نام پرچمداران مکتب سرخ روح ا... که در اقصي نقاط دنيا به ترويج اسلام پرداختند

کودکي تقي در خانواده‌اي مذهبي و راضي به رضاي حق سپري شد و او در جمع اهل خانه آموخت که بنده‌اي پرهيزکار براي باري تعالي باشد. مثل همه کودکان شهر در 7 سالگي به مدرسه رفت و چندي بعد به هنرستان فني شهر قم راه يافت .به ورزش فوتبال علاقه زيادي داشت و هر از گاهي با دوستان فوتبال بازي مي‌کرد، انقلاب که شروع شد، شور عجيبي پيدا کرد. زندگيش تغيير يافت و همگام ياران امام (ره) از آزادي و عدالت گفت پس از پيروزي انقلاب مشتاقانه به نگهباني و پاسداري از شهر پرداخت و در جبهه‌هاي کردستان، با بزرگاني چون دکتر چمران و حاج احمد متوسليان آشنا گشت.
رستگار چندي بعد به توصيه مسلمانان به استخدام سپاه پاسداران درآمد و به عنوان يکي از معاونين اين سردار رشيد اسلام به فعاليت ادامه داد. عمليات بيت‌المقدس، فتح‌المبين، جبهه‌هاي غرب و جنوب همه نشاني از بي‌باکي و رشادت تقي از خود به يادگار دارند.
او در ميدان نبرد با دشمن بعثي سه مرتبه زخم عشق را به جان خريد اما باز هم از پاي ننشست. بعد از فتح خرمشهر به همراه ديگر دلاورمردان سپاه توحيد به زيارت امام (ره) مشرف شد و بعد از تحويل گزارش چگونگي عمليات بيت‌المقدس از جانب امام مورد تقدير و تشکر قرار گرفت.
رستگار در يک مأموريت اداري به منظور مذاکره با دولت لبنان روز چهاردهم تيرماه سال 1361 به همراه سه تن از همرزمانش (متوسليان، اخوان، موسوي) روانه بيروت گشت اما در ساعت 13:30 در منطقه برباره توسط مالانژها دستگير و به ماموران رژيم صهيونيستي سپرده شد.

منبع:پايگاه اطلاع رساني آسيكد

شهيد فاطمه پروين روحي                        

حاج ناصر ريگي در سال 1346 در شهرستان اهواز به دنيا آمد، دوران کودکي را در ميان جمع پر محبت خانواده سپري کرد؛ چهارده سال بيشتر نداشت که پدر مهربانش را از دست داد، و خود جهت تأمين معاش خانواده مشغول کار شد.او ضمن کار و تلاش تحصيلات خود را ادامه داد و شاگرد نمونه مدرسه شد. علاقه ناصر به ورزش او را به سوي ورزش رزمي کاراته سوق داد، و خيلي زود موفق به کسب کمربند مشکي دان3 شد، وي پس از اخذ مدرک ديپلم براي انجام خدمت نظام وظيفه به وزارت امور خارجه رفت و بعد از طي اين دوران به استخدام اين وزارتخانه درآمد، وي ضمن اشتغال به کار در رشته جغرافيا به تحصيل پرداخت و در مدت کوتاهي توانست مسئوليت سرکنسولگري ايران در مزارشريف را بر عهده بگيرد، ناصر پيش از حرکت به سوي افغانستان با دوشيزه‌اي پارسا ازدواج کرد، با ورود به اين کشور نابسامان و ديدن شرايط زندگي شيعيان تمام وقت و زندگي خويش را مصروف به وجود آوردن شرايط بهتري براي آنان نمود. به طوري‌که تمام حق مأموريت و بخشي از حقوق خود را براي بهبود وضعيت آنان خرج مي کرد. از جمله اقدامات او ساخت يک مدرسه، يک درمانگاه و دو مسجد در مزارشريف بود، سرانجام مرد غريب و تنهاي مزارشريف که نيمه‌شب‌ها کوله‌ بر دوش، مايحتاج فقيران را به درب منزلشان مي‌برد، در ظلمت کفر طالبان در تاريخ 17/5/1377 به دست اين گروه به شهادت رسيد.

