حجاب از منظر بزرگان

«در رژيم طاغوتي پهلوي، آن ظلمي كه به بانوان محترم ايران شد، به مردها آن ظلم نشد .بانواني كه مقيد بودند به اينكه بر طبق اسلام عمل كنند و موافق آنچه كه اسلام امر كرده است، خودشان را قرار بدهند، درآن رژيم، در زمان رضا شاه، به وضعي و در زمان محمد رضا به وضع ديگر. زمان رضا شاه كه من يادم است وخوب است كه شماها يادتان نيست، آنچه بربانوان گذشت ،قابل توصيف نيست. آن ظلمي كه بر اين قشر از ملت درآن دوران گذشت،نمي توان بيان كرد.آن فشاري كه بر اينها وارد شد و آن مصيبت ها كه اينها تحمل كردند، در نهان آن شاه فاسد، نمي شود گفت كه چه اندازه بود.در زمان محمدرضا، آن عصر وآن وضع،تبديل شد به يك وضع ديگري كه عمق جنايت، زيادتر بوده از زمان او. او با قلدري و فشار و زدن و گرفتن و چادر پاره كردن ودست به گيس هاي زن ها گرفتن وكشاندن، گذراند و اين اساساً برخلاف عفت زن ها عمل كرد؛ يعني برخلاف همه چيز ايران؛ يكي اش هم زن هاي ايران بودند كه اينها با يك وضع خاصي و با يك توطئه خاصي اينها را مي خواستند كه به فساد بكشند وعفت را از جامعه ما بردارند و الحمدالله بانوان ايران مقاومت كردند و جز يك دسته اي كه جزو دار ودسته خود آنها بودند وغرب زده بودند و با رژيم اومناسب بودند، سايرخواهرها مقاومت كردند.
بنابر اين اسلام در ايران زنده شد. آن خدمتي را كه به بانوان كرده است وخواهد كرد، ارزشش به اندازه اي است كه نمي توانيم توصيف كنيم.اگر نبود اين انقلاب و نبود اين تغيير وتحولي كه در ايران واقع شده بود، بعد از چند سال ديگر اثري از اخلاق اسلامي درايران نبود»(1).
«حجاب زن و وجود يك محدوديت در رابطه زن ومرد، حكم قرآني است؛ مربوط به چند خبر واحد و حديث نيست كه بشود خدشه اي درآن واردكرد. وقتي قرآن قرارشد پياده بشود، بايد حجاب رعايت بشود.حالا درست است كه در سطح دنياي اسلام يك كساني كه گاهي حرفي را زدند وشعاري دادند، دركشور خودمان هم بوده اند كساني كه يك چيزي را گفته اند از روي بي توجهي كه هم مي خواهند مسلمان باشند وهم مي خواهند يك حكم صريح وروشن قرآن را زير پا بگذارند. فكر چنين چيزي ممكن است؟ حكم قرآن بايد عمل شود.»(2).

«عجبا! به بهانه اينكه حجاب ، نيمي از افراد اجتماع را فلج كرده است، با بي حجابي و بي بند وباري ، نيروي تمام افراد زن و مرد را فلج كرده اند»(3).
«در مورد غريزه جنسي و برخي غرايز ديگر، برداشتن قيود، عشق به مفهوم واقعي را مي ميراند، ولي طبيعت را هرزه و بي بند و بار مي كند.در اين مورد هرچه عرضه بيشتر گردد، هوس وميل به تنوع افزايش مي يابد»(4).
«آنچه موجب فلج كردن نيروي زن و حبس استعدادهاي اوست، حجاب به صورت زنداني كردن زن ومحروم ساختن او از فعاليت هاي فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي است و در اسلام چنين چيزي وجود ندارد. اسلام ،نه مي گويد كه زن از خانه بيرون نرود ونه مي گويد حق تحصيل علم ودانش ندارد، بلكه علم و دانش را فريضه مشترك زن ومرد دانسته است و نه فعاليت هاي اقتصادي خاصي را براي زن تحريم مي كند. اسلام هرگز نمي خواهد زن، بي كار وبي عار بنشيند و وجودي عاطل و باطل بار آيد. پوشانيدن بدن به استثناي وجه وكفين، مانع هيچ گونه فعاليت فرهنگي يا اجتماعي يا اقتصادي نيست. آنچه موجب فلج كردن نيروي اجتماع هست، آلوده كردن محيط كار به لذت جويي هاي شهواني است»(5).

«دنياي كنوني، زن را در معرض نمايش آورد و در زندگي جامعه بيشتر شد، اما دنياي اسلام،زن را در صحنه مي آورد تا جامعه را مسخر عواطف زن كند، نه مسخر غريزه زن»(6).
«زن بايد اين مسئله را كاملاً درك كند كه حجاب او تنها مربوط به خود او نيست تا بگويد من از حق خودم صرف نظر كردم.حجاب زن مربوط به مرد نيست تا مرد بگويد، من راضيم. حجاب زن مال خانواده نيست تا اعضاي خانواده رضايت بدهند. حجاب زن، حقي است الهي(7).
«اسلام،زن را در سايه حجاب و ساير فضائل به صحنه مي آورد تا معلم عاطفه ، رقت ،درمان،لطف،صفا،وفا ومانند آن شود ودنياي كنوي،حجاب را از زن گرفته تا زن به عنوان ملعبه به بازار بيايد و غريزه را تأمين كند.زن وقتي با سرمايه غريزه به جامعه آمد، ديگر معلم عاطفه نيست،فرمان شهوت مي دهد،نه دستور گذشت»(8).
«ديدن در برخورد با زن محجبه، يك طرفه است و طرف مقابل نمي تواند او را ببيند و زني كه ديده نمي شود، تسليم نمي گردد وخود را عرضه نمي كند »(9)