تصویر افشین قطبی و همسر کره ای او
تیم ملی فوتبال ایران نتوانست در دقایق پایانی بازی در وقتهای اضافی ازعهده تیم خسته و کم رمق کره جنوبی که بیتشر از یک نیمه را مداوم به سمت دروازه ایران حمله کرده بود و کاملا از نفس افتاده بود برآید یا بهتر است بگوییم برنامه خوب و حرفه ای برای استفاده از فرصت تحلیل رفتن تیم کره نداشتیم البته مهره های خاصی هم که مرد این روزها و مرد مقابله با تیم کره باشند نداشتیم،دلیل اینکه تیم کره خسته بود مشخص است تگ گل تیم کره را نه
جي سونگ با شماره 7و نه بازیکنان اصلی کره بلکه بازیکن ذخیره وتعویضی تازه نفس کره به تور دروازه ایران چسباند ،
البته سوتفاهم نشود بازیکنان ما در وقت اصلی بازی و در دفاع تیمی خیلی هوشمندانه بازی کردند و خیلی هم تلاش کردند ولی تیم کره این بار خیلی قوی و حرفه ای به بازیها آمده بود و بهیچ وجه با تیم کره چهار سال قبل قابل مقایسه نبود و شاید این از خوشیختی تیم ما بود که تنهابا یک گل به این کره ببازد،تنها یک اشتباه کافی بود تا تیم زهر دارکره به آرزویش برسد تا درسی باشد برای همه فوتبال نویسان و کارشناسان فوتبال ما که تیم های مثل عراق و امارات و کره شمالی را با تیم های حرفه ای مثل کره جنوبی مقایسه نکنند و برد در مقابل این تیم ها را مقدمه برد کره جنوبی حرفه ای ندانند و ارزش و حرفه ای بودن تیم ما را با سنگ محک تیم های مثل عراق و...محک نزنند که اینطور به اشتباه نیفتیم..
البته برای ما کره هیچوقت تیم آنچنان قوی نیست که تیم ما از او بترسد چیزی که ما را میترساند این است که این تیم یاد گرفته از خیلی مدتها قبل یاد گرفته است که حرفه ای بازی کند شما یکبار دیگر بازی را ببنید چند بار تیم کره مثل ما صاحب موقعیت شد و ان را به هوا فرستاد یا توپ را برای یادگاری بمیان جمعیت تماشاگر فرستاد خوب حرفه ای گری مگر چیست یا چند بار مثل آقای غلامرضا رضایی آنطور متکبرانه و خود خواهانه معدود موقعیت بوجود امده را با یک شوت ضعیف اینچنین هدر می دهند؟
بهر حال با این فرهنگ هدر دادن موقعیتها و عدم حرفه ای بازی گرفتن از بازیکنان نباید انتظار زیادی از تیم جوان شده خود داشته باشیم در حالیکه از مسعود شجاعی جز یک اسم باقی نمانده و گو اینکه او فقط در زمین راه می رود تا یک لحظه خاص بوجود بیاید و او هنرنمایی کند و با یک ضربه چیب توپ را روانه دروازه کند در حساسترین دقایق بازی کریم انصاری جنگنده و جوان را از زمین بیرون می کشیم تا مسعود خان افتخاربدهد و وفوتبال ما را با هنر نمایی خود مشرف کند که متاسفانه در بازیهایی با سبک کره جنوبی شاید این موقعیتها کمتر پیش بیاید حالا در اساسونا چه معجزه ای می شود که مسعود شجاعی بازی آنچنانی انجام می دهد یا ما فکر می کنیم انجام می دهد بماند و هم تیمی ام کاپیتان تیم ملی ایران در بازی حساس مثل این بازی حذفی جام ملتها مشخص نیست که کجا سیر می کند و حتی اسم او او نیز انگاری در زمین نبود،گو اینکه باید طرح هدفمندی یارانه ها را در تیم ها ی ملی نیز پیاده کرد چون فرصت های بیشمار از دست رفته در مسابقات باعث تحمیل هزینه های سنگنیی برای مملکت شده است و یک آدم با جرات می خواهد که در فوتبال این هدفمندی را اجرا کند بلکه نتیجه داشته باشد بازیکنانی که پاداش های حرفه ای می گیرند حق ندارند بازی غیر حرفه ای انجام بدهند یک زمان بازیکنان فقط ازروی غیرت بازی می کردند و خوب اگر می باختند نمی شد زیاد سرزنشان کرد ولی الان همانطور که بازیکنان پاداش های حرفه ای می گیرند بایستی تنبه ها ی حرفه ای از همان نوع یعنی جریمه مالی نیز بشوند تا قدر فرصت ها را بدانند و اینطور فرصتهای ملی را به این آسانی و با بی مسئولیتی از دست ندهند.
بهر حال هر چه بود جام (دوره پانزدهم)نیز برای ما تمام شد و باید صمیمانه از افشین قطبی و بازیکنان پر تلاتش و خوبمان تشکر کنیم راستش ما اینقدر هم از شما انتظار نداشتیم و خیلی مردانگی کردید که تا انیجا نیز رسیدید آنهم با حداکثر امتیاز ولی خوب انشالله امیدواریم حرفه ای گری را فقط در گرفتن پول ندانیم و واقعا در زمین بازی نیز حرفه ای بازی کنیم امیدواریم این تیم که حالا با این بازیها پخته تر شده و سر و شکل یک تیم واقعی به خود گرفته است برای بازیهای بعدی بتواند افتخار کسب کند و به افشین عزیز نیزدر ژاپن خوش بگذرد و تجربه های کسب شده در سرمربیگری تیم ملی را در تیم ژاپنی استفاده کند.البته نباید از حرفه گیری افشین قطبی در این بازی غافل ماند او در این بازی با عقب نشینی تاکتیکی در نیمه اول و تا اوایل نیمه دوم با استفاده از تجربه انالیزوری در تیم ملی کره و آشنایی با ماکزیمم نیروی بدنی کره ای ها آنهار ا کاملا خسته کرد و حالا تیم بی رمق کره جنوبی کاملا در زیر فشار بازکنان ما قرار گرفتند ولی متاسفانه.....شاید هم این خواست قطبی نبوده که عقب نشینی کنند فشار بیش از حد کره باعث این کار شده بود ولی بهر حال خوب شده بود اما ای کاش یک خداد عزیزی هم داشتیم تا قدر فرصتها را بداند و بجای خودخواهی و تکبر و دعوا با داور و این مسایل کمی به فکر بازی جمعی و گذشت و فداکاری بود.
