جيره خورها

عنوان : جيره خورها
راوي :آزاده
منبع :كتاب برگهايي از اسارت
مطمئن ترين افرادي كه سردمداران نظامي اردوگاهها را در جنايتشان ياري مي دادند ، جاسوسها بودند . اين عده كه يا از ضعف ايمان و يا از روي ترس ، حاضر به همكاري با اسراي حزب الله نبودند ، اساسي ترين نقش را در تكميل وحشيگري عراقيها داشتند.
در موصل 2 ، "علي فرزانه و حسين صالحي " و در موصل 4، "حمزه نامدار ، محسن راشدي فر- معروف به محسن آمريكايي – عبدالله ، محمد كاشي و يدالله" از جاسوسهاي زبر دست و كار كشته بودند.
بعضي از آنها ، از جمله حمزه نامدار و يدالله ، چنان ظاهر سازي كرده بودند كه انگار پسر پيغمبرند . حمزه نامدار نماز سر وقتش هيچ گاه ترك نمي شد و با خنده شوخي و با همه جوشيدن ، خوب خودش را در دل بچه ها جا كرده بود.
يدالله هم هميشه تسبيح در دست داشت و نماز شبش ترك بشو نبود و حتي روزه هاي مستحبي نيز مي گرفت.
خوبي اين طور آدمها اين بود كه نمي توانستند براي مدت طولاني درون خود را مخفي كنند و زود دستشان رو مي شد. ما نيز هميشه مراقب اين افراد بودمي و حتي از طرف رهبري اردوگاه ، براي چند كه از همه خطرناكتر بودند، مراقبتهاي مخفي تعيين شده بود تا اين انسانهاي دو رو يكدستي نخوريم.
جداي از اين ، نصيحت و دعوت به حق ،كار هميشه ما بود ؛ ولي اگر لجاجت مي كردند، قدرت اسلام را بعد از نصيحتهاي زباني به كار مي گرفتيم ؛ همچنان كه در مورد علي فرزانه و حسين صالحي ، اين كار را كرديم و آنها ديدند كه اگر چه در سياهچال زندان گرفتار آمده ايم ، انسانهاي بي دست و پايي نيستيم كه نتوانيم از حريم اسلام و ايران دفاع كنيم.