عنوان : دعا و نماز
راوي :آزاده
منبع :كتاب برگهايي از اسارت
توجه به معنويات و پافشاري بر واجبات و حتي مستحبات هميشه مورد توجه آزاده ها بود و در راس همه آنها توجه به نماز و دعا قرار داشت . عراقيها كه براي هر كاري ، ساز مخالف مي زدند، با اين كار، به شدت مخالف بودند و ما نيز به شدت ، مصر براي انجام آن.
من ، مكبر بودم. هر وقت سرباز يا نگهبان عراقي ، به طرف آسايشگاه مي آمد، نگهبان خودي ديگران را با خبر مي كرد و بچه ها فورا نمازجماعت را تبديل به نماز فرادا مي كردند. يعني چند نفر زود به ركوع مي رفتند ، چند نفر حمد و سوره را آهسته و با طمانينه مي خواندند ، يكي دو نفر زودتر از ديگران به سجده مي رفتند و به اين ترتيب وقتي نگهبان به پشت پنجره مي رسيد كه ديگران از نماز جماعت خبري نبود.
بچه ها از اين نيز فراتر رفته و اسرايي را كه متاسفانه در اثر ضعف ايمان ، به نماز كم توجه بودند ،متوجه اهميت نماز مي كردند و ما مي ديديم كه روز به روز ،به تعداد نماز خوانها اضافه مي شود.
دعاي كميل ، توسل ، زيارت عاشورا ، دعاي امام زمان و ... نيز از برنامه هاي هميشگي عبادت و زار و نياز با خداوند بود.
