نام بازی: شهر، شهر
●
نام محلی: شهر، شهر
●
اهداف کلی
: پرورش قدرت حافظه، سرعت در انجام عکس العمل ها
●
اهداف جزئی:
دقت و هوشیاری در گفت و شنود
●
تعداد بازیکن:
دانش آموزان یک کلاس (حداقل 10 نفر)
●
سن بازیکنان:
7 الی 12 ساله
●
ابزار لازم:
گچ و تخته سیاه و پاک کن
●
محوطه بازی:
کلاس درس
●
شرح بازی:
مربی برای هریک از دانش آموزان، نام شهری را انتخاب می کند و این اسامی توسط یکی از آنها روی تخته سیاه نوشته می شود. اکنون همه، نام شهری خود را می دانند. مربی شروع بازی را توسط یکی از بچه ها (مثلاً: تهران) اعلام می کند، او بایستی مقصد را در نظر بگیرد (مثلاً اصفهان) و این جمله را ادا کند، تهران میره اصفهان!
دانش آموزی که نام او اصفهان است، بلافاصله بدون مکث و اشتباه، شهری را به عنوان مقصد در نظر گرفته (مثلاً تبریز) می گوید: اصفهان میره تبریز ... تبریز میره آبادان ... آبادان میره چاه بهار ... و ...
هر یک از آنها اشتباه و یا مکث کند سوخته و از دور بازی خارج می شود و نام شهری او نیز از تخته سیاه پاک می شود، تا سایرین متوجه، و آن را به عنوان مقصد بر زبان نیاورند که باعث سوختن آنها خواهد شد. دوباره با اشاره ی مربی یکی از دانش آموزان، بازی را از نو آغاز می کند.
●
نکات:
1- این بازی به شکل مشابهی در کلاس درس قابل اجراست، ابتدا از شماره 1 الی ... برابر تعداد دانش آموزان روی تخته سیاه نوشته می شود و بچه ها نیز از 1 الی ... نامگذاری می شوند.
دو نفر از آنها به جای شماره، با عنوان های حسن و حسین، در پای تخته سیاه ایستاده، عنوان خود را می نویسند. بازی را همیشه حسن شروع می کند. مثلاً: حسن میگه حسین ... حسین میگه 29 ... 29 میگه 12 ... 12 و یا شاید حسن و شاید هم حسین ...
باز، هر یک مکث و یا اشباه کند، سوخته و از دور بازی خارج می شود. ضمناً هر کدام بتواند باعث سوختن حسن و یا حسین شود پای تخته سیاه آمده، جای او را می گیرد و شماره ی قبلی خود را پاک می کند.
این بازی به نام حسن و حسین مشهور است.
2_ بد نیست بدانیم که در این بازی، می توان از نام حیوانات، پایتخت ها و هر چیز دیگر استفاده کرد.
●
نتیجه بازی:
کودک با اجرای این بازی کلاسی در فصل زمستان، بسیار لذت برده و ارقام اسامی حیوانات، شهرها و غیره را آموخته و بر حافظه اش می افزاید و در تحصیل و زندگی از آن بهره می برد.
