جمهوری نیکاراگوآ

جمهوری نیکاراگوآ کشوری است در آمریکای مرکزی. پایتخت آن ماناگوآ است. نیکاراگوآ از نظر مساحت بزرگ‌ترین کشور آمریکای مرکزی است.

نیکاراگوآ از شمال با هندوراس و از جنوب با کوستاریکا همسایه است. در ساحل شرقی آن دریای کارائیب و در ساحل غربی آن اقیانوس آرام قرار دارد.

تاریخ

جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستا در سال ۱۹۷۹، بر بستر نارضایتی عمومی از دیکتاتوری سوموزا، قدرت را به دست گرفت. دانیل اورتگا به ریاست‌جمهوری رسید. نیروهای کنترا با کمک آمریکا به مبارزه مسلحانه با دولت ساندینیست پرداختند. در جریان عملیاتی که به ماجرای ایران-کنترا معروف شد، سرهنگ اولیور نورت از دستیاران ریگان ترتیباتی داد تا علیرغم تصمیم کنگره آمریکا پول حاصل از فروش مخفیانه اسلحه به ایران به کنتراها داده شود.

در ۱۹۹۰ ویولتا چامورو در انتخابات پیروزی بدست آورد و رئیس‌جمهور نیکاراگوآ شد.

در ۲۰۰۱ انریکه بولانیوس با پیروزی در انتخابات به ریاست جمهوری رسید.

در انتخابات ۲۰۰۶ بار دیگر دانیل اورتگا برنده شد.

سیاست

نیکاراگوا به صورت جمهوری دموکراتیک پارلمانی اداره می‌شود. رئیس جمهور هم رئیس کشور و هم رئیس دولت است. امور اجرائی با دولت است. امور مقننه با دولت و مجلس ملی است. قوه قضائیه مستقل است.

سیاست این كشور مبتنی بر نظام چند حزبی می‌باشد. دولت مسئول قوه مجریه محسوب می‌شود. قوه مقننه هم به دولت و هم به مجلس ملی نیکاراگوآ محول می‌شود. قوه قضاییه مستقل از دو قوه مجریه و مقننه عمل می كند. در حال حاضر رئیس جمهور این کشور دانیل اورتگا است. انتخابات ریاست جمهوری و قانونگذاری نیکاراگوآ در 5 نوامبر 2006 برگزار شد.

دانیل اورتگا در این انتخابات برای سومین بار به سمت ریاست جمهوری نیکاراگوآ انتخاب شد. او تنها 39% آرا را به خود اختصاص داد و همین میزان برای قطعی كردن نتایج انتخابات كفایت می كرد.

جغرافیا

Departaments (capitalsppقریب به 8% از خاك نیکاراگوآ به عنوان پارك ملی و ذخایر بیولوژیكی محافظت می‌شود. این كشور درجنوب با كاستاریكا، در شمال با هندوراس و در شرق با دریای كارائیب هم مرز است.

نیکاراگوآ یك جمهوری تك دولتی است. به منظور اجرای اهداف اجرایی-مدیریتی این كشور به 15 بخش (واحد اصلی) و دو منطقه خودمختار بر اساس الگوی كشور اسپانیا تقسیم شده است. دو منطقه خودمختار ‹‹ دل آتلانتیكو نورت›› و ‹‹دل آتلانتیكو سور›› هستند كه اغلب به ترتیب تحت عنوان RAAN RAAS' از آنها یاد می‌شود. تا قبل از اعطای خودمختاری به این دو منطقه در سال 1985، آنها بخش واحدی را به نام زلایای نیکاراگوآ تشكیل می‌دادند.

نیکاراگوآ دارای سه منطقه جغرافیایی متمایز است: لولندز اقیانوس آرام، مناطق كوهستانی شمالی- مركزی وساحل ماسكیتو| لولندز آتلانتیك.

لولندز اقیانوس آرام
این منطقه در غرب كشور قرار گرفته و شامل یك دشت وسیع، گرم و لم یزرع است. چندین آتش فشان بزرگ متعلق به رشته كوههای ماریبیوس این دشت را قطع می كنند، كه شامل مومباكو بیرون از گراندا و موموتومبو در نزدیكی لئون می‌شود. منطقه لولند از خلیج فونسكا شروع می‌شود و امتداد آن تا مرز اقیانوسی نیکاراگوآ با كاستاریكا در جنوب دریاچه نیکاراگوآ می‌رسد. این منطقه بیشترین جمعیت را در خود جای داده است. قریب به 20% جمعیت كشور در، پایتخت؛ یعنی ماناگا یا اطراف آن زندگی می كنند كه در سواحل جنوبی دریاچه ماناگا قرار گرفته است.

لولندز اقیانوسی، علاوه بر ساحل و تفریح گاههایش، همچنین مخزن قسمت اعظمی از میراث دوران استعمار نیکاراگوآ توسط اسپانیا می‌باشد. معماری و صنایع دستی مربوط به دوران استعمار در شهرهایی از قبیل گراندا، و لئون به وفور یافت می‌شود.