ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

حميدرضا يکي ديگر از ياران باوفاي امام امّت (ره) بود، او در زمان قيام امام امّت (ره) به ياري انقلاب شتافت و بعد از پيروزي اين نهضت عظيم مردمي و اخذ مدرک ديپلم به استخدام سپاه‌پاسداران درآمد و محافظ بيت‌امام (ره) شد. با شنيدن حکم جهاد به ياري برادران جهاد سازندگي شتافت و با حضور در روستاها، سعي کرد حرکتي براي بهبود وضعيت مردم انجام دهد.
چندي بعد با دوشيزه‌اي پارسا و شايسته ازدواج کرد و صاحب 2 فرزند شد. حميدرضا به حرفه عکاسي نيز علاقه داشت و گاهي اوقات اين کار را به صورت جدّي انجام مي‌داد. دي‌ماه سال 1365 يکي از دوستانش در کانال مجروح شد. پورجبار با تلاش بسيار او را به عقبه انتقال داد سپس نامه‌اي براي فرزندش نوشت: «اگر از جبهه آمدم، سوغاتي برايت مي‌‌آورم ولي اگر نيامدم مواظب مادر و خواهرت باش.»
حميدرضا بعدازظهر همان روز در تاريخ 24/10/1365 جان به جان آفرين تسليم کرد.

منبع:پرونده شهيد در گروه تحقيقاتي فتح الفتوح

پورجبار در سال 1337 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز كودكي بيش نبود، كه عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه كرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
حسن كم‌كم به خيل كثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پرداخت. وي سرانجام در سال 1361 در حالي‌كه 24 سال داشت، از خاك سومار در عمليات مسلم‌بن‌عقيل به ملكوت آسمان پر كشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

غلام‌رضا پورجواديان در سال 1339 در يکي از روستاهاي سيستان در خانواده‌اي کشاورز و مذهبي ديده به جهان هستي گشود. تحصيلات ابتدايي را در زادگاهش و پس از مهاجرت خانواده به مازندران دوران راهنمايي و دبيرستان را در شهرستان گرگان سپري کرد و موفق به اخذ ديپلم گرديد. مدتي پس از اتمام تحصيلات، ازدواج نمود که ثمره آن دو دختر است. سپس براي گذراندن دوران مقدس سربازي به ارتش جمهوري اسلامي ايران پيوست.
او اعتقاد داشت راه امام و ولايت‌فقيه و نهضت را ادامه دهيد. پس از طي آموزش‌هاي لازم نظامي به منطقه عملياتي اعزام شد و براي مدت شش ماه به مقابله جانانه با کوردلان بعثي پرداخت. سرانجام در تاريخ 24/10/61 در منطقه سومار در حالي که به عنوان تخريب‌چي فعاليت مي‌کرد در سن 22 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد 4 صفحه 64

محمدرضا پورحسن‌پور در روز دهم ارديبهشت‌ماه سال 1346 هـ.ش در شهرستان تبريز پا به عرصه هستي گذاشت. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود با موفقيت به پايان برد. در آزمون سراسري سال 1364 دانشگاه‌ها در رشته‌ي «عمران» دانشگاه تبريز پذيرفته شد.
انقلاب اسلامي در زمان کودکي پورحسن‌پور به وقوع پيوست و او نقش چنداني در ايجاد آن نداشت؛ لذا براي حفظش بسيار تلاش کرد و در نهايت جانش را فداي آن نمود. پورحسن‌پور از کودکي در خانواده‌اي مذهبي بزرگ شده بود؛ به اقامه نماز و تلاوت قرآن اهميّت ويژه‌اي قايل بود. روابط عمومي خوبي داشت و خيلي زود با افراد انس مي‌گرفت. وي علاقه‌ي عجيبي به جبهه پيدا کرده بود؛ به طوري که در شهر آرام و قرار نداشت و از هر فرصتي براي اعزام استفاده مي‌نمود.
در سال سوم دبيرستان، در حالي که شانزده ساله بود به جبهه اعزام گرديد و از ناحيه کتف زخمي شد؛ هنوز به طور کامل بهبود نيافته بود که دوباره اعزام شده و در عمليات «والفجر 1» شرکت نمود. حضور مداوم در جبهه و اخلاص عمل، بالاخره وي را به را به آرزوي ديرينه‌اش رساند و او در عمليات غرورآفرين «بيت‌المقدس 2» به تاريخ 15/10/1366 در منطقه‌ي «ماووت» در سن 20 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

