکر پاکش را در قطعه‌ي 53 بهشت زهرا (س)- رديف 142- شماره‌ي 13 به خاک سپردند.

منبع:پرونده شهيد در لشگر10 سيدالشهدا  

محمود پوررسا، فرزند حسين در سال 1335 در شهرستان بيرجند متولد شد.دوران کودکي و تحصيلاتش را تا اخذ ديپلم در اين شهرستان به پايان رساند.در دوران انقلاب اسلامي فعالانه در برپايي راهپيمايي‌ و پخش اعلاميه‌هاي امام (ره) شرکت داشت به طوري که ساواک چند بار او را دستگير کرد. پس از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي به عضويت پايگاه بسيج «مالک‌اشتر» درآمد و تنها شبها در خيابانهاي شهر به حراست از انقلاب اسلامي پرداخت و نگهباني مي‌داد. شهيد مدتي به کار سوخت‌رساني در سطح شهر مشغول بود.در سال 1361 از طريق بسيج سپاه پاسداران انقلاب اسلامي عازم جبهه گرديد و به عنوان آرپي‌جي زن در گردان قدر از تيپ 21 امام رضا (ع)‌ مشغول خدمت شد.سرانجام در تاريخ 27/2/1361 در عمليات بيت‌المقدس، در منطقه عملياتي ايستگاه حسينيه منطقه کوشک(جاده خرمشهر- اهواز) او در حالي که مي‌کوشيد که با آرپي‌جي تانکهاي دشمن را منهدم کند.هنگامي که براي تصاحب تانکهاي باقي مانده از دشمن، از خاکريز خارج شد بر اثر انفجار يکي از اين تانکها و اصابت ترکش، به لقاء حق شتافت. پيکر پاک شهيد در بيرجند تشييع و در گلزار شهداي اين شهر به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب فرهنگنامه شهداي شهرستان بيرجند جلد 1 صفحه 127

داوود پوررستم در سال 1345 در روستاي ديزج‌اسکو به دنيا آمد. پس از چند سال انتظار براي حضور در جبهه‌هاي حق عليه باطل، سال آخر دوره‌ي راهنمايي بود که به مناطق عملياتي اعزام شد.
او که پيش از اين، عروج برادرش را ديده بود، در تب شهادت مي‌سوخت و اين‌گونه شد که روح ناآرامش قفس جسم را در اندک زماني ترک گفت و در صحنه‌ي عمليات والفجر 8 ( 25/11/64 ) در سنّ 19 سالگي در آسمان شهادت اوج گرفت.

منبع:نشريه پيش گامان دي ماه 81

علي پورزمان در ارديبهشت سال 1342 در خانواده‌اي مذهبي و مستضعف در شهر خون و قيام پا به عرصه‌ي وجود نهاد. وي همانند ديگر شيفتگان راه الله، فعالانه در تظاهرات و پخش اعلاميه‌ها عليه رژيم شركت مي‌كرد. پس از سرنگوني رژيم وابسته و آمريكايي پهلوي و استقرار رژيم جمهوري اسلامي به رهبري امام خميني و ظهور طيف منافقين و ليبرال‌ها و غرب‌گرايان و وابستگان شرق و غرب كه هدف آن‌ها ضربه زدن به انقلاب و براندازي آن بود، علي به مبارزه‌ي قاطع با اين چهره‌هاي نقاب‌زده پرداخت.
با شروع جنگ در سال سوم هنرستان دست از تحصيل كشيد و در تاريخ 5/8/60 به كردستان اعزام شد تا وظيفه‌ي خويش را بيش از پيش در قبال اسلام به انجام رساند.
در تاريخ 29/10/62 راهي كربلاي جنوب شد و در مقرّ لشكر علي‌بن‌ابيطالب پس از سازماندهي به عنوان معاون يكي از گروهان‌هاي گردان خط‌شكن سيدالشهدا تعيين گرديد. سرانجام در عملياتي كه در جزاير مجنون انجام شد، ناگهان تيري به قلبش نشست و با فرياد " ياحسين " به زمين غلطيد. وقتي بچه‌ها بالاي سرش رسيدند، جان را به خدايش تسليم كرده و در سنّ‌20 سالگي در سال 1362 هنگام عمليات خيبر در جوار حق‌تعالي منزل گزيده بود.

