عنوان : اجتناب از اسراف
نوع اصطلاح :آداب و رسوم
به رغم كمك هاي مالي مردم در دوران جنگ، مسئولان تداركات در تهيه و توزيع اين امكانات ملاحظاتي داشتند و آحاد جامعه ي رزمنده را در محذور اخلاقي قرار مي دادند و مانع از آن مي شدند كه ريخت و پاشي صورت بگيرد. بعضي هم به شوخي و جدي در حساسيت نشان دادن به اين قضيه روش خودشان را داشتند.
در بعضي گروهان ها اگر كسي اضافه بر تعداد مجموعه ي خود غذا مي گرفت و در نتيجه، غذا زياد مي آمد، همه دست به يكي مي كردند كه :" الا و الله بايد غذاي باقي مانده را بخوري". از همين روي، به ندرت كسي حاضر مي شد مقسم غذا بشود و موقع به عهده گرفتن وظيفه ي تقسيم آن هركس به طرفي مي گريخت و از اين كارشانه خالي خالي مي كرد. همين طور بود راجع به چاي؛ اگـر برادري چاي اضافه دم مي كرد، چند نفري او را مي گرفتند وقيف بزرگي را كه معمولاً براي ريختن نفت از آن استفاده مي كردند در دهانش مي گذاشتند و چاي زيادي را داخل حلقش مي ريختند. به همين سبب، جايي كه اين وضع حاكم بود، بيچاره شهردار مجبور بود آب را براي جوشاندن چايي پيمانه كند! و هكذا نان و پنير گرفتن براي صبحانه كه دو طرف سعي مي كردند به اندازه بدهند و بگيرند. ديگر، تنبيهي بود كه بعضي ها براي ريختن غذا روي سفره و زمين در نظر گرفته بودند، به اين ترتيب كه به ازاي هر بار غذايي كه از قاشق يا ظرف كسي روي زمين مي ريخت، بايد به اندازه ي يك وجب از سفره فاصله مي گرفت و اين غذا خوردن را برايش مشكل مي كرد. بچه ها سعي مي كردند تا حدامكان چنين اتفاقي نيفتد.