بهروز پورحسين در اولين روز از ارديبهشت‌ماه سال 1339 هـ . ش در شهرستان تبريز ديده به جهان هستي گشود. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود با موفقيت به پايان رساند و در آزمون سراسري سال 1357 دانشگاه‌ها در رشته‌ي «شيمي» دانشگاه تبريز پذيرفته شد.
پورحسين از کودکي علاقه خاصّي به تعليم قرآن داشت. بدون استاد قرآن را ياد گرفت؛ اغلب به تلاوت قرآن مي‌پرداخت و به برادران و خواهرش نيز ياد مي‌داد. از هوش سرشاري برخوردار بود و در دوران تحصيل هميشه شاگردي ممتاز بود. او عاشق انقلاب و امام و روحانيت بود و بر اخوّت و معنويت و اطاعت از ولي‌فقيه تأکيد مي‌نمود.
شروع نهضت اسلامي مردم ايران با دوره‌ي جواني پورحسين همزمان شده بود. وي همراه ديگر جوانان در راهپيمايي‌ها و تظاهرات مردمي شرکت مي‌نمود و در برپايي تظاهرات دانشجويي نقش فعّالي داشت. بعد از پيروزي انقلاب اسلامي در عرصه‌هاي مختلف حضور داشت،‌ به ويژه در فعاليت‌هاي مذهبي دانشگاه فعالانه شرکت مي‌کرد؛ با هواداران گروهک‌هاي وابسته به شرق و غرب بحث و مناظره مي‌نمود. در شهر نيز بيشتر فعاليت‌هايش را در مساجد متمرکز کرده بود. با شروع جنگ‌تحميلي، حضور در جبهه را بر هر کاري مقدم دانست و رهسپار جبهه‌ها گرديد. در اعزام اول در تاريخ 20/9/1360 از ناحيه پا مجروح شد. در اعزام دوم جواز ملاقات پروردگارش را گرفت و به ملکوت اعلي پيوست.
پورحسين در تاريخ 10/7/1361 در عمليات «مسلم‌بن‌عقيل» در منطقه سومار در سن 22 سالگي به فيض عظيم شهادت نايل آمد.

منبع:پرونده شهيد در مديريت فرهنگي دانشگاه تبريز

پورحسين در سال 1307 چشم بر جهان هستي گشود. کودکي او در سايه پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فرا گرفت. عين‌الله خيلي زود درس ايثار و جوانمردي را از مکتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره‌ي اهل بيت (ع) گشت.
وي با آغاز جنگ تحميلي در جرگه‌ي سربازان لشکر اسلام به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در سال 1367 در تبريز بر اثر بمباران هوايي، از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 60 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج

پورحسين در سال 1340 چشم بر جهان هستي گشود. کودکي او در سايه پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فرا گرفت.
اصغر خيلي زود درس ايثار و جوانمردي را از مکتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره‌ي اهل بيت (ع) گشت. وي با آغاز جنگ تحميلي در جرگه‌ي سربازان لشکر اسلام به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در سال 1363 در منطقه‌ي خليج‌فارس از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 23 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج

سيدحسين از اهالي شهرستان دشتستان ديده بر جهان هستي گشود. کودکي او در سايه‌ي زحمات خانواده گذشت و در جمع آنان با مکتب سرخ حسيني آشنا شد؛ حکايت عاشوراييان و نواي " هل من ناصر ينصرني " سيد و سالار شهيدان (ع) او را آن‌گونه شيفته‌ي امام عاشقان نمود که وقتي رهبر کبير ايران امام خميني (ه) مردم را به جهاد اصغر فرا خواند، لبيک‌گويان در صف بسيجيان قرار گرفت.
شوق جهاد با بعثيان او را به خرمشهر کشاند تا همراه ديگر دلاوران از اين شهر آسماني حمايت کند؛ اما زمان، مجال زيستن به او نداد و سيدحسين سبک‌بال و عاشق در دهمين روز از ارديبهشت‌ماه سال 1361 هنگام عمليات بيت‌المقدس از ميان ما رخت بربست و خون سرخش خاک خرمشهر را زينت داد.

