ليست شهداي دفاع مقدس (پ)

نامش "يونس" بود.
متولّد سال 1344 و از اهالي شهرستان رودبار؛ خانواده با شوق وصف‌ناشدني تولّدش را جشن گرفتند و به تربيت اسلامي او همت گماشتند. او در هفتمين پاييز زندگي به مدرسه رفت و تا اخذ مدرک ديپلم درس خواند. سپس به دانشگاه شهيد مدني تهران راه يافت و در رشته‌ي رياضي تحصيل نمود.
در شروع انقلاب، جوانان را به پيروي از امام (ره) تشويق مي‌کرد و در اين راه پايگاه مقاومت بسيج کلشتر را با همياري ساير برادران احداث نمود.
وي در زمان جنگ تحميلي به ياري رزمندگان اسلام شتافت و بعد از نبردي مردانه در روز بيست و نهم دي‌ماه سال 1366 در سنّ 22 سالگي در ماووت عراق هنگام عمليات بيت‌المقدس 2 به شهادت رسيد.

منبع:كتاب سرخ سيمايان سبز   -  صفحه: 56

شيدا در روز سي‌ام شهريورماه سال 1356 در آغوش خانواده‌اي فرزانه به دنيا آمد؛ پدرش دكتر يوسف تمام هم و غم خويش را مصروف تربيت فرزند نمود.
شيدا در شهرستان اردبيل بزرگ شد و به مدرسه رفت؛ دوره‌ي ابتدايي را در مدرسه‌ي شهيد عادل سرائي به پايان رساند و دوره‌ي راهنمايي را در مدرسه‌ي پروين اعتصامي گذراند.
او در سال سوم راهنمايي در حال تحصيل بود كه هواپيماهاي رژيم بعثي بر خانه‌شان سايه افكند و او در تاريخ 21/12/1366 همراه خواهرش " سولماز " و مادرش در سنّ 10 سالگي به شهادت رسيد. مزار پاكش در گلزار شهداي بهشت فاطمه (س) اردبيل قرار دارد.

منبع:نشريه آواي اردبيل   -  تاریخ:  1386/7

در خانه‌اي ساده و محقر در شهر زيباي شيراز در يکي از روزهاي زيباي سال 1337 کودکي به دنيا آمد که نام او را به عشق علمدار کربلا عباس نهادند، عباس فرزند ارشد خانواده بود و همواره براي امرار معاش خود و خانواده‌اش در کنار پدري زحمتکش تلاش مي‌کرد. اما در کنار تلاش و کار از تحصيل نيز غافل نماند و سالهاي مدرسه را يکي‌يکي با موفقيت تا ديپلم طي کرد. در سالهاي پايان دبيرستان بود که شعله‌هاي پر فروغ انقلاب آتش خشم مردم را برافروخت و عباس نوجوان نيز که در اين مدت براي سيرابي از چشمه پاک معارف اسلامي به معاشرت با روحانيون مبارز و حقيقت‌طلب رو آورده بود به سيل خروشان مردم پيوست و همراه با همرزمانش در سحرگاه 22 بهمن ماه 1357 به تصرف کلانتري و شهرباني شيراز همت گماشت و ساعتي بعد طعم شيرين پيروزي حق بر باطل بر لبان مردان انقلابي لبخند نهاد. پس از تشکيل نهاد سپاه پاسداران عباس نيز به خيل عاشقان ثارالله پيوست. با شروع غائله کردستان او نيز به صف مجاهدان راه حق در جبهه‌هاي غرب و در مقابل ضدانقلابيون و کومله‌ها پيوست. پس از بازگشت از کردستان به سوي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل در آبادان شتافت و به عنوان فرماندهي دلسوز و آگاه در کنار ديگر يارانش در عمليات بستان (طريق‌القدس) جان‌فشاني‌هاي فراوان کرد. سرانجام در روز چهاردهم آذرماه سال 1360 در حال عبور از ميدان مين دشمن، دچار مجروحيت شديد شد و پس از لحظاتي چشمان اين رزمنده 23 ساله راه حق بر هم نهاده شد و روح ملکوتي‌اش به سوي مأواي آسماني پرواز کرد.

