اصطلاحات آزادگان

سيدي اسب

اين لقب يكي از سربازان عراقي بود كه از لحاظ اخلاق و روحيات شباهت زيادي به اسب داشت؛ لذا اسرا به او لقب «سيدي اسب» داده بودند چون مي‌بايست به سربازان سيدي مي‌گفتند.


 

سيفون

لقبي بود كه به صدام حسين كافر اختصاص داشت و در صحبت‌هاي محاوره‌اي كه ميان اسرا ردّ و بدل مي‌شد، مي‌گشت به منظور متوجه نشدن خائنان و عراقي‌ها از لفظ « سيفون » استفاده مي‌شد.
شنيده شد كه در عمليات كربلاي 5 به خاطر حساسيت نبرد صدام دستور داده بود سربازان دو كمربند ببندند و به همين جهت بين بچه‌ها شايع شده بود كه سيفون گفته دو كمربند ببنديد.

 

سيگار چاي

بعضي از اسرا كه علاقه به كشيدن سيگار داشتند؛ در مواقعي كه سيگار در دسترس نبود، از چاي خشك، سيگار درست مي‌كردند و به آن سيگار چاي مي‌گفتند.


 

سيم بان

عراقي‌ها به منظور تضعيف روحيه‌ي معنوي اسرا از بلندگوهاي اردوگاه، نوارهاي مبتذل بخش مي‌كردند و صداي گوش خراش آن نيز بسيار اعصاب خردكن بود.
يكي از اسرا به منظور ساكت كردن بلندگوها، با سوزني دو تكه سيم بلندگو را به هم انتقال مي‌داد و در نتيجه صداي بلندگو قطع مي‌شد و به هنگام ورود نگهبانان سوزن را بر مي‌داشت و عراقي ها هم متوجه اين نكته نمي‌شدند.
به همين جهت بچه‌ها به او " سيم‌بان " مي‌گفتند.

سيم خاردار

لفظ و رمز اعلام خطر.

شغال زرد

لقبي بود براي عزت ابراهيم، معاون صدام.
البته بعضي از برادران او را عزت كچل مي‌خواندند.

شكارچي

لقب يكي از افسران عراقي بود كه هميشه مخفيانه و به طور مرموز به دنبال كساني مي‌گشت كه در گوشه و كنار اردوگاه به ورزش يا مطالعه و يا عبادت مي‌پرداختند.

شكنجه اصلي وشكنجه فرعي

به شكنجه‌هايي از قبيل ضرب و شتم و كشيدن روي زمين و كابل زدن شكنجه فرعي و به مرحله بعدي آن از قبيل آويزان كردن از سقف و فلك كردن و صندلي الكتريكي شكنجه اصلي مي‌گفتند.

شلغم

لقبي بود براي سرباز عراقي به نام " جندي الناس "

شليل

جندي شليل سرباز عراقي چون قيافه‌اي عبوس و مرموز داشت، بچه ها به تمسخر او را " جندي شليل " مي‌ناميدند.

شميس

اين واژه به ظرفي اطلاق مي‌شد كه به علت نبودن دستشويي در آسايشگاه‌ها از آن بدين منظور استفاده به عمل مي‌آمد.

شورا

شوراي اردوگاه متشكل از مسئولان و معاونان آسايشگاه‌ها و ديگر اشخاصي بود كه به نمايندگي از طرف ساير اسرا در زمينه‌ي امور روزمرّه و موارد حسّاس از قبيل شورش و قضاوت‌ها تصميم‌گيري مي‌كردند.

شوربا

شوربا نوعي آش بود كه عراقي‌ها گاه به عنوان صبحانه به اسرا مي‌دادند. اين آش محتوايش مقداري عدس و آب بود و چيز ديگري در آن يافت نمي‌شد.

شيخ بغدادي

لقبي بود كه به شيخ علي تهراني، روحاني‌نماي فراري از ايران و خائن به انقلاب داده شده بود.
 

شيربي وفا

در داخل آسايشگاه شير آبي بود كه اكثر مواقع آب در آن جريان نداشت و قطع بود. بدين جهت بچه‌ها به آن شير بي‌وفا لقب داده بودند.

شيرو

يكي از سربازان بسيار نادان اردوگاه، شخصي بود به نام "جندي مظفر" كه اعمال وحشيانه و گاه جاهلانه‌اي از او سر مي‌زد و چون كارهايش بي‌شباهت به كارهاي شخصيت سريال تلويزيوني سلطان و شبان نبود، بدين جهت بچه‌ها به او " شيرو "‌مي ‌گفتند.
از جمله كارهاي جاهلانه‌ي او يكي اين بود كه مي‌گفت: « در هنگام سجده نماز بايد سر را روي خاك و مهر گذاشت بلكه بايد به آسمان نگريست؛ چون خدا در آسمان‌هاست. »

شيطان ناطق

بچه‌هاي اردوگاه به راديو و تلويزيون عراق، شيطان ناطق مي‌گفتند.

 

صابون تايدي

به علت كمبود صابون و به دليل نياز مبرم به رعايت مسايل بهداشتي، اسراي ايراني با مقدار كمي آب، سهم تايد خود را با موادي ديگر به حالت خميري سفت و قالبي درمي‌آوردند و از آن به عنوان صابون در شست‌و‌شو و استحمام به منظور صرفه‌جويي در مصرف صابون استفاده مي‌كردند.