منبع:مجله فتح / ويژه نامه عمليات بيت المقدس

ايوب پورحنيفه در سال 1350 شمسي در روستاي « سمير » 15 کيلومتري شهرستان آستارا در خانواده‌اي کشاورز چشم به جهان گشود. پدرش کشاورز ساده‌اي بود که مختصر زميني در اختيار داشت. ولي درآمد ناچيز آن کفايت زندگي پرعائله او را نمي‌داد و به ناچار مجبور شدند به طور دائمي به تهران عزيمت کنند و با درآمد حاصل از کارگري گوشه‌اي از کمبود زندگيشان را تأمين نمايند.
ايوب به همراه پدرش در سن 6 سالگي وارد تهران شد و يک سال بعد به دبستان ابتدايي « ولي‌عصر » يا هاتف قديم رفت و دوره دبستان را در آن مدرسه به پايان رسانيد. سپس وارد مدرسه راهنمايي شهيد ظرافت در خيابان سراج شد. اما مشکلات مالي و تعويض منزل باعث شد بارها مدرسه‌اش را تغيير دهد و بالاخره مجبور گشت در مدرسه ادب به صورت شبانه سال دوم راهنمايي را به پايان رساند.
ايوب 3 سال قبل از شهادتش وارد بسيج مستضعفين ناحيه 11 قدس پايگاه شميران‌نو شد و در آن‌جا فعاليت‌هاي بسياري انجام داد و در اوقات بيکاري بيشتر وقتش را صرف بسيج مي‌کرد. تا اين که در چهاردهم ماه مبارک رمضان براي اعزام به جبهه نام‌نويسي کرد و همان روز اعزام شد و در تاريخ 26/2/67 در منطقه‌ي ماووت ( شيخ‌محمد ) در عمليات بيت‌المقدس 6 در سن 17 سالگي به مقام رفيع شهادت نايل گشت.

منبع:يادواره 5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده

مراد در سال 1342 در آغوش پرمهر مادر جاي گرفت و از او فرامين دين اسلام را آموخت. هنوز كودكي بيش نبود، كه عشق اهل‌بيت (ع) در جانش ريشه كرد و او را با فرهنگ ايثار آشنا ساخت.
پورحيدر كم‌كم به خيل كثير ياوران امام (ره) پيوست و سلاح بر دوش به جنگ با متجاوزين عراقي پرداخت. وي سرانجام در سال 1362 در حالي‌كه 20 سال داشت، از خاك پادگان حاجي‌عمران به ملكوت آسمان پر كشيد.

منبع:مجله‌ي اوج

پرويز،، پسر سوم من بود که در آغازين روز بهار سال 1342 به دنيا آمد. يک سال و 6 ماه از تولّدش گذشت که به بيماري سياه‌سرفه دچار شد و پزشکان از زنده ماندنش قطع اميد کردند. براي ماندنش خيلي تلاش کردم و به لطف خدا از آن بيماري سخت نجات يافت. آن روزها ما، در بوشهر زندگي مي‌کرديم. خودم اسمش را در مدرسه باقري نوشتم. اما بعد از پايان دوره‌ي ابتدايي ديگر به مدرسه نرفت. چند سال بعد هم به استخدام نيروي هوايي ارتش درآمد و براي 5 سال به تهران رفت. در زمان مبارزات ملت ايران، او نيز در جمع ياران امام (ره) قرار گرفت و در تظاهرات مجروح شد. به ملاقاتش در بيمارستان رفتم؛ ديدم دستش در گچ است. دو انگشتش ديگر قادر به حرکت نبودند. پرويز در تهران همسر خود را انتخاب کرد و زندگي تازه‌اي با آغاز نمود. سال 1361 تصميم گرفت راهي ميدان نبرد گردد. گفتم: تو بچه داري؛ برادرت هم شهيد شده، از اين فکر منصرف شو. اما او رفت. در عمليات بيت‌المقدس شرکت نمود و هر از گاهي نيز به مرخصي مي‌آمد. آخرين بار ساعت 2 بامداد رفت و در روز بيست و سوم ماه مبارک رمضان، لياقت ديدار حضرت حق را پيدا کرد. بيست و سوم تيرماه سال 1361 رعناقامت 19 ساله‌ام در شلمچه در خون سرخ خود غلطيد. پيکر پرويز را با چند شهيد ديگر به بوشهر آوردند. پسرم در تابوت روي شانه‌هاي مردم به طرف جايگاه ابديش در گلزار شهداي بوشهر مي‌رفت تا براي هميشه آرام گيرد و من با دو داغ سنگين بر دل، او را بدرقه مي‌کردم. پسرانم پرويز و رئوف را در راه خدا، قرآن و اسلام دادم. اما هر چه باشد، از دوري فرزندانم مي‌سوزم و جاي خالي آن‌ها را حس مي‌کنم.