منبع:كتاب خلاصه خوبي‌ها جلد 4 صفحه 35

پوراحمد در سال 1343 چشم بر جهان هستي گشود. كودكي او در سايه پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فرا گرفت. جعفر خيلي زود درس ايثار و جوانمردي را از مكتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره اهل‌بيت (ع) گشت.
وي با آغاز جنگ‌تحميلي در جرگه سربازان لشکر اسلام به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در در سال 1361 در منطقه‌ي شلمچه از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 18 سالگي در عمليات رمضان شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج

ستوان‌يکم منصور پوراحمديان فرزند ناصر در سال 1340 در تهران متولّد شد. او در تاريخ 23/11/1358 وارد دانشگاه افسري شد. وي به زبان انگليسي مسلّط بود و توانايي ترجمه‌ي متون مختلف را داشت.
از جمله عملياتي که ستوان‌يکم پوراحمديان در آن شرکت داشته است، مي‌توان به عمليات رزمي پيرانشهر و عمليات کوشک و شلمچه اشاره کرد.
سرانجام وي در تاريخ 4/4/1367 در منطقه‌ي عملياتي کوشک در حالي‌که در لشکر 92 زرهي اهواز انجام‌وظيفه مي‌نمود، بر اثر بمباران شيميايي دشمن در سنّ 27 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گرديد.
« روحش شاد »

منبع:مطالب ارسالي ازسازمان ايثارگران نيروي زميني ارتش

مهدي پوراسفندياري به سال 1343 شمسي در تهران متولد شد و تحصيلات خود را در دبيرستان دارالفنون تا سال چهارم ادامه داد. پسري خونگرم و پرمحبت بود؛ به گونه‌اي که همه از او رضايت داشتند. از 14 سالگي نماز مي‌خواند و روزه مي‌گرفت و از زماني که امام فرمودند: " روزهاي دوشنبه و پنج‌شنبه روزه بگيريد "، روزه مي‌گرفت و در مسجد سبحان واقع در خيابان چهارده متري حسيني رو به روي نيروي هوايي تهران نيز فعاليت مي‌کرد.
بسيار علاقمند بود که در جبهه حضور داشته باشد. با آغاز جنگ، پدر تعدادي از افراد جنگ‌زده را به خانه آورد تا از آنان پذيرايي کند و مهدي مصرّانه از مهمان خواست تا پدر را راضي کند به جبهه برود و بالاخره با کمک همان مهمان که به اهواز رفت و آمد داشت، به جبهه رفت. آن قدر نذر کرده بود و شب‌ها نماز امام جعفر صادق (ع) را مي‌خواند تا اين که موفق شد در جبهه حضور يابد. اول سال 61 تا سه ماه در جبهه غرب بود؛ سپس براي امتحانات دبيرستان به تهران آمد و براي بار دوم نيز به جبهه غرب اعزام شد. با بمباران فکه، ترکش خمپاره پايش را زخمي کرد. مجدداً پس از بهبودي به خرمشهر اعزام شد. براي فتح خرمشهر دوباره به تهران آمد.
آخرين بار به دوکوهه اعزام شد و سرانجام در عمليات والفجر مقدماتي به تاريخ 21/11/61 در سن 18 سالگي شربت شهادت نوشيد.