منبع:روزنامه كيهان   -  تاریخ:  1379/11/30

سرزمين خراسان در تاريخ 1/3/1332 شاهد تولّد بزرگ‌مرد ديگري از رهروان حسيني بود. پدر و مادرش به لحاظ ارادت به خاندان امامت، نام امام‌قلي را که امام‌زاده‌اي است در 40 کيلومتري شهرستان درگز، بر او نهادند.
پرورش در دامان خانواده‌اي متديّن و مذهبي، روحش را بزرگ و بزرگ‌تر کرد و عشق و ايثار و شهادت را در مکتب حسين (ع) فرا گرفت. پس از اخذ ديپلم به خيل رزمندگان ارتش اسلام در لشکر 77 پيروز ثامن‌الائمه پيوست و پس از آن با بانويي که در مکتب زهرا (س) پرورش يافته بود، ازدواج کرد و حاصل اين وصلت 4 فرزند پسر بود.
سرگرد پورساداتي که در گردان 590 لشکر 77 پيروز خراسان مشغول دفاع از خاک ميهن اسلامي خويش بود، در شجاعت و رشادت زبانزد همه‌ي هم‌رزمانش بود و سرانجام در منطقه‌ي عملياتي به دليل تصادف با خودرو در سنّ 32 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد و در گلزار شهداي خواجه‌ربيع مشهد مقدس به خاک سپرده شد.

منبع:كتاب گلواژه هاي شهادت جلد 10 صفحه 7

نامش "حسين" بود اهل شهرستان تنکابن استان مازندران؛ کودکي پاک که بعدها جواني باايمان شد و وارسته از تمام بدي‌هاي روزگار.
حسين در زمان پيروزي انقلاب در صف ياوران اسلام قرار گرفت تا همواره پيرو راستين ائمه اطهار (ع) باشد. پورسعيد در زمان جنگ تحميلي نيز شجاعانه به مصاف باطل شتافت و سرانجام در روز يازدهم اسفندماه سال 1364 در منطقه‌ي سليمانيه طي عمليات والفجر 9 جان به جان‌آفرين تسليم کرد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي  

هوشنگ در سال 1342 همزمان با آغاز قيام امام امت، ديده به جهان هستي گشود و در شهرستان نوشهر بزرگ شد. هنوز سرگرم بازي‌هاي کودکانه بود که شانه‌هاي کوچکش در فراق پدر گريست و مادر به ناچار به کار شبانه‌روزي مشغول شد.
پورسعيد آموختن علم را از سنّ 7 سالگي آغاز کرد و ضمن تحصيل، از هر فرصتي براي کمک به مادر استفاده نمود. وقتي مدرک ديپلم را در رشته‌ي رياضي گرفت، در آزمون سراسري دانشگاه شرکت کرد و در رشته‌ي مهندسي عمران دانشگاه تهران پذيرفته شد.
سال 1363 همراه و همسفر خود را يافت. سپس به عضويت نيروي دريايي ارتش درآمد. چندي بعد نيز لباس سبز سپاه‌پاسداران را بر تن کرد و مسئوليت سپاه منطقه‌ي 3 گيلان و مازندران را بر عهده گرفت. هوشنگ براي مدتي نيز به عنوان منشي سازمان قضايي نيروهاي مسلح در چالوس خدمت کرد و حدود 15ماه در جبهه مردانه جنگيد.
بيست و ششم دي‌ماه سال 1365 روز پرواز بود؛ هوشنگ در سنّ 23 سالگي نامش را در جرگه‌ي شهداي کربلاي 5 ثبت کرد و با خون سرخش شلمچه را آرام ساخت.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

سال 1338 کودکي از سلاله‌ي طه ديده بر جهان هستي گشود. پدر نامش را سيدجعفر نهاد و از خداوند خواست فرزندش سلامت باشد.
سيد روزهاي کودکي را در شهرستان زنوز گذراند و خيلي زود در مدرسه به تحصيل علم پرداخت. او ضمن تحصيل، همراه پدر کار کشاورزي را آغاز نمود و بعد از اخذ مدرک ديپلم به استخدام ارتش درآمد.
با پيروزي انقلاب و آغاز جنگ، پورسيدي به ميدام رزم شتافت. ابتدا در سنندج به نبرد با دشمنان پرداخت و آن‌قدر در ميدان ماند تا بالاخره از رب جليل، مزد تلاش خويش گرفت.
سيد سرانجام در روز شانزدهم آبان‌ماه سال 1362 شهيد راه حق شد؛ بعد از 25 ماه مبارزه‌ي بي‌امان در مريوان و ... در پنجوين در سنّ 24 سالگي به وصال حق رسيد.

