در کشوری که كانون انقلاب اسلامي است از ابزار سینما به صورت كامل در جهت فرهنگ ناب اسلام استفاده نشده است.
زن سینمای ایران تا چه حد به زنی که در اسلام به آن توصیه شده نزدیک است؟ متأسفانه باید بگویم با توجه به این که وظیفه سینما انتقال فرهنگ است و در کشوری که كانون انقلاب اسلامي است؛ از این ابزار(سینما) به عنوان ابزار انتقال فرهنگ اسلامی بهره كامل نجسته؛ بلكه در بسياري از موارد خواسته و ناخواسته فرهنگ غير اسلامی را به مخاطب عرضه كرده است.
در حالی که از سوی رسانه‌های غرب وضعیت زن ایرانی مدام زیر سؤال است؛ ما چه اقدامی در راستای اصلاح آن کرده‌ایم؟ ما به جای این‌که زن کامل اسلامی را نشان دهیم فقط با نشان دادن تصاویری ناقص از زن که فاقد دیدگاهی اسلامی است و احیانا بوی فمینیستی هم می‌دهد تنها خود را به غرب نزدیک کرده‌ایم...!
زن این روزهای سینمای ایران، ریحانه نیست... زنی است که خشن است... گاهی تفنگ به دست می‌شود... به راحتی آدم می کشد... بی حیا است و صدایش را در برابر مردان بالا می برد... و همه اینها تنها براي این است که ثابت کند هست... ثابت کند ضعیف نیست...! آیا برای ثابت کردن توانایی‌هایش این وظایفی که بردوش او در فیلم ها می گذارند راهکاری مناسب است؟
نوع پوشش و آرایش زنان در سینما که نیازی به توضیح ندارد... جایی که قرار است یک زن سطح متوسط جامعه را نشان دهند با يك چادر داستان را شكل مي دهند در حالي كه زن قهرمان داستان معمولا آرایش آنچناني، مد، غربگرايي و تجمل در زندگي اش فرياد برمي‌آورد؛ انگار در اين جامعه، بانوان خوش‌فكر، تحصيل كرده و نخبه و موفق وجود ندارد و قحطي شخصيت قهرمان مسلمان است.
در سینمای ایران در جایی که باید نشان دهند که معیار انتخاب زن برای همسری باید عفت و تقوا باشد (با توجه به این حدیث که پیامبر(ص) که فرمودند: زن را برای زیبایی‌اش به همسری مگیرید؛ زیرا ممکن است جمال و زیبایی زن سبب پستی و سقوط اخلاقی‌اش شود) عکس آن را ترویج می‌کنند... عشق هایی با یک نگاه که منجر به ازدواج می‌شود.
در جای دیگر که باید این حدیث را نصب العین قرار دهند که «کاری که در توان زن نیست به او مسپار زیرا او چون گلی ست... نه قهرمان و کارفرما...» می آیند و بر عهده او نقش سخت ترین مشاغل را می گذارند تا ثابت کنند که زن می تواند پابه پای مرد کار کند.
از سويي ديگر فراموش می‌کنند که رسول خدا(ص) فرموده اند: بهترین زنان شما زنی ست که در برابر شوهرش فرمانبردار باشد؟ آیا حقیقت این روزهای سینمای ایرانی نشان دادن چیزی جز تبعیت بی چون وچرای مردان از زنان وسلطه زنان بر مردان است؟
خودتان تصور کنید جوانانی را که در اقصی نقاط ایران با این فیلم ها روبه‌رو می‌شوند از طرفی یک عمر در کلام بزرگان شنیده‌اند که زن نمونه زنی عفیف است، صدایش را در مقابل مرد نازک نمی‌کند، بهترین شغل‌ها برایش خانه داری است و... از سوی دیگر در فیلم های سینمایی ارزش زن را در به دوش گرفتن شغل های مردانه... تعظیم مرد در برابر او و به نوعی سلطه بر مردان و پوشیدن لباسی که بین او و مرد تفاوتی کمتری می‌گذارد، نشان می‌دهند.
آنچه که می‌شود در اين نوشتار كوتاه، نتیجه گرفت این است که در سي سالگي انقلاب اسلامی با اين كه هر چه سعی کردیم زنان را اجتماعی‌تر نشان دهیم، از ماهیت اسلامی زن جدا شده، ابزاری و سطحي تر به شخصيت اين عنصر جامعه‌ساز نگاه کرده‌ایم.
تنها راهکار این مشکل هم این است که سینماگران(اعم از کارگردان و فیلم نامه نویس و ...) عمق مطالعات اسلامی‌شان را بیشتر کنند تا بتوانند شخصيت زن موفق و سربلند و تأثيرگذار را به تصویر بکشند که خواست اسلام است.
به امید آن روز / زهرا هدايتي
