مشخصات جغرافيايي

شهرستان بندر عباس با پهنه‌ای حدود 1/ 13255 كيلومتر مربع، در شمال تنگه هرمز، در 27 درجه و 11 دقيقه‌ی پهنای شمالی و 56 درجه و 17 دقيقه ی درازای خاوری نسبت به نيم روز گرينويچ قرار گرفته و بلندی آن از سطح دريا 6 متر است. اين شهرستان از سوی شمال به شهرستان حاجی آباد، از باختر به شهرستان بندر لنگه، از خاور به شهرستان رودان احمدی و از جنوب به خليج فارس محدود است. آب وهوای شهرستان بندر عباس به دليل شرايط ويژه خود،گوناگون بوده و در ناحيه كوهستانی، گرم و خشك و در ناحيه كرانه ای و دشتی، گرم و مرطوب است. آب و هوای نوار كرانه ای آن، در تابستان بسيار گرم و مرطوب و در زمستان هوا معتدل می شود. تابستان در اين ناحيه 9 ماه ادامه می يابد و از اوايل آبان ماه اندك اندك از گرمای هوا كاسته می شود. وزش بادهای شمالی در اين شهرستان همراه با گرد و غبار بوده و گاهی با رطوبت زياد دريا همراه است و هوای بسيار گرم و مرطوبی را به وجود می آورد كه به اين پديده در اصطلاح محلی «شرجی» گويند. بيش تر بخش های شهرستان بندر عباس كوهستانی است كه اندك اندك از جنوب شهرستان (كرانه خليج فارس) به سوی شمال قرار دارند، كه در برخی نقاط دشت های‌حاصل خيز و همواری را به گونه ميان كوهی به وجود آورده اند. بيش ترين بلندی در اين شهرستان 3267 متر و كم‌ترين آن، 2 متر از سطح درياست. شهرستان بندرعباس، ‌در سرشماری عمومی نفوس و مسكن 1375 هـ . ش، دارای 419938 نفر جمعيت بوده است، كه از اين شمار 219533 نفر مرد و 200405 نفر زن بوده اند. بندرعباسی ها سخت كوش، متدين، مهمان نوازهستند. همه آن ها مسلمان و پيرو مذهب شيعه جعفری و سنی هستند. زبان رسمی بندرعباسی ها فارسی است و با گويش ويژه بندری سخن می گويند. مردم اين شهر و پيرامون آن، آميخته ای از فارسی، بلوچی، عرب، سياه پوست، … هستند كه عباسی ناميده می شوند. از ويژگی های نژاد مردم اين ديارمی توان به چهره گشاده با رنگ پوستی گندم گون يا سياه سوخته، قد بلند، موهای مشكی با ابروانی كشيده و پايدار در دوندگی و راه پيمايی اشاره کرد.
فاصله هوايی بندرعباس تا تهران 1060 كيلومتر است. فاصله زمينی اين شهر تا بوشهر 921، تا تهران 1501، تا اصفهان 1082، تا خرمشهر 1234، تا شيراز 601، تا كرمان 498، ‌تا يزد 824، تا بستك 250، تا گنگ 270، ‌تا بندر لنگه 260، ‌تا جاسك 330، تا حاجی آباد 165، تا دهبارز رودان 105، تا قشم 20، تا گاوبندی 510، تا ميناب 110، تا هرمز 30 كيلومتر است.
راه زمينی بندرعباس راه اصلی بندرعباس – تهران می باشد، كه شهر بندرعباس از طريق آن به تمامی نقاط ايران می پيوندد و ازراه های فرعی می توان راه های سياهو، ‌خوش هنگام، جاسك، ‌جگين، گاوبندی، دريا، بندرچارك، جايين، احمدی، لنگه، گاوبندی، ستاق، مقام، گهره را نام برد.
از طريق بندرهای استان هرمزگان حمل و نقل بار و مسافر به جزيره های ايران در خليج فارس و شيخ نشين ها و ديگر كشورها انجام می گيرد و كالا از طريق همين بندرها، به ويژه بندرعباس، بندر شهيد رجايی و بندر شهيد باهنر، … وارد و يا صادر می شود.
مسير بندرعباس- لطف آباد- بندرعباس. مسير بندرعباس- بافق- تهران- ‌مشهد- لطف آباد و برعكس، به درازای 2 هزار و 665 كيلومتر و گنجايش سه ميليون تن در سال.
راه آهن بندرعباس – سرخس – بندر عباس. مسير بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- قم- تهران – شاهرود- فريمان ( مشهد )- سرخس و برعكس. با درازای خط 2 هزار و 540 كيلومتر و گنجايش حمل و نقل سه ميليون تن بار در سال.
مسير بندرعباس – بندر های شمال ( تركمن – اميرآباد)، بندرعباس. مسير : بندر عباس- بافق- يزد- تهران- گرمسار- قايم شهر- بندر اميرآباد و يا تركمن و برعكس. با درازای خط يك هزار و 878 كيلومتر و يك هزار و 947 كيلومتر و گنجايش حمل يك ميليون تن بار در سال.
مسير بندرعباس – رازی – بندرعباس. مسير : بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- تهران- رازی و برعكس، با درازای خط 2 هزار و 446 كيلومتر و گنجايش حمل بار دو ميليون تن در سال.
مسير بندرعباس، جلفا، بندرعباس، مسير : بندرعباس- سيرجان- بافق- يزد- تهران- تبريز- جلفا و برعكس. با درازای 2 هزار و 470 كيلومتر با گنجايش حمل بار دو ميليون تن در سال.