منبع:يادواره شهداي وزارت امور خارجه  

حافظه سليمان‌شاهي در سال 1312 در شهر اردبيل به دنيا آمد. در کودکي به همراه خانواده به شهر مقدس مشهد کوچ کرده و به عنوان سرايدار يک ميهمان‌سرا، همان‌جا ساکن شدند. در سنّ نوزده سالگي ايشان با مردي نابينا که از همسر سابق خود دو فرزند دختر داشتند، ازدواج کردند .که ماحصل اين ازدواج 7 پسر بود.
حافظه سليمان‌شاهي در سال 1352 همسر خود را از دست داده و مسئوليت نگهداري فرزندان را پذيرفت. ايشان برادر کوچک خود را در جريان انقلاب از دست داد و در طول سال‌هاي 1361 نوه‌ي دختري، سال 1363 فززندش مجيد و سال 1365 محمدحسن را تقديم انقلاب و اسلام کرد.
سرانجام در مرداد ماه سال 1366 در سفر حج در راهپيمايي برائت از مشرکين در سنّ 54 سالگي به دست نيروهاي سعودي به شهادت رسيد. هيچ‌گاه پيکر پاکش پيدا نشد و خانواده در غم فراقش سوختند.

منبع:كتاب ميهمان خدا   -  صفحه: 7

مه‌لقا در سال 1318 در شهرستان ساوه متولد شد .روزهاي کودکي را در دامان خانواده سپري کرد. پدرش عزيز ا... براي تربيت اسلامي او تمام تلاش خود را انجام داد و مه‌لقا در سايه اين تلاش وافر خانواده فردي مقيّد به دين اسلام پرورش يافت. وي در سال‌هاي جواني ازدواج کرد و صاحب 6 فرزند شد. با اوج گيري انقلاب در کنار سربازان خميني کبير (ره) به مبارزه عليه شاه برخاست. شاکري ساليان دراز را با عشق به ديدار دوست و زيارت خانه کعبه گذراند و سرانجام قرعه فال به نام او زده شد تا نه فقط خانه که صاحب خانه را نيز زيارت کند. در شب‌هاي انجام مناسک حج در عالم رؤيا خواب ديد: تابوتش را به وسيله 12 نفر به سوي قبرستان مي برند قبري نوراني او را در برکشيد. اين رؤيا او را آشفته ساخت که مبادا نتواند اعمال حج را کامل انجام دهد و سرانجام در مراسم برائت از مشرکين در تاريخ 9/5/1366 در مکه مکرمه حضرت دوست او را به درگاه خويش پذيرفت و او در سن 48 سالگي بال پرواز يافت تا در عرش برين ماوا گزيند.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد2   -  صفحه: 79

