پل خواجو، در شهر اصفهان و روی رودخانه زاینده‌رود قرار دارد.
اين پل در شرق پل الله‌وردی خان يا سي و سه پل واقع است. پل خواجو یا پل شاهی به دستور شاه عباس دوم در سال 1060 قمري روی ویرانه‌های پلی از دوره تیموری ساخته شد و در دوره صفویه یکی از زیباترین پل‌های جهان به شمارمی‌رفت.
وسط پل، ساختمانی شامل چند اتاق مزین به نقاشی دارد وجود دارد كه این اتاق‌ها اختصاص به بزرگان و امرائی داشت که به هنگام ایجاد دریاچه مصنوعی مسابقات شنا و قایقرانی را تماشا می‌کردند.
پل خواجو به دلیل معماری و تز ئینات کاشیکاری نسبت به سایر پل‌های زاینده رود برتری دارد.
هدف شاه عباس دوم از احداث این پل ارتباط دو قسمت محله خواجو و دروازه حسن آباد به تخت فولاد و راه شیراز بود كه به پل حسن آباد و پل شیراز نيز شهرت دارد.
طول پل 133متر و عرض آن 12متر، همراه با تزئینات کاشیکاری فراوان از آثار بسیار ممتاز اصفهان است.
سیاحان و جهانگردانی که در ادوار مختلف به اصفهان آمده‌اند زیبائی‌های پل خواجو را وصف کرده و آن را در زمره شاهکارهای مسلم معماری ایرانی - اسلامی به شمار آورده‌اند.
پل خواجو به هنگام طغيان آب زاينده رود، منظره بسيار جالبي به خود مي گيرد. براي اقامت موقتي شاه صفوي و خانواده او در وسط پل، ساختمان مخصوصي كه به نام بيگلربيگي شهرت دارد، بنا شده كه هم اكنون وجود دارد و اطاق‌هاي آن داراي تزئينات نقاشي است.
اطراف پل مانند قديم در ايام بهار و تابستان و روزهاى تعطيل، محل گردشگاه عموم مردم است.
اين پل را با اسامى بابا ركن الدين، خواجو، گبرها، شيراز، حسن آباد، پل شاهى تيمورى خواندهاند.