منبع:يادواره 5600 شهيد دانش آموز و شهيد فهميده

شهرستان نجف‌آباد اصفهان در سال 1334 ميزبان کودکي بود که موجبات فخر خود را فراهم مي‌آورد کودکي سرشار از شور و استعداد. علاقه خاص او به آموختن معارف اسلامي و قرآن زبانزد خاص و عام بود با فرا رسيدن هفتمين بهار زندگي جهت آموختن علم و دانش راهي مدرسه گشت او در دوران تحصيل توجه معلمان و اولياء مدرسه را به خود جلب کرده بود و از طرفي با توجه به اخلاق و رفتار حسنه در خانه نيز الگو و نمونه بود در حادثه زلزله طبس با وجود سن کم (13سالگي) با دوستانش حضور فعال و مسئولانه‌اي در کمک رساني به حادثه ديدگان زلزله داشت.محمدرضا با تحريم تغذيه رايگان در مدرسه دست به يک مبارزه منفي زد و با شعارنويسي بر در و ديوار مدرسه مبارزات انقلابي‌اش را عليه رژيم پهلوي آغاز نمود.با پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي به سرعت فنون رزم را آموخت و به قصد عزيمت به افغانستان را کرد ولي شرايط بحراني روزهاي آغازين انقلاب او را از اين سفر منصرف ساخت با آغاز جنگ تحميلي همراه گروه 400 نفري نجف آباد عازم آبادان و جزيره مينو شد او در دوازده عمليات شرکت فعال داشت در سه عمليات معاون و در بقيه فرماندهي توپخانه لشگر 8 و بعد از آن فرماندهي توپخانه لشکر 25 کربلا را عهده‌دار گشت پوراسماعيل با نشان دادن لياقت، زکاوت، و هوش سرشارش در فرماندهي عمليات‌هاي مختلف، پيروزيهاي شکوهمندي را نصيب رزمندگان اسلام کردم.سرانجام در عمليات غرورآفرين کربلاي 1 در حاليکه مثل هميشه در سمت ديده‌بان هدايت آتش توپخانه و راهنمايي نيروهاي خودي به سوي دشمن را عهده دار بود، با استقبال از فرشته شهادت بر فراز تپه صعود به معراج آسمان در صبح روز دوازدهم تيرماه سال 1365 در سن 31 سالگي به ديدار دوست شتافت روحش شاد و يادش گرامي باد.

منبع:كتاب سرداران سپاه توحيد

محمدجعفر در سال 1339 به دنيا آمد و در شهرستان ابرکوه استان يزد بزرگ شد.
او در مکتب عاشقي اباعبدالله (ع) با فرهنگ ايثارگري آشنا گشت و در زمان حمله‌ي رژيم بعثي به ايران فرمان امام امت (ره) را لبيک گفت و به منظور دفاع از کيان ايران اسلامي عازم خطوط مقدم رزم شد.
روز بيست و نهم ارديبهشت‌ماه سال 1361 در سنّ 22 سالگي در پاسگاه زيد از شراب طهور الهي سرمست شد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي  

گروهبان يكم رحيم پورالياس در روز چهاردهم ارديبهشت‌ماه سال 1333 در اردبيل به دنيا آمد؛ 7 ساله بود كه به مدرسه رفت و تحت نظر خانواده آموختن را تا اخذ مدرك سيكل ادامه داد. آن‌گاه به استخدام نيروي زميني ارتش درآمد و در لشكر 92 زرهي اهواز به خدمت پرداخت.
رحيم در سال 1354 همراه و همسفر خود را يافت و صاحب 3 فرزند شد. با آغاز حمله‌ي رژيم بعثي به مرزهاي جنوب كشور در روز سي و يكم شهريورماه سال 1359 به همراه گردان خود به دفاع از ميهن اسلامي پرداخت.
وي سرانجام در روز پنجم مهرماه سال 1359 پس از 3 روز مقاومت در ارتفاعات الله‌اكبر شهر مهران در حالي كه فرمانده‌ي گروهان بود، در سنّ 26 سالگي بر اثر اصابت گلوله به سينه، به فيض شهادت نايل آمد و پيكر او در گلزار شهداي شيراز به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب شوق پرواز   -  صفحه: 107