سال 1337 احمد ديده به جهان هستي گشود. کودکي او در شهر تهران و در دامان پاک مادري مهربان و متديّن سپري گشت. وقتي 7 سال بيشتر نداشت، مادر او را به مدرسه فرستاد و احمد تا اخذ مدرک ديپلم به تحصيل پرداخت. سال 1356 جهت انجام خدمت نظام وظيفه به عنوان سپاهي دانش در پادگان شهر گرگان دوره‌ي آموزشي را طي کرد و در آن‌جا از طريق تشکيل يک هسته‌ي فرهنگي _ سياسي در کتابخانه‌ي پادگان فعاليت نمود. سپس به يکي از روستاهاي لرستان اعزام شد تا در راه آموزش به روستاييان خدمت نمايد.
همزمان با اوج‌گيري انقلاب، همراه با ديگر اقشار مردم فرياد مرگ بر شاه سر داد و از نهضت پرشور امام (ره) حمايت نمود. شهرياري با پيروزي انقلاب در سال 1358 در رشته‌ي اقتصاد دانشگاه تهران پذيرفته شد. او ضمن تحصيل به عضويت انجمن اسلامي دانشکده و بسيج مسجد محل درآمد و در سال 1359 در مجلس شوراي اسلامي به کار پرداخت. چندي بعد به جهت لياقت و کارداني در کارهاي تبليغاتي، مسئوليت اداره‌ي تبليغات و انتشارات مجلس شوراي اسلامي به او سپرده شد. سال 1364 حاج‌احمد همراه و همسفر خود يافت.
احمد 7 سال با تلاش مستمر، امور تبليغاتي مجلس را انجام داد و همراه آن فرماندهي بسيج نظامي مسجد را نيز بر عهده داشت و هر ازگاهي در ميادين نبرد حق عليه باطل مي‌جنگيد. او در غائله‌ي 14 اسفند مورد تهاجم منافقين قرار گرفت.
حاج‌احمد شهرياري که پس از انقلاب به عنوان ناظر و سر ناظر به حجاج بيت‌الله‌الحرام خدمت کرد، در همين مسئوليت راهي مکه شد و سرانجام در تاريخ 9/5/1366 در مراسم برائت از مشرکين در مکه بر اثر اصابت گلوله در سنّ 29 سالگي به شهادت رسيد.
از او 1 فرزند به يادگار ماند.

منبع:مطالب ارسالي از دانشگاه تهران  

سال 1342 روستاي علي‌آباد شهرستان ديوان‌دره، جليل پا به عرصه هستي نهاد .سال‌ها گذشت و او به مدرسه رفت دوره ابتدايي را در زادگاهش به پايان رساند و دوره راهنمايي را در مدرسه‌اي در شهر ديواندره گذراند.در همين سال‌ها بود که ملت غيور ايران دست در دست هم در مقابل ظلم طاغوت ايستادند.جميل نيز به منظور تحقق اهداف و آرمان‌هاي نوراني امام (ره) به اين جمع پرشور پيوست.با پيروزي انقلاب خالصانه خدارا سپاس گفت. با آغاز غائله کردستان و آزار و اذيت گروهک ضدانقلاب در سال 1360 به عضويت سپاه پاسداران شهر ديوان‌دره درآمد .اين دوران براي خانواده او سخت و طاقت فرسا بود چرا که از کينه اشرار در امان نبودند بعد از ورود به سپاه مسئول يکي از مقرهاي عملياتي شد. در سال 1362 مسئوليت عمليات گردان حضرت رسول (ص) شهرستان ديوان‌دره را پذيرفت.او در همين سال با بانوئي پارسا ازدواج کرد و صاحب 3 فرزند شد.در سال 1363 با سمت جانشين فرمانده گردان حضرت رسول (ص‌) به خدمت پرداخت.از سال 1364 تا سال 1369 فرماندهي همان گردان را بر عهده گرفت.سال 1365 در يک درگيري با ضدانقلاب از ناحيه سر مجروح گرديد پزشکان او را از حضور در امور رزمي منع کردند ولي شهسواري سکوت را جايز ندانست و در عرصه‌هاي پيکار حاضر شد سال 1369 بعد از سازماندهي جديد سپاه پاسداران به تيپ يکم انبياء انتقال يافت.ابتدا به عنوان کارشناس نظامي و در سال 1371 با سمت فرمانده گردان تکاوران تيپ يکم لشکر 8 نجف اشرف خدمتش را ادامه داد.وي بعد از طي دوره آموزش‌هاي ويژه به منظور ايجاد امنيت در منطقه سروآباد مريوان به آن‌جا رفت و مدت دو سال و نيم در اين منطقه مشغول به خدمت شد و سرانجام در تاريخ 27/12/1374 در سن 32 سالگي براي منهدم ساختن مرکز تجمع نيروهاي ضدانقلاب به کردستان عراق رفت و در نبردي شجاعانه به شهادت رسيد.مزار پاکش در گلزار شهداي ديواندره مي‌باشد.

