عنوان : جاكن شدن
نوع اصطلاح :آداب و رسوم
جاكن شدن به قصد عمليات، با تحويل دادن ساك ها يكي، دو روز زودتر از حركت انجام مي شد كه گاه همراه بود با نوشتن يادداشت يا وصيت نامه و گذاشتن آن داخل ساك، يا سپردن آن به فردي معتمد، يا احياناً همراه كردن بسته ي شكلاتي به عنوان شيريني شهادت براي گيرنده و بافرض قبولي و رفتني بودن. بعد، تحويل گرفتن سلاح و تجهيزات و چك كردن آن ها به طور دسته جـمعي با استفاده از تجربه ي پيران عمليات و پركردن خشاب ها و نوارهاي تيربار با زمـزمه ي آيـه ي شريفه ي" وما رميت اذ رميت" بود، بعد هم تنظيم بند حمايل براي يكديگر با دقت و وسواس تمام، چنان كه گويي لباس دامادي را به تن اندازه ات و پركردن مي كنند و ملاحظه ي راحتي و رفاه حال رزمنده در ميان انبوه وسايل و لوازمي كه در آن ها غرق بود، براي افزايش ميدان مقاومت در طول راه و جلوگيري ازجابه جايي تجهيزات با گره كشي درست خشاب ها و قمقمه و ساير وسايل.
سپس جمع كردن چادرها و بار زدنشان و خواندن نمازهاي مغرب و عشا روي خاك و خوردن غذا سر سفره ي خاك و زيرسقف آسمان وتـا آمدن ماشين ها و رديف شدن برنامه حلقه، حلقه شدن دورآتش و زنده كردن ياد عمليات پيشين و كم كم هق هق گريه و بلند شدن نـاله ها و جاري شدن اشك و سردادن سرودهايي مثل:"مهلاً مهلاً يابن الزهرا(س)"، "كجاييد اي شهيدان خدايي" و درآخر"اگر بار گران بوديم رفتيم"،تـا هنگام سوارشدن كه دعوا مي شد سراين كه برادران مداح اهل بيت دركدام ماشين ها سوار بشوند، چون همه مي خواستند آخرين فرصت ها را هم با روضه اي، زيارت عاشورايي و ذكر و حالي كه در طول راه دست مي داد از دست ندهند.
