اين موضوع را عقل و منطق مي پذيرد که انسان براي امور زندگي خود آينده نگري داشته و براي آن برنامه ريزي کند. خداوند ما را مقيد به گذر زمان قرار داده است و ما چاره اي جز ورود به آينده نداريم. لذا نمي توانيم نسبت به آينده بي تفاوت باشيم. مخصوصاً هنگامي که به نشانه هاي گوناگون اين گمان برود که ما در آستانه آخرالزمان قرار داريم. احتياط عقلي حکم مي کند که انسان اگر احتمال رخدادي را مي دهد، خود را براي آن آماده سازد. خاصيت اينگونه فکر کردن اين است که در صورت واقع شدن آخرالزمان در طول عمر ما، با آمادگي حاصل شده مي توان از حوادث آن دوره نجات يافت و سربلند از آن بيرون آمد و اگر اين موضوع در زمان عمر ما واقع نشد، مي توان اين آمادگي را به نسل بعد منتقل کرد و آنها را به تربيت هاي صحيح مجهز نمود. اما در صورت نپرداختن به موضوع آخرالزمان و وقوع آن در دوره عمر ما به تلاطم هاي شديدي برخواهيم خورد.
منتظر مصلح خود بايد مصلح باشد
انسان مصلح طبيعتاً نمي تواند بنشيند و صرفاً نظاره گر باشد. او در جهت اهدافش حرکت مي کند. معصوم (ع) مي فرمايند: «انتظار الفرج من الفرج : انتظار فرج از جنس فرج است». بنابراين انتظار توأم با نشستن و بي حرکتي را نمي توان در راستاي فرج و زمينه سازي براي فرج دانست. انتظار فرج بايد مانند خود فرج همراه با حرکت کردن و تاختن باشد.
پيامبران (ع) را مي توان مصداق واقعي منتظر دانست چرا که ايشان دنبال اصلاح عالم و آدم بودند و در اين راستا حرکت مي کردند. اينگونه رفتار صالحانه از انبياء (ع) را در قرآن مي يابيم، آنجا که حضرت ابراهيم (ع) به خداوند مي فرمايد: «ربِّ هَبْ لي حُکماً و ألحِقني بالصالحين : پروردگارا! به من علم و دانش ببخش، و مرا به صالحان ملحق كن!» و يا آنجا که حضرت سليمان (ع) مي فرمايد: «رَبِّ أَوْزِعْني أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَ عَلي والِدَيَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحًا تَرْضاهُ وَ أَدْخِلْني بِرَحْمَتِكَ في عِبادِكَ الصّالِحينَ : پروردگارا! شكر نعمتهايي را كه بر من و پدر و مادرم ارزاني داشته اي، به من الهام كن و توفيق ده تا عمل صالحي كه موجب رضاي توست، انجام دهم و مرا به رحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد كن!»
در آخرالزمان مخصوصاً در شرايطي که دشمن عزم خود را در راستاي پياده کردن اهداف خود جزم کرده است، انسان صالح نمي تواند بي تفاوت مانده و شاهد پيشروي و ضربه زدن دشمن به جبهه خودي باشد، بلکه آستين بالا مي زند و ضعف هاي جبهه اش را جبران و آن را حرکت مي دهد. ما اگر مي خواهيم اينگونه رفتار کنيم، بايد ابتدا نسبت به آينده و آنچه رخ خواهد داد آگاهي صحيح کسب نماييم. قدم اول، يافتن صحيح ترين تبيين از ماجراي آخرالزمان است. ما منابع غني از آيات و احاديث در اختيار داريم که با استفاده از آن مي توانيم به نقشه اي دقيق از آخرالزمان برسيم. پس از مشخص شدن اينکه "چه خواهد شد؟" در مرحله دوم به اين بپردازيم که حال "چه بايد کرد؟" اما تا وقتي که تبيين صحيحي از آينده نداشته باشيم، نمي توانيم وظيفه خود را در اين زمان بشناسيم.
بنابراين در گام اول به قرآن رجوع مي کنيم تا با پرداختن به آيات آن ببينيم خداوند آخرالزمان و ظهور را چگونه توصيف مي نمايد.
جايگاه آخرالزمان شناسي در قرآن
در قرآن آيات زيادي وجود دارند که به آخرالزمان و ظهور پرداخته اند. اين آيات به دليل پرداختن به ظهور امام زمان عج اصطلاحاً آيات المهدي (عج) ناميده مي شوند. تعداد اين آيات به قدري است که مي توان ظهور را يک موضوع بسيار مهم از نظر قرآن دانست. به گفته صاحب نظران، تعداد آياتي در قرآن که به موضوعات فقهي پرداخته اند و اصطلاحاً آيات الاحکام ناميده مي شوند، پانصد عدد است. اگر تعداد آيات المهدي (عج) از تعداد آيات الاحکام بيشتر نباشد، مسلماً کمتر نيست. برخي از اين آيات صريحاً با آخرالزمان و ظهور ارتباط دارند و آيات المهدي (عج) بودن برخي ديگر با حديث ذيل آن آيات مشخص مي گردد.
موضوع ظهور به قدري مورد توجه است که خداوند در قرآن پس از ذکر فتنه هاي آخرالزمان، انسان ها را به تفقه در آن ماجراها دعوت مي کند، آنجا که مي فرمايد:
«قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلي أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَ يُذيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ انْظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ اْلآياتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ : بگو او قادر است كه از بالا يا از زير پاي شما، عذابي بر شما بفرستد؛ يا بصورت دسته هاي پراكنده شما را با هم بياميزد؛ و طعم جنگ (و اختلاف) را به هر يك از شما بوسيله ديگري بچشاند. ببين چگونه آيات (ماجراهي بسيار عظيم و عجيب) را (براي آنها) بازگو مي كنيم! شايد بفهمند (و بازگردند)!» (انعام، آيه 65)
امام باقر ع در مورد آيه 93 سوره نمل
«وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ سَيُريكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمّا تَعْمَلُونَ : بگو حمد و ستايش مخصوص ذات خداست؛ بزودي آياتش را به شما نشان مي دهد تا آن را بشناسيد؛ و پروردگار تو از آنچه انجام مي دهيد، غافل نيست!»
مي فرمايند:
«وسيريكم في آخر الزمان آيات، منها دابة في الارض، والدجال ونزول عيسى بن مريم عليه السلام : و به زودي در آخر الزمان آياتي را مي بينيد؛ از آنها دابه در زمين و دجال و آمدن عيسي بن مريم (ع) و طلوع خورشيد از مغرب است.»
اگر ما با چشمي ظهوربين به قرآن بنگريم، درمي يابيم که خداوند بسيار به آخرالزمان و ظهور بها مي دهد. بنابراين چه خوب است که ما نيز براي تبيين آخرالزمان از قرآن استفاده کنيم.
منبع:egoldcity.com