عصمت در سال 1341 در شهرستان دزفول ديده به جهان هستي گشود. او در سايه‌ي زحمات بي‌دريغ خانواده بزرگ شد و با فرامين دين مبين اسلام آشنا گشت. او به پيوندهاي مكتبي بسيار تكيه داشت و مي‌گفت: « پيوندهاي مكتبي بر پيوندهاي عاطفي برتري دارند. »
در روزهاي آخر عمرش به همه‌ي دوستان و آشنايان سركشي مي‌كرد؛ به ياد فقرا و مستضعفين بود و هميشه مي‌گفت: « بعد از شهادتم، لباس‌هايم و هرچه كه به نامم مي‌باشد، به مستضعفان تعلق دارد. » پوارن‌وري به روستاها مي‌رفت و به ارشاد مردم مي‌پرداخت.
عصمت به پيروي از امام (ره) جنگ را نعمت و رحمت مي‌دانست و در اين رابطه شهر را ترك نكرد و هميشه در خانه باحجاب بود تا اگر در حملات موشكي در خانه به شهادت رسيد، هنگام بيرون آوردن پيكرش چشم نامحرم او را نبيند. وي سرانجام در تاريخ 19/9/1360 در سنّ 19 سالگي به شهادت رسيد.

منبع:نشريه نخل هاي نور (ويژه خواهران)  

يحيي در سال 1331 در يک روز پاييزي غرق در باران برگ‌هاي رنگارنگ در روستاي نادينلو ديده به جهان گشود و کوچه‌هاي کودکي را در کنار خانواده‌ي مهربان و مردم ساده و باصفاي روستا پشت‌سر گذاشت. عشق به آموختن، او را با پاي پياده از روستا به آذرشهر کشانيد و يحيي هر روز فاصله‌ي نادينلو را تا مدرسه‌اش در آذرشهر با پاي پياده طي مي‌کرد تا اين که توانست با توکل به خدا و پشتکار خود دوره‌ي ابتدايي را با موفقيت به پايان رساند.
آن روزها ابرهاي فقر بر آسمان زندگي خانواده‌اش يکه‌تازي مي‌کردند و او به خاطر همان مشکلات مالي، در اداره‌ي آموزش و پرورش استخدام و هم‌زمان با کار خدمت‌گزاري و سرايداري در دو مدرسه‌ي دخترانه و پسرانه‌ي آذرشهر در مدرسه‌ي شبانه به ادامه‌ي تحصيل مشغول شد.
شوق آموختن هميشه در وجود او بود و کار و تلاش طاقت‌فرسا او را از مسير آموختن باز نمي‌داشت؛ انسان رئوف و مهرباني بود و خلوتش هميشه به عطر کلام خدا آراسته و مقيد به کسب روزي حلال.
هر روز وقتي خبر شهادت رزمنده‌ها و همکاران فرهنگي‌اش را مي‌شنيد، غرق در اندوه مي‌شد؛ گويا با پر کشيدن هر پرنده‌اي، تَرَک و زخمي بر دلش مي‌نشست.
بيست و هفتم اسفندماه سال 66 بود و چيزي به آغاز سال جديد نمانده بود؛ بچه‌هاي يحيي در شور و حال ديگري بودند و براي رسيدن سال جديد لحظه‌شماري مي‌کردند. کودک بودند و عيد برايشان طعم آب‌نبات‌ها و تخم‌مرغ‌هاي رنگي مي‌داد، چند جفت جوراب و کفش تازه حسابي به وجدشان آورده بود و شايد گاه در خفا و آشکار براي عيدي‌هاي نگرفته هزار نقشه مي‌کشيدند که روز بيست و هفتم اسفندماه سال 1366 همراه پدر براي استحمام عازم حمام گذر بازار بيرون شهر شدند.
وجود پدر در کنارشان آن روز را زيباتر از هميشه کرده بود. بحث، بحث بهار بود؛ زنده شدن، نو شدن و صدا، صداي شور بود و گرماي زندگي که دست‌هاي پليد دشمن با بمباران‌ هوايي حمام، اين صداي گرم و دلنشين را خاموش کرد.
يحيي به همراه دو فرزندش نعمت و علي‌رضا غرق نور شد. روز عيد، حميد و علي‌اصغر خواب پرواز پدر و دو برادرشان را مي‌ديدند.