منبع:كيهان 3 خرداد 82 صفحه 13

عباس در سال 1335 در يکي از محله‌هاي کوچک و ساده شهر همدان پا به عرصه گيتي نهاد و در آغوش پر مهر خانواده‌اي مهربان و متدين پرورش يافت. عشق به اهل بيت و معارف اسلامي از کودکي با جانش عجين شده بود هفت ساله بود که با شور و اميد راهي دبستان شد و تحصيلات خود را تا پايان دوره کارشناسي عمران در دانشگاه علامه طباطبائي ادامه داد در همين دوران بود که طنين فرياد ظلم‌ستيزي خميني کبير (ره) در جاي جاي ميهن به گوش رسيد و سيل خروشان مردم به راه افتاد. عباس نيز همچون جوانان پرشور ايران به مردم ملحق شد و براي پيروزي انقلاب از هيچ تلاشي فروگذار نکرد.بعد از پيروزي انقلاب و حکم جهاد امام (ره) او که از مريدان ولايت و گوش به فرمان ولي فقيه بود با جان و دل و بدون هيچ چشمداشتي به ياري مردم ستمديده و محروم و ستمديده.روستاي خنجين از توابع همدان شتافت و با پشتکار فراوان به عمران آنجا پرداخت به طوريکه پس از مدتي تلاشهاي بي‌شائبه‌اش به بار نشست و روستا داراي امکانات مناسبي گرديد .با شروع جنگ تحميلي اين بار در کارزاري بزرگتر به ياري ولايت شتافت و مشتاقانه عازم جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گشت ،با همت او ستاد پشتيباني و مهندسي جنگ جهادسازندگي همدان تشکيل شد و خود مسئوليت اين نهاد را بر عهده گرفت .تشکيلاتي که نقش بسيار مؤثري در پشتيباني و پيروزي بسياري از عملياتها داشت و همه اينها مرهون تلاشهاي مخلصانه و عاشقانه اين رزمنده جوان بر کف بود او بود که ماموريتهاي سنگين و تقريباً ناممکن را با تقوي و توکل به خدا و ايمان و تدبير به نحو شايسته‌اي به انجام مي‌رساند. سرانجام لحظه ديدار فرا رسيد و روز بيست و دوم ارديبهشت ماه سال 1367 فرمانده شجاع و از خود گذشته 32 ساله در حاليکه فرماندهي ستاد پشتيباني جنگ همدان را بر عهده داشت در ارتفاعات شيخ محمد ماووت پذيراي ترکش در ناحيه شکم و سينه شد و از خون سرخ خويش وضو ساخت تا در نماز عشق قامت ببندد.

منبع:كتاب طلايه‌داران جهاد صفحه 9

محمد در سال 1345 در شهرستان فومن ديده به جهان هستي گشود.
7 ساله بود که نامش را در مدرسه‌ي محل نوشتند تا علم بياموزد. او نيز تا اخذ مدرک ديپلم درس خواند و بعد از آن به دانشگاه شهيد مدني قم راه يافت و در رشته‌ي ديني و عربي به تحصيل پرداخت.
از صفات بارز و پسنديده‌ي او که هنوز در ذهن کساني که او را مي‌شناسند جاري است، مهرباني، اخلاص و تواضع قابل تحسين اوست. به محرومان و تنگ‌دستان تا حد توان خدمت مي‌کرد و در تمامي کارها رضايت خدا را مد نظر داشت.
سرانجام در روز چهارم فروردين‌ماه سال 1367 در سنّ 22 سالگي در منطقه‌ي باني نبوک عراق به شهادت رسيد.