منبع:كتاب اسوه هاي استقامت   -  صفحه: 91

موسي شيخ در سال 1342 در خانواده‌اي مستضعف و متدين در يکي از روستاهاي شهرستان زابل ديده به جهان گشود. او درد و رنج فقر را از همان دوران طفوليت لمس کرد. هنوز سه سال بيشتر نداشت که پدر و مادرش به علت کمبود آب و امکانات کشاورزي از روستا به شهر مهاجرت کردند. دوران دبستان را با موفقيت به پايان رساند. در کلاس سوم راهنمايي به درس مشغول بود که تظاهرات ضدرژيم مردم قهرمان ايران آغاز گرديد. موسي نيز با پخش اعلاميه‌ها و نوارهاي امام به جرگه مبارزان پيوست. پس از پيروزي انقلاب اسلامي جزو نخستين کساني بود که به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد. او همزمان خدمت در سپاه تحصيل نيز مي‌کرد. در حين تحصيل چندين بار به جبهه اعزام شد. از آن‌جا که نسبت به سرنوشت ملت‌هاي اسلامي دغدغه خاطر داشت با نهضت‌هاي آزادي‌بخش همکاري مي‌کرد. سرانجام در تاريخ 29/10/1366در افغانستان در منطقه خومالق در درگيري با متجاوزين روسي به شهادت رسيد.

منبع:كتاب كبوتران بهشتي جلد2   -  صفحه: 149

آيت الله شهيد حسن شيرازي، در سال 1312 هجري قمري (1354 ه.ش) در شهر نجف اشرف ديده به جهان گشود. جد بزرگوار ايشان مرحوم ميرزاي شيرازي (محمد حسن) تحريم كننده تنباكو است، در كنار برادرش، مرجع ديني بزرگ، آيت الله سيدمحمد شيرازي، نقش سرپرستي حوزه علميه كربلا را به عهده داشت و در سال 1348، لبنان را پايگاهي براي خود ساخت. در سال 1351 هجري توانست در سوريه كنار مرقد مطهر زينب (س) حوزه علميه‌اي به نام زينبيه تأسيس كند كه در آن به تدريس خارج فقه و اصول براي طلاب علوم ديني پرداخت. در سال 1355 «جماعه العلما» را به سرپرستي خود تأسيس نمود كه همچنان اين مؤسسه در لبنان فعاليت دارد، . از جمله اساتيد ايشان مي‌توان آيت الله سيدهادي ميلاني، آيت الله سيدميرزا مهدي شيرازي، آيت الله سيدمحمد شيرازي و آيت الله شيخ محمدرضا اصفهاني را نام برد. اين شهيد بزرگوار در سال 1359 هجري شمسي به وسيله گلوله‌هاي مسلسل در لبنان ترور شد و در قم به خاك سپرده شد.

منبع:كتاب شهيد انقلاب اسلامي عراق  

محمود صارمي در سال 1347 در یکی از روستاهای شهرستان بروجرد از توابع استان لرستان متولد شد. از آن جايي كه خانواده به كار كشاورزي مشغول بودند و پدر خانواده گاه و بيگاه براي يافتن كار راهي كشور كويت مي‌شد پس لازم بود كودكان از همان سال هاي نخستين زندگي دوشادوش خانواده مشغول به كار شوند، و محمود هم از اين قاعده مستثني نبود. دوره ابتدايي را در همان روستا به پايان رساند و برا ي ادامه تحصيل روانه شهر ستان بروجرد شد و در منزل خواهرش سكونت نمود. پس از شر كت در كنكور سراسري و پذيرفته شدن در رشته جغرافيا به تهران مهاجرت كرد. خانواده محمود هم به شهر مهاجرت كردند و بعد از گذراندن چند ترم از طريق بسيج دانشجويي دانشگاه تهران راهي جبهه‌هاي نبرد حق عليه باطل گرديد و مدت 17 ماه را در آن جا گذراند. مجدداً به دانشگاه بازگشت و به ادامه تحصيل پرداخت. محمود در سال 1370 مشغول به همكاري با خبرگزاري جمهوري اسلامي گرديد. در سال 1371 در حالي كه به تحصيلات خود در مقطع كارشناسي ارشد ادامه مي‌داد، ازدواج نمود. در تاريخ 1375به عنوان مسؤول دفتر خبر گزاري جمهوري اسلامي در مزار شريف افعانستان انتخاب شد و دو سال بعد در تاريخ 17/5/1377 به دست گروه طالبان در نهايت مظلوميت به شهادت رسيد. يادش گرامي باد.

