إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ أَيْنَ الصَّابِرُونَ فَيَقُومُ فِئَامٌ مِنَ النَّاسِ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ أَيْنَ الْمُتَصَبِّرُونَ فَيَقُومُ فِئَامٌ مِنَ النَّاسِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ مَا الصَّابِرُونَ وَ الْمُتَصَبِّرُونَ فَقَالَ(ع) الصَّابِرُونَ عَلَى أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ الْمُتَصَبِّرُونَ عَلَى تَرْكِ الْمَحَارِم (تحف العقول، ص 539)
در روز قيامت ندایی برآید: كجايند صابران!؟ در اين حال گروهى از مردمان برخيزند، دوباره فرياد زنند: كجايند صبر پیشگان !؟ پس گروهى از مردم برخيزند. راوى گويد از امام عليه السّلام پرسيدم: فدايت گردم، صابران و صبرپیشگان چه كسانی هستند؟ فرمود: صابران همان كسانند كه بر انجام واجبات پايدارى كردند، و صبر پیشگان گروهى مىباشند كه بر ترك محرّمات نمودند.