منبع:كتاب سرخ سيمايان سبز   -  صفحه: 61

پنج‌شنبه‌ها بيشتر از هميشه دلم هواي تو را مي‌كند ولي نمي دانم چرا. بلند مي‌شوم چرخي توي حياط مي‌زنم و آلبوم عكس‌ها را براي هزارمين بار مقابلم قرار مي‌دهم. عكس‌ها را خوب نگاه مي‌كنم تمام مناطق عملياتي جلوي چشمم است. تو و همه‌ي بچه‌هايي را كه آن روز شوق پر كشيدن داشتيد، به خاطر مي‌آورم.
خيلي‌هايشان مثل تو از يزد اعزام شده بودند. همه‌مان آمده بوديم تا سرباز خميني (ره) باشيم و دليرانه بجنگيم. نامت جلال بود؛ " جلال پورطالبي " فرزند محمدرضا،متولد1346، اعزام شده از يزد. شايد باورنكني اما همه‌ي خاطرات خوشم مال آن دوران است. آن دوران كه تو سنگرساز بودي و مشتاقانه فعاليت مي‌كردي.
عكس‌ها را دوباره نگاه مي‌كنم و غرق مي‌شوم ميان آن روزها. همه‌ي عاشقان حسين (ع) عاشقانه رفتيد و با خدا ملاقات كرديد. آخرين روز از بهمن‌ماه 1364 بود و جزيره‌ي مجنون .زير آتش و گلوله استقامت را تجربه مي‌كرد.
تو 18 سال داشتي. آن روز كه خونت، خاك مجنون را گلگون كرد و براي من فقط تلخي رفتنت ماند و شيريني وصالت.

منبع:مجله‌ي الغديريان   -  تاریخ:  1386 -  شماره مجله: 32

محسن در اولين روز بهار سال 1336 در جمع گرم خانواده‌اي مذهبي پا به عرصه گيتي نهاد. دوران کودکي را در کنار مادري مهربان و پدري بزرگوار گذراند. محسن از کودکي داراي ذوق هنري و هوش سرشاري بود و به خاطر صداي زيبا به عنوان اذان گوي مسجد محل انتخاب شد. تحصيلات خود را از دبستان وکيل شيراز آغاز کرد و تا پايان دوره دبيرستان ادامه داد.
هنر ظريف و زيباي خطاطي و نقاشي از سر انگشتان هنرمندش بر صفحه سفيد کاغذ نقش مي‌بست و لطافت روح بزرگش را به نمايش مي‌گذاشت. با شروع انقلاب اسلامي محسن از هنر خود براي جذب جوانان و هم شاگرديهاي خود ياري گرفت و از هنر مانند سلاحي در مبارزه با حکومت ستمشاهي طاغوت استفاده مي‌کرد. ايجاد انجمن ديني جوانان از اقدامات او در مبارزه با رژيم بود. مدتي هم با مجله مکتب قرآن در قم همکاري کرد.
بعد از پيروزي انقلاب و اوايل سال 1360 بود که با همسري دلسوز و فداکار ازدواج کرد که حاصل اين پيوند مقدس دو پسر به نامهاي محمد و مهدي و دختري به نام زهرا بود. پس از تشکيل سپاه پاسداران مشتاقانه به جمع سبزپوشان سپاهي پيوست و در واحد تبليغات سپاه مشغول به کار شد. تابلوهاي زيباي خطاطي و نقاشي به خصوص تابلوي بسيار زيبايي که بعد از شهادت آيت‌الله دستغيب نقاشي کرد يادآور هنر متعالي و روح لطيف اوست. محسن بعد از مدتي به نيروي دريايي تهران اعزام شد و پس از بازگشت در سازمان قضايي نيروهاي مسلح مشغول به فعاليت گرديد. با آغاز جنگ تحميلي علي‌رغم مخالفت‌هاي مسئولين و نيازي که به هنر او احساس مي‌شد، چندين بار عازم جبهه‌هاي نور شد و در عملياتهاي کربلاي 4 و 5 شرکت کرد. پس از عمليات کربلاي 5 براي دو روز مرخصي به عقب بازگشت اما به محض اينکه متوجه حرکاتي در مرز شلمچه شد از مهر فرزند خود گذشت و عازم سنگرهاي خون و شهادت شد و اين آخرين باري بود که در خانواده و همکاران صورت نوراني و چهره زيبايش را مي‌ديدند. بعدها خبر شهادت غريبانه محسن به دست خانواده رسيد.

منبع:كتاب لاهوت و ذوق ملكوت شهادت صفحه 15

مجيد در سال 1339 پا بر دنياي خاکي نهاد و در سايه‌ي دستان خسته و پينه‌بسته‌ي پدر، بزرگ شد و از مادر فرامين و فرايض دين اسلام را آموخت.
مجيد در سال‌هاي جواني بعد از اتمام تحصيل به استخدام بهداري درآمد و به عنوان پزشک‌يار در آسايشگاه ولي‌عصر (عج) مشغول خدمت شد.
پورعزيزي در زمان جنگ تحميلي به مداواي مجروحين پرداخت و سرانجام در تاريخ 2/9/1362 در سنّ 23 سالگي در آسمان شهادت پرواز کرد.

منبع:مطالب ارسالي بهداري ستادكل سپاه پاسداران