پزشك آمريكايي به وجود زرادخانه سلاح‌هاي شيميايي در كشورش اعتراف كرد
گروه فرهنگي / حوزه ايثار و شهادت
89/11/03 - 13:04
شماره:8911030695
جانباز شيميايي در گفت‌وگو با فارس عنوان كرد؛
پزشك آمريكايي به وجود زرادخانه سلاح‌هاي شيميايي در كشورش اعتراف كرد
خبرگزاري فارس : حاجي‌پور گفت: در نمايشگاه بين‌المللي opcw در هلند پزشك آمريكايي به نام «پلواكر»؛ مسئول انجمن‌هاي مردم‌نهاد سازمان جهاني مبارزه با سلاح‌هاي شيميايي، گفت :«هرچند آمريكايي هستم ولي معتقدم كه بايد زرادخانه‌هاي آمريكا و روسيه از بين برود و جهاني عاري از سلاح شيميايي داشته باشيم.»
محمدرضا حاجي‌پور؛ جانباز شيميايي 55 درصد در گفت‌وگو با خبرنگار ايثار و شهادت باشگاه خبري فارس «توانا»، اظهار داشت: آبان ماه 1347 در آباده استان فارس به دنيا آمدم و بنا به شرايط كاري پدرم از 3 سالگي به شيراز منتقل و براي هميشه در اين شهر فرهنگي ماندگار شديم و همزمان با آغاز جنگ در سن 14 سالگي به صورت داوطلب به جبهه اعزام شدم.
وي با اشاره به اينكه حضوري 3 ساله در جبهه جنگ داشته است، افزود: با آموزش‌هايي كه در سال 59 در مسجد محله ديدم به عضويت گروه مقاومت در آمدم و با سماجت تمام توانستم به لشكر 19 فجر و واحد تخريب بپيوندم.
حاجي‌پور يادآور شد: پس از قرار گرفتن در گروه تخريب به تيپ 46 الهادي پيوستم و با مجروحيتي اندك در مناطق عملياتي فاو، آبادان و طلائيه سرانجام در جزيره مجنون بر اثر بمباران شيميايي دشمن در سال 66 مجروح شيميايي از نوع گاز خردل و اعصاب شدم.
وي در ادامه يادآور شد: با تصرف جزيره مجنون، دستور داشتيم كه ارتباط بين شمال و جنوب اين جزيره را قطع كنيم و از آنجايي كه دشمن نتوانست در برابر حملات ما مقاومت كند و با استفاده از گازهاي خردل و اعصاب ما را مورد حمله قرار داد.
عضو انجمن حمايت از جانبازان شيميايي استان فارس گفت: با استفاده از وسايل كمكي كه به همراه خود داشتم توانستم در ابتداي بمباران شيميايي از آنها استفاده كنم اما پس از ساعتي تاثير خودش را گذاشت و با سرفه‌هاي مداوم براي درمان به اهواز و از آنجا به شيراز منتقل شدم.
وي با بيان اينكه «نبي رودكي، نصرالله كتويي، مقداد قنبري و محمود رجايي» از فرماندهان و طراحان اين عمليات بودند، گفت: براي جداسازي جزيره مجنون به دو قسمت شمالي و جنوبي، مقداري پودر آذر كه شبيه تي‌ان‌تي بود به منطقه عملياتي برديم و با كندن زمين توانستم آنها را كار گذاشته تا انفجار صورت گيرد.
اين جانباز شيميايي با ذكر خاطره‌اي از بمباران شيميايي گفت: يكي از دوستانم براي ازدواج خواهرش مي‌خواست به مرخصي برود و من مجبور بودم به جاي او به منطقه عملياتي اعزام شوم اما ناگهان با حمله هوايي دشمن مواجه شديم و دوستم كه براي رفتن به مرخصي آماده مي‌شد با متوجه شدن حمله شيميايي دشمن، وسايل ضد شيميايي را به ما رساند و من توانستم به خاطر ايثارگري او نجات پيدا كنم.
وي در ادامه افزود: براي درمان به بيمارستان ساسان تهران اعزام شدم؛ آنجا دو پزشك آلماني بودند كه در كنار دكتر قانعي و سهراب‌پور به مداواي جانبازان شيميايي مي‌پرداختند، پزشك آلماني كه به معالجه مشغول بود به ساير پزشكان گفت: مصدومان شيميايي با وجود اينكه داراي چهره سالمي هستند اما از درون دانه‌هايي در حال خوردن پيكر آنهاست و اين به خاطر گاز خردل است.
وي در ادامه خاطرنشان كرد: همراه حاج‌محمود رجايي در عمليات والفجر 8 تصميم گرفتيم دو رديف مين را در منطقه «سه راه شهادت» خنثي كنيم تا نيروها بهتر در تبادل باشند و هرچند حاج محمود يكي از پاهاي خود را از دست داده بود با تجربه‌اي كه داشت به عنوان مسئول گروه تخريب همچنان كار مي‌كرد و به ميدان مين تسلط كاملي داشت و بارها اتفاق افتاد كه با راهنمايي‌هايش نجات پيدا كردم اما در اين عمليات در برخورد با يك مين مجروح شد و دستش و پاي ديگرش را از دست داد.
حاجي‌پور كه به عنوان نماينده جانبازان شيميايي در نمايشگاه بين‌المللي «OPCW» در هلند شركت كرده بود، خاطرنشان كرد: در نمايشگاه بين‌المللي «OPCW» امسال كه در هلند بود يك پزشك آمريكايي به نام «پلواكر» كه مسئول انجمن‌هاي مردم‌نهاد سازمان جهاني مبارزه با سلاح‌هاي شيميايي است در غرفه ايران حاضر شد و با بررسي سندها و سخنان جانبازان شيميايي ايراني اين جمله را بيان كرد: «هرچند آمريكايي هستم اما معتقدم كه بايد زرادخانه‌هاي آمريكا و روسيه از بين برود و جهاني عاري از سلاح شيميايي داشته باشيم.»
اين جانباز شيميايي در پايان گفت: آگاهي بخشي پزشكان در شيوه درمان مجروحان شيميايي و تامين دارو از مهمترين مشكلات اين گروه از جامعه است كه با قدري برنامه‌ريزي مي‌توان به حد مطلوب رسيد.
یک شنبه 3 بهمن 1389 5:16 PM
تشکرات از این پست