منبع:كتاب مسافران ملكوت  

سيد موسي صدر در روز چهاردهم خرداد ماه سال 1307، ه.ش در محله چهارمردان شهر قم متولد شد. پدرش آيت‌الله سيدصدرالدين صدر جانشين مؤسس حوزه‌ي علميه‌ي قم آيت‌الله حائري بود. نسبت سيدموسي با 32 واسطه به امام موسي کاظم (ع) مي‌رسد. سيد در محضر خانواده‌اي روحاني بزرگ شد. پس از اتمام سيکل اول در بخش مقدمات علوم حوزوي در خرداد سال 1322 به حوزه‌ي علميه‌ي قم رفت و در نزد آيات عظام سيد محمدباقر سلطاني طباطبائي، شيخ عبدالجواد جبل عاملي، امام خميني سيد محمد محقق داماد، دوره‌ي سطح را به پايان رساند. از ابتداي سال 1326 تحصيل دروس سطح خارج را آغاز کرد و تا اواخر پائيز سال 1338 نزد آيات عظام سيد محمد حجت، سيد حسين طباطبائي بروجردي، محقق داماد در قم و در نجف نزد حضرات آيات سيد محسن حکيم، سيد ابوالقاسم خويي، شيخ حسين حلي تحصيل نمود. وي در کنار تحصيلات حوزوي، دروس دبيرستان خود را به پايان رساند و در سال 1329 به عنوان اولين دانشجوي روحاني دررشته حقوق در اقتصاد به دانشگاه تهران راه يافت. سه سال بعد با مدرک کارشناسي از اين دانشگاه فارغ التحصيل شد. قبل از سفر به نجف، از سوي علامه طباطبائي مسؤوليت نظارت بر نشريه‌ي انجمن تعليمات ديني را به او سپردند. در نجف نيز به عضويت هيأت امنا جمعيت مفتدي النشر درآمد. در قم نيز اداره‌ي يکي از مدارس ملي اين شهر، مسؤوليت سردبيري مجله‌ي مکتب اسلام را بر عهده گرفت و ضمن آن طرح جامعي را جهت اصلاح نظام آموزشي حوزه با همفکري دکتر بهشتي، آيت‌الله مکارم شيرازي و ...تدوين نمود. صدر در اواخر سال 1338 به دنبال توصيه‌هاي آيت‌الله بروجردي، و شيخ مرتضي آل ياسين وصيت مرحوم آيت‌الله سيد عبدالحسين شرف‌الدين رهبر متوفي شيعيان لبنان را لبيک گفت و به عنوان جانشين آن مرحوم، سرزمين خود ايران را به سوي لبنان ترک نمود. در آنجا مطالعات عميقي را به منظور ريشه‌يابي اسباب عقب‌ماندگي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي شيعيان لبنان انجام داد و از اواسط سال 1339 با هدف ساماندهي شيعيان برنامه‌هايش را به صورت کوتاه مدت و درازمدت به اجرا گذارد.امام صدر در سال 1339 پس از تجديد سازمان جمعيت خيريه «البر و الاحسان» با طرحي ضربتي ناهنجاري تکدي را به کلي از سطح شهر« صور» برانداخت. از سال 1340 تا 1348 ده ها جمعيت خيريه مؤسسه فرهنگي و آموزشي حرفه‌اي را راه‌اندازي نمود. در تابستان سال 1345 بعد از بيعت مردم با ايشان از حکومت خواست مجلس اعلاي شيعه به جهت پيگيري مسائل شيعيان تأسيس گردد. اين مجلس در اول خردادماه سال 1348 تأسيس شد و سيد رياست مجلس را پذيرفت. از بهار سال 1348 تا اواسط سال 1352 با دولت جهت رسيدگي و اجراي پروژه هاي زيربنايي در مناطق محروم شيعه گفتگو کرد و بعد از امتناع دولت جنبش محرومان لبنان را در سال 1353 بنيان نهاد و راهپيمائي‌هاي عظيمي عليه دولت در شهرهاي مختلف صورت گرفت. در سال 1354 با اجماع آراء بار ديگر رياست مجلس اعلاء را پذيرفت و تمام تلاش خود را مصروف پايان بخشيدن به جنگ داخلي کشور نمود. در خردادماه همان سال در مسجد عامليه بيروت به اعتصاب غذا نشست و به پشتوانه مشروعيت کاريزماتيک و مقبوليت وسيع خود در ميان تمامي طوائف آرامش را به لبنان بازگرداند. ارديبهشت ماه سال 1355 حافظ اسد را بر آن داشت تا با اعزام نيروهاي سوري آرامش را به لبنان بازگرداند. حل اختلاف مصر با سوريه، برپايي کنفرانس سران عرب در رياض طي مهرماه سال 1355 آب سردي بود که توسط امام موسي صدر بر آتش جنگ داخلي لبنان ريخت. امام موسي صدر از سال 1351 دفاع از کشور لبنان در مقابل حملات اسرائيل را آغاز کرد و گروه مقاومت لبنان را تأسيس نمود. سرانجام اين اسطوره‌ي ايستادگي در سوم شهريورماه سال 1357 بنا به دعوت رسمي معمر قذاقي به کشور ليبي رفت و در روز نهم شهريور در آن جا ربوده شد. ليبي اعلام کرد که امام موسي صدر اين کشور را به مقصد رم ترک کرد. اما تمام شواهد اسارت امام را در ليبي تأييد نمود. دولت واتيکان نيز در سال 1358 پس از تحقيقات مستقلي که به درخواست امام خميني(ره) صورت گرفت رسماً اعلام کرد امام موسي صدر هرگز خاک ليبي را ترک نکرد.