منبع:كتاب آموزگاران شهادت جلد 2 صفحه 97

نادر در سال 1338 در آبادان متولد شد، پدرش عباس، مردي زحمتکش بود و براي تربيت اسلامي فرزندانش از هيچ تلاشي دريغ نداشت.در سن 7 سالگي به مدرسه رفت و تحصيلاتش را تا پايان سال سوم دبيرستان ادامه داد.نادر در سالهاي جواني به منظور انجام خدمت نظام وظيفه وارد ارتش شد.و روانه ميادين نبرد حق عليه باطل گرديد.براي مدتي در دزفول بود سپس در عملياتهاي فتح‌المبين و بيت‌المقدس حضور يافت. و سرانجام در تاريخ 16/2/1361 در سن 23 سالگي شراب طهور بهشتي را نوشيد و سرزمين خرمشهر را با خون خويش متبرک ساخت.مزار پاکش در گلزار شهداي رهنان قرار دارد.

منبع:كتاب سرگذشت سرافرازان جلد 1 صفحه157

نامش عباس بود؛ آمده بود جنگ تا دليرانه بايستد و مبارزه كند. آمده بود تا سرباز خميني بودن را تجربه كند و محكم و مقتدر بگويد: «تا آخر جانم هستم.» آمده بود تا برگزيده شود.
نامش عباس بود؛ " عباس پوربهي " اعزامي از بوشهر. بوشهري كه دليرپرور بود و مقاوم. با هم صميمي شديم. خوب يادم هست. حتي تمام جزئياتش را به خاطر دارم. يادم هست كه تو چه‌طور با خدا ملاقات كردي. يادم هست كه من چه‌طور آن لحظه مثل كودكي نوپا به زمين خوردم و براي هميشه بهترين دوستم را از دست دادم.
عجيب بود؛ تو مي‌رفتي و من ميان بي‌تابي‌هايم اشك شوق مي‌ريختم؛ اشك شوقي كه حاكي از وصال تو بود. پيش خودم مي‌گفتم خوش به حال عباس كه رفت و از چشمه‌ي كوثر سيراب شد. روز سيراب شدنت را در حافظه‌ام قاب گرفته‌ام؛ بيست و دوم ارديبهشت‌ماه 1361 خرمشهر،در عمليات بيت‌المقدس.
نديدنت سخت بود اما فكر كردن به بودنت پيش خدا، آرامم مي‌كرد. حالا هر بار كه يادت مي‌افتم، پيش خودم مي‌گويم خوش به حالش كه رفت و در مقام قرب الهي سكني گزيد.

منبع:مجله فتح (ويژه نامه عمليات بيت المقدس)  

محمدرضا در سال 1342، سال آغاز قيام امام امت (ره) ديده به جهان هستي گشود. روزهاي كودكي‌اش در سايه‌ي زحمات بي‌دريغ خانواده سپري شد و كم‌كم دل‌بسته‌ي آيين پاك احمدي گشت.
او در سنين جواني در جمع ياران امام (ره) قرارگرفت و بعد از نبردي مردانه در جبهه‌ي شلمچه در روز هفتم تيرماه سال 1364 در سنّ 22 سالگي به آسمان بي‌كران شهادت بال گشود.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1381/3/29

عباس‌علي در سال 1333 چشم بر جهان هستي گشود. كودكي او در سايه پرمهر خانواده سپري گشت و تعليمات دين مبين اسلام را از آنان فرا گرفت.
پورتيمورفردتبريزي خيلي زود درس ايثار و جوانمردي را از مكتب سرخ سيدالشهدا آموخت و دل‌بسته‌ي سيره اهل‌بيت (ع) گشت. وي با آغاز جنگ‌تحميلي در جرگه سربازان لشکر اسلام به مصاف با بعثيان پرداخت و سرانجام در سال 1360 در بستان از شربت طهور بهشتي نوشيد و در سن 27 سالگي شهيد راه حق شد.

منبع:مجله‌ي اوج