منبع:كتاب آخرين خلوت جلد1   -  صفحه: 107

روز اول بهار سال 1340 بود که فرزندم رئوف به دنيا آمد. آن روزها ما در بوشهر زندگي مي‌کرديم. پدرش نام رئوف را براي او انتخاب کرد ولي در خانه بهروز صدايش مي‌کرديم. وقتي 7 ساله شد، او را به مدرسه‌ي باقري فرستاديم و توانست با موفقيت مدرک ديپلم را از هنرستان بگيرد.
وقتي امام (ره) مبارزه را آغاز کرد، او نيز در خيل ياوران انقلاب فرياد مرگ بر شاه سر داد و شب‌ها با برادرش روي ديوارها شعار مي‌نوشت. براي مدتي نيز در جمعيت فداييان اسلام فعاليت داشت.
با پيروزي انقلاب به عضويت بسيج درآمد و به مبارزه با قاچاقچيان پرداخت. چندي بعد براي شرکت در آزمون سراسري دانشگاه‌ها شرکت کرد. اما شوق حضور در ميدان نبرد باعث شد راهي ميدان جنگ گردد. او خيلي به ما کمک مي‌کرد و همه‌ي اهل خانه از او راضي بودند.
رئوف اواخر مهرماه سال 1360 به جبهه رفت و 14 روز بعد مصادف با روز عاشورا در تاريخ 16/8/1360 بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسيد. رئوف هم‌چون سالار شهيدان کربلا بي‌سر به ديدار خدا شتافت. وقتي پيکرش را از آبادان آوردند، دست و پا نيز نداشت و من پاره‌هاي پيکر فرزند 20 ساله‌ام را خود در گلزار شهداي بوشهر به خاک سپردم.

منبع:كتاب آخرين خلوت جلد1   -  صفحه: 93

علگه در روستاي تونه‌عليا در سال 1277 ديده به جهان هستي گشود، صبر و ايمان به ذات لايزال الهي را از خانواده آموخت و خيلي زود در کنار ديگر مردم روستا به کار و تلاش مشغول شد. علگه در سنين جواني ازدواج کرد و تمام وقت خود را مصروف رسيدگي به امور خانه و خانواده کرد. پورحيدر در زمان جنگ تحميلي در سن 85 سالگي در تاريخ 26/11/1362 بر اثر انفجار مين در مهران شهد شيرين شهادت نوشيد و بر بيکران آسمان شهادت بال گشود.

منبع:كتاب لاله هاي افروختني   -  صفحه: 118

رضا پورخسرواني در سال 1343 در خانواده‌اي مذهبي ديده به جهان گشود. دوران کودکي را با شور و شعفي وصف ناشدني پشت سر نهاد. با آغاز فعاليتهاي انقلابي بر ضد رژيم پهلوي در صف مبارزان روح‌الله قرار گرفت و با پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز جنگ تحميلي نداي رهبر و پيشواي خود را مبني بر حضور در جبهه‌ها لبيک گفت و به سوي جبهه‌هاي نبرد شتافت.
با حضور سبز خود در عملياتهاي بسيار رشادتهاي بي‌نظيري از خود نشان داد که مايه مباهات او مي‌گرديد. وي جانشيني مخابرات لشگر را عهده‌دار شد و در هجدهم تيرماه1364 با دوشيزه‌اي عفيفه ازدواج نمود. هنوز دو هفته از ازدواجشان نگذشته بود که شيراز را به مقصد شلمچه ترک گفت. رضا سرانجام در عمليات والفجر 8 در 22/11/1364 در منطقه عملياتي فاو در سن 21 سالگي جام شيرين شهادت را نوشيد. زهرا فرزند او چشم به خورشيد سي و هشتمين روز ولادت خود دوخته بود که غروب چشمان پدرش آسمان فاو را رنگين کرد. روحش شاد و يادش گرامي باد.

منبع:كتاب خلاصه خوبي‌ها جلد 4 صفحه 40