منبع:ويژه‌نامه همايش بين‌المللي امام موسي صدر  

منصور طالبي در تاريخ 29/1/1341 در منطقه‌اي به نام تصفيه شكر، در 12 كيلومتري شهر اهواز ديده به جهان گشود، قامت نحيف و كوچكش در گرماي داغ خوزستان رشد نمود، سايه حضور روحانيت در روستا و مراقبت‌هاي مدامشان باعث شد كه منصور از همان اوايل زندگي راه پيامبر (ص) اسلام را برگزيند، او ضمن تحصيل در مدرسه به فراگيري قرآن و مسائل ديني روي آورد، و به پيشنهاد يكي از روحانيون به مكاتبه با موسسه انتشارات در راه حق، كه نشرياتي در خصوص زمينه‌هاي مختلف ومعين چاپ مي نمود. پرداخت. با اوج گيري انقلاب اسلامي طالبي در صف سربازان روح‌الله (ره) قرار گرفت و سعي نمود افكار خفته جامعه‌اش را بيدار نمايد. وي پس از پيروزي انقلاب به عضويت نهاد مقدس سپاه پاسداران درآمد و چون چندي قبل در حزب جمهوري اسلامي ايران فعاليت داشت، به فرمان امام (ره) مبني بر خروج سپاهيان از احزاب سياسي از حزب جمهوري اسلامي ايران خارج شد. منصور در سال 1359 از زماني‌كه تحصيل خود را به پايان رساند فعاليت خود را در بسيج آغاز نمود و با تأمين پايگاه مقاومت تصفيه شكر به عنوان فرمانده پايگاه به مردم زادگاهش خدمت مي‌كرد،‌ رسيدگي به امور جنگ‌زدگان و ياري پدر و برادر در روستا از ديگر كارهاي او بود، طالبي پس از ازدواج با دوشيزه‌اي مومن در رشته ادبيات فارسي دانشگاه پذيرفته شد، اما عشق مبارزه با ستم او را در تاريخ 5/8/1363 به جبهه ‌هاي لبنان كشانيد، يك ماه از اين هجرت سبز نگذشته بود، كه منصور پيروز و سرافراز هجرت خونين الهي را برگزيد، و به ديار نور شتافت.

منبع:پرونده شهيد در....  

سال 1324 در روستاي قلعه‌ي محمدعلي در خانواده‌اي مذهبي تولد يافت. پس از اتمام تحصيلات ابتدايي در سنين نوجواني به کشور قطر رفت و به کارگري مشغول شد. در دوران پيروزي انقلاب همراه با هموطنان ايراني در جلسات شرکت مي‌کرد و با انقلابيون مسلمان در ارتباط بود. با آغاز جنگ تحميلي عراق عليه ايران از طريق کمک‌هاي مالي به جبهه رزمندگان اسلام را در مبارزه عليه اشغالگران ياري داد. به سرور آزادگان حضرت حسين‌بن علي(ع) ارادتي خالصانه داشت و هر ساله در روز هشتم محرم از عزاداران حسيني پذيرايي مي‌کرد. وي در روز ششم بهمن ماه سال 1360 که مشغول پخش اعلاميه‌هاي انقلابي بود توسط پليس قطر دستگير شد و با همدستي ضد انقلاب در سن 36 سالگي زير شکنجه‌ي سفاکان به شهادت رسيد.

منبع:كتاب حديث عاشقان   -  صفحه: 330

سال 1316 سالي خاطره‌انگيز براي حسين بود .خانه او در اين سال ميزبان قدوم کودکي مهربان و عاشق به نام حليمه بود کودکي او در شهرستان اراک سپري شد، عشق و ايمان به خالق يکتا از همان آغاز طفوليت در جانش ريشه دواند و او را به سوي معنويت هدايت کرد. سال 1366 در سن 50 سالگي او به سرزمين مکه حرم امن الهي دعوت شد، اما کوردلان سعودي حرمت حرم را نگه نداشته و درمراسم برائت از مشرکين در تاريخ 9/5/1366 او را به شهادت رساندند.

منبع:كتاب آينه و شقايق جلد2   -  صفحه: 93

سال 1323 در شهرستان بافق، روستاي باقرآباد دختري به دنيا آمد که نام او را "سکينه" گذاشتند. 6 ماه بيشتر نداشت که پدر دار فاني را وداع گفت و او تحت نظارت مادر بزرگ شد. او در نزد مادر که به بچه‌هاي روستا قرائت قرآن را ياد مي‌داد،‌ ا ين کلام آسماني را فرا گرفت و در 18 سالگي ( 1341 ) ازدواج نمود و صاحب 7 فرزند شد.
سکينه در چهارچوب احکام اسلامي و اصول خانوادگي رفتار مي‌کرد تا بتواند زمينه‌ساز رشد و ترقي فرزندان خويش در آينده باشد. با شروع جنگ تحميلي به فرموده‌ي امام، فرزند خويش را روانه‌ي جبهه کرد اما پسرش حسين به مشيت الهي هنگام نبرد با دشمن بعثي مفقودالاثر شد و اندک زماني بعد خبر قطعي شهادت وي، به خانواده داده شد و پيکرش پس از 9 سال به سوي وطن بازگشت.
عسگري در مردادماه سال 1366 به زيارت بيت‌الله الاحرام مشرف شد و با شور و هيجان به طواف جانان مي‌پرداخت. زماني‌که راهپيمايي برائت از مشرکين آغاز شد، پيکر خويش را در زلال معرف الهي شستشو داد و غسل جمعه کرد و در مراسم برائت حضور يافت.
سکينه سرانجام در روز ششم مردادماه سال 1366 در سنّ 43 سالگي شهد شيرين شهادت نوشيد. پيکر پاکش را از عربستان به ايران انتقال و در گلزار شهداي امامزاده عبدالله (ع) به خاک سپردند.

منبع:كتاب ره يافتگان   -  صفحه: 175